Εδώ φιλοξενούνται άρθρα και απόψεις για την Παιδεία και την Εκπαίδευση, δικά μου ή άλλων συναδέλφων, φίλων ή αγνώστων. Επίσης μπορεί να είναι αναδημοσιεύσεις (με άδεια) ή παραπομπές σε ιστοσελίδες ή αρχεία video, εικόνων, ήχου κ.λπ. επίσης σχετικών με την Παιδεία και την Εκπαίδευση.

Στο ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ μου "ΔΕΙ ..." μπορείτε να δείτε και άλλα εκπαιδευτικά και άλλα θέματα που προωθήθηκαν και υπάρχει συχνή σχετικά ανανέωση.

---------------------------   ---------------------------  --------------------------

 Προτάσεις για το Εκπαιδευτικό Σύστημα (Γ.Στάμος)

Οι παρακάτω προτάσεις υποβλήθηκαν στις 20-10-2009 με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο προς την Υπουργό και τους Υφυπουργούς Παιδείας  (στα e-mails που βρήκα στα αντίστοιχα site τους).

1. ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ «AΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ» ΚΑΙ «ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ» ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ  ΚΑΙ  ΛΥΚΕΙΩΝ (ΩΣ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ)
2. Αναβάθμιση και επέκταση του θεσμού του ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ. Η ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ  ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ είναι απαραίτητη στους εφήβους μας.
3. ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: Μια εξαιρετικά σημαντική και δύσκολη διαδικασία. Ανάδειξη των σχετικών προβλημάτων του συστήματος πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ.
4. ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ και προτάσεις για την ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του προβλήματος
5. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ
6. ΣΧΟΛΙΚΗ ΦΟΙΤΗΣΗ – ΑΠΟΥΣΙΕΣ – ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΜΑΘΗΤΩΝ
7. ΠΑΙΔΕΙΑΣ … ΣΤΕΓΑΣΗ. 1^ο ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων (το σχολείο μου). Ένα σχολείο 10 χρόνια σε containers σεισμοπαθών. Ένα θέμα για το οποίο έχει κάνει επερώτηση στη Βουλή ο κ. Οικονόμου.
8. ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (Πανελλαδικές εξετάσεις, Γενική Παιδεία, Κτηριακά προβλήματα κ.ά.), μέρος 1^ο
9. Βράβευση αριστούχων μαθητών – Διακρίσεις σε βάρος μαθητών της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, μέρος 2^ο
10. ΕΠΑ.Σ. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΒΟΗΘΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ
11. ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ – ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΕΙΓΟΥΝ (Ιούλιος 2009)

1)          ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ «AΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ» ΚΑΙ «ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ» ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΥΜΝΑΣΙΩΝ  ΚΑΙ  ΛΥΚΕΙΩΝ (ΩΣ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ)

Σε εισαγωγικό μάθημα στη Βιολογία (μάθημα επιλογής) ρώτησα μαθητές της Γ’ Λυκείου απλές ερωτήσεις για το AIDS και την Ηπατίτιδα (τι είναι, πως μεταδίδονται και πως μπορούμε να προστατευτούμε). Ενδεικτικά μετά, κατά τα διαλείμματα, ρώτησα και άλλους μαθητές Β’ και Γ’ τάξης. Ως απαντήσεις εισέπραξα είτε σιωπή, είτε επιπόλαιες απόψεις ότι έχουμε κάνει εμβόλια κ.ά. και ελάχιστοι μαθητές έδωσαν μια πιο σωστή (αλλά ελλιπή) απάντηση από αυτά που είχαν ακούσει στην τηλεόραση ή από το περιβάλλον τους. Ενθαρρύνω τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς να κάνουν το ίδιο, δειγματοληπτικά για να διαπιστώσουν την ανεπαρκή πληροφόρηση των μαθητών μας για τόσο σοβαρά ζητήματα, που όμως μπορεί να αποβούν επικίνδυνα για την ίδια τους τη ζωή. Ρωτήστε ενδεικτικά 100 νέους (μαθητές Λυκείου ή νέους που αποφοίτησαν ήδη): «Τι θα κάνετε αν δείτε ένα συνάνθρωπό σας αναίσθητο στο δρόμο;» ή «Σε τι βλάπτει η παχυσαρκία τον άνθρωπο;» ή «Πως θα αποφύγετε το διαβήτη; Το AIDS; Την ηπατίτιδα;» Οι τραγελαφικές απαντήσεις (δικαιολογημένα λόγω έλλειψης σχετικής εκπαίδευσης) θα σας κάνουν να σκεφτείτε σοβαρά για τη χρησιμότητα των μαθημάτων «AΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ» και «ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ» σε ΟΛΟΥΣ τους μαθητές.

Επίσης είδαμε ότι εφέτος στην αρχή της σχολικής χρονιάς, βρισκόμαστε σε μια σχεδόν πολεμική ετοιμότητα για να μπορέσουμε να πετύχουμε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να αναπληρώσουμε το έλλειμμα Παιδείας που έχουν οι μαθητές μας όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης όσον αφορά σε ένα βασικό τομέα Υγιεινής και Ασφάλειας, αυτόν της πρόληψης των αναπνευστικών λοιμώξεων. Για να μπορέσουμε να περιορίσουμε τις διαστάσεις της επικείμενης ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΓΡΙΠΗΣ και να αποφύγουμε τις επιπλοκές της νόσου σε νέους ανθρώπους, εφήβους, μαθητές, νήπια, βρέφη και φυσικά σε όλες τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Και με τις απαραίτητες κατεπείγουσες εγκυκλίους το ΥΠ.Ε.Π.Θ. και το Υπουργείο Υγείας και οι Νομαρχίες προσπαθούν να διορθώσουν το ΜΕΓΑ ΣΦΑΛΜΑ του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συστήματος, την παντελή απουσία από όλες τις τάξεις όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης του βιωματικού μαθήματος – δραστηριότητας ζωής, της «Αγωγής Υγείας».

Είναι προφανές πως οι οδηγίες πρόληψης και αντιμετώπισης της γρίπης εντάσσονται στην ευρύτερη ενότητα της Προληπτικής Υγιεινής, την πρόληψη της μετάδοσης των λοιμωδών νοσημάτων. Και αν ένα μάθημα «Αγωγής Υγείας» ήταν ενταγμένο στο ωρολόγιο πρόγραμμα των μαθητών, αυτοί θα ήξεραν ήδη τις βασικές παραμέτρους του προβλήματος, θα ήξεραν τι είναι ο ιός της γρίπης, πώς μεταδίδεται, ποιοι είναι οι πιο ευπαθείς πληθυσμοί, πώς να αποφύγουμε τη μετάδοση, τι είναι επιδημία, τι είναι πανδημία και τις βασικές ενέργειες αντιμετώπισης της μετάδοσης και των σχετικών προβλημάτων από την εξάπλωση της νόσου. Θα μπορούσαν να μεταδώσουν τη γνώση αυτή και στο λοιπό κοινωνικό τους περιβάλλον και να προφυλάξουν τους ίδιους, τις οικογένειές τους και κατ’ επέκταση να βοηθήσουν και την κοινωνία μας στον περιορισμό εξάπλωσης της επιδημίας. Και παράλληλα φυσικά, επειδή η γρίπη είναι μια από τις δεκάδες νόσους που μεταδίδονται μέσω του αναπνευστικού, θα προφυλάσσονταν και από πολλές άλλες νόσους σε συνεχή βάση γιατί τα απλά μέτρα που μαθαίνουν τώρα από τις εγκυκλίους θα τα ήξεραν ήδη και θα τα εφάρμοζαν συστηματικά στη ζωή τους, στους χώρους όπου κινούνται, ζουν, διασκεδάζουν, αθλούνται, αναπτύσσονται.

Ενώ τώρα, βλέπουμε ότι ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, λόγω ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ,  ΣΧΕΔΟΝ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΗΡΟΥΝ ΚΑΝΟΝΕΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ στο σχολείο και στο σπίτι και αλλού, δεν ενδιαφέρονται συνήθως ούτε για την υγιεινή τους διατροφή, ούτε για τη σωματική και στοματική υγιεινή, ούτε για την άσκηση, ούτε για την προστασία των ίδιων και των συμμαθητών τους από τη μετάδοση νόσων και δεν έχουν φυσικά επίγνωση των κινδύνων που τους απειλούν και που με πολύ απλό τρόπο θα μπορούσαν να αποφύγουν.

Ενώ λοιπόν η Πολιτεία δεν είδε μέχρι τώρα την ανάγκη διδασκαλίας της Αγωγής Υγείας, περιμένουμε και έχουμε τη αξίωση και απαίτηση οι μαθητές εν μία νυκτί να γίνουν ειδήμονες στην προστασία από τη μετάδοση αναπνευστικών νοσημάτων και να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη των προτεινόμενων (στην πραγματικότητα κατεπειγόντως επιβληθέντων) μέτρων και να έχουν ως κύριο μέλημά τους να τα εφαρμόσουν. ΔΥΣΚΟΛΟ, έως ακατόρθωτο.

Και οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν δεν είναι φυσικά μόνο η «νέα» αλλά και τόσο παλιά γρίπη, αλλά πολύ πιο σοβαροί.

Θα το πω ευθέως. Πέραν από τους κινδύνους μακροχρόνιας βλάβης της υγείας τους από ανθυγιεινές συμπεριφορές (κάπνισμα, χρήση ουσιών, κακή διατροφή, μη άσκηση κ.ά.), οι νέοι άνθρωποι κινδυνεύουν να προσβληθούν από AIDS και Ηπατίτιδα κατά τη διάρκεια των πρώτων σεξουαλικών τους επαφών. Γιατί δεν διδάχθηκαν ως μαθητές επαρκώς στο σχολείο πώς να προστατευθούν (εκτός από τους μαθητές του Τομέα Υγείας – Πρόνοιας στα ΕΠΑ.Λ.). Δεν υπήρξε στο ωρολόγιο πρόγραμμα ούτε του Γυμνασίου, ούτε του Λυκείου έστω και μια ώρα για την «ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ» σαν ΜΑΘΗΜΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.

Και φυσικά απειλούνται από πολλές ακόμη μάστιγες της εποχής μας, όπως είναι  τα λοιπά Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα, ο Διαβήτης, ο Καρκίνος, τα Ατυχήματα κ.ά. θανατηφόρες νόσοι που ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΡΟΛΗΦΘΟΥΝ με την κατάλληλη εκπαίδευση από τη μαθητική ηλικία. Ας μην τα ξεχνάμε, Ο ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ.

Βέβαια γίνονται αρκετά προγράμματα Αγωγής Υγείας, αλλά θα δείτε αμέσως παρακάτω ότι αυτά ΠΟΤΕ δεν επαρκούν.

Η ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ για ΟΛΟΥΣ τους μαθητές ΟΛΩΝ των σχολείων αποτελεί βασική συνιστώσα της Γενικής Παιδείας και επομένως είναι υποχρέωση του Σχολείου να την παρέχει συμβάλλοντας στην προσωπική ανάπτυξη και ολοκλήρωση των μαθητών. Η διδασκαλία της προστασίας της σωματικής και ψυχικής υγείας ήταν βασική συνιστώσα της Γενικής Παιδείας των αρχαίων Ελλήνων, θυμηθείτε το «Νους υγιής εν σώματι υγιεί».

Η ΑΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ σχετίζεται άμεσα με τη στάση ζωής που θα αναπτύξουν οι έφηβοι απέναντι στην υγιεινή διατροφή, τον αθλητισμό, το κάπνισμα, τα ναρκωτικά, τα άτομα με αναπηρίες, τα πυρηνικά, την προστασία του περιβάλλοντος, την εθελοντική αιμοδοσία κ.λπ. Το βιωματικό μάθημα θα δώσει την ευκαιρία της συζήτησης με τους εφήβους των τρόπων πρόληψης των κυριότερων νοσημάτων για τη διατήρηση της σωματικής και ψυχικής τους υγείας. Είναι θέμα ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ πως θα αποφύγουμε τις περισσότερες νόσους που μαστίζουν την ανθρωπότητα και μάλιστα την απληροφόρητη νεολαία (το AIDS, την Ηπατίτιδα, τα λοιπά Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα, το Διαβήτη, τον Καρκίνο, τα Ατυχήματα κ.ά. θανατηφόρες νόσους). Τα προγράμματα Αγωγής Υγείας είναι πολύ σημαντικά και πρέπει να αυξηθούν, αλλά ΔΕΝ μπορούν να συμμετέχουν όλοι οι μαθητές και ΔΕΝ μπορούν να είναι τόσο πολλά σε κάθε σχολείο (όπως η πράξη έχει δείξει) ώστε ΟΛΑ τα παραπάνω θέματα να τίθενται για προβληματισμό σε ΟΛΟΥΣ τους μαθητές. Για παράδειγμα προγράμματα για την πρόληψη του A.I.D.S.  ή για το αλκοόλ και άλλες εξαρτήσεις, θα έπρεπε να γίνονται σε ΟΛΑ τα σχολεία, ΚΑΘΕ χρόνο και να συμμετέχουν ΟΛΟΙ οι μαθητές.  Γίνονται; Φυσικά ΟΧΙ.  

Επίσης ένας μαθητής δεν μπορεί να συμμετέχει σε πάνω από δύο προγράμματα (το ένα είναι συνήθως και δικαιολογημένα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης) λόγω έλλειψης χρόνου και φόρτου εργασίας αλλά και λόγω της νομοθεσίας. Έχετε δει συχνά μαθητές κουρασμένους μετά από 7 ώρες μάθημα, πιεσμένους από το χρόνο και αγχωμένους από εξετάσεις να έχουν διάθεση να συμμετάσχουν ΕΝΕΡΓΑ και ΑΠΟΔΟΤΙΚΑ σε προγράμματα, αφού «Τα προγράμματα στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση υλοποιούνται εκτός του ωρολογίου προγράμματος» (Εγκύκλιος: «ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ» Αριθ.Πρωτ. 81687 / Γ7, 9-7-2009).  

Ενώ είναι εφικτό να αφιερωθούν αρκετές ώρες για την πρόληψη του A.I.D.S., της ηπατίτιδας C, για το αλκοόλ, το κάπνισμα, τα ναρκωτικά, τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, τα ατυχήματα και όλα τα παραπάνω θέματα στα πλαίσια της «Αγωγής Υγείας» ως βιωματικού μαθήματος κάθε χρόνο για όλους τους μαθητές μιας τάξης. Ας αφιερώσουμε λίγο σχολικό χρόνο ΕΝΤΟΣ ΩΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ, και στο Γυμνάσιο (προτείνω στη Β’ τάξη Γυμνασίου) και οπωσδήποτε και στην Α’ Λυκείου και των Γενικών Λυκείων και των Τεχνολογικών Λυκείων ανεξάρτητα από την Κατεύθυνση που θα επιλέξουν οι μαθητές. ΑΞΙΖΕΙ !!! για την ψυχική και σωματική υγεία των παιδιών μας. Προσωπικά προσπαθώ στα πλαίσια της διδασκαλίας μου άλλων μαθημάτων (και του Σ.Ε.Π.) να εντάσσω τα παραπάνω θέματα συζήτησης και πληροφόρησης, και πάντα υπάρχει έντονο ενδιαφέρον για ενημέρωση και γόνιμος προβληματισμός, αλλά ο χρόνος αυτός δεν είναι αρκετός.

Επίσης θεωρώ, ότι ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΤΗΣ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟΥ  ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ εκτός από το μάθημα «AΓΩΓΗ ΥΓΕΙΑΣ» και το μάθημα «ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ». Οι λόγοι της αναγκαιότητας αυτής της διδασκαλίας είναι προφανείς. Οι μαθητές κινούνται, τρέχουν, ταξιδεύουν, αθλούνται και εκτός σχολείου. Θα πρέπει να μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα πιθανό κίνδυνο για την υγεία τους και τη ζωή τους ανά πάσα στιγμή καθώς και να προσφέρουν βοήθεια σε κάθε συνάνθρωπό τους, φίλο, συγγενή, άγνωστο, που έχει ανάγκη.

Πέραν επίσης από την τεράστια ωφέλεια για την υγεία και τη στάση ζωής των μαθητών, η διδασκαλία των παραπάνω μαθημάτων στο Γυμνάσιο και στην Α’ Τάξη των Λυκείων θα βοηθήσει τους μαθητές στην εξάσκηση από νωρίς στην επιστημονική σκέψη, στη λήψη αποφάσεων, στη διαμόρφωση της στάσης τους απέναντι στις ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ, στην ευαισθητοποίησή τους στην προσφορά βοήθειας και στην απόκτηση πνευματικών και κοινωνικών δεξιοτήτων απαραίτητων σε κάθε σύγχρονο μορφωμένο άνθρωπο που θα τους ακολουθούν σε όλη τους τη ζωή. Όλα τα παραπάνω είναι ζητήματα Γενικής Παιδείας. Το σχολείο πρέπει να στοχεύει σε ανθρώπους μορφωμένους ολοκληρωμένους με αξίες και ιδανικά, και από τις σημαντικότερες και ευγενέστερες για μια πολιτισμένη κοινωνία αξίες είναι η αγάπη και η διάθεση προσφοράς στον Άνθρωπο και την ανθρώπινη ζωή.

2)          Αναβάθμιση και επέκταση του θεσμού του ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ.  Η ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ  ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ είναι απαραίτητη στους εφήβους μας.

Στο νέο σχεδιασμό του Εκπαιδευτικού συστήματος και στα πλαίσια της ανάγκης να παρέχεται από το σύγχρονο σχολείο ουσιαστική βοήθεια στους μαθητές κατά την αναζήτηση επιτυχημένων εκπαιδευτικών και επαγγελματικών επιλογών, επιβάλλεται η αναβάθμιση και επέκταση του θεσμού του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού, αύξηση των σχετικών δομών ΓΡΑ.Σ.Ε.Π. και δημιουργία τους σε όλα τα Γυμνάσια και Λύκεια (και στο Γενικό και στο Τεχνολογικό, όπου δεν υφίσταται ήδη) όπου θα υπηρετούν επιμορφωμένοι εκπαιδευτικοί στη Συμβουλευτική και τον Προσανατολισμό που θα διδάσκουν επίσης κατά προτεραιότητα το μάθημα – βιωματική δραστηριότητα Σ.Ε.Π. Χρειάζεται να δημιουργηθεί ΜΗΤΡΩΟ Εκπαιδευτικών – Λειτουργών Συμβουλευτικής και Προσανατολισμού που ίσως θα πρέπει να καταχωρούνται ως νέα ΠΕ κατηγορία, π.χ. ΠΕ35. Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν τα σχολεία να ζητούν επιμορφωμένο Εκπαιδευτικό – Σύμβουλο για τη διδασκαλία του ΣΕΠ ή την κάλυψη θέσης ΓΡΑ.Σ.Ε.Π. ενώ τώρα δεν είναι δυνατόν. Είναι θέμα εντελώς ΤΥΧΑΙΟ αν με τις μεταθέσεις θα υπάρξει σε ένα σχολείο καθηγητής επιμορφωμένος και οι ώρες του ΣΕΠ διανέμονται με τη λογική απλώς της συμπλήρωσης ωραρίου μεταξύ των υπηρετούντων εκπαιδευτικών, υποβαθμίζοντας φυσικά το θεσμό. Θα μπορούσε σε κάθε σχολείο να υπάρχει μία τουλάχιστον ή (δύο σε μεγάλα σχολεία) οργανική θέση Εκπαιδευτικού – Συμβούλου που θα υπηρετούσε ορισμένες ώρες κάθε μέρα ως Σύμβουλος στο ΓΡΑ.Σ.Ε.Π. και τις υπόλοιπες θα δίδασκε ΣΕΠ στην τάξη.

Επίσης προτείνεται και η εφαρμογή του θεσμού του Σ.Ε.Π. και στη Β’ και στη Γ’ τάξη (1 ώρα την εβδομάδα) ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΛΥΚΕΙΩΝ. Η ανάγκη Επαγγελματικού Προσανατολισμού δεν τελειώνει στην Α’ Λυκείου, αλλά τα παιδιά μας, μέσα στην ισχυρή δίνη της εφηβείας, έχουν επιπλέον το βαρύ φορτίο της λήψης ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΩΝ αποφάσεων για την επιλογή εκπαιδευτικών κατευθύνσεων και επαγγελματικών ειδικοτήτων στη Β’ Λυκείου και φυσικά σχολών Α.Ε.Ι./Τ.Ε.Ι. στην Γ’ Γενικού και Τεχνολογικού Λυκείου. Για να μη βλέπουμε θλιβερά φαινόμενα να δηλώνονται 100 και 150 σχολές (ναι, το σύστημα δίνει αυτή τη δυνατότητα, βλ. πλήρη μελέτη και προτάσεις βελτίωσης στο άρθρο περί ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ αμέσως παρακάτω), οι περισσότερες άσχετες με τις κλίσεις και επιθυμίες των μαθητών έτσι ώστε να είναι μαθηματικά πολύ πιθανό ότι η βαθμολογική «επιτυχία» σε μια από αυτές θα οδηγήσει σε προσωπική αποτυχία και απογοήτευση. Βέβαια το φαινόμενο αυτό θα πρέπει να το καταπολεμήσει δραστικά ένα νέο σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στα πλαίσια ενός καλύτερου σχολείου και ελπίζω να γίνει σύντομα πραγματικότητα.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης ότι κατά τη σύγχρονη εφαρμογή του Σ.Ε.Π. στα σχολεία από επιμορφωμένους Εκπαιδευτικούς – Συμβούλους, παρέχονται ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ  ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ για ποικίλα ψυχολογικά, οικογενειακά κ.λπ. προβλήματα στους μαθητές μας. Αυτός είναι και ένας λόγος που είναι αναγκαία η επέκταση της διδασκαλίας και σε άλλες τάξεις. Στην εποχή μας τα προβλήματα των εφήβων είναι σημαντικότερα και περισσότερα από ποτέ, λόγω του κάθε άλλο παρά ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα της κοινωνίας μας και της προώθησης απαράδεκτων και καταστροφικών προτύπων για τα νέα παιδιά, που δεν εξασφαλίζουν την βελτίωση της ζωής αλλά αντίθετα την πνευματική και ηθική έκπτωση. Ενδεικτικά αναφέρω τη σχολική αποτυχία, τη σχολική διαρροή, τα ναρκωτικά, το κάπνισμα, την παραμέληση της ψυχικής και σωματικής υγείας (κακή διατροφή, έλλειψη άθλησης) κ.λπ. Ίσως μάλιστα να πρέπει να αλλάξει τίτλο η δραστηριότητα Σ.Ε.Π. στο σχολείο και να αντικατασταθεί με τον διεθνή και ευρύτερο όρο ΣΥ.Π. δηλαδή ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ – ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ γιατί δείχνει καλύτερα το ρόλο του Εκπαιδευτικού – Συμβούλου και αναβαθμίζει (καθορίζει) τις δραστηριότητές του στο σχολείο πέρα από τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό και στην παροχή συμβουλευτικής υποστήριξης για όλα τα παραπάνω προβλήματα των μαθητών μας. Με την επέκταση των σχετικών δομών ΓΡΑ.Σ.Ε.Π. που πρότεινα παραπάνω, την αύξηση των ωρών εφαρμογής της βιωματικής διδασκαλίας και με την κατάλληλη και επαρκή πιστοποιημένη επιμόρφωση Εκπαιδευτικών – Συμβούλων θα βοηθηθεί το σχολείο γενικότερα και κυρίως φυσικά οι μαθητές σε όλους τους τομείς της σχολικής ζωής.

3)          ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση: Μια εξαιρετικά σημαντική και δύσκολη διαδικασία. Ανάδειξη των σχετικών προβλημάτων του συστήματος πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗ.

Θέματα που συζητούνται:
1. Πως θα βοηθηθούν οι μαθητές στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού;
2. Πότε πρέπει να συμπληρώνονται τα μηχανογραφικά;
3. Πόσες σχολές πρέπει να επιλέξει ο υποψήφιος στο μηχανογραφικό του; Το «τέχνασμα» της συμπλήρωσης ΟΛΩΝ των σχολών και οι επιπτώσεις του.
4. Τι σημαίνει η «επιτυχία» σε μια σχολή που δηλώθηκε π.χ. στην 75η σειρά προτίμησης στο μηχανογραφικό;
5. Προτάσεις προς την Πολιτεία για βραχυπρόθεσμες βελτιώσεις του συστήματος πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και προς τους υποψηφίους για τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου
————————- ————————- —————————-

ΘΕΜΑ 1ο: Πως θα βοηθηθούν οι μαθητές στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού;

Προτείνεται η αύξηση της συμβολής του θεσμού του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού στη ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ από τους υποψηφίους αλλά και στη ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ στα προβλήματα της εφηβείας. Αναφέρθηκε το ζήτημα και σε προηγούμενες σελίδες, εδώ ανακεφαλαιώνω τα σημαντικότερα σημεία:
Μετά το Γολγοθά των πανελλαδικών εξετάσεων, έφτασε η ώρα της συμπλήρωσης των μηχανογραφικών (το κείμενο γράφτηκε εφέτος, τέλος Ιουνίου). Δύσκολο έργο για τους μαθητές, η συμπλήρωσή τους απαιτεί συμβουλευτική υποστήριξη που δεν παρέχεται στα σχολεία στην Γ΄ Λυκείου, ο θεσμός Σ.Ε.Π. εφαρμόζεται μόνο στην Α’ τάξη και βέβαια δεν υπάρχουν σε όλα τα Λύκεια και στα ΕΠΑ.Λ. ΓΡΑ.Σ.Ε.Π. που μπορούν σε ένα βαθμό με ατομικές συνεντεύξεις μαθητών να βοηθήσουν. Αλλά και τα ΓΡΑ.Σ.Ε.Π. δεν μπορούν να αποτελέσουν επαρκείς πηγές πληροφόρησης όταν υπάρχουν 510+ σχολές μεταξύ των οποίων θα πρέπει ο υποψήφιος να επιλέξει, χρειάζεται συστηματική όλο το χρόνο διάθεση ωρών μέσα στο ωρολόγιο πρόγραμμα για Σ.Ε.Π. Σαν πρόταση μπορούμε να εισηγηθούμε να υπάρχει μία (1) ώρα Σ.Ε.Π. την εβδομάδα στη Β’ και στη Γ΄ Λυκείου ώστε να μπορέσουν οι μαθητές να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες σε συνεργασία με τον επιμορφωμένο καθηγητή – σύμβουλο που θα τους βοηθήσουν να πληροφορηθούν το αντικείμενο των σχολών που καλούνται να επιλέξουν και τη θέση του πτυχιούχου τους στη σύγχρονη αγορά εργασίας, να διαμορφώσουν σωστά τις επιθυμίες τους γνωρίζοντας το περιεχόμενο των σπουδών τους αλλά και να βοηθηθούν μέσα στη δίνη των συναισθηματικών, πνευματικών και σωματικών εφηβικών αλλαγών να ολοκληρώσουν κατά το δυνατόν την πορεία ανίχνευσης των κλίσεων, δεξιοτήτων και ενδιαφερόντων τους και να πάρουν έγκαιρα τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις βάζοντας στόχους ρεαλιστικούς και ταιριάζοντας όλα τα παραπάνω με – το κυριότερο- το τι πραγματικά τους αρέσει. Τότε μόνο θα μπορούν να συμπληρώσουν με επιτυχία ένα μηχανογραφικό, χωρίς να παίζουν Lotto βάζοντας άτακτα αριθμούς σε κουτάκια που συνήθως αποδεικνύονται λανθασμένες επιλογές και η κατάληξη συχνά είναι π.χ. να «πετύχει» ο υποψήφιος π.χ. στην 75η !!! σχολή της «επιλογής» του. Θα δούμε παρακάτω τι σημαίνει αυτό.

————————- ————————- —————————-

ΘΕΜΑ 2ο: Πότε πρέπει να συμπληρώνονται τα μηχανογραφικά;

Τώρα που ήλθε η ώρα των αποφάσεων, δημοσιεύονται στον τύπο ΟΔΗΓΙΕΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ του ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ προς τους υποψηφίους, δικαιολογημένα αφού οι υποψήφιοι –βλ παραπάνω- δεν έχουν επαρκή ενημέρωση λόγω μη συμμετοχής σε δραστηριότητες Σ.Ε.Π.
Καταρχήν ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ Η ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ. Η πολιτεία πρέπει να ορίσει (μέχρι να έχουμε ένα καλύτερο εξεταστικό σύστημα), τα μηχανογραφικά να συμπληρώνονται κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, σε κάποιο διάστημα από το Φεβρουάριο έως τον Απρίλιο, οπότε ο μαθητής θα βρίσκεται μέσα στο σχολείο και θα μπορεί να βοηθηθεί (έστω και εκτός ωρών μαθημάτων) από τους συμβούλους Σ.Ε.Π. και τους καθηγητές του. Τώρα είναι αβοήθητος, με τα σχολεία κλειστά και είναι φυσικό να κυριεύεται από ανασφάλεια και να κάνει λάθη. Τα ΚΕΣΥΠ μπορούν να βοηθήσουν με προσωπικές συνεντεύξεις αλλά σε περιορισμένο αριθμό παιδιών μέχρι τις 10 Ιουλίου και μερικές φορές οι γονείς απευθύνονται με σημαντική οικονομική επιβάρυνση σε ιδιωτικά κέντρα προσανατολισμού, αλλά οι πιο σοβαρές υπηρεσίες κοστίζουν πολύ και δικαιολογημένα ελάχιστοι μαθητές κάνουν χρήση τους. Αλλά σκεφτείτε το λίγο, μετά από τρία χρόνια Λυκείου, οι μαθητές να απευθύνονται σε βοήθεια έξω από το σχολείο ενώ αυτό είχε υποχρέωση να την παράσχει κατά τη διάρκεια της σχολικής φοίτησης.
Επίσης αν η συμπλήρωση του μηχανογραφικού γίνεται πριν τις πανελλαδικές εξετάσεις, αποφεύγονται τα ψυχολογικού τύπου σφάλματα, δηλαδή τα λάθη συμπλήρωσης με βάση τις ανεπίτρεπτες δημοσιευόμενες εκτιμήσεις της ανόδου – καθόδου των βάσεων που αποδεικνύονται συχνά λανθασμένες και παρασύρουν τους μαθητές σε κακές επιλογές. Δεν πρέπει να δημοσιεύονται εκτιμήσεις (διαβάστε και το πολύ καλό σχετικό άρθρο του συναδέλφου Δημ. Καλοδήμου (http://kesyp.didefth.gr:80/?p=970 ) και οι μαθητές να μην τις λαμβάνουν υπόψη τους. Με την ηρεμία και την ασφάλεια της χρονικής απόστασης ΠΡΙΝ από τις εξετάσεις θα συμπληρώνουν το μηχανογραφικό καλύτερα, σωστότερα με βάση τις πραγματικές τους επιθυμίες και επιδιώξεις.
————————- ————————- —————————-

ΘΕΜΑ 3ο: Πόσες σχολές πρέπει να επιλέξει ο υποψήφιος στο μηχανογραφικό του; Το «τέχνασμα» της συμπλήρωσης ΟΛΩΝ των σχολών και οι επιπτώσεις του.

Είναι ΛΑΘΟΣ να δίνονται οδηγίες στους υποψηφίους να δηλώνουν οπωσδήποτε OΛΕΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΕΣ ΣΧΟΛΕΣ των επιστημονικών πεδίων που έχουν επιλέξει. Για σκεφτείτε το αγαπητοί συνάδελφοι. Παρωθούνται οι μαθητές να επιλέξουν 150 – 200 σχολές!!! Βέβαια πρώτα υπεύθυνη είναι η πολιτεία με το παράδοξο αυτό σύστημα πρόσβασης που τους δίνει αυτή τη δυνατότητα που όμως θα αλλάξει ευτυχώς σύντομα και ελπίζουμε προς το καλύτερο. Αλλά δεν υποχρεώνονται από το υπάρχον σύστημα οι μαθητές να σημειώσουν τόσες επιλογές, είναι συμπεριφορά καθοδηγούμενη από παράγοντες εξωτερικούς, κοινωνικούς και κυρίως η μετατροπή του στόχου της εισαγωγής στην Ανώτερη ή Ανώτατη Εκπαίδευση σε αυτοσκοπό, καταλύοντας το σκοπό του σχολείου και της Εκπαίδευσης και μετατρέποντας το Εκπαιδευτικό σύστημα σε βιομηχανία παραγωγής ανέργων πτυχιούχων και ανθρώπων που δεν φθάνουν ποτέ σε επαγγελματική και προσωπική ικανοποίηση και ολοκλήρωση. Χωρίς υπερβολές έχει ιεροποιηθεί η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και φυσικά έχει απαξιωθεί το σχολείο και κάθε άλλη εκπαιδευτική διαδικασία.
Είναι γνωστό ότι οι μαθητές μπορούν να σημειώνουν 2 επιστημονικά πεδία, που είναι θεμιτό γιατί είναι δεδομένο ότι πολλοί μαθητές έχουν ικανότητες σε πολλούς διαφορετικούς τομείς και τα ενδιαφέροντά τους είναι πλούσια και δικαιούνται να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους σε διαφορετικές επιστημονικές κατευθύνσεις.
Αλλά παρατηρείται το φαινόμενο ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΕΔΙΟ, πόσο μάλλον μέσα στα δύο διαφορετικά που επιλέγει ο υποψήφιος φοιτητής να υπάρχουν Τμήματα τόσο άσχετα μεταξύ τους με τόση έλλειψη συνάφειας αντικειμένου που δεν μπορεί να πιστέψει κανείς ότι αποτελούν συνειδητές επιλογές ενός υποψηφίου που ανταποκρίνονται στις ικανότητες και επιθυμίες του.
Πώς μπορεί ένας υποψήφιος να θέλει να γίνει Φιλόλογος και ταυτόχρονα να θέλει να σπουδάσει Ζωική παραγωγή ή να θέλει να γίνει Πολιτικός Μηχανικός και ταυτόχρονα να βάζει και επιλογή την Κλωστοϋφαντουργία και ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν άφθονα. Kαι αντίθετα μαθητές που λόγω καταγωγής, τόπου κατοικίας, τρόπου ζωής, κλίσεων και προσωπικών ενδιαφερόντων θα ενδιαφέρονταν για αξιόλογα Τμήματα όπως τα παραπάνω (Ζωικής Παραγωγής, Κλωστοϋφαντουργίας κ.λπ.). ΔΕΝ τα δηλώνουν γιατί οι άλλες σχολές έχουν το prestige ή και αν τα δηλώσουν μπορεί να τα χάσουν από μαθητές που τα δήλωσαν χωρίς να τους ενδιαφέρουν και δεν θα τα παρακολουθήσουν, θα κάνουν την εγγραφή μόνο για το «πάσο», το μειωμένο εισιτήριο στις συγκοινωνίες και θα ξαναδώσουν εξετάσεις.
Φαιδρές καταστάσεις στις οποίες ωθούνται τα παιδιά μας να εμπλακούν δηλώνοντας ΟΛΕΣ τις επιτρεπόμενες σχολές. Τους λένε: «A.E.I./Τ.Ε.Ι. λοιπόν κι ότι να\’ ναι. Δηλώστε Τμήματα άσχετα με τα ενδιαφέροντά σας και τις κλίσεις σας, Τμήματα με άγνωστες ονομασίες, άγνωστο περιεχόμενο σπουδών, άγνωστη επαγγελματική εξέλιξη.» Α.Ε.Ι./Τ.Ε.Ι. και ξερό ψωμί, στην κυριολεξία, γιατί τα πενιχρά πολλές φορές οικογενειακά εισοδήματα δεν εγγυώνται καθόλου την καλοπέραση, αλλά ούτε μια στοιχειώδη αξιοπρεπή διαβίωση στις απομακρυσμένες από τον τόπο κατοικίας πόλεις όπου υπάρχουν στα Τμήματα που εισάγονται οι φοιτητές και που δεν τους ενδιαφέρουν καθόλου.
Και πως θα γινόταν αλλιώς με την ύπαρξη 510+ σχολών που περιμένουν με υπαρξιακή αγωνία την προσέλευση νέων ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΩΝ φοιτητών (όχι γιατί θα πληρώνουν άμεσα αλλά θα κατευθύνουν τη ροή κρατικών δημόσιων πόρων, τους διορισμούς προσωπικού επιστημονικού και βοηθητικού, τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, τα ερευνητικά προγράμματα, τα νέα συγγράμματα των καθηγητών τους (illustration πολυτελείς εκδόσεις για αύξηση του κέρδους, εδώ είδαμε και τα ευτράπελα, φοιτητές να πωλούν στο διαδίκτυο τα βιβλία που τους χαρίζει το κράτος). Και οι τοπικές κοινωνίες της επαρχίας περιμένουν τους ΠΡΟΣΟΔΟΦΟΡΟΥΣ φοιτητές να νοικιάσουν τα κακοφτιαγμένα κλουβιά-διαμερίσματα και να διασκεδάσουν σε café και club για να γευτούν την «ξένοιαστη» φοιτητική ζωή.
Στην ελληνική κοινωνία έχει πλέον κυριαρχήσει λόγω των προβλημάτων της ανεργίας και υποαπασχόλησης η κυρίαρχη αντίληψη ότι το σημαντικότερο για ένα νέο άνθρωπο είναι να βρει μια δουλειά, ασχέτως αν αυτή εκπληρώνει τις προσωπικές του επιθυμίες και αν ανταποκρίνεται στις ικανότητές του. Κι η ανασφάλεια στον κόσμο της εργασίας φυσικά θέτει δικαιολογημένα το Δημόσιο Τομέα στην κορυφή των επιλογών του (και εκτινάσσει στα ύψη τις βάσεις των σχολών που δίνουν πιο σίγουρα το εισιτήριο για διορισμό).
Έτσι λοιπόν οι μαθητές σημειώνουν εκατοντάδες σχολές με τις ευλογίες του κράτους, της κοινωνίας και των γονιών και συγγενών και θεωρείται «επιτυχία» να «πετύχουν» ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ, σε οποιαδήποτε πόλη της Ελλάδας. 200 επιλογές είναι, δεν θα περάσουν σε κάποια;
Ας δούμε εν συντομία τι άλλο σημαίνει η δυνατότητα που δίνεται από το ισχύον σύστημα μαζί με την παρώθηση που κακώς δίνεται στα παιδιά μας να σημειώνουν εκατοντάδες «προτιμήσεις».
Καταρχήν τεκμηριώνεται η υποτίμηση του απολυτηρίου Λυκείου αλλά και άλλων μεταλυκειακών σπουδών αφού η επιδίωξη Α.Ε.Ι. / Τ.Ε.Ι. σε οποιαδήποτε σχολή θεωρείται πανάκεια για τους τελειόφοιτους μαθητές, ακόμη και αν πρόκειται για μια απομακρυσμένη σχολή άσχετη με τα ενδιαφέροντά τους που ποτέ δεν θα παρακολουθήσουν.
Δηλώνεται ευθέως η περιφρόνηση προς τις προτιμήσεις και τις κλίσεις των υποψηφίων, αυτές θυσιάζονται στο βωμό της εισαγωγής τους, οπουδήποτε.
Υποβιβάζεται και απαξιώνεται ο θεσμός του Σ.Ε.Π. που έδειξα σε προτεραιότητα παραπάνω την ανάγκη να ενισχυθεί και να εφαρμόζεται και στις τελευταίες τάξεις του σχολείου. Γιατί στο Σ.Ε.Π. ΠΑΝΤΑ σεβόμαστε τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντα των υποψηφίων και με τη Συμβουλευτική παρέμβαση προσπαθούμε ο μαθητής να βοηθηθεί να πάρει τις καλύτερες και πιο ΧΡΗΣΙΜΕΣ αποφάσεις για το μέλλον του, όχι τυχοδιωκτικά να κάνει άχρηστες γι αυτόν επιλογές που θα μετανιώσει πολύ σύντομα.
Με τη δυνατότητα να δηλώσει κανείς εκατοντάδες σχολές, αρκετοί μαθητές πέφτουν στην παγίδα του εφησυχασμού (κάπου θα περάσω) με αποτέλεσμα τη μη καταβολή από μέρους τους της μέγιστης προσπάθειας της επίτευξης του πραγματικού τους στόχου.
Εφόσον οι περισσότεροι μαθητές που χρησιμοποιούν το ΤΕΧΝΑΣΜΑ της δήλωσης όλων των σχολών κάπου περνάνε, στον ανθρώπινο περίγυρο των μαθητών (οικογένεια, γνωστοί, φίλοι) καλλιεργείται άδικα ΚΛΙΜΑ ΒΑΘΙΑΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΤΥΧΑΝ ΚΑΠΟΥ, ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ επειδή αυτοί συνεπείς με τον εαυτό τους και μετά από ώριμη σκέψη δήλωσαν μόνο τις σχολές που ήθελαν και στις οποίες αν πέρναγαν θα απολάμβαναν την επιτυχία τους που θα ήταν πραγματική και όχι ψευδεπίγραφη και θα τους εξασφάλιζε αργότερα επιτυχία και στη σταδιοδρομία τους. Αυτοί οι μαθητές θα ξαναδώσουν και με επιμονή θα πετύχουν τελικά, ενώ οι άλλοι που πέρασαν με το παραπάνω τέχνασμα θα απογοητευθούν.
————————- ————————- —————————-

Θέμα 4ο : Τι σημαίνει λοιπόν η «επιτυχία» σε μια σχολή που δηλώθηκε π.χ. στην 75η σειρά προτίμησης στο μηχανογραφικό;

Μερικοί (λίγοι) μαθητές που πέρασαν ίσως παρακολουθήσουν τελικά τη σχολή αυτή και αποφοιτήσουν και ίσως βρουν κάποια ενδιαφέροντα και με τη θέληση και προσπάθεια να ωφεληθούν προσωπικά και επαγγελματικά τελικά από αυτή την πορεία τους, αν και θα έχουν απωθημένα μέσα τους για όλα εκείνα που ήθελαν και δεν πέτυχαν όταν μπορούσαν γιατί δεν προσπάθησαν αρκετά ή παρασύρθηκαν από το «τέχνασμα» της δήλωσης εκατοντάδων σχολών για να περάσουν σίγουρα κάπου. Αυτοί οι μαθητές είναι και οι λιγότεροι, ελάχιστοι. Άλλοι που επίσης θα προσπαθήσουν να συμβιβαστούν με ένα επάγγελμα που δεν τους ταιριάζει και δεν το αγαπούν, θα αποτύχουν τελικά (γιατί πετυχαίνουμε φυσικά πολύ καλύτερα στο αντικείμενο που μας αρέσει) και θα αλλάξουν επάγγελμα αργότερα στη ζωή τους, με γνώμονα απλώς πλέον την οικονομική επιβίωση.
Πολλοί από τους «επιτυχόντες» θα πάνε να εγγραφούν για να πάρουν το «πάσο» και θα ξαναδώσουν. Τι βαθιά υποτίμηση των σχολών και των καθηγητών τους όταν χρησιμοποιούνται γι αυτό μόνο το λόγο! Όμως το ψευδές αίσθημα ασφάλειας ότι «κάπου» πέρασαν καλλιεργεί τον εφησυχασμό και οδηγεί σε μικρότερη ή μηδενική καταβαλλόμενη προσπάθεια και φυσικά την επόμενη χρονιά έρχεται πάλι η αποτυχία.
Άλλοι θα μετακομίσουν και θα ζήσουν μερικά «ωραία» φοιτητικά χρόνια αδράνειας – αν και οι γονείς τους μπορεί να αιμορραγούν οικονομικά για να τα βγάλουν πέρα – μέχρι να βρουν το δρόμο τους σε ένα άλλο επάγγελμα, θα γίνουν κι αυτοί αιώνιοι φοιτητές, αυτό το ελληνικό φαινόμενο παρακμής και υποτίμησης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Να είστε βέβαιοι όμως ότι βαθιά μέσα σ’ αυτά τα παιδιά θα υπάρχει το αίσθημα της αποτυχίας αφού δεν πέρασαν εκεί που ήθελαν και η αυτοεκτίμησή τους θα είναι χαμηλή με σοβαρές επιπτώσεις αργότερα στη ζωή τους.
Βέβαια θα γιγαντώνονται οι σχολές της επαρχίας, νέα Τμήματα θα φτιάχνονται για να υποδέχονται τους φοιτητές με το «τέχνασμα» των εκατοντάδων επιλογών, οι τοπικές κοινωνίες θα χαίρονται που θα εισπράττουν τα ενοίκια και τους καφέδες από το φοιτητικό τουρισμό (χρήματα είναι, τι σημασία έχει αν οι γονείς των αιώνιων φοιτητών κοπιάζουν για να τα βγάλουν), θα διορίζονται άνθρωποι (επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό), οι τοπικοί άρχοντες και βουλευτές των περιοχών θα αυξάνουν το κύρος τους και θα ανθεί μια τοπική βιομηχανία που δεν θα παράγει τίποτε ουσιαστικό, μόνο θα καταναλώνει πόρους από την ήδη υποχρηματοδοτούμενη Παιδεία. Τι κι αν πολλά Τμήματα είναι πια θνησιγενή και οδεύουν στο κλείσιμο δημιουργώντας πολύ περισσότερα προβλήματα στους εργαζόμενους σ’ αυτά και στις τοπικές κοινωνίες από όσα υποτίθεται ότι η δημιουργία τους θα έλυναν;
Φυσικά θα υπάρχει καλλιέργεια ψεύτικων ελπίδων στους γονείς ότι το παιδί τους θα πετύχει μια καλή σταδιοδρομία, οπότε αυτοί επιβαρύνονται οικονομικά και υφίστανται χίλιες δυο στερήσεις για να καταλάβουν μετά από χρόνια πόσο άδικα πάσχιζαν χωρίς αποτέλεσμα.
Φυσικά οι νέοι φοιτητές δεν πάνε στο στρατό (οι άνδρες) και αναβάλλεται η είσοδός τους στην αγορά εργασίας με αποτέλεσμα συχνά να χάνουν καλές ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης σε άλλους τομείς.
Επίσης υπάρχει και το άδικο φαινόμενο, λόγω του «τεχνάσματος» της άκριτης δήλωσης εκατοντάδων σχολών οι σχολές της επαρχίας να γεμίζουν από φοιτητές που δεν ενδιαφέρονται και που δεν θα τις αξιοποιήσουν, ενώ παιδιά που ζουν στην επαρχία και ενδιαφέρονται πραγματικά για τα Τμήματα αυτά (και ίσως μόνο αυτά δήλωσαν στο μηχανογραφικό) μένουν απ’ έξω και υφίστανται τις συνέπειες των αδικιών του συστήματος που αφορούν το μέλλον τους.
Βλέπουμε λοιπόν πόσο το ισχύον σύστημα πρόσβασης σε συνδυασμό με την παράλογη ύπαρξη υπερβολικού αριθμού σχολών (το επιστημονικό αντικείμενο πολλών από αυτές θα έπρεπε να είναι αντικείμενο μεταπτυχιακών σπουδών αντί να δικαιολογεί την δημιουργία ολόκληρου Τμήματος για οικονομικούς λόγους) μπορεί να επηρεάσει τις ζωές των νέων ανθρώπων, να καλλιεργήσει φρούδες ελπίδες και να υποβαθμίσει ουσιαστικά την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Ευελπιστούμε στην αλλαγή του αλλά με την υπάρχουσα δομή της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί μια αξιόπιστη λύση.
————————- ————————- —————————-

Θέμα 5ο: Προτάσεις προς την Πολιτεία για βραχυπρόθεσμες βελτιώσεις του συστήματος πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και προς τους υποψηφίους για τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου

Θα πρέπει λοιπόν για να μειωθούν οι παρενέργειες του συστήματος πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και μέχρι η πολιτεία να αλλάξει το ισχύον σύστημα ριζικά να προτείνουμε κάποιες αλλαγές βραχυπρόθεσμες. Προτείνονται τα εξής:
Επέκταση της εφαρμογής του θεσμού του Σ.Ε.Π. μία ώρα την εβδομάδα στη Β’ και στη Γ΄ Λυκείου.
Δημιουργία ΓΡΑ.Σ.Ε.Π. σε Λύκεια και ΕΠΑ.Λ. όπου δεν υπάρχουν.
Το μηχανογραφικό να συμπληρώνεται κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και όχι μετά τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Θα μπορούσε προς το παρόν, μέχρι να δημιουργηθεί ένα νέο σύστημα πρόσβασης να γίνει αύξηση του αριθμού των επιστημονικών πεδίων και κάθε πεδίο να αποτελείται από σχολές με μεγαλύτερη επιστημονική συνάφεια, ώστε οι υποψήφιοι να διευκολύνονται στις επιλογές τους. Δεν έχει νόημα η δυνατότητα να επιλέγει κανείς 200 σχολές, είναι παράδοξο, παράλογο και οδηγεί σε πολλές παρενέργειες εις βάρος των νέων ανθρώπων της χώρας μας, όπως αναλυτικά περιέγραψα παραπάνω.
Οι μαθητές πρέπει να αξιοποιούν σε όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς τις δομές Σ.Ε.Π. (και εκτός ωρών του ωρολογίου προγράμματος) και να συνεργάζονται επίσης με όλους τους καθηγητές τους αλλά και μόνοι τους να αναζητούν ενεργητικά πληροφορίες στο διαδίκτυο και άλλες πηγές για να μπορέσουν να ενημερωθούν επαρκώς για όλες τις σχολές της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Οι μαθητές πρέπει να κάνουν ώριμες, συνειδητές επιλογές με βάση τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους που θα καθορίζουν τη σειρά προτίμησης των Τμημάτων που θα δηλώσουν στο Μηχανογραφικό. Να αγνοούν τις δημοσιευόμενες εκτιμήσεις για τις βάσεις που παραπλανούν και οδηγούν σε λανθασμένες αποφάσεις. Να αγνοούν τις παραινέσεις που τους ωθούν να σημειώνουν άκριτα ΟΛΕΣ τις σχολές, να έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να μη σημειώνουν Τμήματα στα οποία δεν θα πάνε, δεν τους ενδιαφέρουν και που μπορεί η εισαγωγή σ’ αυτά να αποτελέσει τροχοπέδη για την επιτυχημένη προσωπική και επαγγελματική τους ανάπτυξη. Να επιμένουν στις κύριες επιλογές τους και να ξαναπροσπαθούν αν χρειάζεται με ζήλο και την επόμενη χρονιά, αντί να θυσιάσουν κάποια χρόνια σε κάποια απομακρυσμένα Τμήματα που ποτέ δεν θα τελειώσουν ή ποτέ δεν θα τους χρησιμεύσουν επαγγελματικά στη ζωή τους.
Στο δίλημμα αν πρέπει να δηλώσουν οι υποψήφιοι σχολές μακριά από τον τόπο κατοικίας τους π.χ. μόνο Αθήνα που μένουν ή και Επαρχία υπάρχουν δύο απαντήσεις, δεν υπάρχει ένας γενικός κανόνας.
Η μια είναι «να δηλώσω ΠΡΩΤΑ τη σχολή που ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ που υπάρχει γιατί όταν την τελειώσω το πτυχίο μου θα μου εγγυηθεί για όλη μου τη ζωή επαγγελματική και προσωπική ολοκλήρωση και επιτυχία. Τότε σίγουρα οι θυσίες των γονιών μου που θα κάνουν για να σπουδάσω αν χρειαστεί στην επαρχία, δεν θα αποβούν άκαρπες. Μετά σημειώνω τη 2η σε προτίμηση σχολή της επιλογής μου πάλι σε όλες τις πόλεις που υπάρχει κ.ο.κ.»
Η άλλη απάντηση είναι «να δηλώσω πρώτα όλες τις σχολές που με ενδιαφέρουν και είναι κοντά στον τόπο κατοικίας μου (ή και μόνο αυτές) αποδεχόμενος/-η το να χάσω τη σχολή που αγαπώ περισσότερο αν πρέπει να πάω μακριά για να σπουδάσω». Η λογική αυτή μειονεκτεί μακροπρόθεσμα όσον αφορά την επαγγελματική και προσωπική ικανοποίηση, και πλεονεκτεί βραχυπρόθεσμα όσον αφορά την οικονομική διευκόλυνση της οικογένειας. Κατά την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ μου άποψη, θα πρέπει να ακολουθείται η οδός αυτή ΜΟΝΟ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΣΠΡΑΓΙΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ που αποκλείουν εντελώς την απομάκρυνση του νέου από τον τόπο κατοικίας, ενώ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ πρέπει να ακολουθηθεί η πρώτη λύση έστω και με θυσίες, γιατί το ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΟ ΟΦΕΛΟΣ είναι πολύ μεγαλύτερο. Σε κάθε περίπτωση η απόφαση πρέπει να ληφθεί με οικογενειακό συμβούλιο όπου θα γίνει πλήρης ανάλυση της κατάστασης για να ληφθεί η καλύτερη δυνατή απόφαση.

4)          ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ και προτάσεις για την ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ του προβλήματος

Ο νέος νόμος 3730 / Φ.Ε.Κ. 262A/23.12.2008 «ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΑ ΠΟΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ», ενώ στον τίτλο του αναφέρει την προστασία των ανηλίκων, παραδόξως δεν περιέχει πουθενά στο κείμενο τις λέξεις «ΣΧΟΛΕΙΟ και ΜΑΘΗΤΕΣ». Βέβαια, μπορεί κανείς να θεωρήσει αυτονόητο, ότι εφόσον το σχολείο είναι «δημόσιος ή ιδιωτικός κλειστός ή στεγασμένος χώρος» και αφού οι μαθητές είναι συνήθως ανήλικοι, η απαγόρευση του καπνίσματος στο σχολικό περιβάλλον είναι σαφής. Συνολικά όμως ο νόμος αυτός αλλά και η εκπαιδευτική νομοθεσία γενικότερα έχουν κάποιες ελλείψεις που περιορίζουν την αποτελεσματικότητά τους στην προστασία των μαθητών και ενδεικτικά αναφέρω τα παρακάτω:

1) Δεν υπάρχει πρόβλεψη για την απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους των σχολείων. Για παράδειγμα ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ (ανοιχτός χώρος) επιτρέπεται το κάπνισμα στους ανήλικους μαθητές; Μήπως επιτρέπεται στους ενήλικους μαθητές; Έπρεπε να υπάρχει σαφής αναφορά απαγόρευσης του καπνίσματος σε ΟΛΟΥΣ (ενήλικους και ανήλικους μαθητές και προσωπικό σχολείων), σε ΟΛΟΥΣ τους χώρους του σχολείου, όπως ΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ, ΤΑ ΚΥΛΙΚΕΙΑ, ΟΙ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ αν υπάρχουν κ.ά., ακόμη και αν είναι ανοιχτοί χώροι και μη στεγασμένοι. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι ότι μαθητές από την Α’ Γυμνασίου μέχρι και Γ’ Λυκείου χρησιμοποιούν την αυλή του σχολείου σαν σχεδόν ελεύθερο χώρο καπνίσματος, και εθίζονται συστηματικά στη βλαβερή αυτή συνήθεια αδιαφορώντας για τις παραινέσεις των εκπαιδευτικών. Θα μιλήσω παρακάτω για τη στάση μας ως εκπαιδευτικοί για το θέμα αυτό και τους τρόπους παιδαγωγικής αντιμετώπισης, αλλά σίγουρα η σαφής νομοθετική απαγόρευση διευκολύνει τις συζητήσεις που συχνά ξεκινάνε από τις αμφισβητήσεις των μαθητών για την ύπαρξη ειδικής νομοθεσίας για το σχολείο.

2) Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ προϊόντων ΚΑΠΝΟΥ καθώς και ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΩΝ ΠΟΤΩΝ πρέπει να είναι ΚΑΘΟΛΙΚΗ σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, κινηματογράφο, εφημερίδες, περιοδικά, διαδίκτυο, διαφημιστικές πινακίδες, μέσα μαζικής μεταφοράς, υπηρεσίες, χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας, ΠΑΝΤΟΥ. Σε όλους αυτούς τους χώρους υπάρχουν ανήλικοι, πως θα τους προστατεύσουμε από το βομβαρδισμό των αισθητικά ελκυστικών διαφημιστικών μηνυμάτων; Είναι απίστευτο που για προϊόντα που προκαλούν ψυχοσωματική εξάρτηση και σοβαρότατες βλάβες στην υγεία, επιτρέπεται η εκτεταμένη διαφήμιση για λόγους εμπορικούς / οικονομικούς. Θυμίζω τον καρκίνο, την κίρρωση, τα αναπνευστικά νοσήματα, τις καρδιοπάθειες, την αρτηριοσκλήρυνση, τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και άλλα ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ νοσήματα που αποδεδειγμένα οφείλονται ή επιδεινώνονται με τη χρήση προϊόντων καπνού και αλκοόλ. Επιπλέον εκατομμύρια ευρώ καταναλώνονται ετησίως για την ΣΥΝΗΘΩΣ ΑΝΕΠΙΤΥΧΗ θεραπευτική αντιμετώπιση των παραπάνω ασθενειών προκαλώντας και σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα στους ασθενείς και βέβαια και στην οικονομία της χώρας. Φυσικά δεν έχω αυταπάτες ότι αν απαγορευθεί η διαφήμιση θα λυθεί το πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον δεν θα υπάρχει η νόμιμη παραίνεση προς τους νέους να χρησιμοποιούν επιβλαβείς ουσίες.

3) Δεν υπάρχει καμία σταθερή και συνεχής εκπαιδευτική δραστηριότητα στα σχολεία που να αποσκοπεί στο να προστατεύει τους μαθητές από τις βλαβερές συνήθειες του καπνού και του αλκοόλ (εκτός από τα προγράμματα αγωγής υγείας που εφαρμόζονται σε ποσοστό μόνο των μαθητών σε εθελοντική βάση και όχι σε όλους κάθε χρόνο). Και πολλοί μαθητές φυσικά, δεδομένου ότι έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλον όπου γίνεται κατά κόρον χρήση καπνού και αλκοόλ και που τους επιτρέπεται ίσως να καπνίζουν από τους γονείς τους, θεωρούν και μας το λένε ευθέως ότι δεν πιστεύουν στη βλαβερή του επίδραση και δεν έχουν πρόθεση να το διακόψουν. Χρειάζεται λοιπόν συστηματική δουλειά στην τάξη στα πλαίσια οργανωμένης εκπαιδευτικής διαδικασίας για την προαγωγή και διατήρηση της υγείας των μαθητών. Η καλύτερη οργανωμένη διαδικασία ήδη έχει αναφερθεί και προταθεί, είναι η διδασκαλία του μαθήματος της ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ.

Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι η επιτυχημένη εφαρμογή μέτρων προστασίας των μαθητών μας από βλαβερές για την υγεία τους συνήθειες βασίζεται κυρίως στην κατάλληλη παιδαγωγική αντιμετώπισή τους από τους εκπαιδευτικούς. Αλλά επαναλαμβάνω, ότι η παιδαγωγική αντιμετώπιση διευκολύνεται όταν υπάρχει και σχετική επαρκής και σαφής απαγόρευση από το νόμο.
Βέβαια, υποστηρίζω ότι ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ η νομοθετική απαγόρευση να αποτελεί την αφορμή της ευρείας εφαρμογής απορριπτικών τιμωρητικών ποινών στους μαθητές για την εφαρμογή της. Αυτό που ΔΕΝ πρέπει δηλαδή να συμβεί με κανένα τρόπο, είναι να δημιουργήσουμε ένα αυταρχικό σχολείο, που αγνοώντας την ψυχολογία της εφηβείας θα βασίζεται σε απλές συμπεριφοριστικές τιμωρητικές πρακτικές που μόνο σε μικρά παιδιά ή σε άλλες ειδικές περιπτώσεις θα είχαν ενδεχομένως κάποιο παροδικό αποτέλεσμα. Χρειαζόμαστε μόνο ένα σχολείο που σύμφωνα με τις σύγχρονες επιστημονικές παιδαγωγικές απόψεις θα ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ συνεχώς για την ανάπτυξη στους έφηβους μαθητές μας μιας εσωτερικής αυτόνομης ηθικής, μιας ηθικής προσωπικών αξιών που θα τους βοηθήσει σε όλα τα στάδια της ζωής τους να είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες ΜΕ ΙΣΧΥΡΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΒΛΑΠΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ.

Χρειάζεται λοιπόν να δώσουμε προσοχή στα εξής για το σύγχρονο σχολείο μας:

ΕΠΕΙΓΕΙ Η ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ με βάση τις παραπάνω υποδείξεις για να μπορούμε να πούμε πως ο νόμος προστατεύει αποτελεσματικά την υγεία των μαθητών μας αλλά και του υπόλοιπου πληθυσμού της χώρας μας.

α) Δηλαδή να προστεθεί η ΣΑΦΗΣ ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ ΣΤΑ ΠΡΟΑΥΛΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΟΙΠΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΟΙΧΤΩΝ δηλαδή χώρων.

β) Συνιστάται επίσης να τοποθετηθούν με ευθύνη του ΥΠΕΠΘ σε όλες τις αυλές σχολείων και λοιπούς χώρους ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΜΑΤΟΣ και ΕΠΟΠΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ με επεξηγηματικά σχόλια για τις βλάβες του καπνού στην υγεία.

γ) Να γίνει νομοθετική ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ προϊόντων ΚΑΠΝΟΥ και ΑΛΚΟΟΛΟΥΧΩΝ ΠΟΤΩΝ παντού, ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ. Δεν υπάρχουν χώροι όπου να μην υπάρχουν ευάλωτες νεανικές ψυχές που μπορεί να παρασυρθούν.

δ) Να εισαχθεί η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΩΣ ΒΙΩΜΑΤΙΚΟ ΜΑΘΗΜΑ σε ικανή έκταση μέσα στο σχολικό ωρολόγιο πρόγραμμα σε εβδομαδιαία βάση σε ΟΛΟΥΣ τους μαθητές ΟΛΩΝ των τύπων σχολείων, Δημοτικών, Γυμνασίων, ΕΠΑ.Λ. και ΓΕ.Λ. που θα ωφελούνται ποικιλοτρόπως και σε άλλα πολύ σημαντικά θέματα εκτός της αποφυγής του καπνίσματος και χρήσης αλκοόλ (όπως αποφυγή χρήσης ναρκωτικών, άθληση, διατροφή, πρόληψη νόσων κ.ά.). Βλέπε σχετική συζήτηση παραπάνω ( και στο http://www.meafora.gr/?p=891)

Από τη μεριά μας ως εκπαιδευτικοί θα πρέπει να συμβάλουμε ΟΛΟΙ στην παιδαγωγική αντιμετώπιση των προβλημάτων των μαθητών μας με την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΩΣ ΠΡΟΤΥΠΟ ΗΘΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ και ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ – ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ για να μην καταφεύγουν σε βλαβερές συνήθειες σαν ΜΕΣΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΕΚΤΟΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΙΕΣΗΣ που υφίστανται στην πιο ευαίσθητη και δύσκολη ηλικία της ζωής του ανθρώπου, την εφηβεία. Πρέπει να συζητάμε στην τάξη, για όλα. Το μάθημα δεν πρέπει να περιορίζεται στο σχολικό βιβλίο και στο Αναλυτικό Πρόγραμμα, το γνωσιοκεντρικό μοντέλο διδασκαλίας πρέπει να δώσει τη θέση του στην ΑΝΟΙΧΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΜΑΘΗΣΗ μέσα από διαδικασίες ανεμπόδιστης ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ, με στόχο την ΑΓΩΓΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ως υπερσύνολο της απλής μαθησιακής διαδικασίας βελτίωσης στο γνωστικό τομέα. Η ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ μας σε θέματα ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ, ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ θα πρέπει να είναι πρωταρχική προσωπική μας συνεχής επιδίωξη και φυσικά καλείται να συνδράμει και η πολιτεία με σχετικά προγράμματα για να γίνει το παραπάνω ζωτικής σημασίας έργο μας εφικτό και αποδοτικό. Τέλος θα πρέπει να προάγουμε τη δημοκρατική λειτουργία του σχολείου, με πρότυπο την ιδανική κοινωνία που οραματιζόμαστε και που θέλουμε οι μαθητές μας να δημιουργήσουν, όπου η τήρηση των κανόνων και η αποφυγή παραβατικών συμπεριφορών θα είναι αποτέλεσμα αμοιβαίας συμφωνίας με τους μαθητές και άρα συνειδητής πειθαρχίας ΜΕ ΓΝΩΜΟΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ, ΨΥΧΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΥΓΕΙΑΣ. Αν αγαπητοί συνάδελφοι κάποια από τα παραπάνω μας φαίνονται δύσκολα και ουτοπικά, απλώς ας προσπαθήσουμε ΟΛΟΙ περισσότερο … Αξίζει τον κόπο, αλλά είναι και υποχρέωσή μας.

Ας βοηθήσει όσο μπορεί και η ΠΟΛΙΤΕΙΑ αφουγκραζόμενη την αγωνία μας για το καλό των μαθητών μας.

5)          ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ

Αγαπάω τους Η/Υ, από πολλά χρόνια με βοηθάνε στη δουλειά μου, τους χρησιμοποιώ από το 1990, έχω επιμορφωθεί, έχω διδάξει εκπαιδευτικούς την παιδαγωγική αξιοποίησή τους (πρόγραμμα Ε2, ΑΣΠΑΙΤΕ), έχω αρθρογραφήσει σε Ιατρικό περιοδικό για τη χρησιμότητα του Διαδικτύου από το 1996 (Επιστημονική έρευνα και Internet. Εφαρμογές στην Ιατρική Βιοπαθολογία. Γ.Στάμος. Εφαρμοσμένη Κλινική Μικροβιολογία και Εργαστηριακή Διαγνωστική 1996, τόμ.Α (1-2): 18-23). Πιστεύω ότι  βοηθάνε και την επικοινωνία, σ’ αυτούς γράφω αυτό το κείμενο. Άρα δεν μπορεί κανείς να μου προσάψει ότι γράφω τα παρακάτω επειδή εγώ δεν τους χρειάζομαι και δεν τους χρησιμοποιώ λόγω άγνοιας ή λόγω αντιπάθειας προς την Τεχνολογία. Μπορώ φυσικά εύκολα να βρω να σας πω πολλά θετικά τους στοιχεία. Αλλά προσέξτε, οι Η/Υ έχουν μια δύναμη ανεξέλεγκτη, όπως και η τηλεόραση και ιδίως στους μικρότερους μαθητές. Ας μην βασίσουμε ΠΟΤΕ την εκπαίδευση σ’ αυτούς. Μόνο στα βιβλία, σχολικά και μη.

Δεν έχω γνωρίσει ούτε έναν άνθρωπο που να διάβασε ένα ολόκληρο λογοτεχνικό έργο σε Η/Υ π.χ. στο διαδίκτυο, κι ας υπάρχουν χιλιάδες. Αντίθετα έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που από τότε που εθίστηκαν στον Η/Υ ΔΕΝ ξαναδιάβασαν ποτέ βιβλία, ΔΕΝ άνοιξαν λεξικά, εγκυκλοπαίδειες, ΔΕΝ έκαναν εργασίες μόνοι τους (μόνο COPY-PASTE), και ΞΕΧΑΣΑΝ να γράφουν, να εκφράζονται (παρά μόνο συντομογραφικά όπως στα κινητά). Γι αυτό είμαι αντίθετος στην πρόωρη εκμάθηση χρήσης Η/Υ (και στον συχνά επακόλουθο εθισμό στη χρήση) στο Δημοτικό, ακόμη και στο Γυμνάσιο όπου τώρα τα 120 χιλιάδες «δωρεάν» laptop θα απομακρύνουν τους μαθητές από το σχολικό βιβλίο και θα χειροτερέψουν τη γραφή, την ορθογραφία τους, θα τους αφαιρέσουν την δημιουργική τους έκφραση, θα χαλάσουν την όρασή τους (ρωτήστε και τους οφθαλμιάτρους για τη δράση των ακτινοβολιών στα μάτια τουλάχιστον στα μικρά ιδίως παιδιά), θα τους εθίσουν σε κακόγουστα, βίαια «παιχνίδια δήθεν» που θα προσβάλουν την ευαίσθητη ψυχή τους αλλά και παράνομο υλικό ακατάλληλο που θα κατεβαίνει από το διαδίκτυο (αφού τα προγράμματα προστασίας κοστίζουν και είναι και ατελή) και η τάξη στο σχολείο θα μοιάζει με Internet Cafe όπου μόνο πνευματική εργασία δεν θα γίνεται, μόνο η μάθηση δεν θα προάγεται, ο καθηγητής θα είναι συνήθως αόρατος και άλαλος, τα μάτια θα είναι καρφωμένα σε άχρηστο και επικίνδυνο υλικό, η προσφορά του σχολείου στη νοητική εξέλιξη των παιδιών μας θα είναι πια σχεδόν ανύπαρκτη. Και η ακτινοβολία από τα ασύρματα δίκτυα 25-30 Η/Υ μέσα σε λίγα τετραγωνικά ίσως είναι σημαντική ιδίως για τα παιδιά. Βαρύ το τίμημα για το «δωρεάν», δε νομίζετε;

Με τα χρήματα αυτά την επόμενη πια χρονιά ας φτιαχτούν τάξεις – εργαστήρια Η/Υ, με σωστή διάταξη θέσεων εργασίας περιφερικά στην αίθουσα, για διδασκαλία φυσικά και άλλων εκτός πληροφορικής μαθημάτων. Όλα τα μαθήματα μπορούν να διδαχτούν εν μέρει με την αρωγή της τεχνολογίας και οι καθηγητές θα μπορούν να χρησιμοποιούν τις αίθουσες αυτές όσες ώρες κρίνουν απαραίτητο.

Επίσης θα είδατε ότι τελικά οι εταιρείες επωφελούνται για να πουλήσουν Netbooks 10 ιντσών μικρών δηλ. οθονών αντί για Laptops με οθόνες 15 ιντσών. Στη μικρή οθόνη δεν μπορείς να εργαστείς ικανοποιητικά, ειδικά όταν πρόκειται για σχολικές εφαρμογές με εικόνες, γραφικές παραστάσεις κ.λπ. και τελικά θα αποβούν πολύ λίγο χρήσιμα μέχρι οι γονείς να αναγκασθούν να αγοράσουν στα παιδιά τους πραγματικά Laptops. Τα περισσότερα NETBOOK στοιχίζουν 300 – 350 ευρώ και οι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις τα ανεβάζουν στα 450 του δωρεάν κουπονιού με δήθεν δώρα εκτυπωτές, συνδέσεις διαδικτύου, Playstation παιχνίδια, δωροεπιταγές κ.λπ. Ενώ υπάρχουν Laptops με 450 ευρώ, καλής ποιότητας όπου με ΑΝΟΙΚΤΟ ΛΟΓΙΣΜΙΚΟ  οι μαθητές θα μπορούν άριστα να εκπαιδευτούν. ΑΛΛΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. ΟΧΙ 12-13 ΧΡΟΝΩΝ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΚΙ ΕΥΑΛΩΤΕΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΨΥΧΕΣ.

Προτείνω να δοθούν τα Laptops (αληθινά, όχι παιχνιδάκια Netbooks) την επόμενη χρονιά στους μαθητές που ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΟΥΝ με επιτυχία την Α’ Λυκείου σαν κίνητρο και κυρίως σαν ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ. Οι μαθητές τότε θα έχουν κερδίσει ένα ικανοποιητικό βαθμό πνευματικής ωριμότητας, θα έχουν προλάβει να μάθουν ορθογραφία, έκφραση, στοιχειώδη μαθηματικά, θα έχουν αναλύσει κάποια κείμενα, θα έχουν την ευκαιρία να τα χρησιμοποιήσουν πιο αποδοτικά και δημιουργικά. Όχι στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο. Θα είναι σε βάρος της μόρφωσης των μικρών μαθητών αλλά και της ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους. Εκεί, με τα χρήματα αυτά βελτιώστε τον εποπτικό εξοπλισμό των σχολείων, φτιάξτε αίθουσες Η/Υ και πολλαπλών χρήσεων, φτιάξτε και εμπλουτίστε σχολικές βιβλιοθήκες, χαρίστε εξοπλισμό καλλιτεχνικών, μουσικών και αθλητικών δράσεων, βελτιώστε τα κτήρια, τις αίθουσες. Αυτά έχουν περισσότερη ανάγκη.

6)          ΣΧΟΛΙΚΗ ΦΟΙΤΗΣΗ – ΑΠΟΥΣΙΕΣ – ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΜΑΘΗΤΩΝ

Θα μακρηγορήσω λίγο στον πρόλογο, αλλά είναι αναγκαίο γιατί όλα τα πολύ σημαντικά εκπαιδευτικά ζητήματα, όπως η ΣΧΟΛΙΚΗ ΦΟΙΤΗΣΗ και η ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΟΓΩ ΑΠΟΥΣΙΩΝ, άπτονται των στόχων του εκπαιδευτικού συστήματος και θα πρέπει αυτοί να είναι καλά διακριτοί και αποδεκτοί από όλους (μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς, πολιτεία). Προτάσεις βελτίωσης της υφισταμένης κατάστασης βρίσκονται στις τελευταίες παραγράφους.

ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΦΟΙΤΗΣΗ;

H σχολική φοίτηση είναι μια διαδικασία που αποτελείται κυρίως από δύο συνιστώσες: α) την παιδαγωγική και συμβουλευτική παρέμβαση και β) τη μαθησιακή διαδικασία. Μέσω αυτών, επιδιώκεται η πνευματική, ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των μαθητών στις πιο ευαίσθητες και δύσκολες ηλικίες στη ζωή του ανθρώπου (παιδική και εφηβική) και παράλληλα η διαμόρφωση ενός ισχυρού χαρακτήρα με συνειδητή υιοθέτηση μιας εσωτερικής αυτόνομης ηθικής προσωπικών αξιών που θα τους βοηθήσει σε όλα τα στάδια της ζωής τους μετά το σχολείο να είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες, δηλαδή άνθρωποι ώριμοι, μορφωμένοι, ιδεολόγοι, κοινωνικοί, έντιμοι, υπεύθυνοι, με αυτοπεποίθηση, δημιουργικοί, πολιτισμένοι, με οικολογική συνείδηση, αισθητική, με ισχυρές αντιστάσεις σε παραβατικές συμπεριφορές, κοινωνικές διακρίσεις, καιροσκοπικές επιδιώξεις και βλαπτικές για την υγεία συμπεριφορές, άνθρωποι ευτυχισμένοι, ικανοί να βελτιώσουν την κοινωνία μας.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Για να πετύχουν οι μαθητές μας αυτούς τους στόχους αποφασιστικό ρόλο έχουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί, όλων των βαθμίδων. Βασιζόμενοι στην προσωπική μας παιδεία (δηλαδή πνευματική και ηθική υπόσταση) και πέρα από Α.Π., διδακτικά αντικείμενα οποιωνδήποτε μαθημάτων, νόμους, εγκυκλίους και διατάγματα, θα πρέπει να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη των μαθητών μας με την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΩΣ ΠΡΟΤΥΠΟ ΗΘΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ και ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ – ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΚΑΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΕΣ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ. Θα πρέπει στο σχολικό χρόνο να φροντίζουμε να αναπτύσσουμε παιδαγωγικές δραστηριότητες με συμμετοχή των μαθητών μας που να τους δίνουν τα κίνητρα και τις ευκαιρίες που χρειάζονται για να βελτιωθούν σε όλους τους τομείς. Θα πρέπει να αποδεικνύουμε εμπράκτως ότι αποδεχόμαστε άνευ όρων όλους τους μαθητές, χωρίς διακρίσεις, προκαταλήψεις και στερεότυπα, να βοηθάμε στη βελτίωση του ψυχολογικού κλίματος στο σχολείο και να ενθαρρύνουμε την επικοινωνία και τη συνεργασία (μαθητών, γονέων, καθηγητών). Χρειάζεται να διατηρούμε υψηλές προσδοκίες για τους μαθητές μας και να βελτιώνουμε συνεχώς τη μαθησιακή διαδικασία με εφαρμογή σύγχρονων μεθόδων διδασκαλίας που να προωθούν την ενεργητική συμμετοχή τους και να αυξάνουν την αυτοεκτίμησή τους και που πρέπει να περιλαμβάνει με δική μας πρωτοβουλία και ευθύνη θέματα εκτός Α.Π. που άπτονται των εφηβικών προβλημάτων. Η ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ μας σε θέματα ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ και ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ θα πρέπει να είναι πρωταρχική προσωπική συνεχής επιδίωξή μας και φυσικά καλείται να συνδράμει και η πολιτεία με σχετικά προγράμματα για να γίνει το παραπάνω ζωτικής σημασίας έργο μας εφικτό και αποδοτικό.

Όλα τα παραπάνω, απαιτούν να διαθέτει ο μαθητής ΕΠΑΡΚΗ ΧΡΟΝΟ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ και αυτός είναι ο στόχος του ελέγχου της φοίτησης με τήρηση αρχείου απουσιών.
Προτείνω να καταρτίζουμε μαζί με τους μαθητές μας στην αρχή της χρονιάς σε κάθε σχολείο αλλά και σε κάθε τάξη κανονισμών λειτουργίας που θα αφορούν θέματα συμπεριφοράς και συνέπειας στην εκπαιδευτική διαδικασία (φοίτηση – απουσίες, προετοιμασία, προσπάθεια, πρωτοβουλία, συμμετοχή) με ειλικρινή προσπάθεια επίτευξης των στόχων και από τους μαθητές και από τους καθηγητές. Έτσι ελπίζω ότι θα μειώνονται συνειδητά τα προβλήματα πριν οδηγήσουν στην απόρριψη των μαθητών με δυσμενή για την εξέλιξή τους αποτελέσματα.

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΛΟΓΩ ΑΝΕΠΑΡΚΟΥΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει όταν ένας μαθητής απορρίπτεται για παράδειγμα λόγω απουσιών και πρέπει να επαναλάβει μια τάξη. Δυστυχώς η εμπειρία έχει δείξει ότι ΣΥΧΝΑ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΤΑΞΗ ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΝ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (μαθητική διαρροή). Προφανώς, μέχρι τότε δεν θα έχουν επιτευχθεί οι παραπάνω στόχοι του σχολείου στην ανάπτυξη του μαθητή που διακόπτει τη φοίτηση και αυτός επιπλέον βρίσκεται στην περίοδο της εφηβείας εκτός του οργανωμένου σχολικού περιβάλλοντος έκθετος και πιο ευάλωτος, σε σχέση με τον ενήλικο, σε πολλαπλούς κινδύνους (χρήση ουσιών, παραβατικότητα, περιθωριοποίηση, ανθρώπινη εκμετάλλευση). Και όταν ενηλικιωθεί, θα έχει αναπτύξει μια ελλειμματική προσωπικότητα με αδυναμίες σε όλους τους τομείς και θα δυσκολευτεί πολύ στην πορεία του σε μια κοινωνία που μετά την εφηβεία δεν είναι διατεθειμένη να τον βοηθήσει αποτελεσματικά γιατί είναι προσανατολισμένη σε οικονομικές αξίες, σε υπερεκτίμηση της τεχνολογίας ως πανάκεια για τη λύση όλων των προβλημάτων, με τις ανθρωπιστικές και ηθικές αξίες να έρχονται σε δεύτερη μοίρα και με νόμο του ισχυρού να επικρατεί παντού.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΚΡΙΤΗΣ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗΣ ΕΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗ ΜΕ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟ ΑΡΙΘΜΟ ΑΠΟΥΣΙΩΝ Η ΜΕ ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ γιατί ούτε τότε θα έχουν επιτευχθεί οι παραπάνω στόχοι και ο μαθητής αυτός θα είναι στην ίδια μοίρα με αυτούς που διέκοψαν, απλώς θα έχει στα χέρια του ένα αμφιβόλου χρησιμότητας «χαρτί», αφού δεν θα αντανακλά σε μια αντίστοιχη προσωπική ή επαγγελματική επάρκεια. Άρα ο αγώνας πρέπει να είναι ο μαθητής να μπορέσει να πιστέψει στον εαυτό του, να θέσει στόχους, να τους κατακτήσει και να αποφοιτήσει ΕΠΙΤΥΧΩΣ από το σχολείο, το Λύκειο. Να μην έχει αποκτήσει δηλαδή ψευδεπίγραφους τίτλους σπουδών με άκυρες μαθησιακές επιδόσεις μετά από αντιπαιδαγωγικές ανοχές σε κάθε μορφής αδιαφορία και απουσία από τη σχολική διαδικασία, αλλά αληθινά εφόδια που κατακτήθηκαν από τον ίδιο και τον ισχυροποίησαν σαν άνθρωπο αντιρροπώντας κατά το δυνατό, με τη βοήθεια των εκπαιδευτικών (αναφέρθηκαν ήδη οι μέθοδοι), τα ποικίλα κοινωνικά, οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα που τον αναστέλλουν από την φυσιολογική του ανάπτυξη.
Πιστεύω ότι έδωσα πολύ συνοπτικά τις σύγχρονες απόψεις για τον παιδαγωγικό και συμβουλευτικό ρόλο των εκπαιδευτικών στα σχολεία και ευελπιστώ ότι οι αλλαγές που προωθούνται στο εκπαιδευτικό σύστημα –και μέσα από τον παρόντα διάλογο- στην ύλη των μαθημάτων, στα γνωστικά αντικείμενα, στα Α.Π., στα εξεταστικά συστήματα, στον Σχολικό Επαγγελματικό Προσανατολισμό και στη βελτίωση του σχολείου σε όλους τους τομείς θα βοηθήσουν συνολικά τους μαθητές μας και θα μειώσουν τη μαθητική διαρροή. ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ.
Επειδή δεν ονειροβατώ και βλέπω ότι ΕΠΕΙΓΕΙ να αλλάξει η διαδικασία αξιολόγησης της επαρκούς φοίτησης (ΟΡΙΑ ΑΠΟΥΣΙΩΝ και ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥΣ) ώστε ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΝΑ ΜΕΝΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ θα κάνω μερικές σχετικές προτάσεις για ΑΜΕΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ. Και θα πρέπει να συζητήσουμε πρώτα για τα αίτια των απουσιών ώστε να κατανοήσουμε γιατί είναι ανάγκη να κάνουμε υπερβάσεις του νόμου πολλές φορές για να βοηθήσουμε τους μαθητές μας ακόμη και αν η νομοθεσία βελτιωθεί. Πάντα θα υπάρχουν εξατομικευμένες περιπτώσεις που θα πρέπει να δούμε ξεχωριστά. Και τονίζω, ότι είναι χρέος των υπεύθυνων καθηγητών για το τμήμα που ανήκει ο μαθητής αλλά και όλων των εκπαιδευτικών που αντιλαμβάνονται πρόβλημα ελλιπούς φοίτησης σε μαθητές τους να συνεργάζονται εγκαίρως με τους γονείς και με τους ίδιους τους μαθητές για τη εύρεση τρόπων επίλυσης των προβλημάτων.

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΥΣΙΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ

Είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναλύσουμε ΓΙΑΤΙ οι μαθητές κάνουν απουσίες και τι είδους απουσίες είναι αυτές.
Καταρχήν υπάρχει η προφανής περίπτωση (αλλά όχι και η συχνότερη) να συντρέχουν αληθινοί σοβαροί ή ελαφρότεροι λόγοι υγείας. Εδώ οι απουσίες δικαιολογούνται πάντα σχεδόν, εκτός αν υπάρχει αδυναμία του κηδεμόνα να μεταβεί στο σχολείο ή αδιαφορία ή αν το ξεχνάει ή αν θεωρεί ότι το παιδί του δεν θα κάνει άλλες απουσίες και δεν ανησυχεί. Να μην ξεχνάμε τις περιπτώσεις που οι γονείς είτε δεν υπάρχουν και οι δύο λόγω θανάτου του ενός ή διάστασης των συζύγων ή λόγω κηδεμονίας από τρίτους (συγγενείς ή μη) ή απλώς λείπουν συνεχώς όλη τη μέρα ή πολλές μέρες ή δεν ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους οπότε η διαδικασία δικαιολόγησης απουσιών είναι πάντα σε δεύτερη μοίρα και συχνά δεν γίνεται, ακόμη και αν συντρέχουν αληθινοί λόγοι υγείας στους μαθητές, πόσο μάλλον όταν δεν συντρέχουν τέτοιοι. Υπάρχουν μαθητές που πρακτικά είναι ΜΟΝΟΙ τους και αγωνίζονται για να σταθούν στα πόδια τους και αυτοί είναι οι μαθητές που πρώτοι θα αδικηθούν από την πολιτική αυστηρής εφαρμογής των περίφημων ορίων αδικαιολόγητων απουσιών.
Υπάρχουν γονείς που έχουν αρνητική εικόνα για τα παιδιά τους και δεν διστάζουν να τα κατηγορούν και στους καθηγητές για κακή συμπεριφορά, απαιτούν από το σχολείο να τα τιμωρήσει (όπως εκείνοι ήδη κάνουν συνέχεια στα παιδιά τους εξ απαλών ονύχων) και φυσικά δεν δικαιολογούν απουσίες. Αυτή η συμπεριφορά είναι συγκαλυμμένη αδιαφορία.
Οι απουσίες χωρίς να συντρέχουν λόγοι υγείας συνιστούν το λεγόμενο «σκασιαρχείο» που είναι συχνότερο στα αγόρια από τα κορίτσια και σε μεγαλύτερες ηλικίες έναντι των μικρότερων μαθητών.
Κατά το «σκασιαρχείο», μπορεί ο μαθητής είτε να μένει στο σπίτι αρνούμενος τη σχολική φοίτηση εν γνώσει των γονέων του (ασχέτως των αντιδράσεων που εκείνοι μπορεί να προβάλλουν) είτε να λείπει και από το σχολείο και από το σπίτι, χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς ή και αν το γνωρίζουν αδιαφορούν ή το επικροτούν. Στην πρώτη περίπτωση σχεδόν πάντα ακολουθεί η δικαιολόγηση των απουσιών από το γονέα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση συνήθως οι απουσίες μένουν αδικαιολόγητες. Γιατί όμως γίνεται το σκασιαρχείο;
Καταρχήν υπάρχουν οι λεγόμενες αθώες κοπάνες που κάναμε όλοι στα νιάτα μας, (βόλτα, μπιλιάρδο, μπάλα και καφές) και φυσικά δεν μπορούν να θεωρηθούν ότι αποτελούν σημαντικό πρόβλημα, αφού αποτελούν σύντομες διεξόδους του μαθητή σε καθημερινά προβλήματα και μειώνουν το άγχος και την πίεση από το φόρτο των μαθημάτων και ξεκουράζουν ακόμη το μαθητή από πολύωρα απογευματινά μαθήματα και φροντιστήρια, που τώρα δυστυχώς γίνονται ακόμη και Κυριακές. Επίσης μπορεί να γίνονται από τους μαθητές κατά τις πρώτες φυσιολογικές εφηβικές συναισθηματικές τους αναζητήσεις. Αυτές οι απουσίες δεν διαταράσσουν συνήθως τη σχολική επίδοση. Οι γονείς ίσως ενημερώνονται και συχνά «δικαιολογούν» τις απουσίες ως δήθεν οφειλόμενες σε ασθένεια.
Υπάρχουν σοβαρότερες αιτίες όμως που συνδέονται με ποικίλη παραβατική συμπεριφορά και ίσως και χρήση ουσιών, που πρέπει να διερευνώνται για την έγκαιρη πρόληψη και αντιμετώπιση. Οι απουσίες αυτές είναι πάντα εν αγνοία των κηδεμόνων, δεν δικαιολογούνται και πάντα συσχετίζονται με σχολική αποτυχία.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που κάποιοι έφηβοι αποφεύγουν να πάνε στο σχολείο γιατί είναι θύματα της επιθετικότητας άλλων μαθητών, με συχνότερες μορφές της τον εκφοβισμό, τη λεκτική ή/και τη σωματική βία και μένουν στο σπίτι, πολλές φορές εμφανίζοντας αληθινά συμπτώματα (πόνους στην κοιλιά, εμέτους, ζάλη, αδυναμία κ.ά.) λόγω του ψυχολογικού μηχανισμού της σωματοποίησης του άγχους. Οι απουσίες συνήθως δικαιολογούνται αλλά συχνά το πρόβλημα δεν γνωστοποιείται γιατί οι μαθητές δεν το συζητούν με τους γονείς τους και τους εκπαιδευτικούς και οι γονείς δεν μπορούν να το υποψιασθούν και νομίζουν ότι οι μαθητές είναι πραγματικά ασθενείς.
Υπάρχουν οι απουσίες για εργασία. Πολλοί μαθητές εργάζονται τις ώρες εκτός σχολείου και μερικές φορές ο εργοδότης απαιτεί να εργασθεί ο μαθητής σε ώρες σχολείου (π.χ. σε εστιατόρια το μεσημέρι, οπότε ο μαθητής φεύγει από το μάθημα τις τελευταίες ώρες ή και ολόκληρο το πρωί αν λείπει κάποιος υπάλληλος και πρέπει ο μαθητής να τον αντικαταστήσει). Επίσης μπορεί να απουσιάζει τις πρώτες ώρες αν δουλεύει μέχρι αργά τη νύχτα και βέβαια δεν μπορεί να ξυπνήσει νωρίς το πρωί. Υπάρχουν οι περιπτώσεις πολύ σοβαρών οικονομικών προβλημάτων στην οικογένεια οπότε οι μαθητές αναγκάζονται να εργασθούν σε πλήρες ωράριο τις ώρες του σχολείου οπότε πρακτικά το εγκαταλείπουν.
Φυσικά υπάρχουν και οι απουσίες για … διάβασμα για τις Πανελλαδικές, το άδειασμα των αιθουσών στο τέλος της σχολικής χρονιάς, η πλήρης απαξίωση του σχολείου και των εκπαιδευτικών, η νίκη των φροντιστηρίων, της παπαγαλίας, της απάτης (όλες οι απουσίες δικαιολογούνται με απίθανες διαγνώσεις υπαρκτών και ανύπαρκτων παθήσεων).
Υπάρχουν και οι απουσίες που γίνονται από τους μαθητές και μπορούν να εξηγηθούν ίσως με ανάλογο τρόπο με την εξήγηση της καταστροφής των βιβλίων από τους μαθητές, θέμα επίκαιρο λόγω των θεμάτων στη Νεοελληνική Γλώσσα στις Πανελλαδικές εξετάσεις (βλ. ανάλυση και στο http://gst2008.blogspot.com/2009/05/blog-post_18.html ). Οι απουσίες είναι συχνά η απάντηση των μαθητών σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν συμβάλλει εδώ και πάρα πολλά χρόνια ουσιαστικά στην εκπλήρωση των ονείρων τους, που δεν διασφαλίζει το μέλλον τους, που τους βασανίζει με την παπαγαλία, το φόρτο εργασίας, την έλλειψη δραστηριοτήτων σχετικών με τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντά τους, τον ανεπαρκή επαγγελματικό προσανατολισμό, τις παγίδες των εξεταστικών συστημάτων που τους «επιτρέπουν» να δηλώνουν 60 σχολές στο μηχανογραφικό για να «πετύχουν» π.χ. στην … 47η σχολή προτίμησής τους και μετά από θυσίες δικές τους και των γονιών τους που αιμορραγούν οικονομικά να τους στέλνουν σε άδειες και άγνωστες σχολές Τ.Ε.Ι. εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά για να τονώσουν τις τοπικές οικονομίες και να τους περιμένει μετά βέβαια η ανεργία, η υποαπασχόληση, η δουλειά στο σουπερμάρκετ και το εργοστάσιο, η απογοήτευση. Δεν έχουν διάθεση και όρεξη να παρακολουθήσουν τα μαθήματα σ’ αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα και πολλές φορές οι απουσίες τους είναι μομφή και για εμάς τους εκπαιδευτικούς που δεν ανταποκρινόμαστε πάντα στις προσδοκίες τους, είτε γιατί δεν μας βοηθάει το εκπαιδευτικό σύστημα, είτε γιατί πιστεύουμε (!) πολύ σ’ αυτό και εφαρμόζουμε κατά γράμμα τις οδηγίες του (Α.Π., συμπεριφορά, ύλη, απουσίες, βαθμούς, ποινές, κ.ά.), είτε γιατί έχουμε εμείς οι ίδιοι προσωπικά ελλείμματα και δεν μπορούμε αποτελεσματικά να τους βοηθήσουμε. Πρέπει να προσέξουμε ότι οι απογοητευμένοι από το εκπαιδευτικό σύστημα μαθητές συχνά εγκαταλείπουν το σχολείο και αναζητούν εργασία από μικρή ηλικία.
Υπάρχουν βέβαια οι μονόωρες και δίωρες απουσίες μέσα στο σχολείο που δεν δικαιολογούνται, στο κυλικείο, για κάπνισμα, για πλάκα, γιατί άργησαν να ξυπνήσουν, έχασαν το λεωφορείο κ.λπ. Ορισμένες απουσίες φυσικά γίνονται από τους μαθητές γιατί δεν τους αρέσει κάποιο συγκεκριμένο μάθημα ή κάποιος συγκεκριμένος εκπαιδευτικός για ποικίλους λόγους (π.χ. αν έχουν διακρίνει κάποια ειδική μεταχείριση απέναντί τους ή το μάθημα δεν είναι ελκυστικό). Ας έχουμε υπόψη μας ότι μπορεί οι απόψεις αυτές να έχουν και κάποια βάση, η συνεχής βελτίωσή μας στον παιδαγωγικό και διδακτικό μας ρόλο θα μειώσει αυτά τα φαινόμενα.
Υπάρχουν φυσικά και οι απουσίες λόγω ποινών, δηλαδή οι μονόωρες αποβολές από την τάξη και οι μονοήμερες και πολυήμερες αποβολές από το σχολείο. Θα θυμίσω εδώ ότι η παιδαγωγική αντιμετώπιση της διαταρακτικής συμπεριφοράς των μαθητών είναι ολόκληρη επιστήμη. Το ιδανικό είναι να θέτουμε μαζί με τους μαθητές μας στόχους αλλά και κανόνες συμπεριφοράς των οποίων οι παραβάσεις να μην οδηγούν σε τιμωρητικές, «παραδειγματικές» και υπερβολικές κυρώσεις όπως είναι συνήθως οι αποβολές από το μάθημα και από το σχολείο, αλλά αυτές να έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα με βάση τις φυσικές και λογικές συνέπειες των πράξεών τους μετά από διάλογο και συνεργασία μαζί τους. Έτσι προάγεται η κριτική σκέψη, ο αυτοέλεγχος της συμπεριφοράς και η αυτοπειθαρχία. Αντίθετα, οι αποβολές από την κοινωνική ομάδα που αποτελεί η τάξη, επειδή αποτελούν μια μορφή απόρριψης και επηρεάζουν ψυχολογικά τους μαθητές δεν επιλύουν τα προβλήματα, αλλά αντίθετα ανατροφοδοτούν τη απειθαρχία και παγιώνουν βίαιες μορφές συμπεριφοράς. Αυτές οι τιμωρητικές ποινές λοιπόν θα πρέπει να περιορίζονται στο ελάχιστο και πάντα να ζητείται η συνεργασία και των γονέων για την πρόληψη υποτροπών και βέβαια για την αποφυγή περαιτέρω προβλημάτων από τη συσσώρευση απουσιών.
Ελπίζω ότι κάλυψα τις περισσότερες αιτίες των απουσιών που κάνουν οι μαθητές μας και θα χαρώ στη συζήτηση να υποδειχθούν και άλλες. Φάνηκε ωστόσο ότι ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΔΕΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, όπως εύκολα συχνά τους καταλογίζεται, αλλά πολλοί ακόμη σύνθετοι εξωτερικοί παράγοντες που πρέπει να διερευνώνται κατά περίπτωση. Με αυτό τον τρόπο μόνο θα είμαστε σε θέση οι εκπαιδευτικοί να παίρνουμε σωστές αποφάσεις για την αξιολόγηση της φοίτησης των μαθητών, χωρίς να είμαστε άτεγκτοι στην εφαρμογή των αυστηρών νομοθετικών ορίων του αριθμού των απουσιών γιατί μια απόρριψη μπορεί να είναι άδικη και να μην ευθύνεται αποκλειστικά ο μαθητής, ενώ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΘΑ ΤΙΣ ΥΠΟΣΤΕΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΥΤΟΣ.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΔΙΚΙΩΝ ΣΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟ ΦΟΙΤΗΣΗΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΑ ΟΡΙΑ ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΩΝ ΚΑΙ «ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΩΝ» ΑΠΟΥΣΙΩΝ»

Είναι προφανές ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεθούν αντικειμενικές μέθοδοι (δηλαδή σαφή όρια απουσιών) για χαρακτηρισμό ανεπαρκούς φοίτησης των μαθητών. Η εκπαιδευτική νομοθεσία φυσικά έχει θέσει κάποια όρια αλλά δεδομένου ότι πρωταρχικό μας μέλημα είναι η αγωγή προσωπικότητας των μαθητών μας χωρίς να θυσιάζουμε φυσικά τον μαθησιακό τομέα της εκπαίδευσής του, θα πρέπει στις παιδαγωγικές συνεδριάσεις να κάνουμε συχνά υπερβάσεις του νόμου για το όφελός τους και να λαμβάνουμε υπόψη μας την αιτιολογία των απουσιών και πολλά ακόμη ζωτικής σημασίας κριτήρια.
Σήμερα λοιπόν, με 51 «αδικαιολόγητες» απουσίες ένας μαθητής μένει στην ίδια τάξη στο Λύκειο, δηλαδή ΧΑΝΕΙ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ενώ αν έχει 114 με τις άνω των 50 «δικαιολογημένες» μπορεί να περάσει την τάξη ή και με 164 με τις άνω των 50 «δικαιολογημένες» αρκεί να έχει ως επίδοση 15 στο μέσο όρο των βαθμών των τετραμήνων.
Αρχικά ας κρίνουμε τα παραπάνω υφιστάμενα όρια με βάση κάποια παραδείγματα πιθανών καταστάσεων.
Το σχολικό έτος περιλαμβάνει περίπου 1000 ώρες μαθημάτων (+/- 100).
Οι 50 απουσίες αντιστοιχούν σε 7 μέρες μαθημάτων, ενώ οι 57 απουσίες σε 8 μέρες μαθημάτων. Μία μέρα μαθημάτων (που μπορεί να είναι και ένας περίπατος) δεν δημιουργεί ΚΑΜΙΑ διαφορά στο γνωστικό ή παιδαγωγικό τομέα, αλλά ο μαθητής μπορεί να χάσει μια χρονιά από τη ζωή του στη δεύτερη περίπτωση. Να μείνει στην ίδια τάξη! Ο νόμος είναι σαφής.
Ένας μαθητής θα περάσει με 114 απουσίες αφού οι γονείς του θα του «δικαιολογήσουν» τις 74. Ένας άλλος μαθητής όμως που θα κάνει 100 απουσίες αδικαιολόγητες γιατί, για λόγους που πιθανολογήθηκαν παραπάνω, οι γονείς του (αν έχει) δεν μπόρεσαν ή δεν ενδιαφέρθηκαν να έλθουν στο σχολείο να «δικαιολογήσουν», θα μείνει. Με λιγότερες απουσίες από το μαθητή που θα περάσει την τάξη!
Εδώ θα αναφέρουμε φυσικά το αυτονόητο, ότι τα δικαιολογητικά απουσιών των γονέων είναι ΑΧΡΗΣΤΑ, ψευδή σχεδόν στο σύνολό τους και η «δικαιολόγηση» είναι απλώς κάποια απόδειξη στοιχειώδους ενδιαφέροντος των γονιών για την προαγωγή στην επόμενη τάξη των παιδιών τους, ασχέτως αν πρέπει ή όχι να προαχθούν και αν οι απουσίες άξιζαν στ’ αλήθεια να δικαιολογηθούν. Οι άτυχοι μαθητές που δεν έχουν ευκολία εύρεσης δικαιολογητικών και που ίσως οι απουσίες που έκαναν να υπάγονταν στις κατηγορίες που προαναφέρθηκαν για τις οποίες δεν ευθύνονταν αποκλειστικά οι ίδιοι, θα χάσουν τη χρονιά, σύμφωνα με το νόμο! Εδώ υπάρχει σαφώς μια κοινωνική, ταξική αδικία που δεν επιτρέπεται να συμβαίνει σε μια πολιτισμένη κοινωνία. Γιατί συνήθως οι φτωχότεροι μαθητές από λαϊκά στρώματα είναι αυτοί που μένουν από απουσίες, οι πλούσιοι μαθητές πάντα μαζεύουν εύκολα τα μαγικά χαρτάκια «δικαιολόγησης» απουσιών για δήθεν «ιατρικούς» λόγους.
Αλλά και στους μαθητές που είναι «αστέρια», πρότυπα μαθητών σε όλους τους τομείς, μπορεί μια ασθένεια να τους κόψει τα φτερά και να μείνουν ενώ θα έχουν προαχθεί μαθητές που δεν έκαναν ίσως απουσίες αλλά η συμμετοχή τους στις σχολικές διαδικασίες ήταν μηδενική (και που δυστυχώς μηδενικό ήταν και το όφελός τους από το σχολείο).
Δεν είναι δύσκολο επίσης να καταλάβουμε ότι και με ένα απλό πρόβλημα υγείας (κάταγμα, εγχείρηση κ.λπ.) είναι πολύ εύκολο να μείνει κανείς στην ίδια τάξη, όπως και ότι ένας πιο αδύναμος στα μαθήματα μαθητής, ακόμη και αν κατέβαλε πολλές προσπάθειες είναι σε μειονεκτική θέση σε σχέση με ένα πιο καλό μαθητή (μόνο στις επιδόσεις) για τον οποίο επιτρέπονται 164 απουσίες αντί 114. Εδώ δεν εξετάζεται από το νόμο η αιτία των χαμηλότερων επιδόσεων, π.χ. αν ο μαθητής που είχε χαμηλότερη επίδοση και έμεινε είχε μαθησιακές δυσκολίες, αν εργαζόταν κ.ά. παράγοντες. Είναι μεγάλη αδικία η απόρριψη ενός μαθητή με 130 π.χ. απουσίες και επίδοση 14 σε σχέση με άλλο μαθητή που έκανε τις ίδιες ή περισσότερες απουσίες και είχε επίδοση 15. Είναι πολύ σαθρό κριτήριο η μία μονάδα διαφορά στην επίδοση για να κρίνει ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΙΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ.
Πολύ αδικημένοι είναι και οι μαθητές που υπερέβησαν κατά πολύ τα όρια και πρακτικά διέκοψαν το σχολείο για λόγους οικονομικούς, κοινωνικούς, οικογενειακούς κ.ά. ή γιατί ΔΕΝ πίστεψαν ότι το σχολείο είναι σημαντικό για τη ζωή τους και δεν υπήρξε μια οργανωμένη παρέμβαση από την κοινωνία να τους βοηθήσει να επιλύσουν τα προβλήματά τους και να μείνουν στο σχολείο. Με την ευκαιρία της αναφοράς σε αυτή την ομάδα μαθητών, θα αρχίσω πλέον πρακτικές προτάσεις προς συζήτηση για βελτίωση της εκπαιδευτικής νομοθεσίας για το χαρακτηρισμό της σχολικής φοίτησης.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΚΟΥΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει η αξιολόγηση της φοίτησης να έχει γνώμονα την εύρεση των αιτίων των απουσιών, την υποστηρικτική παρέμβασή μας και την αποφυγή της απόρριψης των μαθητών εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις για την προαγωγή τους στην επόμενη τάξη στο γνωστικό και παιδαγωγικό τομέα.

1) Θα πρέπει να συγκροτηθούν με ευθύνη του ΥΠΕΠΘ ομάδες εργασίας από εκπαιδευτικούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κ.ά. επιστήμονες που να επισκέπτονται στα σπίτια τους μαθητές μετά από λίγες μέρες απουσίας ή μετά από δήλωσή τους ότι διακόπτουν το σχολείο και να παρεμβαίνουν υποστηρικτικά με στόχο την επιστροφή τους πάση θυσία στο σχολικό περιβάλλον. Προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, ο σύλλογος να έχει το δικαίωμα να σβήσει όλες αυτές τις απουσίες. Το κέρδος θα είναι πολλαπλό και για τους μαθητές και για την κοινωνία μας.

2) Οι απουσίες λόγω ποινών να μην προσμετρώνται ως αίτια υπέρβασης των ορίων κατά το χαρακτηρισμό της φοίτησης, διότι αν εξαιτίας μιας τιμωρητικής ποινής π.χ. τριήμερης αποβολής για ένα παράπτωμα ο μαθητής συγκεντρώσει τόσες απουσίες ώστε να χάσει τη σχολική χρονιά, τότε η ποινή του στην πραγματικότητα θα έχει διογκωθεί υπέρογκα (μια χρονιά από τη ζωή του) για το ΙΔΙΟ παράπτωμα. Και ΑΝ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, τότε πλέον για το ΙΔΙΟ πάντα παράπτωμα – που θα φαντάζει πια ασήμαντο – το τίμημα θα είναι πολύ βαρύ για όλη του τη ζωή αλλά θα είναι ντροπή και για την κοινωνία μας.

3) ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΠΟΥΣΙΩΝ να διευρυνθούν και να υπολογίζονται με ποσοστό στις πραγματοποιηθείσες ώρες διδασκαλίας. ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΑΛΛΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΥΝ ΒΟΗΘΗΤΙΚΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ. Μόνο ιατρικά δικαιολογητικά θα πρέπει να προσκομίζονται. Θα πρότεινα τα όρια των απουσιών (χωρίς διάκριση «δικαιολογημένων» -με ψευδή δικαιολογητικά- και αδικαιολόγητων) να είναι περίπου 15% των ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΩΡΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ που έγιναν και μάλιστα ΚΑΤΑ ΜΑΘΗΜΑ ή ΚΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ αν διδάσκει περισσότερα του ενός μαθήματα στο μαθητή και να φθάνει το 20% με δικαιολογητικά από γιατρό, αλλά μπορούν να προταθούν και άλλα ποσοστά.

Η πρόταση για τον κατά μάθημα έλεγχο απουσιών, γίνεται με αφορμή κάποια πραγματικά περιστατικά μαθητών που σε ένα ολόκληρο τετράμηνο, εμφανίζονται μια – δυο φορές μόνο σε κάποιο μάθημα και κάθε αξιολόγησή τους θα είναι ΑΚΥΡΗ και ίσως και άδικη.
Η απουσία λοιπόν ενός μαθητή σε μεγάλο ποσοστό των ωρών διδασκαλίας ενός μαθήματος ή μιας ομάδας μαθημάτων που διδάσκει ένας εκπαιδευτικός (για οποιοδήποτε λόγο), θα μπορεί αν το εισηγηθεί ο εκπαιδευτικός με βάση τις ανάγκες του συγκεκριμένου μαθητή και την αδυναμία αξιολόγησής του να σημαίνει (με αποδοχή της πρότασης από το σύλλογο): Επιπλέον ορισμένο αριθμό υποχρεωτικών ωρών ενισχυτικής διδασκαλίας σ' αυτό το μάθημα με ενεργό συμμετοχή του μαθητή και εκπόνηση εργασιών και ασκήσεων π.χ. μετά το πέρας των μαθημάτων (π.χ. από Μάϊο έως Σεπτέμβριο από ωρομίσθιους ίσως καθηγητές ή σε υπερωριακή βάση από αναπληρωτές ή μονίμους) και ειδική ολική επανεξέταση του μαθητή το ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ (ώστε να ελεγχθεί η επίδοσή του και να βαθμολογηθεί αντί της βαθμολογίας του ενός ή και των δύο τετραμήνων του σχολικού έτους) και φυσικά ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΑ. Ο τελικός (Μ.Ο. προφορικών + γραπτών Σεπτεμβρίου) αυτός βαθμός θα χρησιμεύει για την εξαγωγή του Γενικού Μέσου Όρου του μαθητή που είναι το κριτήριο αν θα προαχθεί ή όχι.
Αν ο μαθητής δεν είναι συνεπής και αρνηθεί τη συμμετοχή του στην ενισχυτική διδασκαλία, τότε δεν μπορεί να εξετασθεί και να βαθμολογηθεί και η τελική επίδοσή του θα είναι μηδενική που όμως θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην τελική του επίδοση, στο Γενικό Μέσο Όρο που θα εξαχθεί το Σεπτέμβριο.
Τα παραπάνω θα σημαίνουν φυσικά κάποια μικρή αύξηση του οικονομικού προϋπολογισμού του ΥΠΕΠΘ για την ενισχυτική διδασκαλία, αλλά ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΕΡΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΩΦΕΛΗΘΟΥΝ ΓΝΩΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΦΟΙΤΗΣΗ.

4) ΣΑΦΩΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ –να το αναφέρει ρητά- ΝΑ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΟΡΙΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΤΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΩΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΙΠΗ ΦΟΙΤΗΣΗ. Άτυπα βέβαια γίνονται από όλους τους συλλόγους σχετικές προσπάθειες αλλά πολλοί μαθητές ΠΟΥ ΘΑ ΑΞΙΖΕ ΝΑ ΠΡΟΑΧΘΟΥΝ αν γινόταν ενδελεχής ανάλυση των παραγόντων που τους οδήγησαν σε ελλιπή φοίτηση, δυστυχώς ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ γιατί οι εκπαιδευτικοί αισθάνονται απροστάτευτοι από ενδεχόμενες πειθαρχικές διώξεις σε τυχόν ελέγχους βιβλίων φοίτησης, απουσιολογίων κ.λπ. και γίνονται συνήθως ελάχιστες μόνο διορθωτικές παρεμβάσεις σε μικρό αριθμό απουσιών / βαθμών σε λίγους μαθητές. Κατά τις παιδαγωγικές λοιπόν συνεδριάσεις – για να δικαιολογούν και τον τίτλο τους ως παιδαγωγικές– πρέπει να γίνεται εκτεταμένη, δημιουργική, ζωντανή και ελεύθερη συζήτηση όπου να μπορούν και ο μαθητής που κινδυνεύει να απορριφθεί λόγω απουσιών και οι γονείς του να μιλήσουν ελεύθερα στο σύλλογο διδασκόντων. Και τα λοιπά κριτήρια για τον χαρακτηρισμό της φοίτησης να είναι φυσικά η προσωπική βελτίωση του μαθητή κατά τη φοίτησή του σε συνάρτηση με την αντίστοιχη πρόοδο των λοιπών μαθητών, η επίδοσή του στα μαθήματα και στις γραπτές εξετάσεις από τις οποίες να μην αποκλείεται πρόωρα όπως τώρα, η προσπάθεια που κατέβαλε, η διάθεσή του για εργασία και άλλοι σχετικοί παράγοντες. Και αν κριθεί ΜΕ ΑΣΦΑΛΗ ΠΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΕΝΑ ΝΟΥΜΕΡΟ ΑΠΟΥΣΙΩΝ ότι ο μαθητής χρειάζεται να επαναλάβει την τάξη, τότε μόνο αυτό θα είναι προς όφελός του γιατί η προαγωγή δεν σημαίνει πάντα επιτυχία, αν δεν έχει εξασφαλίσει ο μαθητής την απαραίτητη προσωπική του βελτίωση, οπότε η συνέχιση στην επόμενη τάξη θα σημάνει γι αυτόν πολύ σύντομα μια σειρά μαθησιακών αποτυχιών που θα τον επιβαρύνουν ψυχικά, θα του ελαττώσουν την αυτοεκτίμηση και θα τον απογοητεύσουν. Ίσως να μην είναι έτοιμος για προαγωγή εξάλλου (με τα παραπάνω κριτήρια) και κάποιος μαθητής με μηδενικό αριθμό απουσιών αλλά αυτό θα φανεί προφανώς και από την πλήρη αποτυχία στις εξετάσεις.

Εδώ, πρέπει να υπάρξει κριτική στην τάση που καθιερώνεται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας της καθολικής προαγωγής των μαθητών σε όλες τις τάξεις, ασχέτως του ελέγχου της προόδου τους, χωρίς αυτοί να χρειαστεί να καταβάλουν καμία προσπάθεια, χωρίς το σχολείο να τους προσφέρει τίποτε, χωρίς οι εκπαιδευτικοί να διαπιστώνουν βελτίωσή τους, με ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΚΑΘΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ. Οι αιτίες του φαινομένου είναι πολλές και χρειάζονται λεπτομερή διερεύνηση. Αποτέλεσμα είναι οι μαθητές να θεωρούν το σχολείο από την Α’ Δημοτικού μέχρι την Γ’ Λυκείου σαν ΕΝΑ ΚΥΛΙΟΜΕΝΟ ΔΙΑΔΡΟΜΟ που θα τους οδηγήσει ΑΚΟΠΑ ΚΑΙ ΑΒΙΑΣΤΑ στην κορυφή, στην απόκτηση του μαγικού απολυτηρίου. Αλλά αυτό θα είναι ΑΧΡΗΣΤΟ στην πραγματικότητα αφού δεν θα ανταποκρίνεται σε προσωπικές ικανότητες και θα έλθει αργότερα η απότομη πτώση και οδυνηρή προσγείωση στον πραγματικό σκληρό κόσμο της εργασίας, στην κοινωνία των απαιτήσεων. Αλλά θα είναι πια πολύ αργά. Δυστυχώς, η σχεδόν παγιωμένη αυτή κατάσταση απαξιώνει το σχολείο, τους εκπαιδευτικούς, τους ίδιους τους μαθητές, τη μόρφωση, τρέφει την παραπαιδεία, υποσκάπτει τα θεμέλια της Παιδείας στη χώρα μας, φτιάχνει ανθρώπους χωρίς ικανότητα κρίσης, λόγου, ευάλωτους σε κάθε κίνδυνο και εκμετάλλευση, με ισχνές προσδοκίες και υποβαθμίζει σταθερά την ελληνική κοινωνία. Είναι μεγάλο ζήτημα, έχει στηλιτευθεί και σ’ αυτό το διάλογο, συζητιέται ευρέως μεταξύ εκπαιδευτικών αλλά τελικά επικρατεί ο εφησυχασμός, η απραξία, η συνενοχή, η σιωπή.
Ελπίζω η βελτίωση του σχολείου που επιχειρείται σε όλα τα επίπεδα να μειώσει αυτά τα φαινόμενα, αλλά η αλήθεια είναι ότι με την ολόψυχη ΑΡΩΓΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ προς τους μαθητές σε όλα τα επίπεδα (βλέπε στην αρχή του κειμένου για το ρόλο μας στο σχολείο) σε συνδυασμό με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΠΟ, ΘΑ ΩΦΕΛΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, μορφωμένοι και συνειδητοποιημένοι πολίτες, πανέτοιμοι για τη ζωή έξω από το σχολείο. Τώρα συνάδελφοι πολλοί μαθητές αποφοιτούν από το Λύκειο με γνώσεις και δεξιότητες που θα έπρεπε να έχουν από το Δημοτικό ή το Γυμνάσιο. Το βλέπουμε στα γραπτά τους, είναι άδειες κόλλες αλλά τόσο εύγλωττες και αποκαλυπτικές. Η ζωή θα είναι πολύ δύσκολη γι αυτούς και ευθυνόμαστε όλοι, και το εκπαιδευτικό σύστημα και οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς. Ας αλλάξουμε νοοτροπία λοιπόν το συντομότερο, ας βοηθήσουμε τους μαθητές μας να βελτιωθούν και η αρχή πρέπει να γίνει ταυτόχρονα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, σε όλες τις τάξεις, από όλους τους εκπαιδευτικούς, από σήμερα.

Ελπίζω οι παλιότεροι και εμπειρότεροι συνάδελφοι να καταθέσουν τις απόψεις τους για τα παραπάνω ζητήματα για να συμβάλουν στη βελτίωση της νομοθεσίας ώστε να μην έχουμε πια άλλες άδικες απορρίψεις νεανικών ψυχών και για να μειωθεί η σχολική διαρροή. Αξίζει ΟΛΟΙ οι εκπαιδευτικοί να αφιερώσουμε χρόνο για σκέψη και μελέτη για τα τόσα πολλά και πολυσύνθετα προβλήματα της σχολικής ζωής και να επιχειρούμε να προτείνουμε λύσεις σε μια ευρεία συνεχή και γόνιμη διαλογική συζήτηση μεταξύ όλων των εμπλεκομένων στην εκπαίδευση (εκπαιδευτικών, μαθητών, γονέων, στελεχών εκπαίδευσης, ΥΠΕΠΘ κ.λπ. προσώπων και φορέων).

7)          ΠΑΙΔΕΙΑΣ … ΣΤΕΓΑΣΗ. 1ο ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων (το σχολείο μου). Ένα σχολείο 10 χρόνια σε containers σεισμοπαθών. Ένα θέμα για το οποίο έχει κάνει επερώτηση στη Βουλή ο κ. Βασ. Οικονόμου (αριθ. πρωτοκόλλου      4613, 17/01/08).

Το αρχικό κείμενο είναι στο http://www.meafora.gr/?p=1111 και δημοσιεύτηκε στις 12-5-2009. Γράφω νέο κείμενο εδώ με βάση τις νεότερες εξελίξεις. 

ΞΕΚΙΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΕΡΩΤΗΜΑ: ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2010 ΕΤΟΙΜΟ ΤΟ ΝΕΟ ΚΤΗΡΙΟ του ΕΠΑ.Λ. Άνω Λιοσίων, που για 8 χρόνια στέκει γιαπί 100 μέτρα από τα containers όπου κάνουμε μάθημα; ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΓΙΑΣΜΟ ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2010 ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ ΑΝΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΥΛΗ ΠΕΡΙΣΤΟΙΧΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ CONTAINERS;

Δείτε σας παρακαλώ τις λεπτομέρειες. Για το θέμα αυτό έχουμε κάθε χρόνο (είχαμε ήδη εφέτος) καταλήψεις του σχολείου από μαθητές που πιστεύουν ότι επειδή ζουν στα Άνω Λιόσια η Πολιτεία τους έχει ξεχάσει. Δυστυχώς και εγώ το πιστεύω. Θα συμφωνήσετε σε λίγα λεπτά ότι αυτά που περιγράφω συνοπτικά παρακάτω με δική μου πρωτοβουλία, ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΣΤΗ ΓΛΥΦΑΔΑ, ΣΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ, ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ, ΙΣΩΣ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΛΛΟΥ. Και αυτό είναι μια κοινωνική αδικία για τους άξιους μαθητές του σχολείου που έχω τη χαρά και την τιμή να υπηρετώ. Και θα δείτε παρακάτω γιατί είναι άξιοι. Αν και είμαι σίγουρος ότι το ξέρετε και το πιστεύετε και εσείς.

Μετά τους σεισμούς του 1999 και την αναγκαστική τότε πρόχειρη (ποιος θα φανταζόταν ότι θα ήταν ΜΟΝΙΜΗ) μεταστέγαση του σχολείου σε containers σεισμοπαθών και μερικές προκάτ αίθουσες, πέρασαν πολλά χρόνια αδιαφανών διαδικασιών διασπάθισης των χρημάτων του Δημοσίου και μάλιστα ΧΩΡΙΣ ΠΟΤΕ να δικασθεί έστω και ένας υπεύθυνος για τις παρανομίες, υπεξαιρέσεις, αθετήσεις υπογραφών και υποσχέσεων, για την αδιαφορία προς τις ευαίσθητες ψυχές των εφήβων μαθητών μας. Ορθώθηκε ένα γιαπί για να χρησιμοποιηθεί απλώς σαν πρόσχημα για τις οικονομικές ατασθαλίες (προσωπικά δεν ξέρω και δεν με νοιάζει ποιοι στέρησαν τα χρήματα από το σχολείο των παιδιών μας, πιστεύω ότι είναι γνωστοί και μη εξαιρετέοι από το νόμο, ας ασχοληθεί όμως μ’ αυτούς κάποτε και η ελληνική δικαιοσύνη) και αυτό το γιαπί, στέκει εκεί απέναντί μας, σιωπηλός μάρτυρας της προκλητικής αδιαφορίας και υποτίμησης των μαθητών μας.

Επιτέλους τα τελευταία δυο χρόνια έγιναν κάποιες πρόοδοι. Ήλθε το Σεπτέμβριο του 2007 ο υφυπουργός Παιδείας στο σχολείο μας προς τιμή του και έδωσε ώθηση στις διαδικασίες, μίλησε στους μαθητές και υποσχέθηκε ο αγιασμός σε δυο χρόνια να γίνει στο νέο σχολείο.  Πραγματικά με τις ενέργειές του ξεμπλόκαραν οι διαδικασίες, ο ΟΣΚ ανέλαβε το ζήτημα, έγινε ένας διαγωνισμός και ανατέθηκε σε νέο (3^ο; 4^ο;) εργολάβο το έργο το Γενάρη του 2009 επιτέλους. Γιατί τότε γράφω σήμερα αφού έγιναν αυτές οι ενέργειες;

1)    Γιατί περίμενα τα συνεργεία κατασκευής να έχουν ξεκινήσει να δουλεύουν 2-3 έστω μήνες αφότου ανέλαβε ο νέος εργολάβος, δηλαδή από το Γενάρη. Αλλά  γυρνώντας στο σχολείο το Σεπτέμβρη, πέρα από μια περίφραξη είδα ότι το γιαπί στέκει ίδιο και απαράλλακτο χωρίς καμιά ένδειξη προόδου εργασιών, χωρίς όπως φανταζόμουνα δεκάδες ανθρώπους να δουλεύουν πυρετωδώς (πλάνη οικτρά) και ενώ ήταν λογικό να έχει προχωρήσει το έργο την άνοιξη και το καλοκαίρι, εποχές κατάλληλες για κατασκευαστικές εργασίες. Δυστυχώς πιστεύω ότι ΠΑΛΙ κάπου κόλλησε (Ενστάσεις; Χρηματοδότηση; Προμήθειες υλικών; Πληρωμές συνεργείων; Δεν ξέρω) και νομίζω, χωρίς να είμαι ειδικός, ότι το έργο έχει πρακτικά σταματήσει ή προχωράει με ρυθμό χελώνας και πιο αργά ακόμη.

2)    Μετά λοιπόν από την πολύμηνη κατασκευαστική απραγία παρά την ΔΙΑΠΙΣΤΩΜΕΝΗ ανάθεση του έργου σε εργολάβο (μάθαμε και το όνομα της εταιρείας του, άρα είναι αλήθεια ότι το ανέλαβε) και με την εμπειρία τόσων ετών αδιαφορίας και κατάφωρης αθέτησης υποσχέσεων προς μαθητές, καθηγητές και γονείς, δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος ότι για μια ακόμη φορά δεν θα γίνουν τα ίδια και δεν θα μείνουμε στα containers για πολλά ακόμη χρόνια, χωρίς πάλι να αποδοθούν ευθύνες σε κανέναν και χωρίς να έχουμε λάβει ποτέ όλα αυτά τα χρόνια επαρκείς ειλικρινείς και γραπτές εξηγήσεις για ποιο λόγο εδώ στα Άνω Λιόσια, οι μαθητές μας πρέπει να υποτιμούνται, να απαξιώνονται και να αντιμετωπίζονται σαν παιδιά ενός κατώτερου Θεού.

Με δυο λόγια ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ προσωπικά (ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ) ότι την 1^η Σεπτέμβρη του 2010 θα είμαστε σε ένα φυσιολογικό σχολικό κτήριο (μετά δέκα χρόνια μάθημα σε containers) και θα μπορούν οι μαθητές μας να κάνουν μάθημα σε ανθρώπινες συνθήκες. Και συνάδελφος μηχανικός μου είπε ότι είναι δύσκολο, έχει πολλή δουλειά και θα έπρεπε να υπάρχει έντονη δραστηριότητα συνεργείων αυτή την εποχή για εγγυημένο αποτέλεσμα. Προχτές μας είπαν ότι σε άλλο σχολείο του Καματερού δουλεύουν πυρετωδώς 40 άτομα (και πολύ καλώς κάνουν). Γι αυτό γράφω και απευθύνω το ερώτημα που ανέφερα ήδη στην εισαγωγή. ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2010 ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΓΙΑΣΜΟ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ ΑΝΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΥΛΗ ΠΕΡΙΣΤΟΙΧΙΣΜΕΝΗ από CONTAINERS;

Για να διαπιστώσετε τη σοβαρότητα του προβλήματος, επισκεφθείτε το ιστολόγιο του σχολείου μας http://epalanoliosion.blogspot.com/2008/12/blog-post_04.html όπου θα βρείτε όλο το ιστορικό και φωτογραφίες από το σχολείο μας. Παραθέτω εδώ τρεις φωτογραφίες, τις  … αίθουσες διδασκαλίας (containers) και το γιαπί που ελπίζουμε να γίνει σχολείο κάποτε. Το αδηφάγο (σε χρήματα και ελπίδες) αυτό κτήριο – φάντασμα είναι πολύ κοντά μας, στα 100 μέτρα και μας κοιτάζει θαρρείς ειρωνικά, όταν από τα παράθυρα των containers και των προκάτ αιθουσών όπου κάνουμε μάθημα ξεφύγει η ματιά μας προς την ελπίδα. Πόση αλήθεια αντίθεση των εγκαταστάσεων του σχολείου μας, που υπηρετούμε και αγαπάμε, με το Κέντρο Πάλης των Ολυμπιακών Αγώνων που βρίσκεται 300 μέτρα από εδώ και έχοντας θαρρείς εκπληρώσει το χρέος του χρησιμεύει τώρα πια μόνο για ακριβοπληρωμένα τηλεπαιχνίδια. Πόση αντίθεση με τα βιοκλιματικά κτήρια που κατασκευάζει ο ΟΣΚ, όχι όμως εδώ στα Άνω Λιόσια, στην ΥΠΟΛΟΙΠΗ Ελλάδα. Εδώ αντί να γράφουμε έξω από τις τάξεις «Αίθουσα 1 Τμήμα Α1 ..» γράφουμε «Κοντέινερ 1 Τμήμα Α1 …» και πιο πέρα λίγο «Κοντέινερ καθηγητών» !!!

 

Και την ώρα του μαθήματος η ματιά και το μυαλό εύκολα ξεφεύγουν από το χώρο αυτό των containers όπου αναγκαστικά βρίσκεται το σώμα, γιατί στο χώρο αυτό συχνά το ταβάνι στάζει, το κλιματιστικό αργεί να φέρει τη ζέστη, τα χνώτα 20 ατόμων σε ένα μικρό κλειστό χώρο κάνουν τη μετάδοση των ιών και μικροβίων μια εύκολη υπόθεση, τα παράθυρα και οι πόρτες συχνά ή δεν ανοίγουν ή δεν κλείνουν καλά, ακόμα κι ο ψίθυρος διογκώνεται, το μάθημα από τις διπλανές «τάξεις» ακούγεται ξεκάθαρα μέσα από το φτενό διαχωριστικό, η μπάλα μας τρομάζει με τον εκκωφαντικό θόρυβο που κάνει χτυπώντας απρόσμενα στο ..αντηχείο μας, ο μαθητής της διπλανής τάξης (που ΔΕΝ έχει πόρτα) για να βγει περνάει μέσα από την τάξη μας, κανείς δεν περπατάει στο στενό διάδρομο ανάμεσα στα θρανία, ούτε μαθητής, ούτε δάσκαλος (οριακά χωρούν στο πλάι γυρισμένοι), το κέφι για μάθημα δύσκολα βρίσκεται, το κουδούνι αργεί ακόμη για να ξεφύγουμε…

Θα ήθελα όμως να αναφέρω κάτι που ξέρω ότι γνωρίζετε πολύ καλά και ειδικά η αξιότιμη κα υφυπουργός, βουλευτής της περιοχής που έχει αρθρογραφήσει και σε τοπικές εφημερίδες για τα τοπικά προβλήματα. Γνωρίζετε λοιπόν ότι τα Άνω Λιόσια δεν μοιάζουν με άλλες γειτονιές της Αθήνας. Φυσικά είναι περιττό να αναφέρω ότι αυτό που συμβαίνει στην περιοχή αυτή δεν θα υπήρχε ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ περίπτωση να συμβεί π.χ. στην Κηφισιά, στη Γλυφάδα, στο Κέντρο της Αθήνας, στο Κολωνάκι, στο Φάληρο και ίσως πουθενά αλλού. Εκεί οι μαθητές –ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ- θα στεγάζονταν μέσα σε λίγους μήνες σε ολοκαίνουργιο κτήριο, καλύτερο από το προηγούμενο. Εδώ στα Άνω Λιόσια, αν και είναι μισή ώρα μόνο από το κέντρο της Αθήνας, το πολύ είκοσι λεπτά από το υπερσύγχρονο κτήριο του Υπουργείου Παιδείας, θαρρείς πως βλέπεις εικόνες όχι της σύγχρονης Ελλάδας αλλά μιας άλλης χώρας που βρίσκεται πολλές δεκαετίες πίσω στο χρόνο. Τα Άνω Λιόσια είναι μια εργατική αστική περιοχή όπου οι μαθητές, οι νέοι έφηβοι ΔΙΑΦΕΡΟΥΝ από τους μαθητές άλλων αστικών περιοχών. Και ειδικά οι μαθητές που φοιτούν στο Επαγγελματικό Λύκειο της περιοχής δεν είναι παιδιά ευκατάστατων οικογενειών, είναι παιδιά που έχουν βιώσει οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα, είναι παιδιά που συχνά αναγκάζονται να δουλέψουν από μικρή ηλικία για να βοηθήσουν την οικογένειά τους ακόμη και κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους (απογεύματα, νύχτες και Σαββατοκύριακα), είναι παιδιά που ζουν σε σπίτια κατεστραμμένα από σεισμούς ή σε λυόμενα ή σε containers, παιδιά που αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν γρηγορότερα από άλλα παιδιά χωρίς να χαρούν την ξενοιασιά και το παιχνίδι που εδικαιούντο και που δεν στηρίχτηκαν όσο έπρεπε από την τοπική κοινωνία όπου μεγάλωσαν. Είναι λοιπόν τα παιδιά που αξίζουν το σεβασμό, την αγάπη και την υποστήριξή μας αλλά και την προσοχή και φροντίδα της πολιτείας. Είναι μεγάλη αδικία, επειδή αυτά τα παιδιά μεγάλωσαν στα Άνω Λιόσια να στερούνται από την πολιτεία της στοιχειώδους μέριμνας που απολαμβάνουν οι μαθητές των περισσότερων περιοχών της χώρας μας. Είναι αδικία που στα τόσα προβλήματά τους που αγωνίζονται να ξεπεράσουν στην καθημερινή τους ζωή, προστίθενται αξεπέραστα εμπόδια στην πνευματική και ψυχική τους ανάπτυξη, όπως το κτήριο-φάντασμα, το γιαπί που ΔΕΝ γίνεται σχολείο, που μαρτυράει την αδιαφορία και την εγκατάλειψή τους από την πολιτεία. ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΙΑ, ΕΔΩ ΣΤΑ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ, ΛΙΓΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ, ΤΟΝ 21^Ο ΑΙΩΝΑ, Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ. 

Επανέρχομαι λοιπόν στο ένα και μοναδικό ΕΡΩΤΗΜΑ. Απαντήστε μας σας παρακαλώ, αφού ζητήσετε από τους υπεύθυνους τα σχετικά χρονοδιαγράμματα και τα σχέδια. ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 2010 ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΓΙΑΣΜΟ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΚΤΗΡΙΟ ΑΝΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΥΛΗ ΠΕΡΙΣΤΟΙΧΙΣΜΕΝΗ από CONTAINERS; Αν είναι δυνατόν μάλιστα πείτε στους υπευθύνους (ΟΣΚ; ΔΗΜΟΣ; ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ; Δεν ξέρω) να μας απαντήσουν γραπτώς. Για να είμαστε σε θέση να κοιτάξουμε τους μαθητές μας στα μάτια και να τους πούμε αλήθεια αυτή τη φορά.  Και για να αρχίσει κάτι να αλλάζει επιτέλους, προς το καλύτερο και για τα παιδιά μας των Άνω Λιοσίων.

8)          ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (Πανελλαδικές εξετάσεις, Γενική Παιδεία, Κτηριακά προβλήματα κ.ά.), μέρος 1ο

Ευτυχώς αρκετά από τα παρακάτω προβλήματα θα επιλυθούν στα πλαίσια της μεταρρύθμισης που θα οδηγήσει στο νέο Τεχνολογικό Λύκειο και σε ένα νέο σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, απλώς τα θέτω υπόψη σας όπως ακριβώς ίσχυαν τη στιγμή που υπέβαλα την επιστολή για να ληφθούν υπόψη στους σχεδιασμούς σας.

Με αφορμή το γράμμα ενός μαθητή ΕΠΑ.Λ. που έδινε πανελλαδικές εξετάσεις εφέτος και ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας για πολλά ζητήματα του εκπαιδευτικού συστήματος στο οποίο φοίτησε, (διαβάστε τις απόψεις του στο http://www.meafora.gr/?p=1915) θα θίξω πιο αναλυτικά ένα από τα ζητήματα που έβαλε για τις ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΑ.Λ. και θα μιλήσω και για κάποιες άλλες σημαντικές ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ / ΑΔΙΚΙΕΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, κάνοντας και σχετικές προτάσεις βελτίωσης.

Με τη δημοσίευση του προγράμματος των πανελλαδικών εξετάσεων πριν λίγο καιρό, φάνηκε ότι δεν προβλέπονται ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ για τους υποψήφιους μαθητές από τα Επαγγελματικά Λύκεια που δεν θα δώσουν ένα μάθημα λόγω ασθένειας, ενώ προβλέπονται αυτές κανονικά για τους υποψήφιους από τα Γενικά Λύκεια. Δυστυχώς, δεν ήταν έκπληξη, γινόταν στους μαθητές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και παλιότερα, ήταν απλώς μια ακόμη διάκριση, μια ακόμη απόδειξη της ΑΝΙΣΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ.

Στην Ελλάδα δυστυχώς τα Επαγγελματικά Λύκεια αντιμετωπίζονται σαν σχολεία δεύτερης κατηγορίας και από το κράτος και από την ελληνική κοινωνία. Και αντιστοίχως, οι μαθητές τους αντιμετωπίζονται σαν μαθητές δεύτερης κατηγορίας και υφίστανται τις κοινωνικές συνέπειες αυτής της άδικης κατηγοριοποίησης. Επ’ ευκαιρίας του διαλόγου για την Παιδεία, θα θυμίσω μερικά παραδείγματα αδικιών σε βάρος των μαθητών της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στη χώρα μας που είναι πολύ γνωστά και αρκετά από αυτά έχω κατά καιρούς αναφέρει αναλυτικά είτε στο meafora, είτε σε άλλα blogs, είτε με αλληλογραφία προς το ΥΠΕΠΘ, ως προβλήματα προς επίλυση. Θα κάνω και μερικές σχετικές προτάσεις για τη βελτίωση της κατάστασης και την άρση των αδικιών.

Θα θυμάστε πόσο καθυστερημένα μετά από πολλές φωνές διαμαρτυρίας δόθηκε μια λύση για τους μαθητές των Τ.Ε.Ε. που είχαν απορριφθεί λόγω απουσιών στην Γ’ τάξη και που δεν είχε προβλεφθεί γι αυτούς επανάληψη της τάξης στα νεοσύστατα ΕΠΑ.Λ., αλλά θα αναγκάζονταν να κάνουν δύο επαναληπτικές τάξεις. (http://gst2008.blogspot.com/2008/05/blog-post.html )

Θα έχετε υπόψη σας τις διαφορές στα ωρολόγια προγράμματα, σύμφωνα με τα οποία οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. διδάσκονται την ίδια ύλη σε λιγότερες ώρες ή δεν διδάσκονται κάποια μαθήματα προαπαιτούμενα, όπως π.χ. τη Βιολογία στη Β’ τάξη, που θέτει τις βάσεις και διευκολύνει την κατανόηση και εμπέδωση της πανελλαδικώς εξεταζόμενης ύλης Βιολογίας (Γενικής Παιδείας και Κατεύθυνσης) της Γ’ τάξης ( http://gst2008.blogspot.com/2008/10/blog-post_11.html ). Έτσι, τουλάχιστον στη Βιολογία, οι μαθητές της Γ’ ΕΠΑ.Λ. θα υστερούν σε σχέση με τους μαθητές της Γ’ τάξης των Γενικών Λυκείων. Κάνω άμεσα εδώ την πρόταση να ΠΡΟΣΤΕΘΕΙ ΜΙΑ ΩΡΑ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΗΣ Β’ ΕΠΑ.Λ. ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ως προαπαιτούμενο για τη διδασκαλία της Βιολογίας στην Γ’ Τάξη ΕΠΑ.Λ., όπως ακριβώς στο Γενικό Λύκειο. Αλλιώς, ας αιτιολογηθεί επαρκώς η διαφορετική αντιμετώπιση των μαθητών ΓΕ.Λ. και ΕΠΑ.Λ. ΕΙΔΙΚΑ σε αυτό το μάθημα Γενικής Παιδείας.

Θα γνωρίσατε πρόσφατα, που δόθηκε κάποια δημοσιότητα, το ΚΤΗΡΙΑΚΟ ΧΡΟΝΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΣΤΑ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΑ, όπου οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. στεγάζονται σε άθλιες συνθήκες σε containers σεισμοπαθών 10 χρόνια μετά τους σεισμούς, ενώ ένα κτήριο φάντασμα, στα μπετά ακόμη εδώ και πολλά χρόνια, να χάσκει απέναντί τους περιμένοντας κι άλλες χρηματοδοτήσεις για να τελειώσει. Και ακόμη δεν έχουμε λάβει καμιά έγγραφη ενημέρωση για την πορεία του έργου, για το πότε επιτέλους θα φύγουμε από τα containers να μπούμε σε αίθουσες διδασκαλίας!!. Δείτε http://www.meafora.gr/?p=1111 και όλο το ιστορικό με τις φωτογραφίες – ντοκουμέντα στο http://epalanoliosion.blogspot.com/2008/12/blog-post_04.html .

Γνωρίζετε ότι επί δεκαετίες οι μαθητές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, πριν σωστά θεσμοθετηθούν τα ΕΠΑ.Λ., δεν εδικαιούντο ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ σε εξετάσεις πανελλαδικές για τα Α.Ε.Ι. παρά μόνο με ειδικό ποσοστό για τα Τ.Ε.Ι., ακόμη και αν κάποιες σχολές Α.Ε.Ι. είχαν άμεση σχέση με τον Τομέα στον οποίο φοιτούσαν.

Θα γνωρίζετε την εφαρμογή προγραμμάτων σπουδών στις ΕΠΑ.Σ. τα οποία ΔΕΝ ΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Οι ΕΠΑ.Σ. περιέχουν ειδικότητες που κατά το νομοθέτη δεν απαιτούν θεωρητική υποστήριξη αλλά μόνο πρακτική εξάσκηση και θα «βγάζουν ειδικευμένους τεχνίτες». Αφαιρώντας όμως τη Γενική Παιδεία από τους εφήβους μαθητές μας βάζουμε ουσιαστικά ένα φραγμό στη μόρφωσή τους και τη νοητική τους εξέλιξη (που συνεχίζεται στην εφηβεία) και εμποδίζουμε την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και την απόκτηση κοινωνικών δεξιοτήτων που είναι απαραίτητες για τη ζωή τους. Και βέβαια ούτε λόγος για να τους δοθεί απολυτήριο Λυκείου ή να συμμετάσχουν σε εξετάσεις για ΑΕΙ/ΤΕΙ με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να μπαίνουν στην κοινωνία μετά το σχολείο στερούμενα από βασικά εφόδια που θα έχουν όλοι οι άλλοι μαθητές. (http://gst2008.blogspot.com/2008/01/blog-post_4291.html ). Κάνω εδώ άμεσα την πρόταση: ΙΣΟΤΙΜΗ ΠΑΡΟΧΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΦΟΙΤΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΠΑ.Σ., ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΣΤΑ Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι. ΑΝ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ.

Θα γνωρίζετε τα προβλήματα με τα σχολικά βιβλία των ΕΠΑ.Λ. με τα λάθη και παραλείψεις που επισημαίνονται και στο γράμμα του μαθητή που διαμαρτύρεται και για τη μεγάλη, στριφνή και δύσκολη ΥΛΗ, ελλείψεις σημαντικές σε θέματα ασφάλειας κατά την εργασία και μη ενημέρωση των βιβλίων για νέες τεχνολογικές εξελίξεις. (http://www.meafora.gr/?p=1915)

Γνωρίζετε επίσης πολύ καλά ότι οι μαθητές που φοιτούν στα ΕΠΑ.Λ., στην Επαγγελματική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση γενικότερα δεν είναι συνήθως παιδιά ευκατάστατων οικογενειών, είναι παιδιά που έχουν βιώσει οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα, είναι παιδιά που αναγκάζονται να δουλέψουν από μικρή ηλικία για να βοηθήσουν την οικογένειά τους, είναι παιδιά που ζουν σε σπίτια κατεστραμμένα από σεισμούς ή σε λυόμενα ή σε containers, παιδιά που μπορεί να έχουν προβλήματα υγείας τα ίδια ή μέλη της οικογένειάς τους, παιδιά που αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν γρηγορότερα από άλλα παιδιά χωρίς να χαρούν την ξενοιασιά και το παιχνίδι που εδικαιούντο και που δεν στηρίχτηκαν όσο έπρεπε από την τοπική κοινωνία όπου μεγάλωσαν. Είναι λοιπόν τα παιδιά που αξίζουν το σεβασμό, την αγάπη και την υποστήριξή μας.

Αλλά φυσικά θα γνωρίζετε και την πραγματικότητα, ότι δυστυχώς οι μαθητές αυτοί πολλές φορές υποτιμούνται από την κοινωνία μας, συχνά ακόμη και από το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον και χαρακτηρίζονται αδίκως ως μαθητές αδιάφοροι, αμελείς, με φτωχές δυνατότητες με αφορμή τη βαθμολογία που είχαν λάβει στο Γυμνάσιο, που όμως είναι πολύ σαθρό κριτήριο για τη δυσμενή κρίση ενός εφήβου σε τόσο μικρή ηλικία, που ακόμη δεν του δόθηκαν οι ευκαιρίες και τα κίνητρα να αναδείξει τις ικανότητές του με βάση και τα ενδιαφέροντά του.
Θα έχετε επίσης ενημερωθεί για τα μεγάλα ποσοστά σχολικής αποτυχίας και μαθητικής διαρροής στην Επαγγελματική Εκπαίδευση, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ λόγω της απαξίωσης και υποτίμησης από την κοινωνία του σχολείου στο οποίο φοιτούν και από το οποίο ευελπιστούσαν να κερδίσουν τα εφόδια για μια επαγγελματική διέξοδο στη ζωή τους.

Αρκετοί από τους μαθητές αυτούς των ΕΠΑ.Λ. καταφέρνουν με αξιώσεις να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις δυσκολίες και να μπουν στη μάχη των πανελλαδικών εξετάσεων για να διεκδικήσουν, όπως οι συμμαθητές τους των Γενικών Λυκείων, μια θέση στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Και τα παιδιά αυτά χρειάζεται να καταβάλουν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από τους πιο ευνοημένους κοινωνικά και οικονομικά συμμαθητές τους των Γενικών Λυκείων, για να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα που θα ανταμείψει τους κόπους τους και θα τους βοηθήσει να ξεφύγουν από τα οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματά τους και θα τους εξασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο.

Είναι πραγματικά λοιπόν αδικία, ένας μαθητής ή μια μαθήτρια που είχε την ατυχία σαν άνθρωπος να αρρωστήσει και να μη δώσει ένα μάθημα στις πανελλαδικές εξετάσεις να καταδικαστεί σε βέβαιη αποτυχία, αντί να φροντίσει η πολιτεία να του παράσχει τη δυνατότητα να συμμετάσχει σε επαναληπτικές πανελλαδικές εξετάσεις τον Ιούλιο, όπως στους συμμαθητές του των Γενικών Λυκείων. Και αν σκόπιμα αποκλείστηκαν από το νομοθέτη αυτοί οι μαθητές των ΕΠΑ.Λ. από τη δυνατότητα επαναληπτικών εξετάσεων, υπάρχει θέμα φυσικά άνισης μεταχείρισης και κοινωνικής διάκρισης. Αλλά ακόμη και αν «εκ παραδρομής» δεν ορίστηκαν επαναληπτικές εξετάσεις για τα ΕΠΑ.Λ., είναι κι αυτό πολύ άδικο και δείχνει ότι η Επαγγελματική Εκπαίδευση είναι υποτιμημένη, ξεχασμένη σε μεγάλο βαθμό και δεν της αποδίδεται η σημασία που πρέπει, όπως στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες.

Υπάρχει χρόνος. Πρέπει άμεσα να δοθεί μια λύση με ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΑ εγκύκλιο και ΝΑ ΟΡΙΣΘΟΥΝ ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΕΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΙΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑ.Λ., ώστε να νιώσουν οι λίγοι μαθητές που αρρώστησαν κατά τη διάρκεια των πανελλαδικών εξετάσεων ότι η πολιτεία δεν τους εγκατέλειψε αλλά και όλοι οι μαθητές της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα τους σέβεται και τους υπολογίζει, όπως τους αξίζει. Σαν έφηβους μαθητές, άξιους αυριανούς πολίτες που σ’ αυτούς θα βασιστεί η ανάπτυξη της χώρας μας.

9)          Βράβευση αριστούχων μαθητών – Διακρίσεις σε βάρος μαθητών της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, μέρος 2ο

Πρόσφατα, με εξαιρετικά επείγουσα εγκύκλιο από τη ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ Δ/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΤΜΗΜΑ Γ΄, 17/06/2009, Αριθ. Πρωτ.:69826/Γ2 ανακοινώθηκε η «Βράβευση αριστούχων μαθητών» από τον Τραπεζικό Όμιλο της EFG Eurobank – Ergasias, που στο πλαίσιο της κοινωνικής του δράσης στον τομέα της Παιδείας, καθιέρωσε από το 2003 σε συνεργασία με το ΥΠ.Ε.Π.Θ. το πρόγραμμα χορηγιών με τίτλο «Η μεγάλη στιγμή για την Παιδεία». Σύμφωνα με το πρόγραμμα αυτό, το 2009 θα βραβευτεί με χρηματικό έπαθλο 1.000 ευρώ ο μαθητής κάθε Γενικού και Επαγγελματικού Λυκείου της χώρας, ο οποίος φοίτησε κατά το τρέχον σχολικό έτος στην τελευταία τάξη, αποφοίτησε με άριστα στο απολυτήριο και συγκέντρωσε το μεγαλύτερο Γενικό Βαθμό Πρόσβασης.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΦΥΣΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΗΣ EUROBANK, αλλά πρέπει να επισημάνουμε ότι σύμφωνα με τα κριτήρια χορήγησης του βραβείου, ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ ΟΜΑΔΑΣ Α που εξετάζονται με το σύστημα των 4 μαθημάτων για Τ.Ε.Ι. (όπως επί χρόνια αποκλείονταν οι αριστούχοι απόφοιτοι των Τ.Ε.Ε. πριν την πρόσφατη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση). Περιλαμβάνονται οι μαθητές μόνο της ομάδας Β που είναι πολύ λιγότεροι, π.χ. στο δικό μας σχολείο, σε όλα τα σχολεία της Δυτικής Αττικής και φυσικά σε πολλά ακόμη σχολεία δεν υπήρχαν μαθητές ομάδας Β, αλλά μόνο ομάδας Α (δεν εξετάζω επί του παρόντος τις αιτίες του φαινομένου αυτού που χρειάζονται μελέτη και αντιμετώπιση). Αυτό αποδεικνύεται από την εγκύκλιο που μιλάει για Γενικό Βαθμό Πρόσβασης, που προκύπτει από τη βεβαίωση πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Τέτοιο βαθμό πρόσβασης και βεβαίωση λαμβάνουν ΜΟΝΟ οι μαθητές ΓΕ.Λ. και ΕΠΑ.Λ. ομάδας Β και ΟΧΙ οι μαθητές ΕΠΑ.Λ. ομάδας Α.

Έτσι αποκλείστηκε ο αριστούχος μαθητής της προηγούμενης παραγράφου http://www.meafora.gr/?p=1915 που με άριστα τα 2000 μόρια πήρε 1932 !!! και όμως δεν δικαιώθηκε του βραβείου.

Η διάκριση αυτή σε βάρος των μαθητών ΕΠΑ.Λ. (ομάδας Α) έγινε χωρίς πιστεύω ευθύνη της Τράπεζας, που δεν μπορεί να γνωρίζει τα εξεταστικά συστήματα και οι προθέσεις της ήταν να βραβεύσει αριστούχους από όλα τα σχολεία. Όμως επειδή π.χ. στο δικό μας σχολείο (και εκατοντάδες άλλα) δεν είχαμε μαθητές ομάδας Β, ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΑΒΕΥΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ενώ φυσικά είχαμε ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΥΣ ομάδας Α που έδωσαν εξετάσεις και πέρασαν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι αριστούχοι αυτοί μαθητές αντί του βαθμού πρόσβασης μπορούν να συγκριθούν με βάση τα μόρια που συγκέντρωσαν στις πανελλαδικές εξετάσεις ώστε να προκύψει ένας που θα λάβει το χρηματικό έπαθλο, Ο ΑΡΙΣΤΟΥΧΟΣ δηλαδή ΜΕ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΟΡΙΑ (αντί με το μεγαλύτερο βαθμό πρόσβασης που είναι απολύτως ΙΣΟΔΥΝΑΜΟ κριτήριο).

Το βραβείο αυτό δεν θα λύσει όλα τα προβλήματα των σχετικά λίγων αριστούχων μαθητών των ΕΠΑ.Λ. σε όλη την Ελλάδα (τα ΕΠΑ.Λ. είναι πολύ λιγότερα από τα ΓΕ.Λ.), όμως θα είναι οικονομική ανακούφιση για τις οικογένειές τους και φυσικά θα αποτελεί ένα σημαντικό κίνητρο και για τους επόμενους μαθητές να προσπαθούν να αριστεύσουν. Και όπως έχω ξαναγράψει, και στις προηγούμενες παραγράφους, στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια ΑΝΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ με σειρά διακρίσεων που ελπίζω να εξαλειφθούν το συντομότερο.

Θα ήθελα να λάβετε υπόψη σας, ότι αυτοί οι μαθητές που αριστεύουν στα ΕΠΑ.Λ. και δίνουν τη μάχη των πανελλαδικών εξετάσεων (είτε ομάδας Α είτε ομάδας Β) έχουν ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ για το παραπάνω βραβείο γιατί δεν είναι συνήθως παιδιά ευκατάστατων οικογενειών, είναι παιδιά που έχουν βιώσει οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα, είναι παιδιά που αναγκάζονται να δουλέψουν από μικρή ηλικία για να βοηθήσουν την οικογένειά τους, είναι παιδιά που ζουν σε σπίτια κατεστραμμένα από σεισμούς ή σε λυόμενα ή σε containers, παιδιά που μπορεί να έχουν προβλήματα υγείας τα ίδια ή μέλη της οικογένειάς τους, παιδιά που αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν γρηγορότερα από άλλα παιδιά χωρίς να χαρούν την ξενοιασιά και το παιχνίδι που εδικαιούντο και που δεν στηρίχτηκαν όσο έπρεπε από την τοπική κοινωνία όπου μεγάλωσαν. Είναι λοιπόν τα παιδιά που αξίζουν το σεβασμό, την αγάπη και την υποστήριξή μας και όχι να υφίστανται διακρίσεις όπως στη βράβευση των αριστούχων. Αρκετοί από τους μαθητές αυτούς των ΕΠΑ.Λ. καταφέρνουν με αξιώσεις να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις δυσκολίες και να μπουν στη μάχη των πανελλαδικών εξετάσεων για να διεκδικήσουν, όπως οι συμμαθητές τους των Γενικών Λυκείων, μια θέση στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Και τα παιδιά αυτά χρειάζεται να καταβάλουν ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ από τους πιο ευνοημένους κοινωνικά και οικονομικά συμμαθητές τους των Γενικών Λυκείων, για να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα που θα ανταμείψει τους κόπους τους και θα τους βοηθήσει να ξεφύγουν από τα οικογενειακά και κοινωνικά προβλήματά τους και θα τους εξασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο.

Προτείνω λοιπόν στους υπεύθυνους του προγράμματος της EFG Eurobank – Ergasias και του ΥΠΕΠΘ να αναιρέσουν την αδικία ΑΜΕΣΑ και να ζητήσουν από τα ΕΠΑ.Λ. συμπληρωματικά τα στοιχεία των μαθητών ομάδας Α που αρίστευσαν και συγκέντρωσαν τα περισσότερα μόρια στις πανελλαδικές, ώστε να χορηγηθεί και σ’ αυτούς το βραβείο ΠΟΥ ΕΠΑΞΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ, ισότιμα με τους συμμαθητές τους των ΓΕ.Λ. και ΕΠΑ.Λ. ομάδας Β.

Ελπίζω στο παραπάνω αίτημά μου να συμφωνήσουν οι Διευθυντές, Προϊστάμενοι, Σύμβουλοι σε όλες τις βαθμίδες της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και εφόσον ερωτηθούν να το υποστηρίξουν, όπως ευελπιστώ να γίνει και για τα άλλα ζητήματα διακρίσεων σε βάρος των μαθητών μας. Είμαι σίγουρος ότι η Τράπεζα EFG Eurobank – Ergasias δεν θα έχει αντίρρηση γιατί η πράξη αυτή που θα εξαλείψει μια μεγάλη αδικία, συμβαδίζει απόλυτα με το σκοπό θεσμοθέτησης του προγράμματος χορηγιών με τίτλο «Η μεγάλη στιγμή για την Παιδεία» στο πλαίσιο της κοινωνικής της δράσης στον τομέα της Παιδείας.

Σημειώνω ότι εκ μέρους της Eurobank που της κοινοποίησα την επιστολή μου μου απάντησε ευγενέστατα τηλεφωνικώς μια υπεύθυνη κυρία (δεν συγκράτησα το όνομά της) που μου είπε ότι θα βραβεύουν όποιους υποδεικνύει κάθε φορά το Υπουργείο και την επόμενη χρονιά θα το δούν θετικά αν τεθεί εγκαίρως το σχετικό αίτημα για τους αριστεύσαντες των ΕΠΑ.Λ.

10)   ΕΠΑ.Σ. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ - ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΒΟΗΘΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ

Στο ΦΕΚ 427 / 13-3-2008, αναπτύσσεται το ωρολόγιο πρόγραμμα για τις ΕΠΑ.Σ. ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΒΟΗΘΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ. Μα δεν αποφάσισε ΣΩΣΤΑ η πολιτεία ότι η ειδικότητα Βοηθών Νοσηλευτών θα περιλαμβάνεται στα ΕΠΑ.Λ, στον Τομέα Υγείας και Πρόνοιας, ώστε οι μαθητές να διδάσκονται και μαθήματα Γενικής Παιδείας που τους είναι απαραίτητα για την άσκηση του λειτουργήματος του Νοσηλευτή; Γιατί αυτά τους βοηθούν να αναπτύξουν γνωστικές και κοινωνικές δεξιότητες επικοινωνίας, λόγου, λήψης αποφάσεων, επίλυσης προβλημάτων, αναλυτικές και συνθετικές ικανότητες και να βελτιωθούν σε προσωπικό επίπεδο για να μπορούν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες του επαγγέλματός τους με υπευθυνότητα και αποτελεσματικότητα με στόχο τη βελτίωση και διατήρηση της υγείας των συνανθρώπων μας.
Μα τότε γιατί η πολιτεία δημιουργεί την ειδικότητα αυτή εκτός από τα ΕΠΑ.Λ. και σε ΕΠΑ.Σ. (άλλου Υπουργείου) και βάζει τους γονείς και τα παιδιά σε δίλημμα για τις επιλογές τους; Θα έχουν οι απόφοιτοι των διαφορετικών σχολείων διαφορετικά επαγγελματικά δικαιώματα; Θα έχουν μάθει διαφορετικά πράγματα; Δεν θα ασκούν το ίδιο επάγγελμα; Δεν θα έχουν αδικηθεί τα παιδιά στις ΕΠΑ.Σ. του Υπουργείου Υγείας που δεν θα έχουν απολυτήριο Λυκείου και θα έχουν ΕΛΛΙΠΗ μόρφωση, χωρίς Γενική Παιδεία;
Πρόταση λοιπόν για το διάλογο για την Παιδεία. Το ΥΠΕΠΘ θα πρέπει να είναι ο αποκλειστικός φορέας εκπαίδευσης αφού γι αυτό λέγεται Υπουργείο Εθνικής Παιδείας. Τα άλλα Υπουργεία θα υποχρεούνται να λειτουργούν επικουρικά στην Εκπαίδευση παρέχοντας χώρους πρακτικής άσκησης στους μαθητές. Και η Γενική Παιδεία πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εκπαίδευσης όλων των μαθητών, αφού στοχεύει στην ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους και την παροχή δεξιοτήτων απαραίτητων για τους αυριανούς πολίτες της κοινωνίας μας.

11)   ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ – ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΠΕΙΓΟΥΝ (Ιούλιος 2009)

Ευτυχώς αρκετά και από τα παρακάτω προβλήματα θα επιλυθούν στα πλαίσια της μεταρρύθμισης που θα οδηγήσει στο νέο Τεχνολογικό Λύκειο και οι ΕΠΑ.Σ. θα ενσωματωθούν σ’ αυτό. Οι παρακάτω προτάσεις ήταν στην κατεύθυνση να προλαβαίναμε εφέτος να αρχίσει πρόγραμμα διδασκαλίας μαθημάτων Γενικής Παιδείας και σχέδια για μεταβατικές διατάξεις ώστε να μπορέσουν να πάρουν Απολυτήριο όσοι τα παρακολουθούσαν ήδη στο τέλος της χρονιάς  2009 – 2010. Ίσως τώρα είναι αργά, αλλά δείτε τις προτάσεις, ώστε αν το νέο Τεχνολογικό Λύκειο καθυστερήσει 1-2 χρονιές μέχρι να ολοκληρωθεί η μελέτη του νέου συστήματος, τουλάχιστον ΝΑ ΜΕΙΩΘΟΥΝ ΟΙ  ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ  ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ που δεν θα το προλάβουν.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΒΕΛΤΙΩΤΙΚΩΝ ΡΥΘΜΙΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΑ.Σ. ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ.

Στις 18 Ιουλίου ανακοινώθηκαν οι προθέσεις του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης σχετικά με την αναδιαμόρφωση του πλαισίου λειτουργίας της Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και σχετικά με την αντιμετώπιση ζητημάτων πιστοποίησης επαγγελματικών προσόντων των αποφοίτων σε συνδυασμό με τα προτεινόμενα από την Ε.Ε. επίπεδα αναγνώρισης. Με σύγκλιση προτάσεων φορέων και κομμάτων προτάθηκε η καθιέρωση ενός Ενιαίου τύπου Λυκείου Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης καθώς και Ενιαία Μεταλυκειακή Βαθμίδα Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης για την απόκτηση εξειδίκευσης σε διαφορετικά επίπεδα. Αυτή η πρόταση είναι μια καταρχήν ΘΕΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ γιατί σηματοδοτεί τουλάχιστον την ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΠΟΥ ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΝΙΑΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ. Ελπίζουμε βέβαια το νέο αυτό Λύκειο να διατηρεί τα θετικά χαρακτηριστικά των Επαγγελματικών Λυκείων που είναι αναβαθμισμένα σχολεία σε σχέση με τα παλαιότερα Τ.Ε.Ε. και να είναι ακόμη καλύτερο όσον αφορά τα προγράμματα σπουδών και να διορθώνει τις αδικίες που μέχρι τώρα υφίστανται οι μαθητές που επιλέγουν την Επαγγελματική Εκπαίδευση (http://www.meafora.gr/?p=1955, http://www.meafora.gr/?p=2229, http://www.meafora.gr/?p=1875, http://www.meafora.gr/?p=891 κ.ά. που έχουμε επισημάνει συχνά και βρίσκονται αρχειοθετημένα στο http://gst2008.blogspot.com/).

Σε παλιότερες δημοσιεύσεις (ΠΡΙΝ την έναρξη λειτουργίας των ΕΠΑ.Σ., «Απόψεις και Προτάσεις για ΕΠΑ.Λ. – ΕΠΑ.Σ. Αθήνα, 25/03/2007» (http://www.edra.gr/modules1.php?name=News&file=article&sid=30435) και (ΕΠΑ.Λ. – ΕΠΑ.Σ. Προβληματισμοί. 9/1/2008 http://gst2008.blogspot.com/2008/01/blog-post_4291.html ) και πολύ συχνά και αργότερα σε sites, blogs και με επιστολές σε ΥΠ.Ε.Π.Θ. και Π.Ι. είχα τονίσει – χωρίς να εισακουσθώ φυσικά – ότι το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΑΔΥΝΑΜΟ σημείο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης μετά την πρόσφατη Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση ήταν η δομή των ΕΠΑ.Σ. που είναι υποβαθμισμένα σχολεία σε σχέση με τα πρώην Τ.Ε.Ε., όπως υποβαθμισμένες είναι και οι ΕΠΑ.Σ. του Ο.Α.Ε.Δ. και άλλων Υπουργείων π.χ. Υγείας Πρόνοιας (βλ. http://www.meafora.gr/?p=1875) γιατί οι μαθητές τους ΣΤΕΡΟΥΝΤΑΙ ΒΑΣΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ όπως είναι η Γενική Παιδεία, το Απολυτήριο Λυκείου και η δυνατότητα να δίνουν εξετάσεις σε Α.Ε.Ι./Τ.Ε.Ι. Ειδικά η αναγκαιότητα παροχής Γενικής Παιδείας έχει αναλυθεί επαρκώς στα παραπάνω άρθρα και σχετίζεται όπως είναι ευνόητο με την ολόπλευρη πνευματική, ψυχική και σωματική ανάπτυξη των εφήβων. Τα μαθήματα Γενικής Παιδείας βοηθούν τους μαθητές να αναπτύξουν γνωστικές και κοινωνικές δεξιότητες επικοινωνίας, λόγου, λήψης αποφάσεων, επίλυσης προβλημάτων, αναλυτικές και συνθετικές ικανότητες και να βελτιωθούν σε προσωπικό επίπεδο για να μπορούν να αντιμετωπίσουν μετά το σχολείο με επιτυχία τις προσωπικές και επαγγελματικές δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν στην απαιτητική σύγχρονη κοινωνία. Και βέβαια πρόσθετες δυσκολίες στην επαγγελματική σταδιοδρομία τους θα προκύψουν στο μέλλον αφού δεν θα έχουν το τυπικό και ουσιαστικό ταυτόχρονα προσόν της κατοχής Απολυτηρίου Λυκείου που είναι απαραίτητο για να βρουν δουλειά και επίσης δεν θα έχουν την ευκαιρία να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, όπου σίγουρα πολλοί από αυτούς θα πετύχαιναν να εισαχθούν.

Η πρόταση του Σ.Π.Δ.Ε. για Ενιαίο Λύκειο Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης όπως έγραψα σηματοδοτεί επιτέλους την ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΩΝ (ΕΠΑ.Σ.) ΠΟΥ ΕΝΣΩΜΑΤΩΝΟΝΤΑΙ μαζί με τα ΕΠΑ.Λ. στο νέο Ενιαίο Επαγγελματικό Λύκειο, άρα ΛΥΝΕΙ τα παραπάνω προβλήματα. Όλοι οι μαθητές που επιλέγουν την Επαγγελματική Εκπαίδευση πια (ελπίζω ότι) θα διδάσκονται και μαθήματα Γενικής Παιδείας παράλληλα με τα μαθήματα Ειδικότητας, χωρίς αποκλεισμούς και διαχωρισμούς σε εφήβους που αξίζουν ή όχι να μορφωθούν ανάλογα με την εκπαιδευτική και επαγγελματική τους επιλογή (ΕΠΑ.Λ. – ΕΠΑ.Σ.). Και βέβαια ΟΛΟΙ θα λαμβάνουν και Απολυτήριο Λυκείου και Επαγγελματικό Πτυχίο και θα μπορούν να εισάγονται μετά από πανελλαδικές εξετάσεις στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Συγχαρητήρια λοιπόν στους συντελεστές της πρότασης που αντιμετώπισαν ένα βασικό πρόβλημα της προηγούμενης Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης (ας επιφυλαχθούμε λίγο βέβαια μέχρι να γίνει η τελική νομοθετική ρύθμιση). Ελπίζω επίσης και πιστεύω ότι η σχεδιαζόμενη ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ Ενιαία Μεταλυκειακή Βαθμίδα Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, σαν άμεση συνέχεια του Επαγγελματικού Λυκείου θα βελτιώνει ακόμη περισσότερο όσους μαθητές το επιθυμούν στην απόκτηση των αναγκαίων γνώσεων και δεξιοτήτων για να γίνονται πιο ικανοί και πιο εξειδικευμένοι επαγγελματίες και θα κατοχυρώνει τα επαγγελματικά τους δικαιώματα σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ας ξεκινήσω λοιπόν με προτάσεις για άμεση εφαρμογή.

ΠΡΟΤΑΣΗ 1η: ΜΕΤΑΛΥΚΕΙΑΚΗ ΒΑΘΜΙΔΑ
Ας διευκρινισθεί καταρχήν ότι η φοίτηση θα είναι εντελώς ΔΩΡΕΑΝ και θα παρέχονται τα απαραίτητα βιβλία, όργανα κ.λπ. αναγκαία βοηθητικά υλικά επίσης δωρεάν. Επίσης, είναι απαραίτητο να διευκρινισθεί άμεσα ότι στη σχεδιαζόμενη Ενιαία Μεταλυκειακή Βαθμίδα Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ θα παραμείνουν οι Εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και θα αξιοποιούνται τα Σχολικά Εργαστήρια στο μέγιστο δυνατό με παράλληλη συνεχή αναβάθμισή τους, γιατί θα πρόκειται για ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ και όχι απλώς Πρακτική Άσκηση. Επίσης βέβαια θα πρέπει να υπάρχει και ένας ικανός αριθμός ωρών για πρακτική άσκηση σε πραγματικούς χώρους εργασίας είτε κατά τη φοίτηση στη Μεταλυκειακή αυτή Βαθμίδα (π.χ. δύο μέρες την εβδομάδα) είτε μετά την ολοκλήρωσή της. H διάρκειά της προτείνεται να είναι συνήθως μονοετής και θα απευθύνεται στους αποφοίτους Επαγγελματικού Λυκείου αντίστοιχης ειδικότητας.

ΠΡΟΤΑΣΗ 2η: ΕΠΑΝΑΦΟΙΤΗΣΗ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ
Πρέπει επίσης να δίνεται η δυνατότητα ΕΠΑΝΑΦΟΙΤΗΣΗΣ των αποφοίτων Επαγγελματικού Λυκείου στη Β και Γ τάξη για παρακολούθηση των επαγγελματικών μαθημάτων άλλου Τομέα από αυτόν που είχαν τελειώσει στο παρελθόν. Η επαναφοίτηση δεν θα έχει όριο ηλικίας, θα μπορεί να γίνεται όσες φορές θέλει κάποιος για απόκτηση αν θέλει και Πτυχίο 2ης ή 3ης ειδικότητας και κάθε φορά αντίστοιχα θα μπορεί προαιρετικά να παρακολουθεί και το πρόγραμμα εκπαίδευσης της αντίστοιχης Μεταλυκειακής Βαθμίδας Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.
Δυνατότητα φοίτησης στη Β και Γ τάξη του Επαγγελματικού Λυκείου και αργότερα αν θέλουν και στη Μεταλυκειακή Βαθμίδα ή και επαναφοίτησης σε άλλο Τομέα θα πρέπει να έχουν και οι απόφοιτοι των Γενικών Λυκείων για να μπορούν να αποκτήσουν Επαγγελματικό Πτυχίο αν δεν εισαχθούν π.χ. στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ή αν θέλουν να ασκήσουν ένα συγκεκριμένο επάγγελμα σχετιζόμενο με τους Τομείς του Επαγγελματικού Λυκείου.
Σημειώνεται ότι στην επαναφοίτηση ΔΕΝ θα παρακολουθούν οι μαθητές ξανά τις ώρες διδασκαλίας των μαθημάτων Γενικής Παιδείας αφού έχουν ήδη Απολυτήριο Λυκείου που δεν ξαναχορηγείται. Επειδή μάλιστα οι ώρες διδασκαλίας των επαγγελματικών μαθημάτων και των μαθημάτων Γενικής Παιδείας διαχέονται ποικιλοτρόπως στο εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα, οι μαθητές που επαναφοιτούν θα έχουν βεβαίως αναγκαστικά αρκετά κενά ωριαία διαστήματα μεταξύ των ωρών που θα υποχρεούνται να παρακολουθήσουν. Αν υπάρχουν κενά στην αρχή ή στο τέλος της ημέρας θα μπορούν να φεύγουν από το σχολείο (εφόσον όπως θα συμβαίνει συνήθως θα είναι ενήλικοι). Στα κενά ωριαία διαστήματα μεταξύ των υποχρεωτικών ωρών παρακολούθησης θα μπορούν να μελετούν στο Αναγνωστήριο / Βιβλιοθήκη, να εκπονούν εργασίες που τους έχουν ανατεθεί ή να ασχολούνται με αθλητισμό, μουσική κ.ά. δραστηριότητες.

ΠΡΟΤΑΣΗ 3η:ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ
Επ’ ευκαιρίας της παραπάνω πρότασης, προτείνω επίσης να δημιουργηθούν σε όλα τα Επαγγελματικά Λύκεια Βιβλιοθήκες δανειστικές που να περιέχουν και Αναγνωστήριο για χρήση από μαθητές και καθηγητές και φυσικά υπολογιστές με σύνδεση στο Διαδίκτυο. Είναι στοιχειώδης υποχρέωση του σχολείου να προσφέρει πολλαπλές πηγές αναζήτησης πληροφοριών για εγκυκλοπαιδική μόρφωση, και βέβαια για επαφή των μαθητών με τη Λογοτεχνία, την Ποίηση, την Ιστορία, το Περιβάλλον, τις ξένες Γλώσσες, τη Φιλοσοφία, την Τεχνολογία και για όλες τις επιστήμες. Δεν ξέρω πόσα Επαγγελματικά Λύκεια έχουν αντίστοιχες υποδομές, υποθέτω ότι είναι ελάχιστα (από προσωπική εμπειρία στα σχολεία που έχω υπηρετήσει). Και βέβαια στο σχολείο που τώρα υπηρετώ στα Άνω Λιόσια και κάνουμε μάθημα σε containers σεισμοπαθών επί μια δεκαετία (http://www.meafora.gr/?p=1111 ), δεν μπορεί να γίνεται λόγος για τέτοιες πολυτέλειες.

———- ———– ———— ———— ———— ———–
ΟΙ ΕΠΑ.Σ. άλλων φορέων εκτός ΥΠ.Ε.Π.Θ.
Στο παρα-εκπαιδευτικό σύστημα (γιατί δεν πρόκειται για εκπαίδευση αλλά κατάρτιση σε άλλους φορείς εκτός ΥΠ.Ε.Π.Θ.), δηλαδή Ο.Α.Ε.Δ. και άλλα Υπουργεία έχουν δημιουργηθεί σχολές τύπου ΕΠΑ.Σ. που προσπαθούν ανταγωνιστικά με το ΥΠ.Ε.Π.Θ., όσο και αν φαίνεται περίεργο (σαν να ήταν ιδιωτικές σχολές) να προσελκύσουν μαθητές μετά την Α’ Λυκείου, ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ από την σχολική εκπαίδευση με ισχνά οικονομικά κίνητρα και καλλιέργεια αναληθών πεποιθήσεων περί ευκολότερης εύρεσης εργασίας. Ακόμη και ειδικότητες των ΕΠΑ.Λ. που προσφέρουν και Απολυτήριο Λυκείου και Πτυχίο Ειδικότητας και γενική μόρφωση και δυνατότητα εισόδου στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, βλέπουμε ότι υποβαθμίζονται σε απλές καταρτίσεις στις ΕΠΑ.Σ. άλλων φορέων που δίνουν μόνο ένα Επαγγελματικό Τίτλο. Έχω αναφέρει ένα παράδειγμα, τις ΕΠΑ.Σ. ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ ΒΟΗΘΟΥ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ (ΦΕΚ 427 / 13-3-2008) που φυσικά το πρόγραμμα σπουδών τους που ορίζεται στο ΦΕΚ δεν έχει καμία σχέση με το ωρολόγιο πρόγραμμα της αντίστοιχης ειδικότητας των ΕΠΑ.Λ. (βλ. http://www.meafora.gr/?p=1875 ). Δηλαδή γίνεται προσπάθεια να αφαιρεθεί από αυτά τα παιδιά η δυνατότητα ουσιαστικά της σφαιρικής μόρφωσης που μόνο το Λύκειο μπορεί να προσφέρει, όπως διεξοδικά αναπτύσσεται παραπάνω στη συζήτηση περί της αναγκαιότητας της Γενικής Παιδείας. Μα αναρωτιέται κανείς, γιατί επιτρέπεται από την Πολιτεία να υπάρχει ένα δημόσιο παρα-εκπαιδευτικό σύστημα με τις ΕΠΑ.Σ. άλλων Υπουργείων και του Ο.Α.Ε.Δ. που προσφέρει ΛΙΓΟΤΕΡΑ εφόδια στα παιδιά μας από το επίσημο δημόσιο Εκπαιδευτικό Σύστημα, τώρα μάλιστα που υιοθετείται, έστω και με καθυστέρηση, το Ενιαίο Επαγγελματικό Λύκειο; Είναι δυνατόν σε ένα σύγχρονο κράτος να δίνονται ατελή και ασαφή κίνητρα για να μπαίνουν οι γονείς και τα παιδιά σε δίλημμα για τις επιλογές τους; Θα έχουν οι απόφοιτοι των διαφορετικών αυτών ΕΠΑ.Σ. διαφορετικά επαγγελματικά δικαιώματα; Θα έχουν μάθει διαφορετικά πράγματα; Δεν θα ασκούν τα ίδια επαγγέλματα; Δεν θα έχουν αδικηθεί τα παιδιά στις εκτός ΥΠ.Ε.Π.Θ. ΕΠΑ.Σ. που δεν θα έχουν απολυτήριο Λυκείου και θα έχουν ΕΛΛΙΠΗ γενική μόρφωση; Δεν θα είναι πιο ισορροπημένη και πιο ολοκληρωμένη η πνευματική, ψυχική και σωματική τους ανάπτυξη στο Ενιαίο Επαγγελματικό Λύκειο;

ΠΡΟΤΑΣΗ 4η: ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ
Πρέπει λοιπόν στο νέο Ενιαίο Επαγγελματικό Λύκειο να ενταχθούν εκτός από τα ΕΠΑ.Λ. και τις ΕΠΑ.Σ. του ΥΠ.Ε.Π.Θ. και οι Επαγγελματικές Σχολές του Ο.Α.Ε.Δ. και των άλλων Υπουργείων και φυσικά οι Εκπαιδευτικοί αυτοδίκαια να μεταταχθούν ως Εκπαιδευτικοί στο ΥΠ.Ε.Π.Θ. Αυτή η διαδικασία ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΕΣΑ, πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς για να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος για τη μόρφωση των παιδιών μας.
Το ΥΠ.Ε.Π.Θ. θα πρέπει να είναι ο αποκλειστικός φορέας εκπαίδευσης και γι αυτό λέγεται ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. Οι μαθητές μας πρέπει να αντιμετωπίζονται όλοι ισότιμα από την Πολιτεία και ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΞΙΟΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ ΤΟΥΣ. Αυτός είναι ο ρόλος του σχολείου. Ας μην τον ακυρώνουμε με οποιονδήποτε τρόπο, για το καλό της κοινωνίας μας. Τα άλλα Υπουργεία και ο Ο.Α.Ε.Δ. θα υποχρεούνται να λειτουργούν επικουρικά στην Εκπαίδευση παρέχοντας ΧΩΡΟΥΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ . Έτσι θα διευκολυνθεί και το πολύ σημαντικό κύριο έργο τους με τη μείωση του φόρτου εργασίας τους.

———- ———– ———— ———— ———— ———–

Ερχόμαστε τώρα σε ένα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ. Μέχρι τώρα, που αποφασίστηκε επιτέλους η λειτουργία του Ενιαίου Λυκείου Τεχνικής και Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, λειτουργούν ήδη επί δύο πλήρεις σχολικές χρονιές οι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ (ΕΠΑ.Σ.). Από την αρχή τονίζω ότι όσο πιο γρήγορα στο άμεσο – ελπίζω – μέλλον εφαρμοσθεί το Ενιαίο Επαγγελματικό Λύκειο, τόσο καλύτερα. Αν εφαρμοζόταν και από την επόμενη σχολική χρονιά θα λύνονταν τα περισσότερα προβλήματα και θα αποφεύγονταν και οι συνεχιζόμενες αδικίες στους μαθητές. Αναλυτικότερα:
Οι μαθητές των ΕΠΑ.Σ. είναι δυστυχώς οι ΑΤΥΧΟΙ αφού ήταν οι πρώτοι στους οποίους δοκιμάστηκε το νέο σύστημα και φοίτησαν μέχρι τώρα χωρίς να τύχουν τα ευεργετήματα του Λυκείου που συζητήθηκαν παραπάνω (Γενική Παιδεία, Απολυτήριο Λυκείου, δυνατότητα να συμμετάσχουν σε πανελλαδικές εξετάσεις για εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση).
Πρέπει λοιπόν να γίνει ένας προσεκτικός, σωστός και γρήγορος σχεδιασμός ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις όσο είναι δυνατόν στα χιλιάδες παιδιά των ΕΠΑ.Σ. που αποφοίτησαν ή φοιτούν ακόμη ή θα φοιτήσουν μέχρι να γίνει πραγματικότητα η λειτουργία του Ενιαίου Επαγγελματικού Λυκείου. Θα κάνω σχετικές προτάσεις.

Σήμερα (Ιούλιος 2009) έχουν διαμορφωθεί τρεις διακριτές ομάδες μαθητών για τους οποίους πρέπει να γίνουν κάποιες σχετικές μεταβατικές ρυθμίσεις. 1η ΟΜΑΔΑ : Οι μαθητές που τελείωσαν την Α τάξη ΕΠΑ.Λ. ή Α τάξη Γενικού Λυκείου και επιθυμούν να φοιτήσουν το 2009-10 στην Α’ Τάξη ΕΠΑ.Σ. 2η ΟΜΑΔΑ : Οι μαθητές που τελείωσαν την Α τάξη ΕΠΑ.Σ. και θα φοιτήσουν το 2009-10 στη Β Τάξη ΕΠΑ.Σ. 3η ΟΜΑΔΑ : Οι μαθητές που αποφοίτησαν και πήραν ήδη εφέτος για πρώτη φορά Επαγγελματικό Πτυχίο.

ΠΡΟΤΑΣΗ 5η: Ρυθμίσεις για την 1η ομάδα μαθητών που τελείωσαν την Α τάξη ΕΠΑ.Λ. ή Α τάξη Γενικού Λυκείου και επιθυμούν να φοιτήσουν το 2009-10 στην Α’ Τάξη ΕΠΑ.Σ. Η πιο εύκολη περίπτωση ίσως. Μέχρι να γίνει το Ενιαίο Επαγγελματικό Λύκειο και για ομαλή ενσωμάτωση των ΕΠΑ.Σ. σ’ αυτό προτείνω να γίνει ΑΜΕΣΑ μέχρι το Σεπτέμβριο κατάλληλος σχεδιασμός από το ΥΠ.Ε.Π.Θ. και Π.Ι. και όταν ανοίξουν τα σχολεία να ενισχυθεί το ωρολόγιο πρόγραμμα με μαθήματα Γενικής Παιδείας. Έτσι οι μαθητές θα κάνουν κανονικά 7ωρο μάθημα αντί του 5ωρου που κάνουν μόνο με επαγγελματικά μαθήματα και μετά τα 2 έτη σπουδών θα έχουν τα δικαιώματα των μαθητών των ΕΠΑ.Λ. Σημειώστε ότι στα μαθήματα Σ.Ε.Π. στην Α τάξη ΕΠΑ.Λ. έχω μαθητές που ενώ θέλουν να ακολουθήσουν μια επαγγελματική κατεύθυνση των ΕΠΑ.Σ., έχουν οριστικά αποφασίσει να παραβλέψουν τις κλίσεις και επιθυμίες τους και να συνεχίσουν στο ΕΠΑ.Λ. σε Τομέα που ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ώστε να πάρουν το Απολυτήριο και να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις. Ρωτήστε αξιότιμοι συνάδελφοι και προϊστάμενοι στο ΥΠ.Ε.Π.Θ. και άλλους καθηγητές που κάνουν Σ.Ε.Π. στα ΕΠΑ.Λ. και ΓΕ.Λ., θα σας το επιβεβαιώσουν 100%.

ΠΡΟΤΑΣΗ 6η: Ρυθμίσεις για την 2η ομάδα μαθητών που τελείωσαν την Α τάξη ΕΠΑ.Σ. και θα φοιτήσουν το 2009-10 στη Β Τάξη ΕΠΑ.Σ. Και εδώ, στην Β Τάξη ΕΠΑ.Σ. να ενισχυθεί το ωρολόγιο πρόγραμμα με μαθήματα Γενικής Παιδείας. Βέβαια τα παιδιά αυτά έχασαν μια χρονιά και θα δυσκολευτούν να τα παρακολουθήσουν. Ας γίνει προσπάθεια όμως να προστεθούν 3 φορές την εβδομάδα 2-3 ώρες πρόσθετης διδακτικής στήριξης σε όλους τους μαθητές (να τους επεξηγηθεί επαρκώς η ανάγκη για να κάνουν την επιπλέον προσπάθεια) και ας τους δοθεί μετά επιτυχή αξιολόγηση το Απολυτήριο Λυκείου και η δυνατότητα να δώσουν εξετάσεις στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αν θέλουν. Σίγουρα θα είναι σε δυσμενέστερη θέση από τους συμμαθητές τους των ΕΠΑ.Λ. και ΓΕ.Λ. αλλά κάποιοι ίσως προσπαθήσουν και τα καταφέρουν και βέβαια ΘΑ ΕΧΟΥΝ όλοι το δικαίωμα με μεγαλύτερες πιθανότητες αν θέλουν να ξαναδώσουν εξετάσεις την επόμενη χρονιά.

ΠΡΟΤΑΣΗ 7η: Ρυθμίσεις για την 3η ομάδα μαθητών που αποφοίτησαν και πήραν ήδη εφέτος για πρώτη φορά Επαγγελματικό Πτυχίο. Οι μαθητές αυτοί είναι οι πιο αδικημένοι. Πολλοί θα προσπαθήσουν να ξεκινήσουν μια επαγγελματική σταδιοδρομία ή θα πάνε στο στρατό (τα αγόρια). Σε όσους όμως θέλουν να δοθεί η δυνατότητα την επόμενη χρονιά να παρακολουθήσουν μόνο τις ώρες μαθημάτων Γενικής Παιδείας (τις κανονικές και οπωσδήποτε και της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης) ΜΑΖΙ ΜΕ τους ΜΑΘΗΤΕΣ της 2ης ομάδας (βλ. παραπάνω) και να έχουν στο τέλος του σχολικού έτους 2009-10 τα ίδια με αυτούς δικαιώματα που αναφέρονται στην παραπάνω παράγραφο.

———- ———– ———— ————

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Πολλές προτάσεις θα μου πείτε. Πιστεύω όμως πως είναι λογικές και σωστές και στην κατεύθυνση πάντα της παιδαγωγικής και συμβουλευτικής υποστήριξης των μαθητών μας στον αγώνα τους για να γίνουν ολοκληρωμένοι άνθρωποι, καλύτεροι και από όλους εμάς και από όλες τις προηγούμενες γενιές. Αυτό έχει ανάγκη η κοινωνία μας.