Οι επώνυμοι της ληστοκρατίας

Slider Χ. Νταβέλης

Η ληστρική δράση του Νταβέλη δεν είχε κάτι το εξαιρετικό για την εποχή του, πέραν ενός συγκεκριμένου περιστατικού το οποίο διέδωσε τη φήμη του στην Ελλάδα, καθώς εξελήφθη από τους Έλληνες ως πράξη αντίστασης εναντίον της ξένης αυθαιρεσίας. Το 1855, στην εποχή του Κριμαϊκού Πολέμου, με τον ηθελημένα ταπεινωτικό αποκλεισμό της Αθήνας από τον αγγλο-γαλλικό στόλο και την ξενική κατοχή του Πειραιά, ο Νταβέλης μετακινήθηκε πέτυχε, στην οδό Πειραιώς, τη σύλληψη Γάλλου αξιωματικού του στρατού κατοχής που είχε καταπλεύσει στον Πειραιάγια να αποτρέψει τη συμμετοχή της Ελλάδας στον Κριμαϊκό Πόλεμο στο πλευρό της ΡωσίαςΓια την απελευθέρωσή του αξιωματικού, ο οποίος ονομαζόταν Μπερτώ (ή Μπρετώ), ο Νταβέλης εισέπραξε το υπέρογκο για την εποχή ποσό των 30.000 δρχ. σε χρυσό από την ελληνική κυβέρνηση. Η τελευταία ταχύτατα ενέδωσε στις απαιτήσεις του Νταβέλη θέλοντας, αφενός να αποφύγει την ανάμιξη των ξένων Δυνάμεων στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας, κι αφετέρου να προλάβει τυχόν αποκαλύψεις για την διαπλοκή ανάμεσα σε ληστρικές συμμορίες και πολιτικά πρόσωπα της εποχής. Η είσπραξη των λύτρων στην παραλία του Κορινθιακού, όπου ο Νταβέλης είχε καταφύγει στηριζόμενος σε δίκτυο υποστηρικτών, εξόργισε τους άλλους λήσταρχους, οι οποίοι προσδοκούσαν από την απελευθέρωση του ξένου αξιωματικού αντί χρημάτων, την παροχή γενικής αμνηστίας

Δείτε ένα video δημιουργημένο με fotostory-3

Slider Φ. Γιαγκούλας

Φώτης Γιαγκούλας ήταν θρυλικός λήσταρχος από το χωριό Μεταξάς Σερβίων.Κατηγορήθηκε για φόνους και ληστείες και αποδείχθηκε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Ο Γιαγκούλας δρούσε στον μισό Όλυμπο και στα Πιέρια, την Ελασσόνα και την Κοζάνη, ενώ υπήρξε φίλος και με τον άλλο μεγάλο λήσταρχο, Τζατζά. Σε μικρό χρονικό διάστημα η συμμορία του κατάφερε να γίνει ο φόβος και ο τρόμος του Ολύμπου, τρομοκρατώντας τους ορειβάτες.Σκοτώθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1925 σε συμπλοκή που κράτησε 8 ώρες με χωροφύλακες στην περιοχή Κλεφτόβρυση του Ολύμπου. Μαζί του σκοτώθηκε και ο εκλεκτός συνεργάτης του, Πάνος Μπαμπάνης. Επίσης, σκοτώθηκε ο λήσταρχος Τσαμήτρας και ο χωροφύλακας Κωνσταντίνος Σαλιώρας. Τα κεφάλια των ληστών εκτέθηκαν σε κοινή θέα στην Κατερίνη, επάνω σε ένα κοντάρι μπροστά στο κτήριο του δικαστηρίου για να φοβίσουν έτσι τον κόσμο. Σήμερα το κεφάλι του Γιαγκούλα, μαζί με το θρυλικό μαχαίρι του, την «Παρδάλα» (με το οποίο εκτιμάται ότι δολοφόνησε 54 ανθρώπους) εκτίθενται στο Εγκληματολογικό Μουσείο.Το 1928 η ζωή και η δράση του Γιαγκούλα αποτέλεσε το θέμα ομώνυμης ταινίας του Κομινάκη, σε μια εμβρυακή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου.

Slider εικόνες επώνυμων ληστών

2                       Ntavelis01

 

Η "ληστοκρατία" στην Ελλάδα του 19ου-20ου αιώνα

 

 

Γενικά για τη ληστοκρατία στην Ελλάδα

images    1

 

 

Η αρχή

Το φαινόμενο της «ληστοκρατίας» κράτησε ένα ολόκληρο αιώνα στη χώρα μας (που φυσικά δεν έχει και το μονοπώλιο σε παρόμοιες καταστάσεις). Συνδέεται με την εξελικτική πορεία του νεοελληνικού αστικού κράτους γνωρίζοντας περιόδους ύφεσης και έξαρσης που σχετίζονται με συγκεκριμένα πολιτικά γεγονότα κοινωνικές αλλά και εθνικές εξελίξεις. Μελετητές του φαινομένου, σχηματικά χωρίζουν τη «ληστοκρατία» στις παρακάτω περιόδους. 1835-1870 (συμπίπτει με τη βασιλεία του Όθωνα) όπου έχουμε την εμφάνιση και την έξαρση του φαινομένου. 1870-1920 την παγίωση του (συνδέεται με την ανάπτυξη των εδαφών της χώρας μας καθώς την παγίωση του αστικού καθεστώτος, τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο, το «εθνικό διχασμό» κ.α) και την περίοδο 1921-1936 (με την καθοριστική σφραγίδα της Μικρασιατικής καταστροφής) με την εκ νέου έξαρση και την εξάλειψή της.

Το τέλος

 Yστερα από επικηρύξεις των ληστών με μεγάλα ποσά και πρόσθετα μέτρα εξοντώθηκαν ο ένας μετά τον άλλον οι ληστές, μερικοί μάλιστα και παραδόθηκαν με μέ¬τρα αμνηστίας και η οδυνηρή αυτή περίοδος τελείωσε και ελεύθερα πλέον τα παιδιά χωρίς φόβο μπορούσαν να παίζουν και οι μεγάλοι να ασχολούνται με τις δουλειές τους στην ύπαιθρο και να κοιμούνται από κει και πέρα στα σπί¬τια τους χωρίς το φόβο του ξαφνικού και όλα τα οδυνηρά και τα δυσάρεστα πέρασαν στο χώρο των αναμνήσεων...

 

 

 

 

ΑΤΗ-ΥΒΡΙΣ- ΝΕΜΕΣΙΣ-ΤΙΣΙΣ

Ύβρις: Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Ύβρις, για τους αρχαίους Ελληνες είναι η υπέρβαση του μέτρου, η τάση του ήρωα να υπερβαίνει τα όρια της ανθρώπινης φύσης είτε με τα λόγια, είτε με τις πράξεις, είτε με τη σκέψη. Με την ύβρη ο άνθρωπος υπερβαίνοντας εαυτόν, πλησιάζει τον/τους θεούς. Η αρμονία, η τάξη διασαλεύονται. Ο ήρωας οδηγείται στην καταστροφή. Οι θεοί επεμβαίνουν. Τιμωρούν. Η ηθική τάξη και η κοινωνική ισορροπία αποκαθίστανται. 

Πώς όμως ο ήρωας φθάνει στην ύβρη; Ποιος ο ρόλος των θεών; Πώς μπορεί να αντισταθεί; Έχει ελεύθερη βούληση; ποιος ο ρόλος της Άτης(τύφλωση);

Και όλα αυτά, στο σύγχρονο σκεπτόμενο άνθρωπο, δημιουργούν τον ίδιο προβληματισμό.



 

ys

Deutsches Museum (Μουσείο Γερμανικής Ιστορίας)

Το μουσείο αυτό αποτελεί το πρώτο επιστημονικό-τεχνολογικό μουσείο στον κόσμο, καταλαμβάνοντας ένα χώρο 50,000 τ.μ. και ταυτόχρονα αποτελεί το πιο συχνά επισκέψιμο μουσείο στον κόσμο. Ο στόχος του μουσείου είναι μέσω της εμπλοκής του επισκέπτη στα διάφορα εκθέματα να κατανοήσει όσο το δυνατόν καλύτερα από τα διάφορα φαινόμενα της φύσης μέχρι τα διάφορα φαινόμενα της φυσικής και τα επιτεύγματα της τεχνολογίας. Έτσι υπάρχουν εκθέματα όπως ιστιοφόρα, μοντέλα ατόμων και μορίων, ανεμόμυλοι, προσομείωση διαστήματος, ρομπότ, αναπαραγωγή κεραυνού, τηλεσκόπια που κάνουν ζουμ σε αστερισμούς και αμέτρητα άλλα. Επιπλέον, τμήμα του μουσείου αποτελεί και το Κέντρο Κυκλοφορίας (Verkehrszentrum), το οποίο περιλαμβάνει οποιοδήποτε κινούμενο μέσο υπάρχει, από ποδήλατο μέχρι formula 1 και αεροσκάφη.

 

 

Η τέχνη

6b5718d0a57575aa-0
altamouras
gyzis
gyzis2
lytras
lytras2
volanakis
1/7 
start stop bwd fwd

 

Η Τέχνη είναι μεγάλη. Θα την πλησιάσουμε με ευλάβεια και σεβασμό. Δεν έχουμε το δικαίωμα να την κατεβάζουμε στο ανάστημά μας.

Κάρολος Κουν

Η Σχολή του Μονάχου, ή αλλιώς ακαδημαϊκός ρεαλισμός, αποτελεί ένα από σημαντικότερα εικαστικά κινήματα στην Ευρώπη του 19ου αιώνα και ταυτίζεται με την Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου (Münchner Akademie der Bildenden Künste). Στην Γερμανία αντικαταστά την Σχολη του Ντίσελντορφ ως πρωτοπόρα σχολη καλλιτεχνίας, ενώ έχει και ένα κύριο ρολο για την ζωγραφική στην εποχή μετά την δημιουργία του Ελληνικού κράτους.

Η δημιουργία της ρομαντικής Σχολής του Μονάχου οφείλεται κατά κύριο λόγο στους ιδιαίτερους δεσμούς που δημιουργήθηκαν ανάμεσα στηνΕλλάδα και την Βαυαρία στα χρόνια του Όθωνα. Εκείνη την εποχή, με την ενθάρρυνση και συνδρομή του ελληνικού Κράτους, πολλοί έλληνες καλλιτέχνες πήγαν στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου για να σπουδάσουν εικαστικές τέχνες, και κυρίως ζωγραφική. Αρκετοί από αυτούς επέστρεψαν αργότερα στην Ελλάδα για να διδάξουν στην Σχολή των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) της Αθήνας.