(Άγγελος Λιβαθινός, Καρδαμάς-Kardamas)Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια τών Καθηγητών και ο ρόλος τών Αιρετών

Οι Εκλογές τής 4ης Νοεμβρίου 2000, για την ανάδειξη αιρετών εκπροσώπων τών Καθηγητών, τόσο στα Περιφερειακά (νομαρχιακού επιπέδου) Υπηρεσιακά Συμβούλια (ΠΥΣΔΕ), όσο και στο Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο δίπλα στο Υπουργείο Παιδείας (ΚΥΣΔΕ), και με δεδομένη την εντόνως συντηρητική πολιτική τού Υπουργείου Παιδείας και τής Κυβέρνησης στον χώρο τής Μέσης Εκπαίδευσης κατά τα τελευταία χρόνια, έχουν ξεχωριστή σημασία αυτήν την περίοδο.

Είναι γνωστό, ότι τα Υπηρεσιακά Συμβούλια (Υ. Σ.) είναι πενταμελή και σ' αυτά συμμετέχουν τρεις εκπρόσωποι τής Διοικήσεως (διορισμένοι) και δύο εκπρόσωποι τών εργαζομένων Καθηγητών (αιρετοί). Επομένως, μόνον και μόνον εκ τής συνθέσεώς τους, είναι πρόδηλο, ότι αυτά, σε κάθε τομέα αρμοδιότητάς τους (τοποθετήσεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις, διαθέσεις, προσλήψεις εκτάκτων, πειθαρχικά ζητήματα κ.λπ), θα καταβάλλεται προσπάθεια από τους διορισμένους εκπροσώπους τής Διοικήσεως να υλοποιούν τόσο τους Νόμους τού Υπουργείου Παιδείας, με τους οποίους ενδεχομένως να διαφωνεί το Συνδικαλιστικό Κίνημα τών Καθηγητών, όσο και τις "επιθυμίες" τών διαφόρων Πολιτευτών και Πολιτικών, για "βόλεμα" τών "δικών τους ανθρώπων", σε βάρος βέβαια τών υπολοίπων.

Εδώ, λοιπόν, εντοπίζεται η σοβαρή ευθύνη τών αιρετών εκπροσώπων τών Καθηγητών, να ανατρέψουν ή να εμποδίσουν τόσο την προέλαση τών πελατειακών σχέσεων, που προωθούν οι διάφοροι πολιτευτάδες (και από τέτοιες παρεμβάσεις και πιέσεις έχει πλήρη γνώση όλη η Ελληνική Κοινωνία), όσο και την εφαρμογή Νόμων, που ευρίσκονται σε ευθεία αντίθεση με τις εκπεφρασμένες θέσεις τού Συνδικαλιστικού Κινήματος τών Καθηγητών. Αλλοιώς, ο αιρετός εκπρόσωπος τών Καθηγητών θα γίνει ένας ακόμη εκπρόσωπος τής Διοικήσεως, για να υλοποιεί τις διοικητικές αυθαιρεσίες και τους αντιδραστικούς Νόμους τής εκάστοτε Κυβερνήσεως.

θέλουμε, δηλαδή, να πούμε, ότι ο αιρετός εκπρόσωπος τών Καθηγητών, μέσα στο Υ.Σ., δεν επιτρέπεται να συμπεριφέρεται σαν Δημόσιος Υπάλληλος, που πειθαρχεί με τους Νόμους τού Κράτους και τής εκάστοτε Κυβερνήσεως. Αντίθετα, οφείλει και υποχρεούται να προωθεί με κάθε τρόπο τις θέσεις τού συνδικαλιστικού κινήματος και να συγκρούεται με όλα εκείνα τα Νομοθετικά πλαίσια, τα οποία λειτουργούν σε βάρος τής μόρφωσης τών νέων ανθρώπων, τών παιδιών μας, όσο και σε βάρος τών βασικών συντελεστών τής μορφωτικής και εκπαιδευτικής διαδικασίας, δηλαδή τών Καθηγητών.

Έτσι, λοιπόν, είναι αδιανόητο ο εκπρόσωπος τών Καθηγητών στο Υ.Σ. να συμφωνήσει με την πρόσληψη Ωρομισθίων Καθηγητών, αντί τών μονίμων διορισμών, γιατί τότε αποδέχεται και προωθεί με την υπογραφή του την βαθειά συντηρητική πολιτική τής Κυβερνήσεως για το μοίρασμα τής ανασφαλούς εργασίας και την διανομή μιάς θέσης εργασίας σε δύο ή τρεις ανθρώπους, δηλαδή συμφωνεί με το μοίρασμα τής ανεργίας.

Το ίδιο αδιανόητο είναι να αποδέχεται και να υπογράφει αίτημα προς το Υπουργείο Παιδείας για ομαδικό διορισμό εκτάκτων Καθηγητών (τών λεγομένων "Αναπληρωτών", που δεν αναπληρούν βέβαια κανέναν άλλον, παρά τον εαυτόν τους, που είναι αδιόριστος!), αντί να υποβάλλει επίμονα πρόταση, έστω και αν αυτή καταψηφίζεται από τους διορισμένους, για μόνιμους διορισμούς από την Επετηρίδα!

Από εδώ πηγάζει και ο πρώτος κοινωνικός ρόλος τού αιρετού εκπροσώπου τών Καθηγητών μέσα στο Υ.Σ.

Στο επίπεδο, τώρα, τής καθαρώς εκπαιδευτικής διαδικασίας και τών προϋποθέσεων για την απρόσκοπτη άσκησή της, ο αιρετός εκπρόσωπος τών Καθηγητών, εδώ, έχει τεράστια ευθύνη, για το πώς θα χειρισθεί τα ζητήματα, που σχετίζονταιμε τους καλλίτερους όρους παροχής τής εκπαίδευσης στους νέους μας.

Είναι αστείο να φέρει τον τίτλο τού αιρετού εκπροσώπου τών Καθηγητών αυτός, που θα συμφωνήσει μαζί με τους διορισμένους εκπροσώπους τού Υπουργείου Παιδείας, για να αναπτύσσονται τα τμήματα τών μαθητών με 35 ή και με 30 μαθητές. Στις σημερινές συνθήκες, και κάτω από το βάρος τών μεγάλων και έντονων απαιτήσεων τής εκπαιδευτικής και μορφωτικής διαδικασίας, επιβάλλεται η προώθηση τού αιτήματος για τμήματα διδασκαλίας με 25 το πολύ μαθητές!

Αυτό σημαίνει, ότι ο αιρετός εκπρόσωπος των Καθηγητών δεν πρέπει να συμφωνήσει σε καμία περίπτωση με το κλείσιμο κανενός περιφερειακού Γυμνασίου ή Λυκείου, που σχεδιάζει η Κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας, μετά από την εφαρμογή τού νέου Νόμου, με το όνομα "Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση". Αυτό είναι και το δεύτερο κοινωνικό καθήκον τού αιρετού.

Το τρίτο ζήτημα, που τίθεται στην άσκηση τών καθηκόντων τού αιρετού, είναι να αποφύγει παντί τρόπω την μετατροπή του σε παραγοντίσκο, που "μοιράζει ρουσφέτια" και "εξυπηρετήσεις" στους διάφορους συναδέλφους από 'δω και από 'κεί. Εάν υποκύψει σε μία τέτοια απαράδεκτη συμπεριφορά, τότε θα έχει προσφέρει τις χειρότερες υπηρεσίες στον κλάδο, στην εκπαίδευση και στην Κοινωνία.

Από τα παραπάνω, γίνεται κατανοητό, ότι ο αιρετός στο κάθε Υ.Σ. πρέπει να το έχει αποφασίσει, πως θα χρειασθεί πολλές φορές να συγκρουσθεί με τη Διοίκηση, με τους Νόμους τού Υπουργείου και τής Κυβέρνησης, και με τους διάφορους πολιτευτάδες, που έχουν έτοιμες τις λίστες για τις δικές τους "εξυπηρετήσεις", αλλά και πως θα πρέπει να απορρίψει εξ αρχής κάθε σκέψη για να μετατραπεί ο ίδιος σε υποκατάστατο τών διαφόρων πολιτικάντηδων και παραγοντίσκων, που "πουλάνε εξυπηρετήσεις".

Με λίγα λόγια, ο βασικός κανόνας λειτουργίας του αιρετού μέσα στο Υ.Σ. είναι: ρήξη και σύγκρουση με κάθε "διαταγή" ή άνωθεν "εντολή", που περιορίζει το δικαίωμα στην εργασία, που περιορίζει το δικαίωμα στην μόρφωση, που επιχειρεί να διαμορφώσει εξαρτημένες συνειδήσεις στο χώρο τής Εκπαίδευσης!

Στα Υπηρεσιακά Συμβούλια υπάρχουν, έτσι κι αλλοιώς, τρεις διορισμένοι! Πρέπει εμείς με την ψήφο μας να προσθέσουμε κι άλλους;

Άγγελος Λιβαθινός

Καθηγητής Μαθηματικών-Λυκειάρχης

πρ. Πρόεδρος τής ΕΛΜΕ Ηλείας

........................................................................................

(*) Το Άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε :1) Στην Ημερησία Εφημερίδα τής Ηλείας «ΠΑΤΡΙΣ» (03.11.2000), 2) στην ημερήσια εφημερίδα "Η ΗΜΕΡΑ" Πατρών την 03.11.2000, και 3 )στην Ημιεβδομαδιαία Εφημερίδα « ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ » Αμαλιάδος, την 03.11.2000.