Το 2005 όταν σχεδίαζα την Ιστοσελίδα μας, σκεπτόμουν ότι από τις στήλες της δεν έπρεπε να λείπει η Αρκαδική Λογοτεχνία. Μέχρι τότε δεν είχα ασχοληθεί με το θέμα και θέλησα να ενημερωθώ για την πνευματική κίνηση στο Νομό. Τότε ήταν που έμαθα για τον Κώστα Δουρίδα και την Ιστοσελίδα του. Το όνομα της Ιστοσελίδας είναι «The land of gods» ( «Η Γη των Θεών»).Δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτήριζα την Ιστοσελίδα αυτή  "Χώρο συνάντησης των Αρκάδων Λογοτεχνών". Θα μπορούσα επίσης να την πω "Βιβλιοθήκη της σύγχρονης Λογοτεχνίας που διαρκώς ενημερώνεται".  Και έκανα τότε κάτι απλό: Τοποθέτησα συνδέσμους σε διάφορους χώρους της Ιστοσελίδας μας, ώστε οι φίλοι μας να επισκέπτονται απ' ευθείας τον ανεξάντλητο εκείνο πλούτο που ο Δουρίδας απλόχερα προσφέρει.

Σήμερα πια, όλες οι Αρκαδικές Ιστοσελίδες θεωρούν υπορέωσή τους να συνδεθούν με τον Κώστα Δουρίδα.  Ποιος άραγε μπορεί να διαφωνήσει ότι είναι «η πληρέστερη λογοτεχνική σελίδα γεμάτη από πληροφορίες και έργα όλων των σπουδαίων Ελλήνων, ποιητών, πεζογράφων, λογοτεχνών, μουσικών»; Όλοι συμφωνούν ότι «ο φοιτητής, ο δάσκαλος, ο ερευνητής, ο λαογράφος και τόσοι άλλοι θα αντλήσουν γνώσεις σε χιλιάδες θέματα που παρουσιάζονται». Το σημαντικότερο είναι ότι όλος αυτός ο θησαυρός προσφέρεται και στους ομογενείς - μια και ο Κώστας Δουρίδας ζει στον Καναδά, μετανάστης από το Καρδαρίτσι Γορτυνίας.

Οι «κριτικές» που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο για την Ιστοσελίδα «Η Γη των Θεών»,  επαινούν τον Κώστα Δουρίδα, τον άνθρωπο που αγάπησε - και δεν ξέχασε - την πατρίδα του. Μιλούν και για τον ακούραστο Έλληνα που κάνει ό,τι μπορεί για να προβάλει τον πολιτισμό του τόπου που τον γέννησε. Πρόσεξα ότι για το έργο του Δουρίδα γράφτηκαν κριτικές και από μή Αρκάδες ομογενείς.  ακόμη και από Κυπρίους. Για παράδειγμα η Κυπριώτισσα ποιήτρια Ρούλα Ιωαννίδου - Σταύρου, στη συλλογή «ΞΕΝΙΤΕΙΑ» γράφει γι αυτόν : «Καλλιεργεί την ποίηση και την αρθρογραφία, με θέματα που εστιάζονται στον 'Ελληνα μετανάστη και στο οδυσσειακό όνειρο του νόστου. 'Εχει ετοιμάσει μια πλούσια σελίδα στο διαδίκτυο απ' όπου προβάλλει την Ελλάδα και τον όπου γης Ελληνισμό...» 

Αλλά ο Δουρίδας δεν είναι μόνο ο  «μετανάστης από το Καρδαρίτσι Γορτυνίας». Δεν είναι μόνο ο «Έλληνας που προβάλλει τον πολιτισμό της πατρίδας του στο εξωτερικό». Ας προσπαθήσουμε να ανακαλύψουμε και το λογοτέχνη Δουρίδα - τον ποιητή - τον δοκιμιογράφο. Στην ενότητα  «Τα δικά μου γραψίματα» αναδύεται μια ευαισθησία, μια λυρική διάθεση, ένας παλμός και μια νοσταλγία. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ποιήματα του Δουρίδα συγκινούν την φιλόλογο - κριτικό Ελευθερία Μπέλμπα από την Έδεσσα. Η   «σχηματοποίηση των ποιημάτων του» τονίζει η Ε. Μπέλμπα, « δείχνει ότι πρόκειται για νεοτερικά κείμενα στα οποία όμως διαβλέπει κανείς και την έννοια της παράδοσης κυρίαρχης όχι μόνο θεματολογικά, αλλά και μορφολογικά» . «Η γλώσσα δημοτική με στερεότυπες λαϊκές φράσεις, πολλά στοιχεία της καθομιλουμένης....».  

Πολλά πεζά κείμενά του ο Δουρίδας προτιμά να τα παρουσιάζει με μορφή επιστολής («στο ελληνόπουλο της διασποράς», «Μάθε, Προχτές σου έστειλα», «Χαμπέρια», «Να μου το θυμάσαι» κ.ά.). Σ' αυτά ο συγγραφέας - Δουρίδας «κάνει κατάθεση ψυχής». 

Τα παρακάτω έργα του Κώστα Δουρίδα (σε ποιητικό λόγο ή σε μορφή πεζοτράγουδου) δημοσιεύονται στην ενότητα  «Καπνόν αποθρώσκοντα»