|
Όλοι λίγο πολύ
γνωρίζουν ὄτι τό ἄγαλμα του Ολυμπίου Διός, ἔργο του Φειδία, συγκαταλεγόταν
ανάμεσα στα "Επτά θαύματα του κόσμου" , αλλά πολύ λίγοι είναι γνώστες τόσο
της τραγικής τύχης του, αλλά και της - κατά κάποιο τρόπο - επιβίωσής του...
Μ' άλλα λόγια :
Τη Βυζαντινή Εποχή το άγαλμα αυτό απετέλεσε το πιο σημαντικό "συλλεκτικό
κομμάτι" ενός Βυζαντινού Ευνούχου, του "ευσεβούς(κατά τους χρονικογράφους)
Λοϊκίου" ο οποίος εἰχε "χόμπυ" το έργο της συλλογής αρχαίων ελληνικών
αγαλμάτων, όντας ο ίδιος επικεφαλής του κλεισίματος των αρχαίων Ελληνικών
Ναών.
Έτσι, το άγαλμα του Ολυμπίου Διός μεταφέρθηκε στο παλάτι του "ευνούχου" και
τοποθετήθηκε στην άκρη του κυρίως διαδρόμου του, στο τέλος μιας σειράς
"ειδωλολατρικών λαφύρων". Στη θέση αυτή έμεινε για εξήντα ολόκληρα
χρόνια, μέχρι που καταστράφηκε σε κάποια απ τις συχνές εξεγέρσεις της
Βυζαντινής Πρωτεύουσας.
Κι όμως,
Η μορφή του προσώπου του Διός σώζεται ακόμη "μεταλλαγμένη" σε άλλο σώμα : Σ'
εκείνο του Χριστού, μιας και ο αγιογράφος της εκκλησίας του Αγίου
Χαραλάμπους της Χώρας (στην Κωνσταντινούπολη) φρόντισε να αποτυπώσει το
πρόσωπο του Διός στη μορφή του Χριστού - Παντοκράτορος (στο θόλο της).
Για ποιό λογο; Ἴσως γιατί το άγαλμα του Ολυμπίου Διός ήταν το πιο
εντυπωσιακό έργο σ' όλη τη Βασιλεύουσα. Ίσως γιατί - καθώς ήταν το
σύμβολο της Υπέρτατης Θεότητος για χίλια χρόνια - στη σκέψη του
αγιογράφου δεν έπρεπε να χαθεί τόσο άδοξα.. |
