(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas) Με τα Διδάγματα ενός Υποδειγματικού και Μεγαλειώδους Αγώνα

Η νέα σχολική χρονιά, που αρχίζει την 1^η Σεπτεμβρίου 1988 στην Μέση Εκπαίδευση ( Γυμνάσια-Λύκεια), βρίσκει όλους μας, Καθηγητές, Μαθητές, Γονείς, με πλούσιες εμπειρίες. Έχει ήδη προηγηθή εκείνη η μεγαλειώδης απεργία τών Καθηγητών κατά την διάρκεια τών Πανελληνίων Εξετάσεων, από την οποία ο καθένας μας, ο κάθε Πολίτης αυτής τής χώρας εβγήκε σοφώτερος. Και, από αυτήν την άποψη, είμαστε όλοι ωριμώτεροι, για να αντιμετωπίσουμε στην καινούργια χρονιά πιό αποτελεσματικά τις άσχημες πλευρές τής Εκπαίδευσης, που καθημερινά πληθύνονται.

Οι Καθηγητές, βγαίνοντας ουσιαστικά νικητές από το καμίνι τής 37ήμερης εκείνης απεργίας τους, άφησαν με την δράση τους παρακαταθήκες τόσον στο ίδιο το συνδικαλιστικό κίνημα, όσον και στην Κοινωνία. Με την αποφασιστικότητά τους, με την πρωτόγνωρη αντοχή τους και με την εκπληκτική τους ενότητα και συνοχή, έδωσαν μάθημα συνδικαλιστικού ήθους προς κάθε κατεύθυνση, συγκίνησαν τον καθένα μας και έδωσαν την ευκαιρία στον κάθε πολίτη και τού πλέον απομακρυσμένου χωριού τής χώρας μας να προβληματισθεί για τα θέματα τής Εκπαίδευσης.

Παράλληλα, ο υποδειγματικός αυτός αγώνας, που, για το ήθος του, για την μαζικότητα στην λήψη τών αποφάσεων, και για την απόρριψη «έτοιμων» και «άνωθεν» σχεδίων αποδυνάμωσης και στρέβλωσής του, απασχόλησε και εξακολουθεί να απασχολεί από κοινωνιολογικής-πολιτικής πλευράς πανεπιστημιακούς επιστήμονες, έδρασε καταλυτικά στις συνειδήσεις τών ιδίων τών απεργών. Και τούς έκαμε να βεβαιωθούν, πως η υπέρβαση τής πλαδαρής συνδικαλιστικής κατάστασης και τής «διάχυσης» τού συνδικαλιστικού κινήματος, που καλλιεργείται τα τελευταία 7 χρόνια, ήτανε επιβεβλημένη!

Εβοήθησε ακόμη αυτός ο αγώνας να αποκαλυφθούν οι βαθύτατα συντηρητικές αντιλήψεις τής Κυβέρνησης για τις κοινωνικές ιεραρχήσεις και για τις προτεραιότητες, που έχει για θεσμούς και κοινωνικές αξίες. Τα δισεκατομμύρια ρέουν αφθόνως προς κάθε Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταρεία (ΠΑΕ), ενώ για τους Καθηγητές και για την Εκπαίδευση «δεν υπάρχουν χρήματα»!

Αποκάλυψε ακόμη αυτός ο υποδειγματικός αγώνας, σε όλο της το μεγαλείο, την μέθοδο τού «Δούρειου Ίππου», που εφάρμοσε η Κυβέρνηση, με την χρησιμοποίηση συγκεκριμένου κλάδου εργαζομένων ( τού κλάδου τών δασκάλων) ως «αγανακτισμένου κλάδου» εναντίον τών Καθηγητών και ως «αντιδρώντος» στην ικανοποίηση τών αιτημάτων τών Καθηγητών! Οι παλαιοί θα ενθυμούνται την αλήστου μνήμης εποχή τού 1969, όταν ο ίδιος κλάδος εχρησιμοποιήθηκε από την Χούντα πάλιν εναντίον τών Καθηγητών!

Οι Καθηγητές επιστρέφουν την 1^η Σεπτεμβρίου στα Γυμνάσια και Λύκεια τής χώρας μας με ψηλά το κεφάλι! Με την δύναμη να κοιτούν κατάματα και περήφανα τους μαθητές τους. Με την πεποίθηση, πως, έστω και έξω από τις αίθουσες διδασκαλίας, παρέδωσαν μάθημα ήθους και στάσης αξιοπρέπειας! Μάθημα, που, ίσως, είναι περισσότερο χρήσιμο και πλέον διδακτικό από τα Θεωρήματα τού Πυθαγόρα και τού Θαλή ή από την «Προς Δημόνικον Επιστολήν» τού Ισοκράτη!

Επιστρέφουν με την πίστη, πως, στις νέες Γενικές Συνελεύσεις τους, πρέπει να ξεκαθαρισθούν πολλά ακόμη πράγματα:

1) Το λεγόμενο «Ενιαίο» Μισθολόγιο ή Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και Μισθολόγιο Καθηγητών;

2) Ιδιωτική Εκπαίδευση

3) Τύπος Σχολείου Μέσης Εκπαίδευσης

4) Εργασιακά ( Ωράριο διδασκαλίας, Έρευνα, Επιμόρφωση-Μετεκπαίδευση Καθηγητών, κλπ.)

Η πείρα τής προηγούμενης χρονιάς εγγυάται σίγουρα για εφέτος μία πλούσια δραστηριότητα τών Καθηγητών.-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών στο 2ο Λύκειο Αμαλιάδος

πρ. Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

^{.......................................................……………………………………………………}

(*) Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη εις την ημερήσια εφημερίδα τής Ηλείας , «ΠΑΤΡΙΣ», την 1η Σεπτεμβρίου 1988. Είχε ήδη προηγηθή η μεγάλη, και εντυπωσιακή για την μαζικότητά της, απεργία τών Καθηγητών, κατά την διάρκεια τών Πανελληνίων Εξετάσεων 1988, που πέρασε μέσα από μύριες όσες δυσκολίες και συκοφαντίες. Ο κλάδος τών Καθηγητών έμεινε όρθιος και βγήκε νικητής απ' αυτήν την μάχη. Άλλοι έπαιξαν τον άθλιο ρόλον τού προβοκάτορα σ' αυτόν τον τίμιο αγώνα τών Καθηγητών, και το στίγμα αυτό έμεινε και θα μείνει εσαεί να τους βαρύνει. Είναι οι ίδιοι, στον χώρο τών οποίων επιχωριάζουν συμπλέγματα κατωτερότητος, και οι οποίοι έχουν κολλήσει σάν "τσιμπούρια" στις πλάτες τών Καθηγητών από την περίοδο τής Χούντας!