Κεντρική σελίδα

Το  Χωριό Καρδαμάς Ηλείας

Η Εφημερίδα "Καρδαμάς"

Άρθρα

Θέματα Μαθηματικών

Βιογραφικό-Εργασίες

Επικοινωνία

 Συνδέσεις

     

                     Άρθρα  και   Απόψεις

Πειραματική Ιστοσελίδα

Άγγελου Λιβαθινού,

Καθηγ. Μαθηματικών

 

Άρθρα  Κοινωνικού, Πολιτιστικού  και  Πολιτικού  Προβληματισμού, τού Άγγελου Λιβαθινού,

δημοσιευθέντα  σε  Επαρχιακές  και  Αθηναϊκές  Εφημερίδες.   efkardamas@in.gr,   697-8197763

                                          

Η Εκπαίδευση τών Ελληνοπαίδων τού Εξωτερικού

και το νέο Νομοσχέδιο (*)

 

 

 

  Η Εκπαίδευση τών Ελληνοπαίδων τού εξωτερικού είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο Έλληνας μετανάστης.

Παρά το γεγονός, ότι το σύγχρονο ελληνικό μεταναστευτικό κίνημα είναι τουλάχιστον συνομήλικο τού νεοελληνικού κράτους, μόλις προ 25 ετών εκδηλώθηκε εκ μέρους τής ελληνικής πολιτείας το «ενδιαφέρον» για την ελληνική και συνολική εκπαίδευση τών Ελληνόπουλων τού Εξωτερικού.

Βέβαια, αυτό το «ενδιαφέρον» όχι μόνο δεν οδήγηαε στην λύση τού προβλήματος, αλλά, χρόνο με τον χρόνο, με τις διάφορες άστοχες παρεμβάσεις ή την αδιαφορία τών εκάστοτε ελληνικών Κυβερνήσεων, το πρόβλημα διογκώθηκε, δημιουργώντας πλήθος αρνητικών καταστάσεων για τους Ελληνόπαιδες τής δεύτερης και τής τρίτης γενεάς τών Ελλήνων­ Μεταναστών.

 

 Η πρoχειρότητα, η ανευθυνότητα,  η δημαγωγική συνθηματολογία και η μικροπολιτική σκοπιμότητα τών αλληλοδιαδόχων Ελληνικών Κυβερνήσεων, παράλληλα με την άρνηση τών Κυβερνήσεων τών κρατών υποδοχής τών Ελλήνων Μεταναστών να φροντίσουν για την απρόσκοπτη καλλιέργεια τής Μητρικής Γλώσσας  και τής Ελληνικής Ιστορίας στο σύνολο τών Ελληνόπουλων, όπως άλλωστε όφειλαν και οφείλουν αυτά τα κράτη, μια και οι Έλληνες μετανάστες είναι και αυτοί πολίτες τών κρατών αυτών με όλες τις υποχρεώσεις τών ντόπιων εργαζομένων, οδήγησαν σε μία άναρχη ίδρυση χωριστών ελληνικών τάξεων (Δημοτικού-Γυμνασioυ), χωρίς κανένα μελλοντικό σχεδιασμό, χωρίς τα απαραίτητα αναλυτκά πρoγράμματα (προσαρμοσμένα στις κατά τόπους  συνθήκες) και χωρίς ειδικά διασκευασμένα διδακτικά βιβλία.

 Η, επιστημονικά, πολιτικά και Kοινωνικά ορθή λύση, η λύση τής ένταξης τών Ελλήνων μαθητών στα κανονικά σχoλεία τής χώρας υποδοχής με την παράλληλη (υποχρεωτική) διδασκαλία από Έλληνες δασκάλους - καθηγητές τής Ελληνικής Γλώσσας - Ιστορίας- Γεωγραφίας (μέσα στο ίδιο σχολείο, π.χ. Γερμανικό, και μέσα στο επίσημο πρόγραμμα τού σχολείου αυτού), στην καλλίτερη περίπτωση αποσιωπήθηκε ή απορρίφθηκε, ενώ σε πoλλές περιπτώσεις, όταν ετίθετο ως αίτημα τών ελληνικών μεταναστευτικών οργανώσεων, κατασυκοφαντήθηκε ανεύθυνα από τις διάφορες ελληνικές κυβερνήσεις.

 

  Βέβαια, τόσο οι χώρες υποδοχής τών Ελλήνων Μεταναστών, όσο και οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις, είχαν και έχουν τους δικούς τους λόγους, για να μην δεχθούν αυτή την σωστή λύση:

1. Οι χώρες υποδοχής τών μεταναστών απέρριπταν και απορρίπτουν την σωστή αυτήν λύση,

α)  Για να μην αναλάβουν, ως όφειλαν και οφείλουν, τις οικονομικές τους υποχρεώσεις για την χρηματοδότηση ενός τέτοιου εκπαιδευτικού προγράμματος για τα παιδιά τών μεταναστών,

β) Επειδή ενδιαφέρονται κυρίως για την «αφομοίωση» τών νέων μεταναστόπoυλων καθ’ ολοκληρίαν στην δική τους κουλτούρα  και για την αποξένωσή τους από κάθε τί, που σχετίζεται με την μητρική γλώσσα και κουλτούρα

γ) Επειδή αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν τους μετανάστες και τα  παιδιά τών μεταναστών ως «προσωρινούς», ως Gastarbeiter,  που θα υποχρεωθούν  έτσι ή αλλοιώς να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, και

δ) Επειδή, με όλα αυτά τα εμπόδια στην ολοκληρωμένη και ενιαία μόρφωση τών παιδιών τών μεταναστών, οι κυβερνήσεις τών χωρών υποδοχής στοχεύουν να οδηγήσουν αυτούς τους νέους στην σχολική «γκετοποίησή» τους  και επομένως στην κοινωνική τους περιθωριοποίηση, ώστε να αποτελέσουν ένα πρώτης τάξεως ανθρώπινο δυναμικό για ανειδίκευτoυς ή μισοειδικευμένους εργάτες.

2.  Οι  αλληλοδιάδοχες ελληνικές κυβερνήσεις  αρνούντο και αρνούνται να προωθήσουν αυτήν την σωστή λύση,

α) Άλλοτε γιατί συνθηματολογούσαν δημαγωγικά και ανεύθυνα, καλλιεργώντας αυταπάτες στους Έλληνες μετανάστες, ότι «το ένα σας πόδι, πατριώτες, είναι στην Ελλάδα», δηλαδή καλλιεργούσαν την ψεύτικη ελπίδα τής  επιστροφής στην πατρίδα, για να απομυζoύν το  συνάλλαγμα τών μεταναστών,

β) Αλλοτε, γιατί δεν είχαν αξιόπιστη και ξεκάθαρη εκπαιδευτική πολιτική, όχι μόνο για το εξωτερικό, αλλά ούτε και για την ίδια την χώρα μας, και

γ) Αλλοτε, γιατί η εξαρτημένη πολιτική τους δεν τούς άφηνε τα περιθώρια να τολμήσoυν να θέσουν το ζήτημα τής σύναψης διακρατικών

συμφωνιών για την εκπαίδευση τών Ελληνόπουλων.

 

  Οι εκπαιδευτικοί, καθηγητές και δάσκαλοι, που κατά καιρούς υπηρέτησαν και υπηρετούν σε ελληνικά σχολεία τoύ εξωτερικού, έζησαν και ζούν από κοντά αυτά τα προβλήματα και, μαζί με τις οργανώσεις τών Μεταναστών, κατέθεσαν τις προτάσεις τους, για την λύση τού πρoβλήματος τής εκπαίδευσης τών Ελληνοπαίδων τού εξωτερικού.

Ειδικά οι ΕΛΜΕ Γερμανίας (τα σωματεία τών Ελλήνων καθηγητών εκεί), με τεκμηριωμένες αναλύσεις τού προβλήματος, πρότειναν λύσεις, που στηρίζονται στους εξής άξονες:

1) Ενταξη τού μαθήματος τής ελληνικής γλώσσας και τού ελληνικού πολιτισμού στα «κανονικά» Γερμανικά σχολεία όλων τών τύπων και όλων τών βαθμίδων (Gesamtschule,  Hauptschule, Realschule, Gymmasium) και στο επίσημο αναλυτικό πρόγραμμα τού γερμανικού σχολείου. Η διδασκαλία αυτών τών μαθημάτων να γίνεται από δημόσιους Εκπαιδευτικούς τής Ελλάδος (καθηγητές, δάσκαλους, αναλόγως τής βαθμίδος), που θα αποσπώνται γι' αυτόν τον σκοπό και για μία 5ετiα. Για να εφαρμoσθεί, βέβαια, αυτό, χρειάζεται σθένος τής ελληνικής πολιτείας, για να το απαιτήσει και να το κερδίσει από τις χώρες υποδοχής.

2) Προσαρμογή τών αναλυτικών προγραμμάτων στις συνθήκες της κάθε χώρας (για τα ελληνικά μαθήματα). Να σκεφθεί κανείς, ότι, στα υπάρχοντα ελληνικά σχολεία τού εξωτερικού, σήμερα διδάσκονται τα ελληνικά μαθήματα με βάση το αναλυτικό πρόγραμμα τής Ελλάδος, χωρίς καμμία προσαρμογή!  Μέχρι εκεί έχει φθάσει η προχειρότητα και η ανευθυνότητα τών ελληνικών κυβερνήσεων.

3) Συγγραφή κατάλληλων διδακτικών βιβλίων, που θα  παρέχουν την δυνατότητα  στα μεταναστόπουλα να μάθουν  την μητρική τους  Γλώσσα και τον πολιτισμό τής πατρίδος μας. Και, εδώ, πρέπει να αναφέρουμε, ότι  τα ίδια διδακτικά βιβλιά, που χρησιμoπoιoύvται στην Ελλόδα, χρησιμοποιούνται και στο εξωτερικό(!), όπου το γλωσσικό και κοινωνικό περιβάλλον είναι τελείως διαφορετικό και, επομένως, απαιτεί διαφορετικό διδακτικό  υλικό.

Ολα αυτά, που προτείνουν οι Καθηγητές,  θα υπηρετούν τους  παρακάτω στόxoυς:

α) Την εναρμόνιση τής εκπαίδευσης τών Ελληνοπαίδων τού εξωτερικού με το κοινωνικό περιβάλλον τής χώρας, όπου ζούν, 

β) Την εξασφάλιση τών προϋποθέσεων,  για να προχωρήσουν τα Ελληνόπουλα τού εξωτερικού, ισότιμα με τα ντόπια παιδιά, σε όλες τις βαθμίδες τής επαγγελματικής και επιστημονικής μόρφωσης  στην χώρα, όπου ζούν  και  δημιουργούν αυτά και οι γονείς τους,

γ) Την σωστή εκμάθηση τής Ελληνικής Γλώσσας και την μελέτη τής  Ελληνικής Ιστορίας και τού Ελληνικού  Πoλιτισμoύ, την διατήρηση, δηλαδή, τής εθνικής ταυτότητας τών Ελληνοπαίδων. Σήμερα, ακόμη και στην Γερμανία, όπου υπάρχει εκτεταμένο δίκτυο ελληνικών σχολείων από την εποχή ακόμη τής δικτατορίας, υπάρχουν χιλιάδες άγλωσσα Ελληνόπουλα και  χιλιάδες Ελληνόπουλα,  που αγνοούν τί είναι και τί ήτανε ο Μαραθώνας ή η Ολυμπία!!! (ο υπογράφων έχει αυτήν την πικρή εμπειρία, ως υπηρετήσας στην Γερμανία επί 5ετία), και

δ) Την ομαλή ένταξη τών Ελλήνων μαθητών στο Ελληνικό  Εκπαιδευτικό σύστημα ή στην παραγωγή, σε περίπτωση επαναπατρισμού τους.

 

  Η Ελληνική Κυβέρνηση, όμως, όχι μόνο αρνείται να προχωρήσει σε σύναψη διακρατικών συμφωνιών με τις χώρες υποδοχής τών Ελλήνων μεταναστών, συμφωνιών που θα υλοποιούν αυτήν την από επιστημονικής, από πολιτικής και από κοινωνικής απόψεως σωστή λύση τού εκπαιδευτικoύ προβλήματος τών Ελλήνων τού εξωτερικού, όχι μόνον αγνοεί και δεν λαμβάνει υπ’ όψη της  τις τεκμηριωμένες προτάσεις τών εκπαιδευτικών oργανώσεων και τών ελληνικών μεταναστευτικών οργανώσεων τού εξωτερικού, αλλά, πιστή εντολοδόχος τής «συνθήκης τού Μάαστριχτ»,  τών εντολών τής Ευρωπαϊκής  Ένωσης (Ε.Ε) γιά την «Ευρωπαϊκή διάσταση τής εκπαίδευσης», και για τις «εναλλακτικές  μορφές εκπαίδευσης» για τους  προσωρινούς(Gastarbeiter),  και τών κατευθύνσεων τής "Λευκής Βίβλου” για την διεύρυνση τής (γεωγραφικής) κινητικότητας τών εργαζoμένων (για την περιπλάνησή τους , δηλαδή), κατέθεσε στην Ελληνική Βουλή νέο Νομοσχέδιο «για την παιδεία τών Ελληνοπαίδων τού εξωτερικού», Νομοσχέδιο το οποίο αυτές τις ημέρες συζητείται και ψηφίζεται στην Βουλή  τών Ελλήνων και το οπoiο, αν τελικά ψηφισθεί ως έχει και εφαρμoσθεί, θα θέσει σε νέα σκληρή δοκιμασία την Ελληνική εκπαίδευση στο εξωτερικό.

Με τα νομοσχέδιο αυτό η Κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας, όχι μόνο διατηρεί την επικρατούσα απαράδεκτη κατάσταση στην  εκπαίδευση τών Ελληνοπαίδων τού εξωτερικού, όχι μόνον δεν προχωρεί σε κάποια, έστω δειλά, βήματα βελτίωσης τής κατάστασης αυτής, αλλά προχωρεί σαφώς με βήματα προς τα πίσω:

1) Διατηρεί και κωδικοποιεί τους υπάρxoντες τύπους ελληνικών σχολικών τάξεων στο εξωτερικό, τάξεων που εδημιουργήθησαν σε άλλες εποχές, όταν οι Ελληνες Μετανάστες πίστευαν, πως  «μετά από ένα έως πέντε χρόνια θα γυρίσουμε στην πατρίδα», τάξεων με άλλα λόγια, που οδηγούν τα Ελληνόπουλα σε υποχρεωτική «γκετοποίηση», περιθωριοποίηση και αποκοπή από το κοινωνικό περιβάλλον, όπου ζούν.

2) Αποδεχόμενη την λογική τής «Λευκής βίβλου» για διεύρυνση τού ρόλου τής «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», προχωράει στην σαφή ιδιωτικοποίηση τής Εκπαίδευσης στο Εξωτερικό, αφού:

α) Σύμφωνα με το άρθρο 3 τού Νομοσχεδίου, «φορείς τής Ελληνικής Παιδείας στο εξωτερικό μπορεί να είναι οι ελληνικές προξενικές Aρχές, η Ορθόδοξη Ελληνική ΕκκλησΙα, οι εκπαιδευτικές ή άλλες Αρχές τών άλλων χωρών, οι ελληνικές κοινότητες, ελληνικά ιδρύματα, σύλλογοι γονέων και πολιτιστικοί ή μoρφωτικοί σύλλογοι και σωματεία» (οι υπογραμμίσεις δικές μας),

β) Σύμφωνα με το άρθρο 5, ιδρύε­ται Ν.Π.Ι.Δ με την επωνυμία «Ινστιτούτο Παιδείας Ομογενών και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης» (ΙΠ.Ο.Δ.Ε), το οποίο θα χρηματοδοτείται και από διεθνείς οργανισμούς και φορείς (βλέπε ΟΟΣΑ, ΔΝΤ, ΕΕ) και από ιδιωτικούς φορείς και φυσικά πρόσωπα τής ημεδαπής και αλλοδαπής, και στο οποίο εκχωρούνται βασικές αρμοδιότητες, βάσει τών οποίων μπορεί να σχεδιάζει και να χαράσσει την εκπαιδευτική πολιτική για τους Μετανόστες.  Φυσικά,  με γνώμονα τα συμφέροντα τών ιδιωτών χρηματοδοτών!!

Ετσι, το παιδαγωνικό Ινστιτούτο, που μπορούσε να αναλάβει αυτό το έργο, μπαίνει στο περιθώριο, ίσως επειδή παρόμοια μοίρα, την ιδιωτικοπoiησή του, δηλαδή, επιφυλάσσει το ΥΠΕΠΘ και σ' αυτό το Κρατικό Παιδαγωγικό ίδρυμα,

γ) Και για να μην μείνει καμμία αμφιβολία για τις προθέσεις τής Kυβέρνησης, να υποτάξει όλο το  πλέγμα τής εκπαίδευσης τών

Ελληνοπαίδων τού εξωτερικού στην νεοφιλελεύθερη λογική και πρακτική τής « ιδιωτικής πρωτοβουλίας», με το άρθρο 15 παράγρ.3, δηλώνει ότι «μπορεί να επιλέγονται και ιδιώτες ως Μορφωτικοί - Εκπαιδευτικοί -Ακόλουθοι στις ελληνικές πρεσβείες τού εξωτερικού» (οι υπογραμμίσεις δικές μας),

δ) Στα πλαίσια τής προσπάθειάς της, να ιδρύσει ιδιωτικά Παvεπιστήμια, προχωρεί (εδώ, που δεν συναντά σοβαρές αvτιδράσεις) στην

ίδρυση «Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελληνικών Σπουδών» με δίδακτρα, με χορηγούς και με διδακτκό προσωmκό όχι μόνιμο αλλά με σχέση εργασίας Ιδιωτικού Δικαίου.

 

Ο Έλληνας εκπαιδευτικός και ο απλός Ελληνας πολίτης, που παραμένoυv ακόμη ανυποψίαστoι για τον πρωτεύοντα και καθοριστικό ρόλο, που επιφυλάσσει η κυβέρνηση στην «ιδιωτική πρωτοβουλία» σχετικά με την Δημόσια Δωρεάν ενιαία εκπαίδευση και στο εσωτερικό τής χώρας μας, παίρνουν μία σαφέστατη προειδοποίηση από αυτό το απαράδεκτο Nομoσxέδιo: .

Η Κυβέρνηση προχωρεί στην ιδιωτικοποίηση τής Ελληνικής Eκπαίδευσης τού εξωτερικού με ταχύτερους ρυθμούς απ' αυτούς που αναπτύσσει για την εγχώρια, εσωτερική εκπαίδευση. Και αυτό, βεβαίως έχει την εξήγησή του στο γεγονός, ότι οι αντιστάσεις και αντιδράσεις τών μεταναστών είναι ασθενέστερες από τις εγχώριες αντιστάσεις, αφού οι μετανάστες αποτελούν ένα λιγώτερο συμπαγές κοινωνικό σώμα.

 Η οπισθοδρόμηση, όμως, δεν σταματάει εδώ. Από τον χορό τών αντιδραστικών αλλαγών και ρυθμίσεων δεν θα μπορούσε να αφήσει η κυβέρνηση έξω τα βασικά εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις τών εργαζομένων εκπαιδευτικών:

1) Με τον διορισμό «ομογενών εκπαιδευτικών», χωρίς να έχουν διορισθή στην Ελλάδα, και με τον διορισμό «αλλογενών εκπαιδευτικών», έξω από τις μέχρι τώρα γνωστές διαδικασίες διορισμών, η κυβέρνηση επιχειρεί:

α) Την ανοικτή και απροκάλυπτη κατάργηση τής επετηρίδας διορισμών,

β) Την κατηγοριοποίηση τών εργαζομένων εκπαιδευτικών, που θα διευκολύνει και την προσπάθεια διάσπασης τού ενιαίου συνδικαλιστικού κινήματος τών εκπαιδευτικών, και

γ) Την είσοδο ξένων εκπαιδευτικών στην Ελληνική εκπαίδευση!

2) Με την πλήρη απουσία αντικειμενικών κριτηρίων για όσες αποσπάσεις εκπαιδευτικών γίνουν, με την υποβάθμιση τής επιμόρφωσης ­μετεκπαίδευσης όσων θα διδάξουν στα σχολεία τού εξωτερικού, και με τα ζητήματα οργάνωσης και Διοίκησης τών σχολείων αυτών να αφήνονται για ρύθμιση στην αυθαιρεσία τών εκάστοτε «Υπουργικών αποφάσεων», συμπληρώνεται ένα πλαίσιο γενικής διάλυυσης και εκποιίησης τής εκπαίδευσης στο εξωτερικό.

 

Και, ενώ όλα αυτά δρομολογούνται, οι ηγεσίες τής ΟΛΜΕ και τής ΔΟΕ περί άλλα τυρβάζουν, σαν να μην κινδυνεύει όλο το οικοδόμημα τής εκπαίδευσης. Απονέμει, επομένως, στους μετανάστες και στους  Έλληνες εκπαιδευτικούς, να ακυρώσουν με την πάλη τους το νέο αυτό νομοσχέδιο, που σε λίγες ημέρες θα είναι, ως φαίνεται,  νόμος του Κράτους. -

Άγγελος  Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών

Υπηρετήσας επί 5ετία σε σχολεία Μ.Ε. στην Γερμανία  

............................................

(*)  Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη στην ημερησία εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ» Πύργου ( 02.06.1996) 

  

 

Κεντρική σελίδα

(C): Περιεχόμενο και Κατασκευή Ιστοσελίδας:  Άγγελος  Λιβαθινός, Μαθηματικός, 697-8197763,   efkardamas@in.gr