Home
βίντεο
Ο διάλογος Αθηναίων και Μηλίων, ένα παράδειγμα από την αρχαία ελληνική ιστορία, αποτελεί το έναυσμα για τον προβληματισμό, σχετικά με την αποτελεσματικότητά του, ως τρόπου επικοινωνίας και συνεννόησης. Όταν οι σχέσεις δύο πόλεων μετασχηματίζονται σε παιχνίδι εξουσίας, τότε ο διάλογος καταντά απατηλή έννοια. Αντίστοιχα, το ίδιο μπορεί να ισχύει και στις διαπροσωπικές σχέσεις και ειδικότερα στη σχέση διδάσκοντος - διδασκομένου, όταν ο λόγος παίρνει τη μορφή μονολόγου... Σ΄ αυτή την περίπτωση, ο ποιητικός λόγος γίνεται λόγος σαρκαστικός και καταγγελτικός.
Φωτογραφίες
Στους αρχαιολογικούς χώρους ανακαλύπτει κάποιος τη μαγεία της φύσης και του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Αυτοί οι χώροι βρίσκονται σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον. Ο νους και το βλέμμα απολαμβάνουν την αίσθηση ισορροπίας που χαρακτήριζε τη ζωή και το έργο των αρχαίων. Ο αρχαιοελληνικός τρόπος δόμησης συνιστά πρότυπο υγιούς σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον. Παράλληλα, ο χώρος, κατά τέτοιο τρόπο εναρμονισμένος λειτουργεί ως τρόπος αγωγής της ψυχής, ψυχαγωγίας.
Υπερρεαλισμός
Ο υπερρεαλισμός συνιστά ένα κίνημα στα γράμματα και τις τέχνες, στο οποίο συνδυάζεται με δημιουργικό τρόπο η φαντασία με την αισθητή πραγματικότητα. Από αυτή τη σύνθεση προκύπτει μία "υπερπραγματικότητα". Οι υπερρεαλιστές υποστηρίζουν ότι βρίσκονται πιο κοντά στην πραγματικότητα, αφού σύμφωνα με αυτούς, ακόμη και το όνειρο συνιστά στοιχείο της πραγματικότητας. Μέσα από το όνειρο αναδύεται το υποσυνείδητο και κατά αυτό τον τρόπο αποκαλύπτονται κρυμμένες πτυχές του ψυχισμού μας. Οι υπερρεαλιστές καταφεύγουν στην αυτόματη γραφή, καταγράφουν το υλικό τους με συνειρμικό τρόπο Ειδικότερα, οι ποιητές επιλέγουν τον ελεύθερο στίχο και τελικά μας παρασύρουν σε έναν ονειρικό κόσμο, μετασχηματίζοντας τα δεδομένα του νου και των αισθήσεων με έναν πρωτότυπο τρόπο.
Ο κοινωνικός ρόλος της ποίησης
Ο Μ. Αναγνωστάκης υποστηρίζει ότι ο ποιητής έχει χρέος απέναντι στον εαυτό του και στους άλλους ανθρώπους να καταθέσει τα βιώματά του με τον ιδιαίτερο δικό του τρόπο, τον ποιητικό. Οφείλει να αφυπνίσει, να προβληματίσει, να ευαισθητοποιήσει. Ειδικότερα, σ΄ ένα ποίημά του υποστηρίζει: "μα ποιος με πόνο θα μιλήσει για όλα αυτά;' Στο ίδιο ποίημα αναφέρεται στις εμπειρίες του στη φυλακή ως πολιτικός κρατούμενος, στην αγωνία που βίωναν οι μελλοθάνατοι συγκρατούμενοί του. Αυτός ο πόνος πρέπει να γίνει γνωστός σε όλους, ώστε να είναι δυνατή η καταγγελία του και η δράση για μια καλύτερη κοινωνία. Είναι χρέος του ποιητή να το κάνει αυτό. Κατά αυτό τον τρόπο ο ποιητής ανάγεται σε έναν αγωνιστή που όπλο του έχει τις λέξεις, οι οποίες ακολουθούν το ρυθμό της καρδιάς του.