(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas)Αντίσταση στην κατιούσα πορεία τής Μέσης Εκπαίδευσης

Η κρίση, που μαστίζει την Μέση Εκπαίδευση (Μ.Ε), δεν τίθεται γιά πρώτη φορά ως θέμα. Εχει την ιστορία της. Η μεταρρύθμιση, που ξεκίνησε το 1976, αναγκαία άλλωστε μετά την στρέβλωση, που επήλθε από την επτάχρονη δικτατορία, δεν ολοκληρώθηκε. Τα τελευταία

μάλιστα χρόνια η Μ.Ε έμελλε να δεχθεί πολλαπλά πλήγματα, τόσο με άστοχους πειραματισμούς και μέτρα τής περιόδου 1981-1985, όσο και

με τον νόμο 1566/85. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός, πως κατά τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια οι Καθηγητές φέρνουν συνεχώς

με τις κινητοποιήσεις τους στην επιφάνεια τα προβλήματα αυτά.

Και οι κινητοποιήσειc, που αυτές τις ημέρες εξαγγέλλονται στον χώρο τής Μ.Ε, έχουν την βάση τους σ' αυτήν την παρατει-νόμενη και επιδεινούμενη κρίση. Επομένως, δεν προέκυψαν ξαφνικά, ούτε και έχουν κάποιον αντικυβερνητικόν-αντιπο-λιτευτικόν χαρακτήρα. Έναν τέτοιο χαρακτήρα πασχίζουν, βέβαια, να δώσουν ορισμένοι, που ονειρεύονται να χρησιμοποιή-σουν τους Καθηyητές ωc «πολιορκητικόν κριό» απέναντι στην κυβέρνηση. Είναι οι ίδιoι αυτoί, που, ενώ ευθύνονται για την σημερινή κατιoύσα πορεία τής Μ.Ε. και για την υποβάθμιση τού Καθηγητή, επιδιώκουν να αξιοποιήσουν με φτηνόν τρόπο αυτές τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις για μικροκομματικούς λόγους.

Δεν είναι εφικτόν, στα πλαίσια αυτού τού άρθρου, να απαριθμήσουμε και να αναλύσουμε όλα τα σοβαρά προβλήμστα τής Μ.Ε.

Θά σταθούμε σε μερικά, που κατά την γνώμη μας δίνουν και το στίγμα τών μηνυμάτων, που εκπέμπουν οι αγώνες τών Καθηγητών κατά τα τρία-τέσσερα τελευταία χρόνια:

1. ΟIΚΟΝΟΜIΚΑ

Η ισοπέδωση, πoυ επήλθε με το λεγόμενο «Ενιαίο Μισθολόγιο» (το οποίον προωθήθηκε και με ευθύνη τής ηγεσίας τού κλάδου) δεν μπορεί να συνεxισθεί. Η απεργία τών Καθηγητών στις εξετάσεις τού 1988 ήτανε λίαν διδακτική για όλους μας. Γιατί, με πρόσχημα - εμπόδιο το «Ενιαίο», οι Καθηγητές συνάντησαν την άρνηση τής πoλιτείας(Τσοβόλας - Κακλαμάνης, κ.λπ.) στο αίτημα ικανοποίησης τών οικονομικών ζητημάτων, αλλά και την απαράδεκτη παρέμβαση άλλου κλάδου εργαζομένων, που δια τής ηγεσίας του απειλούσε την τότε Κυβέρνηση και την καλούσε με εκείνον τον ανεκδιήγητο και ελεεινό τρόπο να μην ικανοποιήσει τα αιτήματα τών Καθηγητών, γιατί αυτό θα οδηγούσε «στον τορπιλισμό τού ενιαίου» και στην «ανατροπή τής ενιαίας αντιμετώπισης»(Λές και ο κλάδος τών Καθηγητών απoδέxεται μια τέτοια ανόητη και υπερφίαλη θέση!).

Είναι απαραίτητo, λοιπόν, τώρα ο Κλάδος τών Καθηγητών να αποδεσμευθεί από το «Ενιαίο Μισθολόγιο», και οιαδήποτε oικονoμική ρύθμισή τους να γίνει έξω από αυτό. Στην πορεία να διαμορφωθεί Μισθολόγιο Καθηγητών, στα πλαίσια τής 151/78 Διεθνούς Σύμβασηις Εργασίας, με παράλληλη αύξηση τών βασικών μισθών. Σε κάθε περίπτωση, να υπάρξει δέσμευση τής Πολιτείας, πως άμεσα δρομολογείται κλαδική σύμβαση με τους Καθηγητές έξω από το «ενιαίο». Σαν πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση θεωρούμε απαραίτητο να ενταχθούν στην κανoνική μισθοδοσία οι αιιοζημιώσειc τής διατακτικής για τα βιβλία και αυτές τών τριμήνων.

2. ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ - ΜΕΤΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ

Η Επιμόρφωση-Μετεκπαίδευση τών Καθηγητών προσφέρεται σήμερα μέσα οπό τις ΣΕΛΜΕ και είναι ετήσιας διάρκειας. Στα χρόνια που μεσολόβηοαν, από την ίδρυσή τους (1976) κοι την πρώτην λειτoυργία τους, δυστυχώς δεν έγινε καμμιά βελτίωση τών προγραμμάτων σπουδών και τού επιπέδου τους. Αντί8ετα, η Κυβέρνηση τής τελευταίας οκταετίας, αφού φρόντισε επιμελώς την σταδιακή υπoβάθμισή τους, με Π. Διάταγμα, που εδημοσίευσε τέσσαρες (04) μόλις ημέρες προ τών εκλoγών τού lουνίου τού ' 89(!), ανήγγειλε την κατάργησή τους και την αντικατάστασή τους με τα «περιφερειακά επιμορφωτικά κέντρα» (ΠΕΚ), διάρκειας σπουδών ενός, δύο, τριών μηνών (!). Κέντρα, που υποβαθμίζουν τον Καθηγητή, την επιμόρφωση-μετεκπαίδευσή του και το έργο του. Κέντρα, τα οποία επιχειρούν μία επίπεδη δασκαλοποίηση τής εκπαιδευτικής διαδικασίας στην Μ.Ε.

Είναι λοιπόν αδήριτη ανάγκη, η πολιτεία να προχωρήσει, αν όχι στην κατάργηση αυτού τού Π.Δ. 348/14-6-89, τουλάχιστον στην άμεση εξαίρεση τών Καθηγητών από αυτό, με παράλληλη διατήρηση τών ΣΕΛΜΕ ετήσιας φοίτησης. Να βελτιώσει επί πλέoν το πρόγραμμα σπουδών τών ΣΕΛΜΕ. Είναι αναγκαίo ταυτόχρονα να δημιουργηθούν και ταxύρρυθμα επιμορφωτιικά ιδρύματα (διάρκειας φοίτησης 1-2 μηνών). Έτσι, και τo ειiπεδo τής επιμόρφωσης θα κρατηθεί υψηλά, και ο αριθμός τών επιμορφουμένων θα αυξηθεί.

3. ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ (ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΩΡΑΡΙΟ - ΥΠΟΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ)

Για την αρμονική λειτουργία τών Γυμνασίων - Λυκείων τής χώρας και για την αποτελεσματική άσκηση τού διδακτικού - επιστημονικού έργου τού Καθηγητή, είναι απαραίτητο άμεσα το Υπουργείο Παιδείας να προχωρήσει:

α) στην επαναφορά τού θεσμού τού Υποδιευθυντή (όπως προέβλεπε και ο Ν. 309/76) σ' όλα τα Γυμνάσια- Λύκεια. Θεσμό τον οποίο κατήργησε ο Ν.1566/85 για τα Σχολεία με αριθμό τμημάτων κάτω τού 9, χωρίς κανένα ευσταθές επιχείρημα.

β) στην μείωση τού διδακτικού ωραρίου τών Καθηγητών με υπηρεσία άνω τών 12 ετών, κλιμακωτά και σύμφωνα με τα χρόνια υπηρεσίας (π.χ.: 18-16-14-12). Ας σημειωθεί, ότι ο Ν. 1566/85 όχι μόνο δεν μείωσε το διδακτικό ωράριο που προέβλεπε ο Ν. 309/76 και οι τροποποιήσεις του, αλλά αντίθετα σε ορισμένες περιπτώσεις το αύξησε (π.χ.: Γυμναστές).

γ) στην μείωση τού διδακτικού ωραρίου τών μητέρων Καθηγητριών με παιδιά κάτω τών 2 ετών, τουλάχιστο κατά δύο (02) διδακτικές ώρες εβδομαδιαίως (πράγμα που ισχύει-καλώς- σε όλες τις δημόσιες Υπηρεσίες).

Αυτές οι ρυθμίσεις, πέραν τών άλλων ευεργετημάτων, που θα επιφέρουν στην εκπαιδευπκή -διδακτική και επιστημονική διαδικασία στην Μ. Εκπαίδευση, θα λειτουργήσουν θετικά και για τους κατά χιλιάδες αδιόριστους Κοθηγητές, αφού θα δημιουιργηθούν εκατοντάδες κενές οργανικές θέσεις.

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα σοβαρά προβλήματα τών Καθηγητών, που ζητούν την λύση τους. Και, αν σήμερα οι Καθηγητές επιλέγουν τον δρόμο τών κινητοποιήσεων, είναι γιατί η πολιτεία μέχρι τώρα ατάθηκε αρνητική απέναντί τους.

Exoυμε την γνώμη, πως η ηγεσία τού Υπουργείου Παιδείας μπορεί να δρομολογήοει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα τής Μ.Ε και τών Καθηγητών, μεταξύ τών οποίων και στα ανωτέρω. Το θετικό βήμα, που έγινε με την ικανοπαίηση τού αιτήματος τών υπερωριών, δεν πρέπει να μείνει μόνο του. Ελπίζουμε, πως, με την ίδια κατανόηση και ειλικρίνεια, το Υπαυργείο θα εκτιμήσει την υποβάθμιση τού Καθηγητή και τής Μέσης Εκπαίδευάης και θα ανταποκριθεί θετικά στον αγώνα τών Καθηγητών, για την βελτίωσή της και για την δρομολόγηση λύσεων στα αιτήματά τους, προς το συμφέρον τής ίδιας τής Παιδείας.

Η κατιούσα πορεία τής Μέσης Εκπαίδευσης πρέπει να ανακoπεί.-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών

πρ. Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

.......................................................

(*) Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη στην ημερήσια εφημερίδα τής Ηλείας «ΠΡΩΪΝΗ» ( 10 Μαϊου 1990), εν όψει τών μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων τών Καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης.