(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas) Οι Εκλογές στα Υπηρεσιακά Συμβούλια Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης

Η εκπροσώπηση τών εργαζομένων στους διάφορους Οργανισμούς, στα διάφορα Συμβούλια και στα διάφορα Κέντρα λήψης αποφάσεων, είναι ένα πανεργατικό αίτημα, που δεν λείπει από τις διεκδικήσεις κανενός εργατικού Σωματείου.

Οι Εκπαιδευτικοί τής Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης είναι από τους λίγους εργαζόμενους, που κατάφεραν μετά από σκληρούς αγώνες να κατακτήσουν το δικαίωμα να εκλέγουν οι ίδιοι ( με καθολική ψηφοφορία) τους εκπροσώπους τους στα Υπηρεσιακά Συμβούλια τού Κλάδου τους ( ΠΥΣΜΕ-ΑΠΥΣΜΕ Καθηγητών για κάθε Νομό και Περιφέρεια αντιστοίχως, ΚΥΣΜΕ-ΑΚΥΣΜΕ Καθηγητών για το Υπουργείο Παιδείας, ΠΥΣΔΕ-ΑΠΥΣΔΕ-ΚΥΣΔΕ-ΑΚΥΣΔΕ αντιστοίχως για τους δάσκαλους).

Έτσι, το Σάββατο, 6 Νοεμβρίου 1982, οι Εκπαιδευτικοί τής Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης θα ψηφίσουν για την ανάδειξη τών αιρετών εκπροσώπων τους στα παραπάνω Υπηρεσιακά τους Συμβούλια.

Αλλά, πριν αναφερθούμε στο σοβαρό αυτό θέμα, κρίνουμε σκόπιμο να θίξουμε μερικά σοβαρά ζητήματα και γεγονότα, που διεδραματίσθησαν τον τελευταίον καιρόν και που κατά την γνώμην μας αποτελούν πλήγμα κατά τού θεσμού τών αιρετών εκπροσώπων, θεσμός ο οποίος κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες.

Άς πάρουμε τα πράγματα με την σειρά:

1. Με τον Νόμο 1232/82 για την Δημόσια Διοίκηση, καταργούνται όλα τα Συμβούλια, Υπηρεσιακά και Οργανισμών, και μαζί τους και τα Υπηρεσιακά Συμβούλια τών Εκπαιδευτικών. Ο ίδιος Νόμος προβλέπει επανασύσταση τών Συμβουλίων αυτών με άλλην σύνθεση.

2. Με την επανασύσταση τών Συμβουλίων τών Εκπαιδευτικών μερικούς μήνες αργότερα, δεν επετράπη, ως έπρεπε, η αυτοδίκαιη επάνοδος τών αιρετών σε αυτά. Αντί αυτού, ακολουθήθηκε ο δρόμος τού διορισμού «εκπροσώπων» τών εργαζομένων, μετά από εισήγηση τών Διοικήσεων τών Σωματείων. Με αποτέλεσμα, αρκετοί συνάδελφοι, που ετιμήθησαν με την ψήφο τού Κλάδου για να τον εκπροσωπήσουν στα Συμβούλια αυτά, καθαιρέθησαν, και στην θέση τους διορίσθηκαν άλλοι!

Η ευθύνη, βέβαια, γι’ αυτήν την αντιδημοκρατική ατασθαλία, δεν βρίσκεται μόνον στην πλευρά τής Πολιτείας, η οποία δεν κατοχύρωσε την αυτοδίκαιη επάνοδο τών αιρετών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια.

Βρίσκεται πρώτα-πρώτα στην πλευρά εκείνων τών συνδικαλιστικών Οργάνων, που όχι μόνον δεν αντέδρασαν σ’ αυτήν την υποβάθμιση τού θεσμού, όπως όφειλαν ως θεματοφύλακες τών αποφάσεων τού Κλάδου, αλλά έφθασαν στο σημείο να υποδείξουν τους διοριστέους στις θέσεις τών καθαιρεθέντων αιρετών!!

Ακόμη, η ευθύνη ευρίσκεται και σε εκείνους τους συναδέλφους, που δέχθηκαν να παίξουν τον άχαρο και όχι τιμητικόν ρόλο τού διορισμένου αντικαταστάτη τού αιρετού τού Κλάδου ( όπως έγινε, π.χ., στο ΠΥΣΔΕ Ηλείας-Δασκάλων, και σε άλλα μέρη τής Ελλάδος). Και έπραξαν τούτο, μάλιστα, ενώ γνωρίζουν, ότι έτσι δίνουν ένα γερό κτύπημα σε μία από τις πιό σημαντικές κατακτήσεις τών εργαζομένων: στην Συμμετοχή τους σε Συμβούλια με εκλεγμένον εκπρόσωπο!

Οι Εκπαιδευτικοί, που θα προσέλθουν στις κάλπες, το Σάββατο 6 Νοέμβρη, για να εκλέξουν τον αιρετό τους εκπρόσωπο, ας δώσουν την πρέπουσα απάντηση σε όλους εκείνους, που, ενώ έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια την απόφαση τού Κλάδου και εκάθισαν στο σβέρκο του σαν διορισμένοι αντικαταστάτες τών αιρετών, σήμερα ζητούν την ψήφο του για να πάρουν και το χρίσμα τού αιρετού!

Ποιά δόξα, άραγε, ζήλεψαν οι συνάδελφοι αυτοί; Την δόξα, μήπως, τών διορισμένων, που τελευταία σερβιρίσθηκαν, όπως και άλλοτε, στους εργαζομένους και στους μαζικούς Οργανισμούς σάν «εκπρόσωποί τους», όπως στο Δ.Σ. τού ΟΑΕΔ, στο ΑΣΕ ( Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας), στην Εργατική Εστία, στις Συμβουλευτικές Επιτροπές τού ΟΑΕΔ, στην Οικονομική-Κοινωνική Επιτροπή τής ΕΟΚ, στα Διαιτητικά Δικαστήρια για τις Συλλογικές Συμβάσεις, στα Ταμεία Ασφάλισης, στις Διοικήσεις τών Νοσοκομείων, κ. ά.; Αλλά, από τέτοιους «εκπροσώπους» δεν έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι ούτε και οι Εκπαιδευτικοί!

3. Κατακτημένο δικαίωμα τών εργαζομένων είναι να ελέγχουν τους εκπροσώπους τους στα διάφορα όργανα, να τους κρίνουν άν εργάσθηκαν για το συμφέρον τού Κλάδου, και γενικά, άν κράτησαν τον θεσμόν τού αιρετού εκπροσώπου στο ύψος, που τού αρμόζει.

Όμως, ορισμένα Διοικητικά Συμβούλια ( όπως ΕΛΜΕ Ηλείας, ΕΛΜΕ Ζακύνθου) αγνόησαν την υποχρέωση που είχαν, να ορίσουν δηλαδή Γενικές Συνελεύσεις πριν από την 6^η Νοεμβρίου 1982, στην οποίαν οι απερχόμενοι εκπρόσωποι (αιρετοί ή μή) θα εξέθεταν τον απολογισμόν τους, και έτσι όλοι οι ψηφοφόροι θα μπορούσαν να σχηματίσουν σαφή εικόνα και για τους απερχομένους αντιπροσώπους( εκλεγμένους ή διορισμένους) αλλά και για τους νέους υποψηφίους.

Αντί αυτού, όρισαν Γενικές Συνελεύσεις, που θα πραγματοποιηθούν μετά την 6^η Νοεμβρίου, δηλαδή μετά τις εκλογές για τους αιρετούς, με αποτέλεσμα οι νέοι, κυρίως, εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί να μην μπορούν πλέον να κρίνουν τους υποψηφίους από την συνδικαλιστική προσφορά τους, και με ορατόν τον κίνδυνο να προσφύγουν σε αναζήτηση άλλων κριτηρίων( τα οποία ορισμένοι εκτιμούν, πως τούς βολεύουν σήμερα) για να κάνουν την επιλογή τους.

Είναι, όμως, αυτό συνδικαλιστική δεοντολογία; Περιφρουρείται, άραγε, έτσι ο θεσμός τών αιρετών, που με τόσους αγώνες κατακτήθηκε;

Άν οι εργαζόμενοι δεν κρίνουν τον εκπρόσωπό τους από το έργο του στον τομέα που παλεύει, τότε από τί άλλο μπορούν να τον κρίνουν;

Τα παραπάνω γεγονότα, που αναφέραμε, δείχνουν, ότι ορισμένοι άρχισαν να φοβούνται την ψήφο τών εργαζομένων. Και προτιμούν να ψαρεύουν στα θολά νερά. Πρέπει, όμως, να πάρουν την απάντηση, που τούς αρμόζει, από τους ίδιους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς το Σάββατο 6 Νοεμβρίου 1982.

- Για να μπεί τέρμα στις αυθαιρεσίες

- Για να περιφρουρηθούν οι κατακτήσεις τού Κλάδου

- Για να μπεί φραγμός στα σχέδια όσων ονειρεύονται συνδικαλισμό, που βάζει σε δεύτερη μοίρα τα προβλήματα τού Κλάδου.

Οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί τής Μέσης και τής Δημοτικής Εκπαίδευσης πρέπει να στείλουν στα Υπηρεσιακά Συμβούλια αιρετούς, συναδέλφους αγωνιστές, που θα σέβονται τις αποφάσεις τού Κλάδου, και που θα έχουν στο έργο τους μοναδικόν οδηγό: το συμφέρον τών εργαζομένων.-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών στο 2^ο Λύκειο Αμαλιάδος

Μέλος τού Δ.Σ., και πρ. Πρόεδρος, τής ΕΛΜΕ Ηλείας

..................................................................................................................

(*) Το Άρθρο αυτό γράφθηκε με αφορμή τις εκλογές για την ανάδειξη Αιρετών Εκπροσώπων τών Εκπαιδευτικών στα Υπηρεσιακά Συμβούλια αυτών, και εδημοσιεύθη στην ημερησία εφημερίδα τής Ηλείας «ΠΑΤΡΙΣ» ( 05.11.1982). Λίγους μήνες νωρίτερα, είχε προηγηθή η απαράδεκτη διάταξη τού Ν. 1232/82, επί τή βάσει τής οποίας καθαιρούντο(!) οι αιρετοί εκπρόσωποι στα Υπηρεσιακά Συμβούλια, και στην θέση τους διορίσθηκαν για μερικούς μήνες άλλοι ( μή εκλεγμένοι στις περισσότερες περιπτώσεις). Η ΕΛΜΕ Ηλείας ήτανε ένα από τα ελάχιστα Σωματεία τών Καθηγητών στην Ελλάδα, όπου, με πρόταση τού υπογράφοντος ως μέλους τού Δ.Σ. τής ΕΛΜΕ, παρέμεινε στο Υπηρεσιακό Συμβούλιο ο Αιρετός, που είχε εκλεγή από τις προηγούμενες εκλογές, και δεν αντεκατεστάθη από διορισμένον. Δεν συνέβη το ίδιο, όμως, σε πολλά άλλα Σωματεία ( Καθηγητών, αλλά και Δασκάλων), καθώς οι αιρετοί καθαιρέθηκαν και αντεκατεστάθησαν από διορισμένους, δηλαδή από ανθρώπους, που, ενώ είχαν θέσει υποψηφιότητα στις προηγούμενες εκλογές, είχαν καταψηφισθή από τον Κλάδο.

Απρόσμενα, ο συγγραφεάς τού Άρθρου εδέχθη ανοίκεια επίθεση δια τού Τύπου από δύο Δασκάλους, που, όπως απεδείχθη, είχαν δεχθή την καθαίρεση τού νομίμου αιρετού τών δασκάλων, και οι ίδιοι είχαν δεχθή τον επαίσχυντο ρόλο τού διορισμένου αντικαταστάτη τού αιρετού τους!

Για να καταφανεί το ήθος ενός εκάστου, δημοσιεύουμε παρακάτω το υβριστικό κείμενο αυτών τών κυρίων, και ακολούθως την επιβεβλημένη ( και σε πλαίσια ευγενείας) απάντηση τού συγγραφέως τού ανωτέρω πρώτου άρθρου!

.................................................................................................................................

(Η απρόσμενη ύβρις)...

( Εφημ. ΠΑΤΡΙΣ Πύργου, Τετάρτη, 10-11-1982)

( Το κείμενο παρουσιάζεται εδώ με την σύνταξη που είχε ακριβώς, και μόνον το σύστημα τονισμού είναι αλλαγμένο)

«Απάντηση στο άρθρο

τού Άγγελου Λιβαθινού

Την Παρασκευή 5-11-1982, παραμονή τών εκλογών για την ανάδειξη αιρετών μελών τών Υπηρεσιακών Συμβουλίων Δημοτικής και Μέσης Εκπ/σης, δημοσιεύθηκε σ’ αυτή τη στήλη άρθρο τού Άγγελου Λιβαθινού, Καθηγητή-Συνδικαλιστή, που κάνει προσωπική επίθεση κατά τών υποψηφίων για το ΠΥΣΔΕ δασκάλων.

Κατ’ αρχή κύριε Λιβαθινέ, απρόσκλητος ή καλεσμένος μπήκες σε ξένα χωράφια, με πρόθεση να στρέψεις το εκλογικό σώμα σε υποψήφιους τής προτίμησής σου;

Από πού αντλείς το δικαίωμα να κρίνεις και να κατηγορείς τα Διοικητικά Συμβούλια τών Συλλόγων Δασκάλων και Νηπιαγωγών τού Νομού που ήσαν εκλεγμένα με συντριπτική πλειοψηφία, λογοδότησαν στις Γενικές Συνελεύσεις, ψηφίσθηκαν τα πεπραγμένα τους και επανεκλέχθηκαν όλα με μεγάλη πάλι πλειοψηφία;

Από πότε οι Δάσκαλοι και οι Νηπιαγωγοί απόχτησαν ξένους καθοδηγητές τών προτιμήσεών τους και δεν το ξέρουν;

Γράφεις γιατί δεν αντιδράσαμε στο νόμο 1232/82. Μα, αυτός ο νόμος ήταν καθολική απαίτηση τού λαού και αίτημα τών Δημοσίων Υπαλλήλων για εξυγείανση τής Δημόσιας Διοίκησης, κατάργηση τής πολυθεσίας και τών ποικιλώνυμων συμβουλίων, που ροκάνιζαν μεγάλο μέρος τού Κρατικού Προϋπολογισμού και μόνο η ηγετκή ομάδα τής ΑΔΕΔΥ, οι μεγαλοδιευθυντές και οι πολυθεσίτες αντέδρασαν.

Πρέπει να γνωρίζεις ότι στην πρώτη εφαρμογή ενός νόμου ή Π.Δ. μεσολαβεί ένα μεταβατικό μικρό χρονικό διάστημα μέχρι την πλήρη εφαρμογή του. Αυτό συνέβη και στην πρώτη εφαρμογή τού Π.Δ. 15/77 και τότε με κοινή απόφαση τών Δ.Σ. τών Συλλόγων προτάθηκαν τα αιρετά μέλη τού ΠΥΣΔΕ, προσωρινά μέχρι τις εκλογές.

Αλλά πέρα απ’ όλα αυτά εμείς δεν αντλούμε τη δύναμή μας από την προσωρινή μας υπηρεσία τού θεσμού.

Θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι δεν είμαστε από εκείνους που ζηλεύουν τη «δόξα τών διορισμένων», γιατί δεν την έχουμε ανάγκη. Όποτε ζητήσαμε εκλογή από τους συναδέλφους μας, που μάς ξέρουν καλά, μάς την έδωσαν με μεγάλη πλειοψηφία σ’ όλα τα συνδικαλιστικά πόστα.

Γνωρίζεις ή πρέπει να γνωρίζεις ποιοί βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, από το 1974 και δώθε, κατά τους σκληρούς συνδικαλιστικούς αγώνες, κλαδικούς ή πανδημοσιοϋπαλληλικούς, στο χώρο μας. Θα καταντούσε αυτοπροβολή άν αναφέραμε λεπτομέρειες και δεν τη θέλουμε.

Δηλαδή, κύριε Λιβαθινέ, κατά την εκτίμησή σου, εμείς δεν είμαστε αγωνιστές και σαν τέτοιους προσπάθησες να προβάλεις και να υποστηρίξεις τους νεοδιόριστους συναδέλφους μας;

Θα έπρεπε να σκεφτείς πλατύτερα και σωστότερα και να μη μπείς έτσι, πετροβολώντας εναντίον μας, στα συνδικαλιστικά μας πράγματα, κάτι που εμείς δεν κάναμε ποτέ.

Τώρα, που οι συνάδελφοί μας στις 6-11-82 «έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια»- η έκφραση είναι δική σου- τις υποδείξεις και τις προτιμήσεις σου, τί έχεις να πείς;

Γιαννόπουλος Χαράλαμπος

Φωτενόπουλος Βαγγέλης

Εκλεγμένα αιρετά μέλη τού ΠΥΣΔΕ Ν. Ηλείας. »

....................................................................................................................................

...( Και η επιβεβλημένη απάντηση στην ύβριν)

( Εφημ. ΠΑΤΡΙΣ Πύργου, Τρίτη, 23-11-1982)

“ Τα «Ξένα Χωράφια»

και οι αιρετοί στα Συμβούλια

Μέσης και Δημοτικής Εκπαίδευσης

Κύριε Διευθυντά,

Στο φύλλο 29551( Τετάρτη 10-11-1982) τής εφημερίδας «ΠΑΤΡΙΣ» Πύργου δημοσιεύθηκε κείμενο δύο συναδέλφων τής Δημοτικής Εκπαίδευσης, σάν απάντηση στο άρθρο μου για τις εκλογές στα Υπηρεσιακά Συμβούλια Μέσης και Δημοτικής Εκπαίδευσης, που δημοσιεύθηκε στην ίδια εφημερίδα την 5-11-1982.

Θα θεωρούσα περιττή μία νέα τοποθέτηση στο ίδιο ζήτημα, αν δεν μού δινότανε η ευκαιρία από την επιστολή τών δύο δασκάλων, να κάνω ορισμένες ακόμη διαπιστώσεις.

Πρώτα-πρώτα η ίδια η επιστολή-«απάντηση» τών δύο δασκάλων, πέρα από το ότι δεν διαψεύδει τις αποκαλύψεις τού άρθρου μου, αποτελεί μία ακόμη επιβεβαίωση τών όσων έγραφα εκεί: ο θεσμός τών ΑΙΡΕΤΩΝ χρειάζεται ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ από εκείνους, που τον υπονομεύουν και τον υποβαθμίζουν.

Παραπέρα, ήθελα να τονίσω τα εξής:

1) Το άρθρο μου τής 5-11-1982 στην «ΠΑΤΡΙΔΑ»

· αναφερόταν στις πανελλαδικές εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια Μέσης και Δημοτικής Εκπαίδευσης,

· επεσήμαινε το πανεργατικό αίτημα για την συμμετοχή τών εργαζομένων ( κάθε κατηγορίας) με ΑΙΡΕΤΟ και όχι ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ εκπρόσωπό τους στα διάφορα Συμβούλια και Οργανισμούς,

· έθιγε μία αδυναμία τού Ν.1232/82, να ΚΑΘΑΙΡΕΣΕΙ τους ΑΙΡΕΤΟΥΣ εκπροσώπους τών Εκπαιδευτικών, και

· τόνιζε την ευθύνη τόσον εκείνων, που δέχθηκαν την ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ αδιαμαρτύρητα, όσον και εκείνων, που δέχθηκαν να παίξουν τον ρόλο τού ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ τού ΑΙΡΕΤΟΥ.

Δεν θα μπορούσε, βέβαια, το άρθρο να μην αναφερθεί και σε τοπικό επίπεδο(απρόσωπα άλλωστε), αφού είχαμε μπροστά μας πραγματικά γεγονότα.

Συνεπώς, είναι αστήρικτος ο ισχυρισμός τών δύο δασκάλων, πως δήθεν έκανα «προσωπική» επίθεση εναντίον τους. Φαίνεται, όμως, πως οι δύο υπογράφοντες δάσκαλοι ένοιωσαν άσχημα, όταν το άρθρο μου απεκάλυψε ( απρόσωπα πάντοτε), ότι και στο ΠΥΣΔΕ Δασκάλων Ηλείας έγινε ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΑΙΡΕΤΟΥ και ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ! Και τούτο, ίσως επειδή αυτοί ήσαν ( όπως καταφαίνεται από την «απάντησή» τους), που δέχθηκαν να παίξουν αυτόν τον άχαρο και όχι τόσον τιμητικό ρόλο τού ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ τού ΑΙΡΕΤΟΥ. Η αποκάλυψη αυτή φαίνεται, πως ανησύχησε τους δύο επιστολογράφους, με αποτέλεσμα να χάσουν την ψυχραιμία τους, όπως καθαρά διακρίνει κανείς στο κείμενό τους, και να αυτοαποκαλυφθούν!

Αλλά, μήπως οι δύο δάσκαλοι που υπογράφουν περίμεναν ή διεκδικούν και εύφημη μνεία για την πράξη τους;

Το ποίος, λοιπόν, κάνει «προσωπική επίθεση» φαίνεται καθαρά, άν διαβάσει κανείς και τα δύο κείμενα: το άρθρο μου τής 5-11-1982 και το κείμενο τών δύο δασκάλων τής 10-11-1982.

2) Ο συνδικαλισμός είναι πράξη πολιτική. Και όσοι ασχολούνται μ’ αυτόν πρέπει να μάθουν να δέχονται την κριτική. Πρέπει τουλάχιστον να αναγνωρίζουν στον οποιονδήποτε ( και ιδιαίτερα στους εργαζόμενους) το δικαίωμα να αποκαλύπτει την αλήθεια. Το να αρνείται κάποιος το δικαίωμα αυτό, και μάλιστα σε συνάδελφό του στην Εκπαίδευση, όπως συμβαίνει με το κείμενο τών δύο δασκάλων, φανερώνει νοοτροπία, που θυμίζει άλλες εποχές και που ανήκει σε πρόσωπα εξοικειωμένα με τους ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ!

Το ερώτημα, συνεπώς, τών δύο δασκάλων, εάν έγραψα το άρθρο μου τής 5-11-1982 « αυτόκλητος ή καλεσμένος», φανερώνει τουλάχιστον: ή αφέλεια ή νοοτροπία επικυρίαρχου, που φαίνεται πως και οι δυό τους απέκτησαν μετά τον ΔΙΟΡΙΣΜΟ τους στην θέση τών ΚΑΘΑΙΡΕΜΕΝΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ!

Μήπως, όμως, ως Συνδικαλιστής, έπρεπε, πριν γράψω το άρθρο μου, να πάρω την άδεια(!) από τους ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ σε διάφορα μέρη τής Ελλάδας, μεταξύ τών οποίων ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ και οι αφεντιές τους;

3) Στην επιστολή τους-«απάντηση» οι δύο δάσκαλοι τονίζουν, ότι με το άρθρο μου «μπήκα σε ξένα χωράφια»!

Αλλά, ένας εργαζόμενος σε ποιά «ξένα χωράφια» μπαίνει , όταν αναφέρεται στο ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΙΤΗΜΑ για εκπροσώπηση τών εργαζομένων με ΑΙΡΕΤΟ εκπρόσωπόν τους και όχι ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΝ; Ένας Εκπαιδευτικός τής Μέσης Εκπαίδευσης σε ποιά «ξένα χωράφια» μπαίνει, όταν αναφέρεται στις εκλογές τής Μάσης και Δημοτικής Εκπαίδευσης; Ποιά «ξένα χωράφια» θίγει, όταν αναφέρεται σε θέματα που αφορούν στον Εκπαιδευτικό κόσμο, και αφού είναι γνωστό, ότι οι αγώνες τών Εκπαιδευτικών ( Μέσης και Δημοτικής) ενίοτε είναι κοινοί αγώνες, στους οποίους μάλιστα συμμετείχαν και οι δύο επιστολογράφοι δάσκαλοι, όπως οι ίδιοι ισχυρίζονται ( και μάλιστα «στην πρώτη γραμμή»);

Μήπως, όμως, οι δύο επιστολογράφοι εξοικειώθηκαν τόσο πολύ με την νοοτροπία τού ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΑΝΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ τού ΑΙΡΕΤΟΥ, ώστε να θεωρούν τον Κλάδο τών Εκπαιδευτικών σάν «χωράφι» δικό τους ή «χωράφι» τών ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ, «χωράφι» στο οποίο καμμία άλλη φωνή δεν πρέπει να ακούγεται πλήν εκείνης τών ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ;

4) Σε ό,τι αφορά το μέρος τού κειμένου-«απάντηση», όπου οι δύο επιστολογράφοι ομιλούν για «ξένες καθοδηγήσεις», τούς θυμίζω πως ανάλογες κατηγορίες εκτοξεύοντο και από τις Κυβερνήσεις τής Δεξιάς εναντίον όποιου ήθελε να καταγγείλει τα κακώς κείμενα. Φαίνεται, λοιπόν, πως οι δύο υπογράφοντες δάσκαλοι, που θέλησαν να «απαντήσουν» στο άρθρο μου, εζήλεψαν όχι μόνον την «δόξα τών διορισμένων», αλλά και την μεθοδολογία τής δεξιάς: να κατηγορεί όποιον αποκαλύπτει την αλήθεια, πως έχει δήθεν «έξωθεν κίνητρα» ! Κανείς δεν πετροβόλησε τους δύο δασκάλους! Πετροβολιούνται μόνοι τους από τις ίδιες τους τις πράξεις και τα λόγια τους! Και, είτε το θέλουν είτε όχι, ο τίτλος ( όχι και τόσον τιμητικός!) τού ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΗ τού ΑΙΡΕΤΟΥ θα τους ακολουθεί και θα τους «πετροβολεί»!

5) Η εξυγίανση ( και όχι «εξυγείανση»!) τής Δημόσιας Διοίκησης ήταν και είναι πράγματι αίτημα τού Λαού και τών Δ.Υ. Και πράγματι ο νόμος 1232/82 κάνει ορισμένα θετικά βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, που νομίζω κανείς δεν αμφισβητεί, ούτε και στο άρθρο μου επιχειρήθηκε κάτι τέτοιο. Όμως, για κάθε καλοπροαίρετο και μη προκατειλημμένον άνθρωπο είναι αναμφισβήτητο, πως έχει αρκετές αδυναμίες, μία εκ τών οποίων τονίσθηκε στο εν λόγω άρθρο μου: με μία διάταξή του ΚΑΘΑΙΡΕΘΗΚΑΝ οι ΑΙΡΕΤΟΙ εκπρόσωποι τών Εκπαιδευτικών για αρκετούς μήνες, μέχρις ότου εκλεγούν νέοι! Μήπως αυτό ήτανε «απαίτηση¨τών Δημοσίων Υπαλλήλων; Όχι, βέβαια!

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και άλλες τέτοιες αδυναμίες τού Ν. 1232/82, που φαίνεται πως τις αγνοούν οι δύο επιστολογράφοι δάσκαλοι, αλλά δεν είναι τού παρόντος. Όταν, όμως, τονίζουμε μία ή περισσότερες αδυναμίες ενός νόμου, τούτο δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι τον απορρίπτουμε στο σύνολό του!

6) Για το θέμα τών αποτελεσμάτων τών εκλογών τής 6-11-82, τα οποία, επαιρόμενοι, αναφέρουν οι δύο επιστολογράφοι, έχω να ειπώ τούτο:

Η επιστολή-«απάντησή» τους, στο σημείο αυτό τουλάχιστον, υποτιμά την νοημοσύνη αυτών που τους εψήφισαν, αλλά και τού Κλάδου τους! Κάποια περισσότερη σοβαρότητα και λιγώτερη έπαρση τών «εκλεγμένων αιρετών» (!!, άλλο πάλι τούτο!) και μέχρι πρό τινος ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΩΝ δεν θα έβλαπτε!

7) Πραγματικά, η επιστολή-«απάντηση» τών ειρημένων δύο κυρίων με προκαλεί τώρα να «μπώ σε ξένα χωράφια». Αλήθεια, τί εννοούν οι δύο επιστολογράφοι με την έκφραση « εκλεγμένα αιρετά μέλη»; Μήπως θέλουν να πούν, ότι υπάρχουν και «διορισμένα αιρετά μέλη»; Μή χειρότερα! Ένας εκπρόσωπος, κύριοι, ή θα είναι διορισμένος «εκπρόσωπος» ( άρα, όχι αιρετός!), ή θα είναι αιρετός ( άρα εκλεγμένος!).

Κύριε Διευθυντά,

Θα έλεγα, πως οι δύο επιστολογράφοι χρειάζεται να δείχνουν περισσότερη προσοχή στην χρήση τής Ελληνικής Γλώσσας. Σάν δάσκαλοι τών παιδιών τού Ελληνικού λαού δεν μπορούνε να κακοποιούνε την Γλώσσα του!

Ευχαριστώ για την φιλοξενία, την οποίαν πιστεύω ότι δεν θα χρειασθεί να σάς την ξαναζητήσω για το ίδιο αυτό θέμα.”-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών στο 2^ο Λύκειο Αμαλιάδος

Μέλος τού Δ.Σ, και πρ. Πρόεδρος, τής ΕΛΜΕ Ηλείας