(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas)"Αποφασιστικά και χωρίς Αυταπάτες"

Στις 26 Απριλίου 2001, άνοιξε ένα καινούριο κεφάλαιο για το εργατικό κίνημα της χώρας μας . Η πρωτοφανής συμμετοχή στην 24ωρη απεργία, και η μεγαλειώδης πανελλαδική κινητοποίηση και διαδήλωση τών εργαζομένων σ’ όλη την χώρα , εκφράζουν όχι μόνον την καθολική λαϊκή αντίθεση στην επιχειρούμενη από την Κυβέρνηση πολτοποίηση τού Ασφαλιστικού μας Συστήματος, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα και την έκφραση τής οργής και αγανάκτησης τών δυνάμεων τού μόχθου και τής εργασίας εναντίον τού συνόλου τών αντεργατικών, αντικοινωνικών και αντιδημοκρατικών μέτρων, που κατά τα τελευταία χρόνια προωθεί η νεοταξική, υπό τον κ. Σημίτη, Κυβέρνηση τού ΠΑΣΟΚ.

Η Κυβέρνηση , έντρομη μπρός στην λαϊκή αγανάκτηση και κατακραυγή , υποχρεώθηκε σε άτακτη υποχώρηση , ταυτόχρονα δε πήρε ένα γενναίο μάθημα Ιστορίας από τις εκατοντάδες χιλιάδες τών διαδηλωτών , απ’ άκρου εις άκρον της Ελλάδος .

Οι εγχώριοι ευνοούμενοι τού μεγάλου Κεφαλαίου και τής νέας Τάξης θεώρησαν, ότι, με την πολιτική "τού καναπέ", που επιμελώς προωθούν κατά τα τελευταία χρόνια, έχουν τάχα αποχαυνώσει τον Ελληνικό Λαό ! Και, ότι, με τα αλλεπάλληλα κτυπήματα που έχουν επιφέρει σε νευραλγικά ζητήματα τής κοινωνικής ζωής τού τόπου (λιτότητα,Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, Εργασιακά, κλπ), έχουν δήθεν στριμώξει στο καναβάτσο τούς εργαζόμενους ! Και επεχείρησαν να υλοποιήσουν την ανατροπή τού αιώνα : να πολτοποιήσουν το Ασφαλιστικό Σύστημα της χώρας, που συμπυκνώνει για την Εργατική Τάξη τής χώρας μας αγώνες και θυσίες δεκαετιών, για μια ζωή υποφερτώς ανθρωπινή !

Εμπρός σ’ αυτήν την πρωτοφανή αντίσταση τού λαού, η Κυβέρνηση μπορεί να εδήλωσε, ότι «πάγωσε» τις ανατριχιαστικά αντιλαϊκές και απάνθρωπες προτάσεις της για το Ασφαλιστικό, αλλά είναι πέραν πάσης αμφιβολίας βέβαιον, ότι δεν «παγώνει» ούτε την κοινωνική αναλγησία της ούτε την αντεργατική λύσσα της !

Η αναγκαία για το ντόπιο και ξένο Κεφάλαιο διαρθρωτική ανατροπή, δηλαδή η κατεδάφιση τού Κοινωνικο-Ασφαλιστικού Συστήματος, εξακολουθεί να αποτελεί ζήτημα πρώτης προτεραιότηας για την Κυβέρνηση. Γιατί, πέραν τής απέχθειας, που έχουν δείξει ότι νοιώθουν ο κ. Σημίτης και η Κυβέρνησή του απέναντι σε ό,τι ακούει στο όνομα «λαϊκά και εργατικά δικαιώματα», οφείλουν πρώτα απ’ όλα να αποδείξουν στα αφεντικά τους, ότι είναι σε θέση «να βάλουν στο ψυγείο» τις αγωνιστικές διαθέσεις τών εργαζομένων και να συντρίψουν τις ελάχιστες απομένουσες λαϊκές κατακτήσεις!

Ο κ. Σημίτης και η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν πολύ καλά, ότι, αν δεν κατορθώσουν να ανατρέψουν το Ασφαλιστικό Σύστημα, τότε έχουν ξοφλήσει ως πολιτικοί υπηρέτες του μεγάλου Κεφαλαίου, που θα τους πετάξει τότε εν μια νυκτί σαν στημένες λεμονόκουπες! Έτσι κι’ αλλοιώς, για τους εργαζόμενους, τών οποίων τα κοινωνικά συμφέροντα σφυροκοπούνται ανηλεώς από την θατσερική κυβερνητική πολιτική, οι κυβερνώντες έχουν φάει τα ψωμιά τους προ πολλού ήδη!

Απομένει, λοιπόν, στην Κυβερνητική νομενκλατούρα να επιχειρήσει να παγιδεύσει τους εργαζομένους στα πλαίσια ενός καλοστημένου «διαλόγου», το μόνο ζητούμενο τού οποίου θα είναι το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι, ο βαθμός δηλαδή τής επαιτείας στον οποίον θα σπρωχθούν οι εργαζόμενοι της χώρας μας ! Γι’ αυτό, και το σχέδιό της είναι, με διάφορες «υποχωρήσεις», να διευκολύνει τις ρεφορμιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ώστε να προσέλθουν σ’ έναν τέτοιο «διάλογο»-φενάκη, χωρίς να κινδυνεύουν να εισπράξουν κι αυτές την λαϊκή κατακραυγή και απομόνωση !

Ήδη, τον τακτικό ελιγμό της με το δήθεν «πάγωμα» των μέτρων, η Κυβέρνηση τον συνοδεύει με τον σχεδιασμό μιάς εκστρατείας πλύσης εγκεφάλου τής κοινής Γνώμης, αναθέτοντας σε ιδιωτική εταιρεία την προπαγάνδιση τής «αναγκαιότητας» ανατροπής τού Ασφαλιστικού Συστήματος! Αυτή η προπαγανδιστική εκστρατεία θα διαρκέσει, σύμφωνα με τους σχεδιαστές της, μέχρι το τέλος του 2001, και η ιδιωτική εταιρεία θα εισπράξει το …ευτελές ποσό των 236 εκατομμυρίων δρχ(!), ποσό που θα επιβαρύνει τον Λογαριασμό Βελτίωσης τής Κοινωνικής Ασφάλισης !!!

Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα τους, όμως, δεν πρέπει και δεν μπορούν να πέσουν στην παγίδα, που στήνει επιμελώς ο Κυβερνητικός μηχανισμός . Γιατί, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι, για την Εργατική Τάξη, η προσέλευση σε οποιονδήποτε διάλογο σημαίνει διάλογο για διεκδίκηση ουσιαστικής βελτίωσης τών συνθηκών εργασίας και αμοιβών και όχι διαπραγμάτευση τού μεγέθους τών απωλειών ή τών όρων ήττας και εξανδραποδισμού τών εργαζομένων!

Το εργατικό κίνημα, λοιπόν, χωρίς καμμία αυταπάτη, αλλά αποφασιστικά πρέπει να αξιοποιήσει τώρα τα νέα δεδομένα, που ανέδειξε η μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση. Ώστε, από την προσωρινή ρωγμή που επέφερε στην κυβερνητική πολιτική, να περάσει αποφασιστικά στην αντεπίθεση, προβάλλοντας τα αιτήματα τών εργαζομένων για βελτίωση τών συνθηκών ζωής , εργασίας και συνταξιοδότησης. Αυτή η δυνατότητα , που σήμερα υπάρχει, πρέπει να αξιοποιηθεί στο σύνολό της από τους εργαζόμενους.

Η σύγκρουση, που επέλεξε η Κυβέρνηση ( και από την οποίαν δεν φαίνεται διατεθειμένη να παραιτηθή ) μπορεί να πραγματοποιηθή με τους όρους τού εργατικού κινήματος, χωρίς αυταπάτες και ρεφορμιστικές ψευδαισθήσεις. Και επιβάλλεται να είναι νικηφόρα, ακόμη και αν αυτό συνεπάγεται την πολιτική ανατροπή των εγχώριων αβανταδόρων τού Κεφαλαίου!-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών-Λυκειάρχης

Πρώην Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

-----------------------------------------------------------------------------------

^(*) Το Άρθρο αυτό γράφθηκε με αφορμή την πρωτοφανή στην Ιστορία τής Ελλάδος επιχείρηση τής τότε Ελληνικής Κυβέρνησης, να κατεδαφίσει και να κονιορτοποιήσει στην κυριολεξία το Ασφαλιστικό Σύστημα τής Χώρας μας, και αφού, κάτω από τις πρωτόγνωρες για τον τόπο κινητοποιήσεις τών εργαζομένων ( στην κυριολεξία, "βγήκε ο λαός στους δρόμους"!), η Κυβέρνηση υποχρεώθηκε να αποσύρει το Νομοσχέδιο-έκτρωμα. Δημοσιεύθηκε, δε, 1) στην ημιεβδομαδιαία εφημερίδα της Ηλείας « ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» της 1^ης Μαΐου 2001, και 2) στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Ηλείας « Η ΑΥΓΗ» της 7^ης Μαΐου 2001.