Κεντρική σελίδα

Το  Χωριό Καρδαμάς Ηλείας

Η Εφημερίδα "Καρδαμάς"

Άρθρα

 Θέματα Μαθηματικών

Βιογραφικό-Εργασίες

Επικοινωνία

 Συνδέσεις

     

                     Άρθρα  και   Απόψεις

Πειραματική Ιστοσελίδα

Άγγελου Λιβαθινού,

Καθηγ. Μαθηματικών

 

Άρθρα  Κοινωνικού, Πολιτιστικού  και  Πολιτικού  Προβληματισμού, τού Άγγελου Λιβαθινού,

δημοσιευθέντα  σε  Επαρχιακές  και  Αθηναϊκές  Εφημερίδες.   efkardamas@in.gr,   697-8197763

                                          

Η  Ερήμωση  τών χωριών (*)

 

                             

   

  Αν για μιά στιγμή αναπολήσει κανείς τα παιδικά και μαθητικά του χρόνια, και φέρει στον νού του το χωριό, όπου μεγάλωσε και έκαμε τους πρώτους φίλους του, τις γειτονιές τού χωριού που έσφυζαν τότε από παιδικές φωνές, τα στενά και τους δρόμους τού χωριού όπου έπαιξε κρυφτό, πεντόβολα και κυνηγητό , τις αυλές όπου έπαιξε τον σαλίγγαρο και τις σομάδες με τους συνομιλήκους του, την αγορά τού χωριού που έσφυζε από ζωή στους δρόμους, στις ταβέρνες και στα καφενεία, θα αισθανθή ένα σφίξιμο στην ψυχή του! Γιατί, το χωριό του, σήμερα, δεν έχει καμμία σχέση με όλα αυτά.
  Εικόνες διαφορετικές, που η μία ακυρώνει την άλλη. Η κατάσταση είναι δραματική περισσότερο στα ορεινά χωριά , μιά και τα καμποχώρια, όπως ο Καρδαμάς, έχουν υποστή σε μικρότερο βαθμό την ξέφρενη εσωτερική ή εξωτερική μετανάστευση. Αλλά, και στα χωριά τού κάμπου τα πράγματα δεν είναι και τόσο ελπιδοφόρα. Η ερημιά βασιλεύει στην αγορά τού χωριού. Ένας-δυό καφενέδες επιμένουν να κρατούν την λαϊκή χωριάτικη παράδοση, και οι λιγοστοί θαμώνες τους επιμένουν να αντιστέκονται στην επέλαση τού δυτικότροπου "πολιτισμού"!
  Έφυγε ο κόσμος στις πόλεις, για να βρούνε μιά δήθεν καλλίτερη ζωή. Και έμειναν στο χωριό οι λίγοι, για να "φυλάττουν Θερμοπύλες". Είναι, κυρίως, ο αγροτικός πληθυσμός στα καμποχώρια, που επιμένει ν' αγωνίζεται κόντρα στις καιρικές συνθήκες και στα διαρκώς αυξανόμενα έξοδα τής καλλιέργειας, και παλεύει για να επιβιώσει. Ήρωας ο αγρότης σήμερα στο χωριό. Και ελπίδα ταυτόχρονα , για να κρατήσει ο λαός μας τις παραδόσεις του, τα ήθη και τα έθιμά του.

 
  Ήλθε τα τελευταία χρόνια και η βιαία κατάργηση τών Κοινοτήτων και η υποχρεωτική ένταξή τους στους νέους "διευρυμένους" Δήμους. Και έτσι τα χωριά υπέστησαν ένα ακόμη βαρύτατο πλήγμα, καθώς εγκατελείφθησαν πλέον στις τύχες τους.
Η ίδια η ζωή απέδειξε, ότι στους νέους "διευρυμένους" Δήμους, το κύριο ενδιαφέρον τών νέων "αρχόντων" είναι να "λουστράρουν" την έδρα τού νέου Δήμου, κι ας παρουσιάζουν πολλά χωριά την εικόνα εγκαταλελειμμένου συνοικισμού. Παληό το σχέδιο. Έλκει την καταγωγή του από την εποχή τού Βαυαρού Βασιλιά Όθωνα, κι ας επιχειρούν κάποιοι επιτήδειοι, αλλά ανιστόρητοι, να φορτώσουν την σύλληψη τού απαραδέκτου και αντικοινωνικού αυτού σχεδίου στον πρώτο Κυβερνήτη τής Ελλάδος, Ιωάννη Καποδίστρια.
Το σύστημα αυτό, σύλληψη τού Αντιβασιλέα Άρμασμπεργκ, που διατηρήθηκε μέχρι το 1912 και το επανέφερε αυταρχικώς από το 1998 η προηγούμενη Κυβέρνηση, επισώρρευσε πλείστα δεινά στις τοπικές κοινωνίες.
Τούτο το παρεδέχθη και ο μεγάλος πολιτικός Ελ. Βενιζέλος, σε ομιλία του προς τον Αθηναϊκό λαό, στις 5 Σεπτεμβρίου 1910, λίγο πρίν καταργήσει το σύστημα Άρμασμπεργκ, για να επαναφέρει το σύστημα τών Κοινοτήτων:
"…σύστημα δημοτικόν, στηριζόμενον επί τού δήμου, ο οποίος απετελέσθη από τμήμα τής Χώρας, αυθαιρέτως χαραχθέν επί τού γεωγραφικού χάρτου και ο οποίος δια τούτον εστερημένος οργανικής ζωής, κοινωνικής προόδου, από σχολείου διαπαιδαγωγήσεως τού λαού δια την χρήσιν τών ελευθέρων θεσμών, όργανον καταδυναστεύσεως εις χείρας τών φατριών…"(1)

   
  Μαραζώνουν τα χωριά. Και οι προοπτικές δεν φαίνονται ευοίωνες. Μιά ματιά αν ρίξει κανείς στα Δημοτικά Σχολεία, θα παγώσει η ψυχή του. Εκεί, όπου κάποτε ο Δάσκαλος προσπαθούσε να μορφώσει και να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά τού χωριού, σε αίθουσες τών 40, 50, και 60 ατόμων, σήμερα συναντούμε μαθητικά τμήματα τών 7 και 10 ατόμων!

Αυτό δεν λέγεται πρόοδος! Γιατί, εκεί, όπου τα Σχολεία είχαν στην δύναμή τους 120-200 μαθητές, σήμερα αντικρύζει κανείς Σχολεία με 40, 50 ή και λιγώτερους μαθητές. Και ας μην μιλήσουμε για τα σχολεία εκείνα, που έχουν κλείσει προ πολλού, λόγω ελλείψεως μαθητών!
Το παράδειγμα τού Καρδαμά είναι εύγλωτο: τόσους λίγους μαθητές το Δημοτικό Σχολείο Καρδαμά έχει να παρουσιάσει από το 1896(!), δηλαδή πρίν από 110 χρόνια, που, λόγω τής εκτεταμένης φτώχειας, κατάφερναν να επισκέπτονται το σχολείο λιγώτερα από τα μισά παιδιά, που έπρεπε να φοιτήσουν!
  Βέβαιον είναι, λοιπόν, ότι αυτή η καταστροφική πορεία, με την ερήμωση και το μαράζωμα τών χωριών, πρέπει και επιβάλλεται να ανακοπή.
Επιβάλλεται για το συμφέρον τού λαού μας και τού Έθνους. Είναι θέμα επιβίωσης για την Ελλάδα.

Γιατί, τα χωριά και οι κάτοικοί τους είναι ό,τι πολυτιμώτερο διαθέτει σήμερα η Πατρίδα μας. Κι ας μην ρωτήσει κανείς "ποιά είναι η λύση".  Η λύση θα βρεθή, εάν το πρόβλημα αγγίξει και απασχολήσει όλους μας. Αρκεί να θελήσουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, χτυπώντας τις ρίζες του.

Κι ας μήν περιμένουμε τα "θέσφατα" τών δήθεν "ειδημόνων" πολιτικών!
Οι λύσεις κατακτώντα! Δεν χαρίζονται!
-
                                                               

-------------------------------------------------------------- 

        (1) ΣΚΙΑΔΑΣ Γ. ΕΛ. " Ιστορικόν διάγραμμα των Δήμων της Ελλάδος 1833-1912''                                                                                                                  Άγγελος  Λιβαθινός      

                                                                                                          Καθηγ. Μαθηματικών- Λυκειάρχης

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  (*) Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στις Εφημερίδες:  1)"Καρδαμάς"(Φ.16, Ιούλιος-Σεπτ. 2005), 2)"ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" Αμαλιάδος (29.11.2005), και  3)"Πατρίς" Πύργου ( 27.11.2005 )

 

 

Κεντρική σελίδα

(C):Περιεχόμενο και Κατασκευή Ιστοσελίδας:  Άγγελος  Λιβαθινός, Μαθηματικός, 697-8197763,   efkardamas@in.gr