Κεντρική σελίδα

Το  Χωριό  Καρδαμάς Ηλείας

Η Εφημερίδα "Καρδαμάς"

Άρθρα

 Θέματα  Μαθηματικών

Βιογραφικό-Εργασίες

Επικοινωνία

 Συνδέσεις

     

                   Άρθρα  και   Απόψεις

Πειραματική Ιστοσελίδα

Άγγελου Λιβαθινού,

Καθηγ. Μαθηματικών

 

Άρθρα  Κοινωνικού, Πολιτιστικού  και  Πολιτικού  Προβληματισμού, τού Άγγελου Λιβαθινού,

δημοσιευθέντα  σε  Επαρχιακές  και  Αθηναϊκές  Εφημερίδες.   efkardamas@in.gr,   697-8197763

                                          

 Στραγγαλισμός τής Δημόσιας δωρεάν Παιδείας

 και  Πολιτική Ομηρία τών Εκπαιδευτικών (*)

 

                             

 

  Μόλις δέκα (10) ημέρες προ τής ενάρξεως τού νέου διδακτικού έτους και στο θερινό τμήμα τής Βουλής, δηλαδή ενώπιον μερικών μόνο δεκάδων βουλευτών και μόλις προ τής επανόδου τών εκπαιδευτικών στα σχολεία, επέλεξε η Κυβέρνηση και ο υπουργός Παιδείας κ. Αρσένης, για να καταθέσουν το νέο Νομοσχέδιο ( ν/σ) για την εκπαίδευση (κυρίως την Μέση), με τίτλο «Ενιαίο Λύκειο, πρόσβαση τών αποφοίτων του στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αξιολόγηση τών Εκπαιδευτικών και άλλες διατάξεις».

   Η σπουδή τού υπουργού Παιδείας (ΥΠΕΠΘ) και τής Κυβέρνησης δικαιολογείται από το γεγονός ότι ολόκληρη η Εκπαιδευτική Κοινότητα (Καθηγητές, Δάσκαλοι, γονείς, μαθητές) διαφωνεί ριζικά με όσα περιλαμβάνει το ν/σ  και έχει ανακοινώσει ο κ. Αρσένης από 1ης Αυγούστου 1997.

Ο κ. Αρσένης και η Κυβέρνηση, αγνοώντας προκλητικά και αλαζονικά την εκπαιδευτική Κοινότητα και την Ελληνική Κοινωνία, αρνούνται τον διόλογο για ένα τόσο σοβαρό θέμα, που ταλανίζει μαθητές- γονείς- εκπαιδευτικούς και προτιμούν την εσπευσμένη κατάθεση τού ν/σ στο θερινό τμήμα τής Βουλής και με την διαδικασία τού επείγοντος, την συζήτηση και ψήφισή του εντός 3-4 ημερών.

Πρόκειται για νομοσχέδιο, τού οποίου οι διατάξεις, αν ψηφισθούν και τεθούν σε εφαρμογή, θα οδηγήσουν σε κονιορτοποίηση όποιου σωστού έχει απομείνει στην Δημόσια Δωρεάν Παιδεία. Παράλληλα, μετο ν/σ  αυτό, Κυβέρνηση και ΥΠΕΠΘ επιχειρούν, δια τής καταργήσεως τής ΕΠΕΤΗΡΙΔΑΣ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ, να θέσουν σε πολιτική ομηρία τούς εκπαιδευτικούς για να μπορούν έτσι οι κυβερνώντες να προωθούν χωρίς αντιστάσεις τις όποιες αντιλαϊκές και αντικοινωνικές τους επιλογές στο χώρο τής εκπαίδευσης και γενικώτερα.

 

  Στον ανυποψίαστο πολίτη προκαλεί ίσως απορία και έκπληξη η αλαζονεία, ο αυταρχισμός και η άρνηση διαλόγου εκ μέρους τής Κυβέρνησης για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Αλλά, αν κανείς κατανοήσει το περιεχόμενο τού ν/σ  και διαπιστώσει τις οπισθοδρομικές αλλαγές, που επιχειρεί να επιφέρει με αυτό η Κυβέρνηση στον χώρο τής Μέσης εκπαίδευσης, τότε θα βεβαιωθεί για ποιούς λόγους οι μεν καθηγητές (και όλοι οι εκπαιδευτικοί) αντιδρούν σφόδρα σ' αυτές τις ρυθμίσεις, η δε Κυβέρνηση και το ΥΠΕΠΘ σπεύδουν για να ψηφισθεί άρον- άρον το ν/σ , πριν ανοίξουν τα σχολεία και πριν επιστρέψουν οι  εκπαιδευτικoί σ' αυτά. Συγκεκριμένως, και επιγραμματικώς, με αυτό το ν/σ :

 

1. Κατάργηση Τεχνικών και Πολυκλαδικών Λυκείων- Θεσμοθέτηση τού «Ενιαίου Λυκείου»

Θεσμοθετείται το «Ενιαίο Λύκειο» με τρεις κατευθύνσεις (θεωρητική, θετική, τεχνολογική) και καταργούνται σταδιακά όλοι οι ισχύοντες τύποι Λυκείων, ακόμη και ο επιτυχημένος τύπος τού « Ενιαίου Πολυκλαδικού Λυκείου » (Αρθρο 1).

Ουσιαστικά, καταργείται η μέχρι τώρα ισχύουσα βασική αρχή λειτουργίας τών τεχνικών-επαγγελματικών Λυκείων (ΤΕΛ) και τών Ενιαίων Πολυκλαδικών Λυκείων (ΕΠΛ), η οποία θέτει ως σκοπό αυτών τών Λυκείων την παρoxή Γενικής Παιδείας με ταυτόχρονη εξειδίκευση σε έναν τομέα, και αυτό στο τέλος εκφρόζεται δια τής χορηγήσεως αντιστοίχου τίτλου σπουδών με επαγγελματικά δικαιώματα.

Αντί, λοιπόν, να θεραπευθούν οι όποιες αδυναμίες αυτών τών τύπων Λυκείων (ΤΕΛ, ΕΠΛ), η Κυβέρνηση τα καταργεί και οδηγεί τους νέους, που επιθυμούν επαγγελματική εξειδίκευση, στις διάφορες ιδιωτικές τεχνικές σχολές!

 

2. Το Λύκειο μετατρέπεται σε διαρκές Εξεταστικό Κέντρο!

Ορίζονται οι διαδικασίες πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (άρθρο 2). Καταργούνται οι πανελλήνιες εξετάσεις, όπως τις γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, αλλά επανέρχονται με άλλο όνομα και πολλαπλάσιες, αφού οι μαθητές θα συμμετέχουν σε εξετάσεις, κεντρικού χαρακτήρα (με θέματα κεντρικά), τρεις φορές (Α' Λυκείου, Β' Λυκείου, Γ' Λυκείου)!!

Ετσι, στο αίτημα καθηγητών - μαθητών, να πάψει το Λύκειο να αποτελεί έναν στείρο προθάλαμο τών πανεπιστημίων και να αποκτήσει την επιστημονική, παιδαγωγική και μορφωτική αυτοτέλειά του, η Κυβέρνηση απαντά με το ν/σ  αυτό, που θα μετατρέψει το Λύκειο σε ένα ΔΙΑΡΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ και θα γιγαντώσει την παραπαιδεία (Φροντιστήρια).

           

3. Τα διδακτικά βιβλία στους ιδιώτες!

 Προβλέπονται ρυθμίσεις για τα σχολικά  βιβλία, οι οποίες επιτρέπουν σε «τρίτους»,  δηλαδή πέραν τού ΥΠΕΠΘ-ΟΕΔΒ, να  συγγράφουν και να εκδίδουν σχολικά βιβλία. Δηλαδή, τα σχολικά βιβλία μπορεί να προέρχονται από το ελεύθερο εμπόριο! Φωτογραφική διάταξη για την εξυπηρέτηση τού ιδιωτικού κεφαλαίου και τών μεγαλοεκδοτών. Ηδη, το συγκρότημα Λαμπράκη, πέραν τών μαθημάτων με βιντεοκασσέτες, που προωθεί στα Γυμνάσια - Λύκεια τής χώρας, με άδεια τής Κυβέρνησης ετοιμάζει τώρα και βιβλία για την Μέση Eκπαίδευση! (Αρθρο 7).

Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι, με το άρθρο αυτό του ν/σ, καταργείται το αποκλειστικό προνόμιο τού ΥΠΕΠΘ να έχει μόνον αυτό  «το δικαίωμα χρήσεως και εκμεταλλεύσεως τών διδακτικών βιβλίων», αφού αυτό το δικαίωμα παραχωρείται και σε «τρίτους» (βλ. Λαμπράκης), «εάν υπάρχει συμφωνία»!!

Οι διάφοροι ιδιώτες και ο κ. Λαμπράκης, λοιπόν, θα μπορούν να εκμεταλλεύονται τα σχολικά βιβλία, και να διαπαιδαγωγούν την νέα γενιά, σύμφωνα βέβαια με τα συμφέροντά τους.

 

4. Ο Σχολικός-Επαγγελματικός Προσανατολισμός στους ιδιώτες!

Σε ό,τι αφορά τον σχολικό-επαγγελματι­κό προσανατολισμό, προβλέπεται υλοποίηση και εδώ τών διατάξεων τής «Λευκής Βίβλου», που θέλει να παραχωρηθούν τα πάντα στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το άρθρο 10, λοιπόν, τού ν/σ  προβλέπεται ίδρυση ιδιωτικών φορέων ποροχής υπηρεσιών επαγγελματικού προσανατολισμού, «που δημιουργείται από εταιρείες τού Αστικού Κώδικα και τού εμπορικου νόμου»!!

 

5. Οι Δήμοι και οι Κοινότητες, αρωγοί τής Κυβέρνησης στην επιχείρηση συρρίκνωσης

και στραγγαλισμού τής Δημόσιας Δωρεόν  Παιδείας.

Το ν/σ  προβλέπει την λειτουργία  «ολοήμερων Νηπιαγωγείων» (άρθρο 3), «ολοήμερων δημοτικών σχολείων» (όρθρο 4), και σχολείων δεύτερης ευκαιρίας (άρθρο 5). Τα τελευταία προβλέπονται για νέους άνω τών 18 ετών, οι οποίοι δεν θα έχουν ολοκληρώσει την φοίτησή τους στο Γυμνάσιο.

Και ενώ, εκ πρώτης όψεως, το μέτρο αυτό φαντάζει θετικό, ακολουθούν τα «αλλά» και «οι προϋποθέσεις», που αποτελούν και το «ζουμί» τής ρυθμίσεως.

Αναφέρεται, λοιπόν, στα άρθρα αυτά, ότι η ίδρυση τών σχολείων αυτών θα γίνει: «σταδιακά, ανάλογα με τις δυνατότητες τών προϋποθέσεων λειτουργίας τους», ή  «μετά από συνεργασία με τους οικείους ΟΤΑ για την εξασφάλιση τών προϋποθέσεων λειτουργίας τους», ή «εφ' όσον εξασφαλίζονται οι προϋποθέσεις λειτουργίας αυτών, μετά από συνεργασία με τους συλλόγους διδασκόντων, τους γονείς τών μαθητών και τους ΟΤΑ».

Ολα αυτά βέβαια, σε απλή γλώσσα, σημαίνουν: Εφαρμογή τών νόμων τού 1994-1995 «περί Τοπικών Αυτοδιοικήσεων», δια τών οποίων παρέχεται το δικαίωμα σε Δήμους και Κοινότητες να επιβάλλουν επί πλέον φορολογίες στους πολίτες, για να ιδρύουν σχολεία είτε μόνοι τους είτε σε συνεργασία με ιδιώτες!  Σημαίνουν ακόμη όλα αυτά ότι οι «προϋποθέσεις λειτουργίας» αυτών τών σχολείων θα είναι πλέον ευθύνη όχι τής Κεντρικής Διοίκησης (ΥΠΕΠΘ), αλλά μεταφέρονται στις πλάτες τών γονέων, οι οποίοι πρέπει «να βάλουν βαθειά το χέρι στην τσέπη», εάν θέλουν να λειτουργήσουν τέτοια σχολεία.

 

6. Κατάργηση τής επετηρίδας διορισμών τών εκπαιδευτικών - επιθεωρητισμός

  Η ηγεσία τού Κυβερνητικού Κόμματος (ΠΑΣΟΚ), η Κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας γνωρίζουν πολύ καλά ότι, ακόμη και αν ψηφισθούν οι βαθειά αντιδραστικές, γνήσιας δεξιάς νooτρoπiας, αντικοινωνικές και οπισθοδρομικές αυτές διατάξεις, που οδηγούν σε στραγγαλισμό τής Δημόσιας Δωρεάν παιδείας, θα αποτύχουν στην πράξη, αν οι εκπαιδευτικoί συνεχίσουν να σκέπτονται και να δρουν ελεύθερα και χωρlς δεσμεύσεις.

 Γνωρίζουν πολύ καλά, το ΠΑΣΟΚ, η Κυβέρνηση και το ΥΠΕΠΘ, ότι οι Καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης (Μ.Ε.) είναι ριζικά αντίθετοι με τέτοιου είδους ρυθμίσεις, που οδηγούν την εκπαίδευση πίσω στις πρώτες δεκαετίες τού ελεύθερου νεοελληνικού κράτους, όταν για να ιδρυθεί ένα σχολείο, έπρεπε οι ίδιοι οι πολίτες «να βάλουν το χέρι στην τσέπη»!

Και γνωρίζουν, ακόμη,  ότι οι καθηγητές Μ.Ε. έχουν την δύναμη, με την αγωνιστική και προοδευτική παράδοση τού Κλάδου, να εμποδίσουν την εφαρμογή τέτοιων οπισθοδρομικών διατάξεων και να ακυρώσουν στην πράξη τις όποιες αντιδραστικές κυβερνητικές επιλογές.

Τα γνωρίζουν όλα αυτά, ΠΑΣΟΚ, Κυβέρνηση και ΥΠΕΠΘ και είναι βέβαιοι, ότι θα αποτύχουν οι προωθούμενες διατάξεις τους, αν οι καθηγητές  συνεχίσουν να διαφωνούν και να ανηστέκονται στην εφαρμογή τους.

Γι' αυτό και επιχειρούν ΠΑΣΟΚ, Κυβέρνηση και ΥΠΕΠΘ, να σφίξουν τον βρόγχο γύρω από τον λαιμό τών εκπαιδευτικών, να εντείνουν τον κυβερνητικό αυταρχισμό και να περιορίσουν, ή και να συντρίψουν ακόμη, δημοκρατικά δικαιώματα τών εκπαιδευτικκών, που κατακτήθηκαν με σκληρούς αγώνες, εδώ και δεκαετίες!

Επιχειρούν, λοιπόν, ΠΑΣΟΚ- Κυβέρνηση ­ΥΠΕΠΘ, την κατάργηση τού θεσμού τής ΕΠΕΤΗΡΙΔΑΣ διορισμών, θεσμού που έχει διάρκεια ζωής πέραν τής 40ετίας και είναι αποτέλεσμα σκληρών δημοκρατικών αγώνων τών καθηγητών Μ.Ε.

 

Αξίζει να περιγράψουμε με λίγα λόγια, τί είναι η ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ ΤΩΝ ΕΚΠΑIΔΕΥΤΙΚΩΝ, για να κατανοήσει ο κάθε πολίτης την αντιδραστικότητα και την οπισθοδρομικότητα τού μέτρου, που προωθεί η Κυβέρνηση:

Σύμφωνα με την νομοθεσία περί επετηρίδας, ο κάθε καθηγητής ή δάσκαλος, που παίρνει το πτυχίο του, έχει δικαίωμα να υποβάλει αίτηση στο ΥΠΕΠΘ για διορισμό. Η αίτηση αυτή λαμβάνει ειδικό σριθμό πρωτοκόλλου, ο οποίος δείχνει και την σειρά, που έχει ο εκπαιδευτικός για διορισμό. Κανείς (ούτε και ο υπουργός Παιδείας) δεν μπορεί να παραβιάσει την σειρά διορισμού τού κάθε εκπαιδευτικού (αυτό το έπραξε μόνο η χούντα για τους «αντιφρονούντες»)!

Πραγματικά, μπορεί κανείς να σκεφθεί, ότι αυτή η κατάκτηση τών εκπαιδευτικών αποτελεί για τους διάφορους «πολιτικούς» ή « πολιτευόμενους» μια ανοιχτή πρόκληση, γιατί απλά αυτοί έχουν μάθει να υποχρεώνουν τον κάθε πολίτη, που επιδιώκει να κατακτήσει αυτό που τού ανήκει, να «σκύβει το κεφάλι» και να υποδουλώνεται πολιτικά και ως προσωπικότητα σ' αυτούς τους κυρίους! Και η ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ αποτελεί για όλους αυτούς  τούς «πολιτικάντηδες» ένα μεγάλο εμπόδιο, που τους στερεί την χρήσιμη γι’ αυτούς πελατεία!

  Eπί δεκαετίες ολόκληρες, λοιπόν, (πέραν τών τεσσάρων) οι καθηγητές διορlζονται (και οι δάσκαλοι), χωρίς να υποχρεώνονται να λυylζoυν την μέση τους στον  κάθε κομματαρχίσκο και χωρίς να υποχρεώνονται (όπως χιλιάδες και χιλιάδες νέοι τής Ελλάδας, που επιδιώκουν να καταλάβουν μία θέση στο Δημόσιο και στους διάφορους οργανισμούς) να «περνούν από το Γραφείο» τού κάθε πολιτευτάκου ή κομματικού παραγοντίσκου τής περιοχής για να δηλώνουν οικογενειακώς «ευπειθείς», προκειμένου να διορισθούν!

Αυτήν την ταπείνωση και αυτόν τον ευτελισμό τής προσωπικότητάς τους οι εκπαιδευπκοί δεν τον έχουν δεχθή και δεν τον έχουν υποστή μέχρι τώρα, αποτελώντας έτσι ένα φωτεινό και συγκινητικό ταυτόχρονα παράδειγμα προς όλα τα κοινωνικά στρώματα τών εργαζομένων, πως ο εργαζόμενος, με τους τίμιους και δίκαιους, ανυπoχώρητoυς αγώνες του, μπορεί να αποτινάξει την πνευματική και πολιτική υποδούλωσή του, που επεξεργάζονται οι πολιτικοί διαχειριστές τού συντηρητισμού!

  Οι καθηγητές πρώτα, και έπειτα όλοι οι εκπαιδευτικοί, κατάκτησαν έτσι τον θεσμό τής ΕΠΕΤΗΡΙΔΑΣ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ, δηλαδή κατάκτησαν το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και στην ελευθερία τής σκέψης και τής δράσης. Και αυτό τους κάνει να νοιώθουν διπλά ελεύθερoι, διπλά υπερήφανοι και ανεξάρτητοι, να σκέπτονται και να δρουν σύμφωνα με τις αρχές και τις αξίες, που διδάσκουν στους μαθητές τους, για τα ιδανικά τής ελεύθερης ανθρώπινης προσωπικότητας, για την αντίσταση σε κάθε τι τό οπισθοδραμικό και αντιδραστικό, και για τους τίμιους αγώνες τών εργαζομένων, που οδηγούν σε ένα καλλίτερο και ανθρώπινο «Αύριο».  Ιδανικά, που έρχονται σε πλήρη και μετωπική σύγκρουση με νοοτροπίες αντιδραστικές, οι οποίες πηγάζουν είτε από υποδουλωτικές συμφωνίες τύπου «Μάαστριχτ», είτε από τις «Λευκές Βίβλους», που αγιοποιούν το ιδιωτικό κεφάλαιο και θέτουν την ανθρώπινη ύπαρξη σε δεύτερη ή δευτερεύουσα μοίρα, είτε ακόμη και από τις πολιτικές τών πελατειακών σχέσεων, που θέλουν έναν πολίτη αδύναμο, άβουλο και οσφυοκάμπτη!

  Αυτό, λοιπόν, το δημοκρατικό και καθαρώς κοινωνικό και ανθρώπινο δικαίωμα, αυτήν την θεμελιώδη δημοκρατική κατάκτηση τών καθηγητών και όλων τών εκπαιδευτικών, το δικαίωμα τού διορισμού με ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ και όχι με «μέσον», πάνε τώρα, ΠΑΣΟΚ­Κυβέρνηση-ΥΠΕΠΘ να καταργήσουν.  Για να μεγαλώσει  η πελατεία τών κομματικών-πολιτικών γραφείων, για να νοιώθουν οι εκπαιδευτικοί την ανασφάλεια τής εργασίας, ώστε να οδηγηθούν σε αδράνεια και σε εγκατάλειψη τών αντιστάσεων και τών αγώνων, προκειμένου να περνούν ευκολώτερα οι όποιες αντιδραστικές κυβερνητικές επιλογές!

 Πρόκειται περί καθαρής και σαφούς επιχειρήσεως εκμαυλισμού τών συνειδήσεων ακόμη και στον χώρο τής εκπαίδευσης, όπου, εξ ορισμού, επιβάλλεται  αυτές να μένουν ελεύθερες.

Ακόμη περισσότερο, πρόκειται περί σαφούς προσπάθειας να θέσουν σε πολιτική ομηρία και τους εκπαιδευτικούς, που σήμερα αποτελούν την μόνη κοινωνική δύναμη, η οποία ανυποχώρητα αντιστέκεται και αντιπαλεύει τον βαθειά συντηρητικό πολιτικό χειμώνα τού κ. Σημίτη και τών υπουργών του!

 

 Σ' αυτήν την βαθειά αντιδραστική επιχείρηση τής Κυβέρνησης είναι βέβαιο ότι εναντιώνεται η πλειοψηφία τής ελληνικής κοινωνίας και όλη η εκπαιδευτική κοινότητα.

Το γεγονός, ότι είναι ελάχιστοι εκείνοι, οι οποίοι εμφανίζονται υποστηρικτές τών αντιδραστικών Κυβερνητικών επιλογών(αν και οι ίδιοι προέρχονται από την εκπαίδευση και έχουν και οι ίδιοι διορισθή με αυτό το «αναχρονιστικό» και «ασοβάντιστο» μέτρο), και άλλοι μέν από αυτούς με χωριάτικη αιδημοσύνη ομιλούν για «λελογισμένη αποδεκτή και δίκαιη λύση στην περίπτωση που προκριθεί (sic) η αντίληψη κατάργησης» ( Βλ. Άρθρο Γ. Κατρίνη στην «Πατρίδα» 17-8-97), άλλοι, δε,  ευθέως, ευθαρσώς και προκλητικά ομιλούν «περί αναχρονιστικού μέτρου» για την επετηρίδα και διακηρύσσουν, ότι «δεν συζητούνται ζητήματα βασικών πολιτικών επιλογών, όπως η επετηρίδα» (βλ. συνέντευξη Μιχ. Κασσωτάκη στην Ελευθεροτυπία. 10-8-96), δεν μειώνει στο ελάχιστο την αντιδραστική και αντικοινωνική εικόνα τών νέων κυβερνητικών μέτρων.

Άλλωστε η μοίρα τών μαθητευόμενων καλφάδων κάθε δεξιάς, συντηρητικής και αντιδραστικής πολιτικής είναι να επιχειρούν ανεπιτυχώς να ωραιοποιήσουν αυτήν την πολιτική, την οποία οικειοθελώς υπηρετούν, είτε προαλείφονται για να υπηρετήσουν!

 Οι ίδιοι, αλλά και άλλα κυβερνητικά στελέχη, προβάλλουν ως δικαιολογητικούς λόγους κατάργησης  τής επετηρlδας τα εξής δύο επιχειρήματα:

1) Οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, είναι δεκάδες χιλιάδες και με τους ρυθμούς, που γίναονται σήμερα οι διορισμοί θα διορισθούν κάποιοι μετά από δεκαετίες!    

2) Η επετηρίδα θα αντικατασταθεί με άλλο  «αδιάβλητο» σύστημα διορισμών μετά από  εξετάσεις από το ΑΣΕΠ!!!

Τα επιχειρήματα αυτά είναι έωλα και δεν στέκουν σε μια σοβαρή κριτική, για τους εξής λόγους:

α) Σήμερα, είναι απαραίτητοι διορισμοί εκπαιδευτικών τής τάξεως τών 20.000 ατόμων!!  Η Κυβέρνηση προτιμά να στέλνει στα σχολεία «Αναπληρωτές», οι οποίοι,  παρ’ ότι  εργάζονται, φαίνονται στην επετηρίδα ως αδιόριστοι!!

β) Εάν ανατραπούν τα αντισυνταξιοδοτικά νομοθετήματα τού 1991, τότε με την έξοδο δεκάδων χιλιάδων εκπαιδευτικών από την υπηρεσία, θα χρειασθούν διορισμοί άλλων 15.000 - 20.000 εκπαιδευτικών ακόμη! (Αυτονόητο φαίνεται ότι κάθε εκπαιδευτικός, ακόμη και κυβερνητικός συμφωνεί και ζητεί την κατάργηση αυτών τών αντισυνταξιοδοτικών διατάξεων τού 1991 !).

γ) Εάν πραγματοποιηθούν αυτές οι δεκάδες χιλιάδες τών διορισμών, τότε είναι βέβαιο ότι το πρόβλημα τής αδιοριστίας θα αμβλυνθεί κατά μεγάλο βαθμό και με ένα «λελογισμένο» αριθμό εισαγομένων στις «εκπαιδευτικές σχολές» θα εξαλειφθεί σταδιακά.

δ) Οι καθηγητές. πτυχιούχοι πανεπιστημίων και οι πτυχιούχοι δάσκαλοι για ποιόν λόγο πρέπει να ξαναδώσουν εξετάσεις στο ΑΣΕΠ για να διορισθούν; Δεν αρκεί το  πτυχίo, που έχουν αποκτήσει, για να διορισθούν;

 

Αν κάποιοι νομίζουν, ότι τα προσόντα, που αποκτούν στο Πανεπιστήμιο, δεν αρκούν, υπάρχουν γι’ αυτούς δύο απλά ερωτήματα:

1) Γιατί δεν εισηγούνται προτάσεις, ώστε τα πανεπιστήμια να παρέχουν στους υποψηφίους εκπαιδευτικούς και άλλα - απαιτούμενα κατ' αυτούς- προσόντα;

2) Άν δεν αρκούν για διορισμό  τα προσόντα τών πτυχιούχων καθηγητών - δασκάλων, πώς θα τα αποκτήσουν αυτά; Μήπως με τις εξετάσεις τύπου «ΑΣΕΠ»;

  Ολα αυτά, βέβαια, περί «αδιάβλητων εξετάσεων διορισμού» στο ΑΣΕΠ κλπ, μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν στον απλό πoλίτη, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά (από παραδείγματα τού χωριού του ή της πόλης του), πόσοι νέοι διορίσθηκαν και διορίζονται σε θέσεις τού Δημoσίoυ και αε άλλους Οργανισμούς (ΟΤΕ- ΔΕΗ -Τράπεζες κ.λ.π.) αλλά και σε δήμους και κοινότητες, χωρίς να υποστούν εξετάσεις στο ΑΣΕΠ (αν και «προβλέπονται» από τον νόμο!).

 

Η αλήθεια, λοιπόν, βρίσκεται αλλού και την εξηγήσαμε παραπάνω: ΠΑΣΟΚ, ­Κυβέρνηση και ΥΠΕΠΘ (αλλά και όποιοι άλλοι τούς υποστηρίζουν) θέλουν εκπαιδευτικούς με νοοτροπία οσφυοκάμπτη για να προωθούν χωρίς αντιστάσεις τις διάφορες «ρυθμίσεις» τους. Γι’ αυτό και προχωρούν και πέραν τής προσπάθειας κατάργησης τής επετηρίδας διορισμών, για να ολοκληρώσουν τον αυταρχισμό τους κατά τών καθηγητών και τών άλλων εκπαιδευτικών.

Επιχειρούν με το ν/σ αυτό, την δημιουργία διπλού σώματος αξιολογητών για τους καθηγητές και τους άλλους εκπαιδευτικούς (ΣΜΑ. ΕΑΣΜ, άρθρο 8), τα μέλη τού οποίου διορίζονται και ελέγχονται πλήρως από τον εκάστοτε υπουργό Παιδείας, για να επιτελούν έτσι έργο όχι εκπαιδευτικό αλλά καθαρά πολιτικό και εν πολλοίς κομματικό, ενταγμένο στις όποιες επιλογές τής κάθε κυβέρνησης, για να επισείουν σε κάθε «αντιφρονούντα» την απειλή τής μή μονιμοποίησης και τής μή εξέλιξής του στην εκπαιδειιτική ιεραρχία!

 

 Με αυτά, λοιπόν, τα σαφώς αντιδραστικά  μέτρα σε βάρος τών εκππαιδευτικών, νομίζουν, ΠΑΣΟΚ - Κυβέρνηση και ΥΠΕΠΘ, ότι θα εκφοβίσoυν και θα κάμψουν τους καθηγητές και τους άλλους εκπαιδευτικούς, για να κατορθώσουν να προωθήσουν τις διάφορες συντηρητικές και αντικοινωνικές επιλογές τους στον χώρο τής εκπαίδευσης.

Ομως, η αγωνιστική και προοδευτική ιστορία τού συνδικαλιστικού κινήματος τών καθηγητών και τών άλλων εκπαιδευτικών είναι βέβαιο ότι θα τους διαψεύσει!  Για να βγεί έτσι κερδισμένη η ελληνική κοινωνία και η εκπαίδευση.

   Γονείς-Κηδεμόνες-μαθητές έχουν τώρα τον λόγο: να συσστρατευθούν στον αγώνα με τους καθηγητές, για να ανατρέψουν τις πλέον αντιδραστικές επιλογές τών τελευταίων δεκαετιών στον χώρο τής εκπαίδευσης.

Γιατί, πρέπει να γνωρίζουν, ότι: όποιος δεν μοιρασθεί τον αγώνα, θα υποχρεωθεί να μοιρασθεί την ήττα!!!

 

                                                                                                                             Άγγελος  Λιβαθινός

                                                                                                                                Καθηγ. Μαθηματικών  τού  Πειραματικού Λυκείου  Πατρών

                                                                                                                                                         πρ. Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ  Ηλείας              

-----------------------------------------------------------------------------------

 (*) Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη στην ημερήσια εφημερίδα τής Ηλείας «ΠΑΤΡΙΣ» ( 30, 31 Αυγ. 1997).

 

 

Κεντρική σελίδα

(C): Περιεχόμενο και Κατασκευή Ιστοσελίδας:  Άγγελος  Λιβαθινός, Μαθηματικός, 697-8197763,   efkardamas@in.gr