(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas) " Καλός Πολίτης, ο Ρουφιάνος Πολίτης;"

Δεν ξέρω, άν οι προσπάθειες τών διωκτικών "Αρχών", για την "εξάρθρωση τής τρομοκρατίας", θα προχωρήσουν σε βάθος τέτοιο, ώστε να αποκαλυφθούν όλοι, όσοι οργάνωσαν, συντήρησαν, υπέθαλψαν και αξιοποίησαν αυτό το μεταπολιτευτικό εξάμβλωμα, τής ατομικής τρομοκρατίας, το οποίο και με την "πολιτική κηδεία" του, που διατυμπανίζουν οι "Αρχές", συνεχίζει να προσφέρει τις μέγιστες υπηρεσίες του στο σύστημα.

Το βέβαιον είναι, πως οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τού αστικού κράτους σε βάρος τού λαϊκού κινήματος ισχυροποιούνται επικίνδυνα έναντι αυτού και τών δημοκρατικών δικαιωμάτων τών πολιτών.

Δεν μπορεί παρά να προκαλεί σε όλους ιδιαίτερη ανησυχία το γεγονός, ότι επιχειρείται από τους κυρίαρχους μηχανισμούς τού κράτους, να καλλιεργήσουν νέα ήθη και συμπεριφορές στην ελληνική κοινωνία, καλώντας τούς Έλληνες πολίτες, στο όνομα τής "σύλληψης τού Κουφοντίνα", να θεωρούν οιωνεί ύποπτους τούς ανθρώπους τής διπλανής πόρτας!

Οι "οδηγίες" που εξέδωκε προς τους πολίτες η Ασφάλεια, και η "σύστασή" της προς αυτούς, να παρακολουθούν τους διπλανούς τους, μήπως παρήγγειλαν περισσότερες πίτσες(!) από το συνηθισμένο, ή μήπως κάποιος φιλοξενεί στο σπίτι του κάποιο άγνωστο άτομο, ή ακόμη μήπως οι πολίτες διαπιστώσουν την κυκλοφορία με τα μέσα μεταφοράς κάποιου "υπόπτου" ατόμου, και να τα καταγγέλλουν στις "Αρχές", μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να προκαλούν θυμηδία ή και αποστροφή τού κάθε πολίτη, αλλά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρώτερα.

Πρόκειται για μία επικίνδυνη προσπάθεια καλλιέργειας νέας κοινωνικής αντίληψης και κοινωνικής στάσης, καλλιέργειας μιάς ανατριχιαστικής κοινωνικής συμπεριφοράς, τού ομαδικού χαφιεδισμού!

Κατ' ουσίαν, με την πρόσκληση τής Ασφάλειας προς τους Έλληνες πολίτες, να καταδίδουν σ' αυτήν κάθε έναν, που τον θεωρούν "ύποπτο", αναγορεύεται σε στάση ζωής και εξιδανικεύεται σαν ιδιότητα τού "καλού πολίτη" ο χαφιεδισμός και η ρουφιανιά!

Στο όνομα, δηλαδή, τής σύλληψης ενός καταζητούμενου και φερόμενου ως τρομοκράτη, επιχειρείται επισήμως να μεταλλαχθή η ελληνική κοινωνία σε κοινωνία-χωροφύλακα, σε μία κοινωνία καταδοτών και κουκουλοφόρων-ρουφιάνων, που το κράτος θα εξασφαλίζει την ανωνυμία τους!

Οι συνειρμοί κάθε σκεπτομένου πολίτη οδηγούν στην σκέψη, ότι αυτό το κράτος που μεθοδεύει όλα αυτά, μόλις "κλείσει τους λογαριασμούς του" με την τρομοκρατία ή παράλληλα με όλα αυτά, θα είναι έτοιμο να στρέψει τις "δραστηριότητές" του και σε άλλες κατευθύνσεις, δηλαδή στο κτύπημα τών λαϊκών κινητοποιήσεων, που αποτελούν και την κινητήρια δύναμη τών κοινωνικών αλλαγών, επαναστατικών ή μή, αλλαγών σε όφελος τού λαού και σε βάρος τής ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.

Μπορεί, βέβαια, η Γαλλική Κυβέρνηση να ψήφισε προ ημερών νέο νόμο, που επεκτείνει το μέτρο τού "ανώνυμου μάρτυρα" ( τού κουκουλοφόρου-ρουφιάνου, δηλαδή) ακόμη και σε παραβάσεις πέραν τής "τρομοκρατίας", σε απλές παραβάσεις δηλαδή, που τιμωρούνται ακόμη και με τρία χρόνια φυλάκισης.

Μπορεί ακόμα η Κυβέρνηση Μπούς στην Αμερική να προωθεί σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο πολίτες με "ευαίσθητα" επαγγέλματα (υδραυλικοί, ταξιτζήδες, κλπ) θα καλούνται να γίνουν "συνεργάτες" τής Ασφάλειας, καταδίδοντας άλλους "υπόπτους" πολίτες στο όνομα τής "καταπολέμησης τής τρομοκρατίας"! Μπορεί, λοιπόν, η αμερικανική Κυβέρνηση, μία Κυβέρνηση φονιάς και τρομοκράτης τών λαών,να προκρίνει και να επιλέγει μία κοινωνία ατόμων-ρουφιάνων, που ενεργούν πίσω από την ανωνυμία τους , και όχι μία κοινωνία υπευθύνων πολιτών.

Αλλά, εμείς οι Έλληνες, τί δουλειά έχουμε με αυτές τις ανατριχιαστικές λειτουργίες; Είναι δυνατόν, άραγε, να πιστέψει κανείς, ότι μία κοινωνία εθισμένη στον χαφιεδισμό και στην ρουφιανιά είναι κοινωνία ελευθέρων, υπευθύνων και δημοκρατικών πολιτών;

" Μία κοινωνία, που δέχεται τον περιορισμό τής ελευθερίας της στο όνομα τής ασφάλειας, ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια έχει", τόνιζε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος.

Τον λόγο έχουν, πλέον, τα δημοκρατικά κοινωνικά αντανακλαστικά τού κάθε πολίτη! Η οπορτουνιστική μακαριότητα, που επιχειρείται από τα διάφορα κέντρα να καλλιεργηθή στην κοινωνική συνείδηση τών πολιτών, προκειμένου να προωθηθή στην ελληνική κοινωνία ό,τι πιό αντιδραστικό βίωσε, αλλά απέβαλε με απέχθεια τούτος ο τόπος κατά το πρόσφατο παρελθόν, είναι ανάγκη να ανακοπή! Είναι όρος εκ τών ών ούκ άνευ, για την επιβίωση τής κοινωνίας μας! -

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών- Λυκειάρχης

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

^(*)Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα "Το Ελεύθερο Βήμα" τής Ηλείας (19 Αυγ. 2002)