(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas) Οι διώξεις τών Δημοσίων Υπαλλήλων για πολιτικούς λόγους και οι κούφιες αντιπαραθέσεις

Τις τελευταίες ημέρες, αμέσως μετά από τις Βουλευτικές εκλογές, είδαν το φώς τής δημοσιότητας μία σειρά διώξεις εναντίον δεκάδων Δημοσίων Υπαλλήλων, επειδή στην προεκλογικήν περίοδον ανέπτυξαν πολιτικήν δράση!

Το φαινόμενο αυτό έλαβε ανησυχητικές διαστάσεις σε αρκετές περιοχές τής χώρας, ώστε ανάγκασε την Ανωτάτη Συνδικαλιστική Οργάνωση τών Δημοσίων Υπαλλήλων (ΑΔΕΔΥ), να καταγγείλει με ανακοίνωσή της τα κρούσματα αυτά, τονίζοντας πως τέτοιες ενέργειες « απειλούν να προκαλέσουν εξελίξεις με απρόβλεπτες συνέπειες στον Δημοσιοϋπαλληλικόν χώρον». Παράλληλα, με την ίδια ανακοίνωση, η ΑΔΕΔΥ ζητούσε από την Κυβέρνηση να λάβει όλα τα μέτρα για το σταμάτημα τέτοιων φαινομένων και να προχωρήσει στην κατάργηση όλων εκείνων τών διατάξεων, που εμποδίζουν την ελεύθερη έκφραση τών Δημοσίων Υπαλλήλων.

Αυτή η σωστή τοποθέτηση τού προβλήματος από την πλευρά τής ΑΔΕΔΥ δεν είχε, όμως, και την ανάλογη συνέχεια. Εκεί που οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι εργαζόμενοι περίμεναν μία σαφή θέση τής Κυβέρνησης απέναντι σ’ αυτά τα κρούσματα τών διώξεων, ξαφνικά βρέθηκαν όλοι έκπληκτοι μπροστά σε μία καλοστρωμμένη επιχείρηση σύγχυσης και αποπροσανατολισμού με τον χωρισμόν τών εργαζομένων και τον χρωματισμόν τους σε «μπλέ», «πράσινους», «κόκκινους», ανάλογα με το τι εψήφισαν δηλαδή στις εκλογές!

Το ανησυχητικό, εδώ, είναι, ότι πρωταγωνιστικόν ρόλον στην όλην αυτήν επικίνδυνη για το εργατικό κίνημα επιχείρηση έπαιξε η φιλοκυβερνητική πλειοψηφία τής ΑΔΕΔΥ!

Με αφορμή, λοιπόν, την αρχικήν καταγγελία τής ΑΔΕΔΥ για τις διώξεις τών Δημοσίων Υπαλλήλων λόγω τής πολιτικής δράσης τους, ο Τύπος τής Δεξιάς βγήκε φωνάζοντας: « Διώκονται οι δεξιοί Δ.Υ.»! Η φιλοκυβερνητική πλειοψηφία τής ΑΔΕΔΥ, σαν να περίμενε την ευκαιρία, και χορεύοντας στον ρυθμό τής διαίρεσης τών εργαζομένων, απαντάει: «Δεν είναι δεξιοί οι διωκόμενοι Δ.Υ., αλλά είναι οπαδοί τού ΠΑΣΟΚ και τού ΚΚΕ»! Δεν υπάρχει, βεβαίως, χειρότερη «υπηρεσία», που μπορούσε να «προσφέρει» στο συνδικαλιστικό κίνημα η φιλοκυβερνητική πλειοψηφία τής ΑΔΕΔΥ. Δεν υπάρχει χειρότερη μέθοδος τορπιλισμού τής ενότητας τών Δ.Υ., από τον σκόπιμον διαχωρισμόν τους σε «μπλέ», «πράσινους» και «κόκκινους».

Αυτοί, που χρησιμοποιούν αυτές τις μεθόδους διαχωρισμού τών εργαζομένων, όχι μόνον προσφέρουν την χειρίστην υπηρεσία στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά, είναι ιστορικώς επιβεβαιωμένο, πως, πίσω από τις φωνές και το δήθεν ενδιαφέρον τους, βρίσκεται η έχθρα τους εναντίον τής ενότηατας τών εργαζομένων. Στην προκειμένη περίπτωση η κυβερνητική στόχευση είναι σαφέστατη, καθώς έχουμε τις δύο όψεις τού ιδίου νομίσματος: από την μία πλευρά η κρυφή ελπίδα τών κυβερνητικών να μπούν στην γωνία τα πραγματικά προβλήματα τών εργαζομένων και να αποπροσανατολισθούν οι εργαζόμενοι, και από την άλλην πλευρά η προσπάθεια τών φιλοκυβερνητικών να ωθήσουν τους εργαζόμενους, ώστε αντί να συζητούν και να παλεύουν για τα προβλήματά τους, να συζητούν και να διαπληκτίζονται για το εάν οι διωκόμενοι Δ.Υ. είναι οπαδοί τής Ν.Δ., τού ΠΑΣΟΚ ή τού ΚΚΕ. Αυτό θέλουν οι δύο από τους πρωταγωνιστές τών πρόσφατων αυτών διαξιφισμών, δηλαδή Κυβέρνηση και φιλοκυβερνητική πλειοψηφία τής ΑΔΕΔΥ!

Πρόκειται για μία απαράδεκτη και καλοστημένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού και διάσπασης τών εργαζομένων, που στοχεύει σε πολλά:

1) Να αποσιωπηθεί το γεγονός, ότι το από δεκαετίες αίτημα τού Δημοσιοϋπαλληλικού κινήματος για την ριζική αναμόρφωση και εκσυγχρονισμόν τού Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα ( με τις διατάξεις τού οποίου έγιναν οι πρόσφατες διώξεις), δεν έχει ακόμη υλοποιηθή, παρά τις δεσμεύσεις τής Κυβέρνησης πρίν ακόμη από το 1981!

2) Να αποσιωπηθεί το γεγονός, ότι εξακολουθεί να ισχύει στην χώρα μας, εδώ και 34 ολόκληρα χρόνια, ένα νομοθέτημα, που ψηφίσθηκε αμέσως μετά από τον Εμφύλιον πόλεμο, για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις και τα συμφέροντα τών Αμερικάνων!

3) Να αποσιωπηθεί το γεγονός, ότι για την σύνταξη και την διαμόρφωση τού Νομοθετήματος αυτού ( Ν.1811/1951), που κουβαλάει στις διατάξεις του το κλίμα τής μετεμφυλιακής εποχής τού 1951, εργάσθηκαν και «πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους» οι Αμερικάνοι Σύμβουλοι Ρ. ΝΤΡΕΪΚ και ΦΡ. ΛΟΥΪΚΑΡΤ τής Αμερικανικής Αποστολής στην Ελλάδα ( όπως σημειώνεται στην Εισηγητικήν Έκθεση τού Νόμου αυτού).

4) Να αποσιωπηθεί το γεγονός, ότι όλες οι τότε ελληνικές κυβερνήσεις θεωρούσαν συμφέρον για τον τόπο ό,τι εξυπηρετούσε και ήτανε επιθυμία τών Αμερικάνων! Αξίζει εδώ να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από τα Πρακτικά τής Ελληνικής Βουλής, που συζητούσε τότε τον Νόμον αυτόν: Ο τότε Υπουργός τής Κυβέρνησης Σ. Βενιζέλου, κ. Γεώργιος Μαύρος, έλεγε στην Βουλή: « Κύριοι Βουλευτές, επειδή, εκ τής ψηφίσεως τού Υπαλληλικού Κώδικος εξαρτώνται γενικώτερα συμφέροντα τού Κράτους, είναι δε επιθυμία τής Αμερικανικής Αποστολής…, παρακαλώ την Βουλήν, όπως δεχθή το Νομοσχέδιον ως ψηφισθέν»! ( Βλ. Πρακτικά Βουλής 7/4-51, εφημ. ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ, τ. 1^ο Γενάρης 1985, σελ. 9).

5) Να αποσιωπηθούν οι ευθύνες, που έχουν όλες οι μέχρι τώρα Κυβερνήσεις, οι οποίες δεν προχώρησαν στην ριζικήν τροποποίηση και τον εκδημοκρατισμόν τού Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα. Οι οποίες δεν προχώρησαν στην κατάργηση τών διατάξεων εκείνων, που περιορίζουν τα πολιτικά δικαιώματα τών Δημοσίων Υπαλλήλων, χαρακτηρίζοντάς τους, ουσιαστικώς, πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Όλες οι μέχρι τώρα Κυβερνήσεις, οι οποίες δεν προχώρησαν σε όλα τα παραπάνω μέτρα, παρά το γεγονός ότι αυτά ήσαν και είναι καθολικό αίτημα τών Δημοσίων Υπαλλήλων και τού Συνδικαλιστικού κινήματος, και παρά το γεγονός ότι την ορθότητα και το δίκαιο τού αιτήματος αυτού αναγνώριζαν όλες οι πλευρές τής Βουλής το 1975 , κατά την συζήτηση τού Συντάγματος 1975 ( Βλ. Πρακτικά Βουλής- Συζήτηση για το Σύνταγμα τού 1975- Τοποθετήσεις τών: Κανελλόπουλου Αθαν. τής ΕΔΗΚ, Κοντογιαννόπουλου Βας. τής Ν.Δ., Σκουλαρίκη Ιωάν. τού ΠΑΣΟΚ, και Χαρ. Φλωράκη τού ΚΚΕ).

Όλα αυτά θέλουν να κρύψουν και να αποσιωπήσουν από τους εργαζόμενους και τον λαό οι δύο διαξιφιζόμενοι, Δεξιός Τύπος και φιλοκυβερνητική πλειοψηφία τής ΑΔΕΔΥ μαζί με τους κυβερνητικούς. Γιατί ξέρουν, πως όλα αυτά ενώνουν τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από την πολιτική ή κομματική τους προτίμηση. Γιατί ξέρουν, ότι η ενότητα τών εργαζομένων είναι το μόνο αποτελεσματικό όπλο ενάντια στις διώξεις και στις διακρίσεις. Είναι καρφί στο μάτι όσων απεργάζονται μέτρα εναντίον τών εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι, όμως, επαγρυπνούν και με το ταξικό ( και γι’ αυτό αλάθητο) κριτήριό τους διακρίνουν και καταλαβαίνουν, πού οδηγούν τέτοιες μέθοδοι διαίρεσής τους: απ’ ευθείας στην καρδιά τής ενότητάς τους. Γι’ αυτό και τις αποκρούουν.

Θα κάνουν, λοιπόν, πολύ καλά οι διαξιφιζόμενοι και όλοι οι επίδοξοι μιμητές τους, να αφήσουν τους καβγάδες για το τίνος «χρώματος» είναι οι προεκλογικώς και μετεκλογικώς διωκόμενοι Δ.Υ.

Το μεροκάματο, πρέπει να γνωρίζουν ότι, δεν έχει ούτε «μπλέ» ούτε «κόκκινο» ούτε «πράσινο» χρώμα. Δεν ιδρώνει λιγώτερο ο συντηρητικός ή ο φιλοκυβερνητικός ή ο κομμουνιστής για να το «βγάλει»! Ούτε και το δικαίωμα στην δουλειά και στα πολιτικά δικαιώματα τών εργαζομένων έχουν χρώμα.

Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα τους είναι αντίθετοι σε κάθε δίωξη οποιουδήποτε εργαζόμενου για πολιτικούς λόγους, και γι’ αυτό δεν θα επιτρέψουν τον αποπροσανατολισμό τους και την διάσπαση τής ενότητάς τους.

Παρά τα εμπόδια, που δημιουργούν οι καλοστημένες επιχειρήσεις διάσπασής τους, θα σφυρηλατήσουν παραπέρα την ενότητά τους και θα υπερασπισθούν το δικαίωμα στην δουλειά και στα πολιτικά δικαιώματα για όλους. θα παλαίψουν ενωμένοι για την ριζικήν τροποποίηση και τον εκδημοκρατισμόν τού Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα και τών άλλων διατάξεων, που περιορίζουν τα πολιτικά τους δικαιώματα και την ελεύθερη πολιτικήν τους έκφραση.

Η εποχή τού «διαίρει και βασίλευε» στον χώρο τών εργαζομένων έχει περάσει ανεπιστρεπτί, και άς μην ονειρεύονται οι πρωταγωνιστές τών αποπροσανατολιστικών διαξιφισμών και τών παραπλανητικών και κούφιων αντιπαραθέσεων, αλλά και οι ντόπιοι μιμητές τους.

Όσο πιό αργά το καταλάβουν αυτό, τόσο το χειρότερο για τους ίδιους. Το ταξικό, και γι’ αυτό αλάθητο, κριτήριο τών εργαζομένων θα τους βάλει στην θέση τους !-

Άγγελος Λιβαθνός

Καθηγ. Μαθηματικών στο 2^ο Λύκειο Αμαλιάδος

Μέλος τού Δ.Σ., και πρ. Πρόεδρος, τής ΕΛΜΕ Ηλείας

Αντιπρόσωπος στην ΟΛΜΕ και στο 25^ο Συνέδριο τής ΑΔΕΔΥ

……………………………………………………….............................................................................................

(*) Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη πρωτοσέλιδο στην ημερησία εφημερίδα τής Ηλείας, «ΠΑΤΡΙΣ», την 18^η Ιουνίου 1985, μετά από τις Εθνικές Εκλογές 1985