(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas) O Tempora! O Mores!

Σε περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε, και κατά τις οποίες γενικώτερου ενδιαφέροντος γεγονότα απασχολούν την Κοινωνία μας, κάποιες ειδήσεις, αν και ενδιαφέρουσες από κοινωνικής πλευράς, περνούν απαρατήρητες στα «ψιλά» τών εφημερίδων.

Αξίζει, όμως, κάποτε τον κόπο να ανελκύονται στην επιφάνεια τα γεγονότα, τα οποία εμπεριέχουν αυτές οι «μικρές ειδήσεις», όχι μόνον γιατί αυτές είναι συνδεδεμένες, έτσι ή αλλοιώς, με την δράση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων, αλλά και γιατί τα γεγονότα αυτά καθ’ εαυτά αντανακλούν μία ορισμένη στάση και συμπεριφορά εκείνων, που επηρεάζουν αυτές τις ομάδες.

Πρίν από μερικές ημέρες, δύο φοιτητές τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης συνελήφθησαν να αντιγράφουν(!) κατά τις γραπτές εξετάσεις τους! Δεν θα περίμενε, βέβαια, κανείς, το Πανεπιστήμιο να τους επαινέσει κι όλας γιά την πράξη τους αυτήν, που φέρει τά γνήσια χαρακτηριστικά τής απάτης και τής κλοπής! Η Σύγκλητος τού Πανεπιστημίου τους ετιμώρησε με αποκλεισμό από τις επόμενες εξετάσεις.

Για τον κοινό άνθρωπο τού μόχθου, και για κάθε άνθρωπο με στοιχειώδη λογική, με απλή κοινωνική ευθιξία και με τις κοινά παραδεκτές αρχές τού δικαίου, αυτό, δηλαδή η συγκεκριμένη απόφαση τού Πανεπιστημίου, φαίνεται φυσιολογική και δίκαιη.

Δεν συμφώνησε, όμως, η φοιτητική παράταξη ΠΑΣΠ (τού γνωστού κόμματος, τού ΠΑΣΟΚ) και με εκπληκτική «σοβαρότητα», συνεπικουρούμενη, λέει, και από ομάδα αριστεριστών αλλά και από «διαφωνούντες» τής ΚΝΕ ( πού ήσουνα νιότη, πού ’λεγες πως θα γινόσουν άλλη!) κατέλαβε την Πρυτανεία τού Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με αίτημα την άρση τής ποινής τών φοιτητών, αλλά και την ανάκληση τής απόφασης να τιμωρούνται εφ’ εξής όσοι φοιτητές αντιγράφουν! Το οποίον μεθερμηνευόμενον, σημαίνει: « αφήστε ελεύθερες τις αντιγραφές»!

Αν είναι δυνατόν! Αυτή η κοινωνική ολίσθηση, που μας εκληροδότησε η διαβόητη πρόσφατη οκταετία, μέχρι πού θα φθάσει, άραγε;

Δεν είναι να ανησυχεί κανείς σφόδρα, όταν ζητείται να επιβραβευθεί η φυγοπονία και να αναγορευθεί η απάτη, επισήμως, ως καλοδεχούμενη κοινωνική στάση και πράξη;

Δεν είναι να νοιώθει κανείς δέος και αποστροφή, όταν η κοινωνική σήψη διαπερνά τον κοινωνικόν ιστόν τής νεολαίας, όταν ο αμοραλισμός και η απροκάλυπτη απαίτηση τής νομιμοποίησης και τής επιβράβευσης τής απάτης γίνονται συνθήματα έστω και μερίδας φοιτητών, με την ανοχή τουλάχιστον τών κομματικών μηχανισμών που τους επηρεάζουν;

Αλήθεια, μπορεί το λεγόμενο «πολιτικό κόστος» τού οποιουδήποτε κομματικού οργανισμού, να οδηγεί όσους ελέγχουν και επηρεάζουν αυτές τις ομάδες στην ανοχή, αν όχι στην συνδρομή αυτού τού κοινωνικού κατήφορου;

Από πότε, τέλος πάντων, για να μάθουμε και εμείς οι κοινοί θνητοί, τα αιτήματα οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας ταυτίσθηκαν με το αίτημα νομιμοποίησης τής απάτης, και από πότε τα αιτήματα τών φοιτητών ταυτίσθηκαν με την νομιμοποίηση τής κλοπής και τής απάτης ( το λεγόμενο, κοινώς, «σκονάκι»);

O Tempora! O Mores! Ώ καιροί ( τού Κοσκωτά!), ώ ήθη!

Είναι καιρός, νομίζουμε, να λάβουν θέση στο ζήτημα και οι πολιτικοί σχηματισμοί, τα κόμματα, και κατά πρώτον λόγον αυτοί, που επηρεάζουν τις συγκεκριμένες φοιτητικές ομάδες.

Κάποτε, αυτός ο κατήφορος τής ολοένα διευρυνόμενης κοινωνικής σήψης, που εκληρονομήσαμε τα τελευταία χρόνια, πρέπει να σταματήσει!

Πιστεύουμε, πως δεν χάθηκαν ακόμη τα κοινωνικώς ηθικά αντανακλαστικά τού πολίτη! Και, γι’ αυτό, είναι βέβαιον, ότι εκείνοι, που ανέχονται, συντρέχουν ή καλλιεργούν αυτήν την κοινωνικήν διαστροφή, τον αμοραλισμό και την αποστέωση αξιών, θα λάβουν το τίμημα που τους ανήκει!-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών στο 2^ο Λύκειο Αμαλιάδος

πρ. Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

………………………………………...................................................................

(*) Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη στην εβδομαδιαία εφημερίδα τής Ηλείας, « Η Ευθύνη» ( 30-10-1989), σε μία εποχή, που μεσουρανούσε στην πολιτική και κοινωνική ζωή τού τόπου το δυσώδες «σκάνδαλο Κοσκωτά».