Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗ ΕΙΧΕ ΚΑΤΙ...

ή μάλλον είχε πολλά κάτι:

     Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι ήταν το μοναδικό πρόγραμμα διαρκούς επιμόρφωσης, πραγματικά ενδοσχολικής τόσο στην ουσία όσο και στο περιεχόμενό της.

Είχε πολλές αυθεντικές και παραγωγικές στιγμές στη διάρκεια των εβδομαδιαίων τρίωρων επιμορφωτικών συναντήσεων.

Ήταν μια επιμόρφωση που δεν επιβλήθηκε διοικητικά, που δεν είχε τα καλούδια των κινήτρων της επιχορήγησης και της μοριοδότησης.

Ήταν μια επιμόρφωση που γέννησε η συνειδητοποίηση της ανάγκης για αλλαγή στο παραδοσιακό διδακτικό και μαθησιακό μοντέλο.

Ήταν τέλος μια επιμόρφωση που μοιράστηκαν εκούσια όσοι - επιμορφωτές και επιμορφούμενοι-, κινήθηκαν από την διάθεση αναζήτησης και ανατροφοδότησης.

     Η "δική μας" ενδοσχολική όμως έδωσε και πρακτικά αποτελέσματα:

Επιμόρφωσε στα λίγα χρόνια που λειτούργησε ουσιαστικά έναν όχι ευκαταφρόνητο αριθμό εκπαιδευτικών πολλών ειδικοτήτων.

Απέδωσε ως δικό της καρπό μία σειρά διδακτικών προτάσεων και δραστηριοτήτων, συνέβαλε στην ανάπτυξη της εκπαιδευτικής πύλης, πρόσφερε στοιχεία που μπορούν να αξιοποιηθούν για μελλοντικές δράσεις στο επίπεδο της διδακτικής εφαρμογής και όχι λιγότερο σημαντικό, ανέδειξε μέσα από τους κόλπους των λιγοστών επιμορφωτών, στελέχη που μοιράζονται μια κοινή κουλτούρα ικανά να διαμορφώσουν λόγο και πρόταση για το μέλλον.

Έδωσε και στους εκπαιδευτικούς που την παρακολούθησαν πολλά:

Τα εφόδια να αξιοποιήσουν μέσα στο σχολείο, για τους μαθητές τους, τη "ζιπαρισμένη" γνώση του 48ωρου των βασικών δεξιοτήτων.

Την ευκαιρία να γνωρίσουν τις νέες δυνατότητες που προσφέρουν οι Τ.Π.Ε. όταν δεν υπηρετούν την παραδοσιακή λογική της παροχής συγκεκριμένης γνώσης, αλλά όταν λειτουργούν στην κατεύθυνση της ανατροπής της

Την ευκαιρία να γνωρίσουν μια τάξη διαφορετική, ζωντανή, κινητική και αυτοκαθοριζόμενη κατά τη διάρκεια των πειραματικών διδασκαλιών.

Αλλά και στους επιμορφωτές που την υπηρέτησαν ανταπέδωσε, με σημαντικά γνωστικά εφόδια, με το άνοιγμα δυνατοτήτων άγνωστων μέχρι πριν λίγο καιρό, με την ανάπτυξη ενός γόνιμου και ουσιαστικού προβληματισμού.

Τα παραπάνω, η ίδια η πολιτεία αναγνώρισε, τόσο με συγκεκριμένες δηλώσεις της πολιτικής ηγεσίας, όσο και με πιο συγκεκριμένες  ενέργειες:

Αρκετά χρήματα διατέθηκαν για την εκπαίδευση των επιμορφωτών, αλλά και για την παραγωγή λογισμικών που αυτοί θα αξιοποιούσαν στα σχολεία.

Σήμερα μια διοικητική πράξη για την απόσπαση των επιμορφωτών, που δεν ήρθε, ανέστειλε το πρόγραμμα της ενδοσχολικής επιμόρφωσης.

Δεν πιστεύω ασφαλώς, ότι αυτό το πρόγραμμα, έτσι όπως ήταν διαμορφωμένο, μπορούσε να αποδώσει τελικά το προσδοκώμενο:

• γιατί δεν μπορούσε ποσοτικά να καταγράψει ουσιαστικά αποτελέσματα στο εκπαιδευτικό επίπεδο, άρα πολύ περισσότερο να προβληθεί ως πολιτική επιλογή.

• γιατί η απουσία θεσμικού πλαισίου, το έκανε ευάλωτο απέναντι σε διοικητικές λογικές, αλλά και σε κάθε είδους κριτική.

• γιατί η απουσία συγκεκριμένου περιεχομένου σπουδών έκανε τις αποκλίσεις μεταξύ 100 ή 70 επιμορφωτών να μοιάζουν αγεφύρωτα χάσματα.

• γιατί οι χειρισμοί από όσους είχαν την ευθύνη τους, δεν ήταν πάντα οι σωστοί,

• και τέλος γιατί δεν καταφέρε να πείσει.

Παρόλα αυτά, τα ερωτήματα σχετικά με την αναστολή του προγράμματος παραμένουν ανοικτά:

• Γιατί δεν συνεχίστηκε το πρόγραμμα αφού ειδικά κατά την φετινή χρονιά, τα τμήματα των επιμορφωτών της ενδοσχολικής θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως πεδίο πρακτικής άσκησης των νέων επιμορφωτών που πιθανολογείται ότι θα εκπαιδευτούν φέτος;

• Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκαν οι ήδη υπάρχοντες επιμορφωτές για την αξιοποίηση του νέου εκπαιδευτικού λογισμικού;

• Γιατί αγνοήθηκαν οι επιπτώσεις της αναστολής του προγράμματος στο ίδιο το σώμα των επιμορφωτών της ενδοσχολικής;

• Αξιολογήθηκε το πρόγραμμα, ώστε να προκύψει, -ή να  μην προκύψει-, μια αιτιολόγηση της απόφασης;

Πιθανόν αυτά να απαντηθούν με την κατάθεση ενός νέου σχεδιασμού σχετικά με την επιμόρφωση.

Οφείλει κανείς να βλέπει λογικά και όσο γίνεται πιο αντικειμενικά τα γεγονότα.

Η αναστολή του προγράμματος πίκρανε όμως, όσους με συνέπεια και αγάπη, έκαναν τα τελευταία χρόνια αυτό στο οποίο η υπηρεσία αλλά και το μεράκι τους έταξε...