Συσσίτια Σπλάντζιας

Το 1963 ιδρύθηκε ο σύλλογος «Φιλόπτωχοι Αδελφοί ? Φιλόπτωχο Συσσίτιο», που μέχρι σήμερα λειτουργεί χωρίς διακοπή. Ενοικιάστηκε ένας μικρός χώρος και βρέθηκε μία μαγείρισσα, η οποία καθημερινά ετοίμαζε φαγητό για απόρους. Κατά τις μεσημβρινές ώρες σχηματίζονταν ουρές έξω από αυτήν την πρόχειρη κουζίνα, όπου άποροι άνθρωποι με τις καραβάνες τους, περίμεναν το «συσσίτιο». Αυτή ήταν η βάση και η αρχή του Συσσιτίου «Φιλόπτωχοι Αδελφοί» Χανίων. Στη συνέχεια αγοράστηκε και χτίστηκε αφιλοκερδώς το διώροφο κτήριο που σήμερα φιλοξενεί το Συσσίτιο στην Πλατεία Σπλάντζιας, με κατάλληλες εγκαταστάσεις και αποθήκες.

Τα οικονομικά του Συσσιτίου τα κάλυπταν ανέκαθεν οι δωρεές των Χανιωτών, και όχι μόνο. Πολλές επιχειρήσεις στα Χανιά συστηματικά υποστήριζαν και υποστηρίζουν το Συσσίτιο με τρόφιμα, ρούχα και αντικείμενα χρήσιμα στους απόρους.

Το Σωματείο «Φιλόπτωχοι Αδελφοί» δυνάμωσε και πλαισιωμένο από εθελοντές ξεκίνησε ευρύτερες πρωτοβουλίες στήριξης των απόρων. Στους χώρους του Συσσιτίου λειτούργησαν μαθήματα ραπτικής για γυναίκες και μαθήματα χειροτεχνίας. Αργότερα ήρθαν και μαθήματα Αγγλικών και μαθήματα ηλεκτρονικών υπολογιστών. Στήθηκε ένα οδοντιατρείο εξυπηρέτησης απόρων. Σήμερα, 13 οδοντίατροι προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους σε απόρους. Επιπλέον, ιδρύθηκε και λειτουργεί παιδική βιβλιοθήκη, αλλά και αίθουσα με υπολογιστές για να κάνουν μαθήματα δωρεάν τα παιδία της περιοχής.

Η παρουσία στα Συσσίτια του Κωστή Νικηφοράκη, ενός προικισμένου και χαρισματικού ανθρώπου που έφυγε πρόωρα, βάθυνε τα πολιτικά χαρακτηριστικά του όλου εγχειρήματος κάνοντας ξεκάθαρα ορατή τη λεπτή γραμμή που ξεχωρίζει τη φιλανθρωπία από την κοινωνική αλληλεγγύη, η οποία αποκτά περιεχόμενο προτείνοντας τρόπους συλλογικής δράσης για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Τα Συσσίτια της Σπλάντζιας, δεν είχαν ποτέ οικονομική ή οργανωτική σχέση με την Εκκλησία και στηρίχθηκαν εξολοκλήρου στην εθελοντική εργασία και την βοήθεια των πολιτών.

Σήμερα, η φτώχεια διευρύνεται και το μέλλον προμηνύεται δυσοίωνο και σκοτεινό μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι καταφεύγουν στα οργανωμένα συσσίτια, μη έχοντας λεφτά για να καλύψουν βασικές τους ανάγκες. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, υποχρέωση όλων μας είναι να υποστηρίξουμε, να εξασφαλίσουμε το έργο των συσσιτίων, να αντισταθούμε σε μια πολιτική πρακτική που απειλεί να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό, αντιπαραθέτοντας αυτό το πλαίσιο ανθρωπιάς, επικοινωνίας και αλληλεγγύης. Γιατί όπως έλεγε ο Κωστής Νικηφοράκης «η ζωή αξίζει μονάχα αν τη μοιράζεσαι».