(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas)Αντίσταση στην επιχείρηση διάλυσης και εκποίησης τής Εκπαίδευσης

Θα ήτο κοινός τόπος, αν ισχυριζόμαστε ότι η εκπαίδευση, από την στοιχειώδη μέχρι και την ανωτάτη, διέρχεται σοβαρή κρίση. Κρίση, η οποία διαρκώς επιδεινώνεται με τα αλλεπάλληλα μέτρα, που προωθεί σε βάρος της η Κυβέρνηση και το υπουργείο Παιδείας. Αυτό το κατανοεί, έστω και διαισθητικά, και ο πιό ανυποψίαστος πολίτης αυτή τής χώρας.

Προβάλλει επομένως επιτακτικά η ανάγκη, να γίνoυν ξεκάθαρα τα δεδομένα, που πρoκύπτoυν από την συντηρητική επίθεση τής Kυβέρνησης εναντίον τής εκπαίδευσης, να αποκαλυφθούν οι ολέθριες επιλογές της για την εκπαίδευση και την νεολαία, να κατονομασθούν στον λαό οι υπεύθυνοι και οι στυλοβάτες αυτής τής πολιτικής ενάντια σε ό,τι μέχρι σήμερα γνωρίσαμε και λέμε «Δημόσια Δωρεάν Παιδεία».

Ακόμη περισσότερο είναι σήμερα αναγκαίο να βρούμε τρόπους και μεθόδους αντίστασης σ ’ αυτήν την συντηρητική καταιγίδα κατά τής εκπαίδευσης και επομένως κατά τών παιδιών τού Ελληνικού Λαού.

Η παρατεταμένη λιτότητα σε βάρος τών εργαζομένων, τα προγράμματα περικοπής τών κοινωνικών δαπανών (παιδεία, υγεία, ασφάλιση, σύνταξη κλπ), οι πρωτοφανώς μειωμένες δαπάνες για την παιδεία στο επίπεδο τού 6,78% (!) επί τού συνολικού προϋπολογισμού τού 1995 (δηλαδή το χαμηλότερο ποσοστό στην τελευταία 35ετία - από το 1961), έχουν οδηγήσει την Δημόσια εκπαίδευση σε παραλυτικό μαρασμό και τον Εκπαιδευτικό σε εξευτελιστικά επίπεδα οικονομικής κατάστασης.

Την ίδια στιγμή, προωθούνται από το υπουργείο παιδείας (ΥΠΕΠΘ) μέτρα, που οδηγούν σταθερά και συνειδητά στην συρρίκνωση τής Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας και στην διάλυση τού ενιαίου χαρακτήρα της.

Μετά την παράδοση βασικών τομέων τής Μέσης Εκπαίδευσης στα οικοvομικά-εκδοτικά συμφέροντα (Λαμπράκης κλπ), την παρόδοση τών ΙΕΚ στο κεφάλαιο, την εκ νέου επιβολή διδάκτρων(!) στα Δημόσια ΙΕΚ, η Κυβέρνηση και το YΠEΠΘ προχωρούν ακάθεκτα και χωρίς συστολή στην παράδοση τών σχολείων, τών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων καί τών Eκπαιδευτικών στην ιδιωτικοποίηση και στην αυθαιρεσία τών οικονομικών συμφερόντων και τών ισχυρών τοπικών ή οικονομικών παραγόντων, ακόμη κσι ξένων!

Με μοχλό την δήθεν «αποκέντρωση» (νόμοι 2218/94 και 2240/94), με την ψήφιση, μέσα στο καλοκαίρι τού 1995, τού νόμου 2327/95 για την "αξιολόγηση τών ιδρυμάτων", για το ΕΣΥΠ, για την κατάργηση τού ΔΙΚΑΤΣΑ, για τα ΜΟKEΣE (έδρα ομάδων "αξιολόγησης"), για το «Διεθνές» απολυτήριο (εκχώρηση τμημάτων τού Δημοσίου Εκπαιδευτικού Συστήματος σε Ιδιωτική Εταιρεία), η κυβέρνηση και το ΥΠΕΠΘ επιχειρούν να ακυρώσουν ό,τι θετικό μέχρι στιγμής υπάρχει στην Δημόσια δωρεάν παιδεία.

Μπροστά σ' αυτήν την γνήσια συντηρητική, επικίνδυνη για τον λαό και βαθειά αντιδραστική πολιτική τής κυβέρνησης, η ηγεσία τού συνδικαλιστικού κινήματος τών καθηγητών (ΟΛΜΕ) καμώνεται πως δήθεν αντιδρά, αλλά στην πράξη, με ευθύνη κυρίως τής κυβερνητικής παράταξης και τών Συνεταίρων της στο Προεδρείο, επιχειρεί τον διαρκή αποπροσανατολισμό τού κλάδου τών καθηγητών, προωθώντας μεθοδικά και ανενδοίαστα μια τακτική, που αποβλέπει στην απορρόφηση και εξουδετέρωση τών αντιδράσεων τών συναδέλφων, με το να ωθήσει τον καθένα μας στην αποδοχή τής λογικής, ότι «τίποτα δεν γίνεται με τους αγώνες». Και ότι τα προβλήματα τών καθηγητών και τής εκπαίδευσης θα λυθoύν δήθεν, αν αφεθεί η ηγεσία τής ΟΛΜΕ να δρά κατά το κομματικό δοκούν τής πλειοψηφίας.

Ετσι, πέραν από φραστικές διακηρύξεις και δήθεν αντιθέσεις στην κυβερνητική πολιτική, συμφωνούν όλοι (ΠAΣKE -ΔΑΚΕ - ΣΥΝ) στο Δ.Σ. τής OΛMΕ με τις αντιλαϊκές επιλογές τής κυβέρνησης και με τις αντιδραστικές ντιρεκτίβες τής Eυρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε) και τής συνθήκης τού Μάαστριχτ, πολιτική και ντιρεκτίβες, οι οποίες προβλέπουν και στοχεύουν τον στραγγαλισμό τής «Δημόσιας, Δωρεάν Παιδείας», και οδηγούν στην οικονομική, κοινωνική και επιστημονική ανυποληψία τού καθηγητή και την «δια τής μεθόδου τής οικονομικής ασφυξίας» παράλυση όλoυ τoύ εκπαιδευτικoύ οικοδομήματος.

Πρόκειται περί ενός καλά οργανωμένου σχεδίου αποσάθρωσης και ακύρωσης τής Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας, με στόχο, να παραδοθεί το εκπαιδευτικό Σύστημα «αύτανδρο» στο κεφάλαιο και στην «ιδιωτική πρωτοβουλία». Ενός σχεδίου, την προώθηση τού οποίου έχουν αναλάβει εργολαβικά για λογαριασμό τής Ε.Ε.: σε πολιτικό επίπεδο τα κόμματα ΠΑΣΟΚ- ΝΔ - ΣΥΝ- ΠΟΛ. ΑΝΟΙΞΗ, και σε συνδικαλιστικό επίπεδο η ρεφορμιστική ηγεσία τής ΟΛΜΕ. Μπροστά σ' αυτήν την ανελέητη πολιτική, πολιτική με σαφή αντιδραστικά χαρακτηριστικά, εμείς οι απλοί καθηγητές έχουμε μια μόνο δυνατότητα: να αντισταθούμε!

Να δυναμώσουμε την ενότητά μας στο Πρωτοβάθμιο Σωματείο (ΕΛΜΕ), να επιβάλουμε πρωτοβουλίες και δράση αγωνιστική, που θα παρακάμπτoυν τις καλοστημένες παγίδες τής συμβιβασμένης ηγεσίας τής ΟΛΜΕ, αλλά ταυτοχρόνως θα ανοίγουν και τον δρόμο για να πάρουμε εμείς, όλοι μας, την υπόθεση τής Εκπαίδευσης και τού καθηγητή στα χέρια μας.

Οι δύο 48ωρες απεργίες τών καθηγητών, που πρότεινε η ηγεσία τής ΟΛΜΕ ( με χρονική απόσταση μεταξύ τους ίση με έναν περίπου μήνα !) πρέπει να πετύχουν, για να δημιουργηθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις συνέχισης τού αγώνα, αν δεν λυθούν τα αιτήματα τών καθηγητών.

Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, ο καθένας μας αναλαμβάνει και τις ευθύνες του. Αλλά, πρωτίστως εδώ, πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του το πρωτoβάθμιo Σωματείο (EΛME). Αυτό είναι, τώρα, που οφείλει να δραστηριοποιηθεί πολύπλευρα, για να καλύψει όλα τα κενά, που δημιουργεί η «βαριεστημέvη» και «υπαλληλική» συμπεριφορά τής ηγεσίας τής ΟΛΜΕ, να αγωνισθεί, δηλαδή, για να δημιουργηθούν οι αγωνιστικές συνθήκες και το αγωνιστικό κλίμα γι' αυτόν τον επιβεβλημένο αγώνα.

Γι' αυτόν τον αγώνα, που θα στοχεύει στο να μην περάσουν τα αντιδραστικά σχέδια, που εξυφαίνουν για την Εκπαίδευση οι συναινετικές ηγεοίες τών κομμάτων τού «ναί στο Μάαστριχτ» και πρωθεί, με τις κατάλληλες επεξεργασίες, το συνδικαλιστικό τους «προσωπικό» στην ηγεσία, και οι κατά τόπους καλφάδες του. Τον αγώνα, που θα υπερασπίζεται την οικονομική, κοινωνική και επιστημονική υπόληψη και αξιοπρέπεια τού καθηγητή, και θα απαιτεί την σωτηρία τής Δημόσιας Δωρεάν Eκπαίδευσης.-

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγ. Μαθηματικών

πρ. Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

...............................

(*) Το άρθρο αυτό εδημοσιεύθη στην ημερήσια εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ» τής Ηλείας (14.11.1995)