|
Όταν
μερικοί, σχεδιασμένα, επιστρατεύουν κενές και ρηχές ξένες λέξεις,
για να
αποδώσουν την έννοια τού διαλόγου και τής διαλογικής αντιπαράθεσης, δηλαδή
για να αποδώσουν ό,τι πιό όμορφο, πιό ωραίο και υψηλού διανοητικού
επιπέδου καλλιέργησε η ελληνική σκέψη με την Ελληνική Γλώσσα, τότε πρέπει
να ανησυχούμε σφόδρα.
Το ξέρουμε,
ότι ορισμένοι πολιτικοί “παράγοντες” τής χώρας μας αδιαφορούν
για το γεγονός, ότι διεθνή κέντρα τού Σιωνισμού και τού
Ιμπεριαλισμού στο
πίσω μέρος τού μυαλού τους έχουν έτοιμα σχέδια σε βάρος τής Ελληνικής
Γλώσσας. Το δείχνουν, άλλωστε,
ορισμένοι από αυτούς και με την δουλοπρεπή
στάση τους, σε διεθνείς συναντήσεις,
όπου, εκπροσωπώντας την χώρα μας,
προτιμούν να ομιλούν και να διαλέγονται στην Γλώσσα τών “Καουμπόϋς”,
δηλαδή στα Αγγλο-αμερικανικά, περιφρονώντας με απίστευτη ανευθυνότητα την
Ελληνική Γλώσσα. Περιφρονώντας, δηλαδή, μία από τις αρχαιότερες και πλέον
υψηλού διανοητικού επιπέδου Γλώσσες στον Κόσμο, όντας οι ίδιοι Έλληνες !
Το ακούσαμε και το διαβάσαμε, άλλωστε,
ότι ανώτατο στέλεχος τής σημερινής
Αξιωματικής Αντιπολίτευσης
θεωρεί ως θέμα με υψηλή προτεραιότητα,
να
εισαχθή στην Ελλάδα “ από τώρα ως επίσημη δεύτερη Γλώσσα τών Ελλήνων, η
Αγγλική Γλώσσα” !! ( Α. Διαμαντοπούλου, Εφημ. “Καθημερινή”, 18.11. 2001).
Και, αφού η “πρόταση” αυτή προκάλεσε την μήνιν όχι μόνον τών Ελλήνων, αλλά
και τών ξένων διανοουμένων, οι επιτήδειοι επιχειρούν να προωθήσουν τα
σχέδιά τους “από την πίσω πόρτα”, δηλαδή με την συστηματική διάβρωση ακόμη
και ελληνικών λέξεων που όχι μόνον είναι καταγεγραμμένες και
καταχωρισμένες σε όλες σχεδόν τις Γλώσσες τού κόσμου , αλλά αποτελούν φάρο
για την διαχρονική ελληνική σκέψη!
Ποιός δεν γνωρίζει, άραγε, ότι ο διάλογος αποτελεί συστατικό στοιχείο τής
ελληνικής σκέψης εδώ και χιλιάδες χρόνια,
που αργότερα διαδόθηκε ως
φιλοσοφική και κοινωνική στάση σε όλους τους λαούς τής Γής; Ποιός δεν
γνωρίζει, ότι η ελληνική λέξη διάλογος έχει μεταφερθή σε όλες σχεδόν τις
Γλώσσες τού κόσμου ; Le Dialoque στα Γαλλικά, Der Dialog στα Γερμανικά,
Dialog(ue) στα Αγγλικά, κλπ.
Αυτή η πλήρης νοημάτων και πολυσήμαντης
διανοητικής λειτουργίας ελληνική λέξη, λοιπόν, ενοχλεί τώρα κάποιους
“μοντέρνους”
και
“κοσμοπολίτες” τής αγοραίας παγκοσμιοποίησης, και πάνε να
την εξοβελίσουν από το ελληνικό λεξιλόγιο!
Και αντί αυτής χρησιμοποιούν
και προωθούν για τις συζητήσεις τών πολιτικών στην Τηλεόραση την λέξη debate
( ντεμπάτε-Λατινιστί, ντιμπέϊτ-Αγγλιστί) !
Και να σκεφθή κανείς,
ότι με αυτήν
την λέξη debate, που υπάρχει και στις τρείς μεγάλες Γλώσσες,
Γαλλική, Γερμανική και Αγγλική, οι “κοσμοπολίτες” αυτοί “αγωνίζονται” να
αποδώσουν την έννοια τού
διαλόγου, τής συζήτησης, τής αντιπαράθεσης :
1)Στα Αγγλικά, debate (= συζήτησις, Λεξικόν D.C.DIVRY, 1964), 2) στα
Γαλλικά: Le Debat (= συζήτησις, Λεξικόν ΤΑΚΗ ΜΠΑΡΛΑ, Βιβλιοθήκη “Πολιτείας”,
1932), και 3) στα Γερμανικά: Die Debatte (=Besprechung=συζήτησις,
Streit-gespraech= αντιπαράθεση, Λεξικόν NAUMANN & GOEBEL, 1995).
Όλοι γνωρίζουν, ότι ο
μόνος δικαιολογητικός λόγος πρόσληψης μίας ξένης λέξης στο λεξιλόγιο
μίας άλλης Γλώσσας είναι η αδυναμία τής Γλώσσας αυτής να αποδώσει πλήρως
την συγκεκριμένη έννοια. Και εδώ συμβαίνει το εξωφρενικό:
ενώ η ελληνική
Γλώσσα διαθέτει πλούτο όμορφων και εύηχων λέξεων για την απόδοση τής
ανταλλαγής θέσεων και απόψεων ( διάλογος, συζήτηση, αντιπαράθεση, κοινή
Συνέντευξη, κλπ), οι “επιτήδιοι ” επιμένουν στην επιχείρηση σαλαμοποίησης
τής ελληνικής Γλώσσας, με την μεθοδευμένη προσπάθεια εισαγωγής στο
ελληνικό λεξιλόγιο ξένων λέξεων, ρηχών νοηματικώς.
Το βέβαιον είναι, ότι έτσι υπηρετείται η στόχευση τών (όχι ολίγων) εχθρών
τής Ελληνικής Γλώσσας, που είναι η μιγαδοποίησή της και στην συνέχεια η
εξαφάνισή της. Οι άλλοι, οι αφελείς χρήστες ξένων λέξεων και οι
ανυποψίαστοι, απλώς, λειτουργούν άθελά τους ως ιμάντες μεταφοράς και
υλοποίησης τών χθόνιων σχεδίων όλων αυτών, που μάς δείχνουν τα δόντια
τους, διακηρύσσοντας, ότι “ τους Έλληνες πρέπει να τους πλήξουμε στην
Ιστορία τους, στην Γλώσσα τους και στην Κουλτούρα τους. Μόνον έτσι θα
πάψουν να μάς ενοχλούν” ! (Σύμφωνα και με την γνώμη τού κ. Kissinger, του
γνωστού Εβραιοαμερικάνου ιέρακος,που δημοσιεύθηκε στον Ελληνικό Τύπο το
1995).
Θα γίνουμε, λοιπόν,
αυτοβούλως σύγχρονοι Ποσειδωνιάτες στην ίδια την Χώρα μας ; -
Άγγελος Λιβαθινός
Καθηγ. Μαθηματικών-Λυκειάρχης
----------------------------------------------------------
(*)
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στις Εφημερίδες:1)
"Καρδαμάς" ( Φ.11, Απρίλιος-Ιούνιος 2004), 2)
" Το Ελεύθερο Βήμα τής Ηλείας"
(
21-6-2004), 3) "ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" Αμαλιάδος ( 22-6-2004), και 4)
"Πατρίς" Πύργου ( 4-7-2004)
|