Νέα & Ανακοινώσεις

...στο biblionet

 

Η πρώτη φάση του έργου αναβάθμισης και διάσωσης των πολύτιμων αρχείων της ΒιβλιοNet έχει ολοκληρωθεί. Το έργο βρίσκεται πλέον σε φάση ολικής αναμόρφωσης και εκσυγχρονισμού, σύμφωνα με τα πλέον καινοτόμα διεθνή μοντέλα. Η αποτελεσματικότητα των αναζητήσεων αναβαθμίζεται συνεχώς. Η ΒιβλιοNet περνά στη νέα εποχή αξιοποιώντας την τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης (artificial intelligence).

Η ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ αποτελεί τη βιβλιογραφική βάση δεδομένων η οποία καταγράφει ανελλιπώς από το 1998 όλη την ελληνική εκδοτική παραγωγή και διατίθεται δωρεάν από το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού. Παρέχει τη δυνατότητα αναζήτησης πληροφορίας για τίτλους (βιβλία που εκδίδονται με ελληνικό ISBN), πρόσωπα (συγγραφείς, μεταφραστές, συντελεστές) ή εκδοτικές εταιρείες με διάφορους εναλλακτικούς τρόπους: απλή ή σύνθετη αναζήτηση, θεματική αναζήτηση, νέες κυκλοφορίες, βραβευμένα βιβλία κλπ. Όλα τα δεδομένα συνδέονται μεταξύ τους με ενεργούς συνδέσμους έτσι ώστε να είναι εύκολη η πλοήγηση μεταξύ των πεδίων και συνδυαστική η άντληση πληροφοριών.
Από το 1998 η ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ καταγράφει καθημερινά τα βιβλία που εκδίδονται στη χώρα μας και περιλαμβάνει πληροφορίες για χιλιάδες τίτλους ως εξής:
· αναλυτικά βιβλιογραφικά στοιχεία (τίτλος βιβλίου, όνομα συγγραφέα, εκδότης, ISBN, θέμα, ταξινομικός αριθμός Dewey Decimal Classification-DDC, κλπ)
· φωτογραφία εξωφύλλου
· βιογραφικό σημείωμα, φωτογραφία και εργογραφία του συγγραφέα και άλλων συντελεστών (μεταφραστών, επιμελητών, επιμελητών σειράς, εικονογράφων, φωτογράφων, ζωγράφων, κ.ά.)
· εκδοτικές εταιρίες (ταυτότητα, στοιχεία επικοινωνίας)
· εμπορικές πληροφορίες του βιβλίου (διακινητής, τιμή, διαθεσιμότητα)
· κριτικογραφία – επώνυμα κριτικά κείμενα από τον έντυπο και ψηφιακό Τύπο (εφημερίδες, περιοδικά)

Η ιδέα μιας πλήρους και έγκυρης βάσης δεδομένων για την ελληνική εκδοτική παραγωγή και τα κυκλοφορούντα βιβλία δημιουργήθηκε ήδη με την ίδρυση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου [ΕΚΕΒΙ] το Δεκέμβριο 1994.
Τον Ιούλιο του 1998, μετά από έρευνα, συστάθηκε η ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ με τη μορφή Ανώνυμης Εταιρείας (“ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ Ανώνυμη Εταιρεία Παραγωγής και Εκμετάλλευσης Βιβλιογραφικών προϊόντων και Υπηρεσιών” [τΑΕ&ΕΠΕ 6203/30-07-1998]), με τη συμμετοχή στο μετοχικό της κεφάλαιο φορέων αντιπροσωπευτικών του κλάδου: 45 σημαντικών εκδοτικών οίκων, δύο συλλόγων εκδοτών (ΣΕΒΑ και ΣΕΚΒ), της ΠΟΕΒ και του ίδιου του ΕΚΕΒΙ. Η εταιρεία, σύμφωνα με τη βούληση των μετόχων, στόχευε στην υποστήριξη του κλάδου του βιβλίου. Ωστόσο, παρά τη χαμηλή τιμή πώλησης του προϊόντος, η αγορά του βιβλίου δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει τη βιωσιμότητά της.

Από το 2003, μετά από πρόταση των μετόχων της εταιρείας, το ΕΚΕΒΙ ανέλαβε την εξαγορά και την αποκλειστική διαχείριση της ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ, σαν βάση βιβλιογραφικών δεδομένων, ως μοναδικός φορέας ικανός να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα, την ποιότητα και τη διάθεση σε όλους αυτού του τόσο χρήσιμου εργαλείου. Από το 2014, (μετά την κατάργηση του ΕΚΕΒΙ) η ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ λειτουργεί υπό την ευθύνη του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (σε συνεργασία, από το 2018, με τη Γενική Γραμματεία Σύγχρονου Πολιτισμού/Τμήμα Ψηφιακής Ανάγνωσης του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού). Η διαδικτυακή της σελίδα [www.biblionet.gr] δεν σταμάτησε να ενημερώνεται ούτε μια μέρα, προσφέροντας τις υπηρεσίες της σε κάθε ενδιαφερόμενο δωρεάν.

Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΙΚΟΝΑ

Το βιβλιογραφικό προϊόν της ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ είναι εφάμιλλο αντίστοιχων προϊόντων του εξωτερικού, όπως η Bowker στις Η.Π.Α., η Nielsen Book Data στη Μ. Βρετανία, η Electre στη Γαλλία, η Informazioni Editoriali στην Ιταλία, η Micronet στην Ισπανία, η VNB στη Γερμανία. Με τους φορείς αυτούς η ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ συμμετείχε στην κοινή ιστοσελίδα προώθησης και προβολής BookDB.com (BookDataBase). Το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού είναι σήμερα ο μόνος Φορέας της Ευρώπης που παρέχει μια τέτοια υπηρεσία δωρεάν στους επαγγελματίες και το κοινό, αφού όλες οι υπόλοιπες υπηρεσίες είναι ιδιωτικές (με εξαίρεση τη Γερμανία) και διαθέτουν τα προϊόντα τους σε υψηλή τιμή.

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΑ

Περισσότερα από 700 βιβλιοπωλεία χρησιμοποιούν συστηματικά τη βάση δεδομένων της ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ, σε πραγματικό χρόνο (online), για την υποστήριξη της αναζήτησης βιβλίων και των πωλήσεών τους. Οι πιστοποιημένοι στη Βάση επαγγελματίες του χώρου του Βιβλίου, ενημερώνονται καθημερινά για τις νέες εγγραφές, ώστε να εμπλουτίζουν ιδιωτικές ή εμπορικές βάσεις δεδομένων (π.χ. για εφαρμογές e-bookshop)

Νέο τεύχος (3) του ΕλΘΕ/GjRE

Με πολλή χαρά σας ανακοινώνουμε την ανάρτηση του νέου τεύχους του ΕλΘΕ/GjRE με το αφιέρωμα στα 10 χρόνια του ΚΑΙΡΟΥ. Καλή ανάγνωση.

 

 

http://www.gjre.gr/images/documents/2020i/2020volume3issue1fulltext.pdf

 

Ιδιοκτησία: Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ - για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης»

Βενιζέλου 59Α, Χολαργός, 15561.

Published by «KAIROS - Greek Theological Association for the improvement of the Religious Education»

Venizelou 59A, Holargos, 15561,Greece.

www.kairosnet.gr Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.">

 

Εκδότης: Καθηγητής Χρήστος Καρακόλης (Πρόεδρος ΔΣ ΚΑΙΡΟΥ)

Υπεύθυνος Έκδοσης/Σύνταξης: Επ. Καθηγητής Μάριος Κουκουνάρας-Λιάγκης (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Βοηθοί Έκδοσης/Σύνταξης: Δρ. Άγγελος Βαλλιανάτος, Δρ. Γιώργος Καπετανάκης

Διαχειριστές Έκδοσης: Δήμητρα Κολάση, Μανώλης Παπαϊωάννου, Γιώργος Παπαδόπουλος, Κυριακή Τριανταφυλλίδου-Μπαθρέλλου Editor: Professor Christos Karakolis (President of “KAIROS”)

Editor-in-Chief: Assist. Professor Marios Koukounaras-Liagkis (National and Kapodistrian University of Athens)

Associate Editors: Dr. Angelos Vallianatos, Dr. George Kapetanakis

Managing Editors: Dimitra Kolasi, Manolis Papaioannou, George Papadopoulos, Kyriaki Triantafyllidou-Bathrellou

Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 

 

Περιεχόμενα / Contents

1 Σημείωμα Υπεύθυνου Σύνταξης / Editorial Η Θρησκευτική Εκπαίδευση στην Ελλάδα πάλι αλλάζει/ Religious Education in Greece is changing again. Μάριος Κουκουνάρας Λιάγκης / Marios Koukounaras Liagkis .........9

2 Άρθρα (με διπλή κριτική αξιολόγηση) / Articles (peer-reviewed)

2.1 The relationship between psychological health and attitude toward theistic faith: An empirical enquiry among 13- to 15-year-old students. Leslie J. Francis ................................................................................ 17

2.2 “They Like Things That Move”: Exploring Student Preferences for Presentation of Online Textbook Resources in Religious Education in Australian Catholic schools. Richard Rymarz ...............................................................................35

2.3 Teaching controversial issues in Religious Education: RE teachers’ attitudes and perceptions. Nazir Paul Nazar .............................................................................45

2.4 Η συμβολή της Κοινωνικής Παιδαγωγικής και της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης στη διαχείριση των σύγχρονων συνθηκών της παγκοσμιοποίησης, της μετακίνησης πληθυσμών και της πολυπολιτισμικότητας/ The contribution of Social Pedagogy and Religious Education to the management of modern conditions of globalization, population movement and multiculturalism. Μάριος Κουκουνάρας Λιάγκης ..................................................... 67

3 Άρθρα χωρίς διπλή ανώνυμη αξιολόγηση/ Article-non peer-reviewed

Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος ΚΑΙΡΟΣ-για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης. Αφιέρωμα στα 10 χρόνια από την ίδρυσή του.

3.1 ΚΑΙΡΟΣ: Πώς ξεκίνησαν όλα ή πώς τα όνειρα παίρνουν εκδίκηση. Μια ιστορία σαν παραμύθι… Χριστόφορος Γ. Παπασωτηρόπουλος ......................................... 110

3.2 ΚΑΙΡΟΣ και θρησκευτική εκπαίδευση από Ορθόδοξη θεολογική σκοπιά. Πέτρος Βασιλειάδης ......................................................................117

3.3 Βήματα επί τω αυτώ. Εύη Βουλγαράκη-Πισίνα .............................................................. 127

3.4 Η γονιμότητα της συνάντησης πολιτισμών. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου .................................................... 131 3.5 Αγώνες κι αγωνίες για διακονία ζωντανής θεολογίας 10 χρόνια μετά. Δημήτριος Μόσχος........................................................................ 137

3.6 Ο «Καιρός» και η θρησκευτική εκπαίδευση στην Ελλάδα. Χρήστος Καρακόλης .................................................................... 139

3.7 Ευκαιρίες για μάθηση και μετασχηματισμό του ρόλου του θεολόγου εκπαιδευτικού – Δέκα χρόνια επιμορφωτικών δράσεων του «Καιρού» Απόστολος Μπάρλος & Βάσω Γώγου................................... 143

3.8 Οι Τεχνολογίες ως παράγοντας επηρεασμού του ρόλου του θεολόγου στη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών. Βασιλική Μητροπούλου ...................................................... 147

3.9 Εκκλησία και ακροδεξιά με καύσιμο τον ηθικό πανικό. Από την αποποινικοποίηση της μοιχείας ως τον κορωνοϊό. Κωστής Παπαϊωάννου.................................................................. 153

3.10 Δημοκρατία, κοινωνία και η ευθύνη της θεολογίας. Θανάσης Ν. Παπαθανασίου......................................................... 157

3.11 ΚΑΙΡΟΣ-Η ιστορία μας μέσα από…φωτογραφίες. Γιώργος Παπαδόπουλος............................................................... 165

Π. ΚΑΡΑΜΟΥΖΗΣ ΚΑΙ Ν.ΤΣΙΡΕΒΕΛΟΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜτΘ.

 

Ο ΠΑΤΗΡ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΚΑΡΑΜΟΥΖΗΣ ΚΑΙ ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΡΕΒΕΛΟΣ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ.

 

"

"

ΕΛΘΕ: Περιοδική έκδοση έρευνας και προβληματισμού / Journal of research and reflection

Εκδότης:

  • Δημήτρης Μόσχος (Πρόεδρος ΔΣ ΚΑΙΡΟΥ)

Υπεύθυνος Έκδοσης/Σύνταξης:

  • Μάριος Κουκουνάρας-Λιάγκης, Επ. Καθηγητής Διδακτικής των Θρησκευτικών, Τμ. Θεολογίας ΕΚΠΑ.

Βοηθοί Έκδοσης/Σύνταξης:

  • Άγγελος Βαλλιανάτος, Δρ. Θεολογίας, ΕΚΠΑ, Γιώργος Καπετανάκης, Δρ. Θεολογίας, ΕΚΠΑ

Διαχειριστές Έκδοσης:

  • Δήμητρα Κολάση, Κάτοχος Μετ. Διπλώματος -Επιστήμες της Αγωγής, Πανεπιστήμιο Λευκωσίας
  • Μανώλης Παπαϊωάννου, Κάτοχος Μετ. Διπλώματος- Θεολογίας/Επιστήμες της Αγωγής και Θρησκευτική Εκπαίδευση, ΕΚΠΑ
  • Γιώργος Παπαδόπουλος, Πτυχιούχος Θεολογίας και Φιλολογίας
  • Κυριακή Τριανταφυλλίδου-Μπαθρέλλου, Κάτοχος Μετ. Διπλώματος- Θρησκευτική Εκπαίδευση, King’s College.

«Ο Διάλογος και η κριτική για το νέο πρόγραμμα στα Θρησκευτικά: Μια οφειλόμενη απάντηση»

Με κεντρικό θέμα «Ο Διάλογος και η κριτική για το νέο πρόγραμμα στα Θρησκευτικά: Μια οφειλόμενη απάντηση» πραγματοποιήθηκε στις 3 Απριλίου 2017 στην αίθουσα της «Στοάς του Βιβλίου» η προγραμματισμένη εκδήλωση του συλλόγου μας. Οι ομιλητές με τις εισηγήσεις τους κάλυψαν όλα τα θέματα, στα οποία έχει ασκηθεί έντονη όσο και ?πολλές φορές ? κακόπιστη κριτική και έδειξαν με εύστοχα επιχειρήματα καθώς και πλούσιο αποδεικτικό υλικό την αληθινή εικόνα των νέων ΠΣ για το μάθημα των Θρησκευτικών.

{youtube} https://www.youtube.com/watch?v=H5VgSx3uMqU&t=49s {/youtube}

Θρησκευτικά Α΄ Γυμνασίου - Φάκελος μαθήματος

 

 

Στη σελίδα "Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία" αναρτήθηκε ο φάκελος μαθήματος του Μαθήματος των Θρησκευτικών της Α΄  Γυμνασίου για το σχολικό έτος 2017-18.
 
Για να δείτε κατευθείαν το φάκελο μαθήματος ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
 
Για να δείτε το παλιότερο και το νέο υλικό πατήστε ΕΔΩ

Θρησκευτικά B΄ Γυμνασίου - Φάκελος μαθήματος

 

 

Στη σελίδα "Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία" αναρτήθηκε ο φάκελος μαθήματος του Μαθήματος των Θρησκευτικών της Β΄  Γυμνασίου για το σχολικό έτος 2017-18.
 
Για να δείτε κατευθείαν το φάκελο μαθήματος ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
 

Για να δείτε το παλιότερο και το νέο υλικό πατήστε ΕΔΩ

Θρησκευτικά Γ΄ Γυμνασίου - Φάκελος μαθήματος

 

 

 

Στη σελίδα "Διαδραστικά Σχολικά Βιβλία" αναρτήθηκε ο φάκελος μαθήματος του Μαθήματος των Θρησκευτικών της Γ΄  Γυμνασίου για το σχολικό έτος 2017-18.
 
Για να δείτε κατευθείαν το φάκελο μαθήματος ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ
 
Για να δείτε το παλιότερο και το νέο υλικό πατήστε ΕΔΩ

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑΚΗ ΕΓΓΡΑΜΜΑΤΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ / ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ: ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟΥ «ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ»

Η εισήγησή μου στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Θεολόγων που οργάνωσε το Εργαστήριο Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής (τμ. θεολογίας) του Α.Π.Θ. και η Περιφέρεια εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας στις 20-21/05/2017

{pdf=http://users.sch.gr/gkapetanak/joomla2017/images/docs/1.pdf|500|300}

 

 

Θρησκειακός αναλφαβητισμός και φονταμενταλισμός

Γ. Δ. Καπετανάκης, Δρ. Θεολογίας, εκπ/κός στο Π.Γ.Ε.Σ.Σ.
 
Αποτέλεσμα εικόνας για paranoia art
 
Στις 31 Οκτωβρίου 1517 ο Λούθηρος θυροκολλά  τις περίφημες 95 θέσεις του στην πόρτα της Εκκλησίας του πύργου της Βιττεμβέργης με αφορμή την ακραία περίπτωση της δικανικής σωτηριολογίας του Καθολικισμού: τη χρηματική εξαγορά των αμαρτιών («συγχωροχάρτια»). Σκοπός του, όταν θυροκολλούσε τις θέσεις , ή όταν τις τύπωσε χωρίς να τις θυροκολλήσει όπως υποστηρίζει η σύγχρονη ιστορική έρευνα, ήταν μόνο και μόνο να προκαλέσει μια θεολογική συζήτηση μεταξύ των λογίων γύρω από το θέμα των αφέσεων με τα συγχωροχάρτια. Με άλλα λόγια, η διαχείριση από τη θεσμική εκκλησία των καλών πράξεων που κάποιοι Χριστιανοί επιτελούσαν. Ο θεολογικός αυτό διάλογος αμφισβήτησε τις ανθρώπινες πράξεις, ακριβώς για να αποδυναμώσει τη δικανική τους χρήση από τους Παπικούς απεσταλμένους και ενδυνάμωσε τη Θεία Χάρη για τη σωτηρία του πιστού. Το αυτεξούσιο του προσώπου αντικαθίσταται από τον απόλυτο προορισμό. Η θρησκεία από κοινωνικό καλό περνά στη ιδιωτική σφαίρα και η Μεταρρύθμιση προκάλεσε βαθιές ανακατατάξεις στην Ευρώπη διαχωρίζοντας τη δυτική Χριστιανοσύνη και επηρεάζοντας την ανατολική από τον Ιερεμία το Β?  και τον Κύριλλο Λούκαρη μέχρι τις μέρες μας. Απόρροια αυτής της σκέψης είναι η αμφισβήτηση της ιεράς ( καθ? ημάς ) παράδοσης και η προσωπική ερμηνεία του Ιερού Κειμένου της Βίβλου, βάζοντας έτσι τα θεμέλια της μετανωτερικότητας με την άρνηση των μεγάλων αφηγήσεων και της τοποθέτησης στο προσκήνιο του υποκειμενισμού.
Η ιερά παράδοση, δηλαδή τα κείμενα των συνόδων, οικουμενικών ή/και τοπικών αλλά και ερμηνευτικά κείμενα των πατέρων της εκκλησίας μας, είναι μέχρι και σήμερα σημείον αντιλεγόμενο για την Ανατολική Χριστιανοσύνη. Τι παραλαμβάνουμε και τι παραδίδουμε; Έχουμε δικαίωμα αλλαγών, μεταλλάξεων και μεταμορφώσεων; Οι ορθόδοξοι φονταμενταλιστές θα  υποστηρίξουν ότι είναι θέσφατα τα κείμενα αυτά και δεν μπορούμε να αλλάξουμε ούτε τόνο, άρα θα παραδώσουμε ότι ακριβώς παραλάβαμε. Η ιστορική όμως αναδρομή ακριβώς το αντίθετο μας δείχνει κυρίως στην Εκκλησία της Ελλάδος. Μερικά παραδείγματα :
·         Συνοδικό σύστημα διοίκησης εκκλησίας: Η αντικατάσταση του Ιούδα γίνεται, πριν την Πεντηκοστή,  με τη ψήφο όλων των μαθητών και φίλων του Ιησού (Λουκ. 10, 1, Πράξ. 1, 15-26) που βρίσκονται στα Ιεροσόλυμα και από το τριπρόσωπο των πλειοψηφούντων ο Πέτρος τραβά κλήρο (εξ ου κι ο όρος κληρικός) και ένας εκ των 70 μαθητών ο Ματθίας, παίρνει τιμητικά τη θέση.  Επίσης η αποστολική σύνοδος το 48-49 μ.Χ. με αφορμή την περιτομή γίνεται πεδίο αντιπαράθεσης ή καλύτερα γόνιμου διαλόγου κυρίως μεταξύ Παύλου και Πέτρου, (Πράξ. 15. Παράβαλλε Γαλ. 2). Δεν θα μας απασχολήσουν, βέβαια, εδώ τα εξηγητικά προβλήματα της συγκεκριμένης περικοπής ούτε το ζήτημα της ιστορικότητας της Αποστολικής Συνόδου. Η σύνθεση και δομή, όμως, τής συνόδου αυτής παρουσιάζει ενδιαφέρον, γιατί αποτελείται από α) «το πλήθος», δηλαδή την τοπική Εκκλησία και β) τους «Αποστόλους» και τους «πρεσβυτέρους». Στη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε πριν από τη σύνοδο, όπου μίλησαν ο Παύλος και ο Βαρνάβας, ήσαν παρόντες «οι Απόστολοι και οι Πρεσβύτεροι» καθώς και «η Εκκλησία» (δηλαδή «το πλήθος» Πρ. 15,4). Παρατηρούμε, όμως, ότι στη σύνοδο καθεαυτήν «η Εκκλησία» δεν μνημονεύεται. «Συνήχθησαν δε οι Απόστολοι και οι Πρεσβύτεροι ιδείν περί του λόγου τούτου» παρά μόνο προς το τέλος, προκειμένου να εκλεγούν οι συνοδοί του Παύλου στο ταξίδι του στην Αντιόχεια, «τότε έδοξε τοις Αποστόλοις και τοις πρεσβυτέροις συν όλη τη Εκκλησία». Η επιστολή, πάντως, που αποστέλλεται στην Αντιόχεια, ως επιστήμη απόφαση της συνόδου, φαίνεται πως έχει συνταχθεί μόνο από τους «Αποστόλους και πρεσβυτέρους» και επικροτείται, όπως μνημονεύεται, από όλη την τοπική Εκκλησία (Πρ. 15. 25).  Ας σκεφτούμε αν σήμερα τηρούμε αυτές τις παραδόσεις ή χάσαμε τον αμεσοδημοκρατικό χαρακτήρα της Εκκλησίας μας και από την εκκλησία του δήμου ασπαστήκαμε την αγορά και τη ρωμαϊκή σύγκλητο. 
·         Ο διάλογος των Πατέρων : ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Μ. Βασίλειος διαφωνούν για τον τρόπο αναγνώρισης της θεότητας του Αγίου Πνεύματος, ο  Ιωάννης ο Χρυσόστομος και Θεόφιλος  Αλεξανδρείας  συγκρούονται για τα μοντέλα διοίκησης της Εκκλησίας και ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός τολμά να έρθει σε ρήξη με τους παραδοσιακούς υμνογράφους προκειμένου να αναπτύξει μια νέα τεχνική που θα υπηρετεί καλύτερα τις ανάγκες των σύγχρονών του Χριστιανών. Η πρόοδος τίθεται στην υπηρεσία του κοινού καλού. Ας σκεφθούμε πως αντιδρούν σήμερα οι «αντι-οικουμενιστές» στην Πανορθόδοξη Σύνοδο της Κρήτης αλλά και πολλοί συμμετέχοντες σε αυτήν που μπροστά στα πρόσφατα φοβικά κηρύγματα τόσο του Αθηνών όσο και του Κύπρου ανακαλούν τις υπογραφές τους. Και ας μη φτάσουμε πίσω στα θεολογικά δρώμενα με τη μετάφραση του Αλ. Πάλλη στη δημοτική, που έμειναν στην ιστορία ως ευαγγελικά και έφεραν ακόμα και νεκρούς στα πλαίσια της αγάπης προς τον πλησίον.
·         Ο θεσμός του επισκόπου : Στην Καινή Διαθήκη οι όροι επίσκοπος και πρεσβύτερος φέρονται ως συνώνυμοι. Περιγράφουν τους τακτικούς δασκάλους και ποιμένες, οι οποίοι υπηρετούν ως κήρυκες και οδηγοί των μελών κάθε εκκλησίας.
Ορισμένοι μαθητές όπως ο Τιμόθεος και ο Τίτος, που υπήρξαν συνεργάτες των Αποστόλων, περιγράφεται ότι ακολούθησαν κατά τα πρότυπα των Αποστόλων τη μεταβίβαση της εξουσίας. Αυτή γενικά η θέση είναι παραδεκτή από τη θεολογική έρευνα. Επίσης είναι γενικά παραδεκτό πως κάθε μαθητής συνδεόταν με κάποια πόλη, καίτοι είχε υπερ-τοπική δικαιοδοσία. Σίγουρα όμως δε ανήκαν ούτε στην τάξη των Διακόνων, ούτε των επισκόπων, που την εποχή τους συνδεόταν καθαρά με το τοπικό ιερατείο. Αυτό οδήγησε και την έρευνα σε 3 συμπεράσματα δηλαδή στην αποδέσμευση της μελέτης του τοπικού ιερατείου, όπως εμφανίζεται στην Καινή Διαθήκη, πως η χειροτονία χαρισματούχων σε κάποιο βαθμό της ιεροσύνης ήταν ασυμβίβαστη προς το ελεύθερο χάρισμα καθώς και της υπερβάσεως ή απαγκιστρώσεως από τη καθιερωμένη κατά την εποχή του Ιγνατίου της άρρηκτης σχέσης επισκόπου και τοπικής εκκλησίας. Μάλιστα ο A.von Harrnack με βάση την Καινή Διαθήκη θεμελίωσε την επισφαλή ταύτιση των προφητών και Ευαγγελιστών προς τους αμιγείς χαρισματούχους. Η τεκμηρίωση όμως πως κάθε τοπική εκκλησία και παρά το μόνιμο ιερατείο είχε και παράλληλα μια τάξη χαρισματούχων αποτελεί αθεμελίωτη γενίκευση.
 Έχει τηρηθεί αυτή σήμερα η παράδοση, ή ο επίσκοπος μετατράπηκε σε Δεσπότη που διορίζει ιερείς δημοσίους υπαλλήλους και μάλιστα χαμηλού επιπέδου για να τους ελέγχει ευκολότερα; Και μήπως κάποιοι φιλόδοξοι νέοι υπόσχονται αγαμία και παρθενία  με την προοπτική της επισκοποίησης τους; Μήπως σε αυτό το πνεύμα παραμονές της μικρασιατικής καταστροφής, τον Ιούλιο 1922, με τον N. 2891, καταργήθηκε το κανονικό σύστημα διοικήσεως που ίσχυε έως τότε και όλες οι Επισκοπές της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ελλάδος ονομάσθηκαν Μητροπόλεις και οι αρχιερατεύοντες σε αυτές Μητροπολίτες; Το σύστημα αυτό υιοθέτησε ατυχώς και ο Καταστατικός Χάρτης του 1923 και η καταστατική νομοθεσία που ακολούθησε. H νομοθεσία αυτή ήταν προφανώς αντικανονική. Ήταν αντίθετη και με τον Πατριαρχικό και Συνοδικό Τόμο του 1850, με τον οποίο το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως ανακήρυξε το αυτοκέφαλο της  Ελλαδικής  Εκκλησίας. Στον Τόμο αυτό αντικείμενο ρυθμίσεως αποτελούν Μητροπόλεις, Αρχιεπισκοπές και Επισκοπές, το ίδιο δε διαλαμβάνουν και οι Πατριαρχικές και Συνοδικές Πράξεις του 1866, με τις οποίες υπήχθησαν στην Εκκλησία της Ελλάδος οι εκκλησιαστικές επαρχίες, και πάλι Μητροπόλεις, Αρχιεπισκοπές και Επισκοπές, της Επτανήσου, και του 1882, οι Μητροπόλεις και Επισκοπές μέρους της Ηπείρου και της Θεσσαλίας. Ακόμη και η εκκλησία της Κρήτης αναγκάσθηκε επί δικτατορίας να υιοθετήσει το σύστημα των Μητροπόλεων, καταδεικνύοντας την παρεμβατικότητα του κράτους στο ΝΠΔΔ που λέγεται Εκκλησία της Ελλάδος.
 
Η παράδοση λοιπόν κατά τη γνώμη μας και κατά την ιστορική παρατήρηση οφείλει να προσαρμόζεται στο καλό και συμφέρον της κοινότητας. Η ιδιωτία δεν είναι ίδιον του ορθόδοξου και η ανοικτότητα είναι επιβεβλημένη. Οι ορθόδοξοι φονταμενταλιστές μάλλον προτεσταντίζουν θέλοντας να μετατρέψουν τη θρησκεία από κοινό αγαθό σε ιδιωτική υπόθεση μιας κλειστής επίλεκτης ομάδας. Μεταξύ του θρησκευτικού εξτρεμισμού και της καθολικής αδιαφορίας των νέων για τη θρησκεία σαφέστατα επιλέγουμε το θρησκειακό εγγραμματισμό, για να μπορέσουμε να ανεχθούμε και τελικά να συνυπάρξουμε μέσα στην ποικιλία και την ετερότητα. Η γνώση των θρησκευτικών όρων μπορεί να επαναφέρει τη συμμετοχικότητα στα της εκκλησίας και να επαναφέρει το λαϊκό στοιχείο στην πρωτοπορία, είτε ψηφίζοντας τους ιερείς του και τους επισκόπους είτε  δρώντας μέσα στα εκκλησιαστικά συμβούλια? θα αποτελούσε το υπομόχλιο για αλλαγές που θα επανάφεραν την εκκλησία μας στο κέντρο της σημερινής κοινωνικής πραγματικότητας και θα απεγκλώβιζε το ιερατείο από το βυζαντινό μεγαλοπρεπές χαρακτήρα του και την  αυταρέσκεια της αυτάρκειάς του. Οι αλλαγές στο Μάθημα των Θρησκευτικών είναι επιβεβλημένες και οι φωνές αντίρρησης μόνο σε αποκλεισμό θα οδηγήσουν όσους τις εκφέρουν. Ο τρόπος λειτουργίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και η παρεμβατικότητά της στον κοινωνικό ιστό χρειάζεται επαναπροσδιορισμό και εκμοντερνισμό και τα παραπάνω παραδείγματα μπορούν να μας δείξουν ατραπούς για την πορεία αυτή.

Θρησκειακή Αγωγή στο Ελληνικό Λύκειο

Θρησκευτική αγωγή στο ελληνικό λύκειο

 

Ένα σύγχρονο σχολείο που  ανταποκρίνεται στις  παιδαγωγικές απαιτήσεις  της κοινωνίας δεν μπορεί να εγκλωβίζεται σε μονολιθικές τάσεις και κατηχητικές πρακτικές, συγχέοντας τους ρόλους της εκκλησίας και του κράτους. Η παρεχόμενη Θρησκειακή Αγωγή στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, και ειδικά στο Λύκειο οφείλει να απευθύνεται σε όλους τους μαθητές και να μη  διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό αλλά να προάγει την ενότητα και την ομόνοια των πολιτών βασιζόμενη στην αρχή της ανεκτικότητας και το σεβασμό της ετερότητας  κάτι που θα επιτυγχάνεται με τη διαθρησκειακή προσέγγιση των επιμέρους ζητημάτων και αξιών.

Το Μάθημα των Θρησκευτικών που περιγράφουμε στην παρούσα έκδοση προάγει την ενότητα και όχι το διαχωρισμό. Μέσα  από το θρησκειακό εγγραμματισμό καθιστούμε τη Θρησκειακή Αγωγή αναγκαία προϋπόθεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας που  καταδεικνύει το σύγχρονο δημοκρατικό σχολείο όχι ως παράγοντα αναπαραγωγής ανισοτήτων και διαφορών, αλλά ως ανοικτό εργαστήριο αξιών όπως η ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο σεβασμός του περιβάλλοντος με κύριο στόχο τη συνύπαρξη.  Η  θεολογία, αντί να  λειτουργεί ως οπισθέλκουσα δύναμη  και αδράνεια, καλείται σήμερα να προσδιορίσει και νοηματοδοτήσει θεολογικά τις δυο επικρατούσες  έννοιες: την παγκοσμιοποίηση και τη μετα-νεωτερικότητα και να καταδείξει σύγχρονους τρόπους πορείας προς τη θρησκειακή γνώση. Ο συγκερασμός της παγκοσμιότητας και των τοπικών ιδιαιτεροτήτων (glocal) είναι επιβεβλημένος και η θρησκευτική γνώση και άρα και αγωγή πρέπει να εστιάσει σε αυτή την προοπτική. 

Το Μάθημα των Θρησκευτικών στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση, βασισμένο στη διαθεματικότητα και διεπιστημονικότητα και εργαλειακά χρησιμοποιώντας το Μοντέλο Διαδικασίας μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει στην κοινωνικοποίηση των μαθητών και  να πρωτοπορήσει στη διαμόρφωση της ταυτότητας των νέων και τελικά της ταυτότητας των νέων κοινωνιών βγάζοντάς μας από τη θρησκειακή απομόνωση.

http://www.biblionet.gr/book/198710/%

http://www.osdelnet.gr/book/1198579/%CE

 

Θρησκευτική αγωγή στο ελληνικό λύκειο: προσέγγιση ή αποκλεισμός του θρησκειακά διαφορετικού;

Picture

Το παρόν κείμενο είναι μια προσπάθεια να διερευνήσουμε τον τρόπο που παρουσιάζεται ο θρησκειακά διαφορετικός, ο "άλλος", ο μη ορθόδοξος τελικά, στο μάθημα των θρησκευτικών, την ορθόδοξη χριστιανική αγωγή, στη μη υποχρεωτική εκπαίδευση του ελληνικού σχολείου, το Λύκειο.

Παρακολουθώντας τα Αναλυτικά Προγράμματα (Α.Π.) αλλά και τα εγχειρίδια διδασκαλίας ως αποτέλεσμα τους, θα αναζητήσουμε τον τρόπο προσέγγισης του διαφορετικού και θα προσπαθήσουμε να εντάξουμε το γεγονός αυτό στο ευρύτερο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Η πολύ-πολιτισμικότητα είναι πια γεγονός, η μεταφορά αξιών γίνεται ταχύτατα και οι συσχετισμοί και οι μίξεις χαρακτηρίζουν τη νέα κατάσταση. Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία, ως μέρος της ευρωπαϊκής κοινότητας, παρουσιάζει σε μικροκλιμακα τα χαρακτηριστικά των ραγδαίων εξελίξεων της παγκόσμιας κοινωνίας.

Το ελληνικό σχολείο καλείται να ανταποκριθεί στις νέες συνθήκες και να διαμορφώσει τις δυνατότητες εκείνες που θα φέρουν τους Έλληνες σε διάλογο και προσέγγιση με τη διαφορετικότητα πολιτισμών και θα τους καταστήσουν ικανούς για συνύπαρξη και συμβίωση με τους υπόλοιπους λαούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.) αλλά και όλου του πλανήτη. [...]

(από την εισαγωγή του βιβλίου)

Θρησκευτική αγωγή στο ελληνικό λύκειο: προσέγγιση ή αποκλεισμός του θρησκειακά διαφορετικού;
Θρησκευτική αγωγή στο ελληνικό λύκειο: προσέγγιση ή αποκλεισμός του θρησκειακά διαφορετικού;

 

 

Καπετανάκης Δ. Γεώργιος, 2011
118 σελ.
ISBN 978-960-92933-1-0, [Κυκλοφορεί]
Τιμή ? 9,50

 

 

Εκπαίδευση ή κατήχηση;

Βαθαίνει το? σχίσμα μεταξύ θεολόγων για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία: Για «νόθευση της ορθόδοξης χριστιανικής παιδείας» κατηγορούν τα πιλοτικά προγράμματα μέλη της Πανελλήνιας Ενωσης Θεολόγων, «δεν ξεπερνούν το 10% κάθε ενότητας οι θρησκειολογικές αναφορές» απαντά το υπουργείο

Της Αφροδίτης Τζιαντζή

 Λίγοι γνωρίζουν ότι στους κύκλους των θεολόγων εξελίσσεται εδώ και καιρό ένας αθέατος εμφύλιος. Πλευρές του έρχονται στη δημοσιότητα, συνήθως με τη μορφή επιστολών της Πανελλήνιας Ενωσης Θεολόγων προς τον υπουργό Παιδείας, την Ιερά Σύνοδο ή τον αρχιεπίσκοπο, στις οποίες μιλάνε για «πορεία αποχριστιανοποίησης του ελληνικού σχολείου» και επιτίθενται με δριμύτητα ενάντια στα νέα προγράμματα σπουδών των Θρησκευτικών, που εφαρμόζονται πιλοτικά από το 2011 σε λίγα δημοτικά και γυμνάσια, στο πλαίσιο του «Νέου σχολείου».

Μέλη της ΠΕΘ, της παλαιότερης και πολυπληθέστερης Ενωσης Ορθόδοξων Θεολόγων, που στους κύκλους της περιλαμβάνει και κληρικούς με πτυχίο Θεολογίας, κατηγορούν τα νέα προγράμματα ως «πολυ-θρησκειακά» και «θρησκειολογικά», σε αντίθεση με τον ώς τώρα δεδομένο ομολογιακό και σε μεγάλο βαθμό κατηχητικό χαρακτήρα τους. Ομολογιακό θεωρείται το μάθημα που έχει ως αφετηρία την ομολογία πίστης στο ορθόδοξο χριστιανικό δόγμα, ενώ ένα αμιγώς θρησκειολογικό μάθημα θα περιοριζόταν στη συγκριτική διδασκαλία των θρησκειών.

Θεματικές ενότητες

Τα νέα προγράμματα σπουδών, που επεξεργάστηκε επιστημονική ομάδα θεολόγων υπό την επίβλεψη του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (σ.σ. Ινστιστούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής πλέον), διόλου δεν είναι πολυθρησκειακά, καθώς εξακολουθούν να έχουν στο επίκεντρό τους την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση. Παράλληλα, εισάγουν στοιχεία από τις χριστιανικές παραδόσεις της Ευρώπης (ρωμαιοκαθολικισμός, προτεσταντισμός), τις μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες (ισλάμ, ιουδαϊσμός), και σε μικρότερη έκταση τις ανατολικές θρησκείες (ινδουισμός, βουδισμός).

Δεν αποτελούν Αναλυτικά Προγράμματα, δεν έχουν δηλαδή βιβλίο, αλλά χωρίζονται σε θεματικές ενότητες, πάνω στις οποίες ο εκπαιδευτικός καλείται να χτίσει το δικό του «σενάριο», ανάλογα με τις ανάγκες της τάξης. Προάγουν την ομαδοσυνεργατική διδασκαλία, δίνουν έμφαση στον σεβασμό της διαφορετικότητας και ενθαρρύνουν τα παιδιά να αναζητούν την ειρηνευτική-οικουμενική διάσταση του θρησκευτικού μηνύματος, αντί για τη μισαλλοδοξία και τον φανατισμό.

Υπέρμαχος των νέων προγραμμάτων, που βρίσκονται στο στάδιο της αξιολόγησης, εμφανίζεται ο πανελλήνιος θεολογικός σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ για την αναβάθμιση της θρησκευτικής εκπαίδευσης», που ιδρύθηκε το 2010 και περιλαμβάνει μόνο εκπαιδευτικούς και ακαδημαϊκούς θεολόγους. Οι σοβαρές πτυχές του διαλόγου για τα Θρησκευτικά περιλαμβάνονται στον συλλογικό τόμο «Τα θρησκευτικά στο Σύγχρονο Σχολείο» (εκδ. Αρμός), που περιλαμβάνει επιχειρήματα από όλες τις πλευρές, αποκλείοντας τις ακραίες φωνές.

Πόσο τα Θρησκευτικά εξάπτουν τα πάθη είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στην ημερίδα που διοργανώθηκε πρόσφατα στο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο «Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης». Σε μια κατάμεστη αίθουσα, μαθητές και μαθήτριες μίλησαν για το «blogging στα Θρησκευτικά», παρουσιάζοντας τη μέθοδο εργασίας τους. Στην ιστοσελίδα του θεολόγου της σχολής, Γ. Καπετανάκη(blogs.sch.gr/gkapetanak), είδαμε μαθητικές εργασίες για το Ολοκαύτωμα (μια υποδειγματική εργασία μαθητή της Γ΄ γυμνασίου), τη φεμινιστική θεολογία, τον επίσκοπο του Σαν Σαλβαδόρ Οσκαρ Ρομέρο, που δολοφονήθηκε από τα ακροδεξιά τάγματα θανάτου, πλάι σε εργασίες για ορθόδοξους αγίους. Θαυμάζοντας τον πλούτο των εργασιών αναρωτιέται κανείς ποιος γονέας, θρησκευόμενος ή μη, θα ήθελε το παιδί του να στερηθεί ένα τέτοιο ανοιχτό μάθημα.

Ανοιχτό μάθημα

Θετική ήταν η εμπειρία της θεολόγου Α. Αλεξανδρή, που δίδαξε τα νέα προγράμματα στα παιδιά του 1ου Γυμνασίου Αχαρνών, ένα σχολείο 270 μαθητών, από τους οποίους οι 90 είναι Ρομά, οι 40 παιδιά μεταναστών και οι 65 παιδιά παλιννοστούντων. «Βήμα μπροστά» χαρακτήρισε τα νέα προγράμματα ο λέκτορας της Θεολογικής Αθηνών Μ. Λιάγκης-Κουκουνάρας, επισημαίνοντας ωστόσο παιδαγωγικές αδυναμίες και καταλήγοντας ότι «στην πραγματικότητα αποτελούν μοντέρνα πρόταση του Ορθόδοξου ομολογιακού μαθήματος». Θερμό χειροκρότημα εισέπραξε ο σχολικός σύμβουλος θεολόγων Β΄ Αθήνας, Α. Βαλιανάτος, υποστηρίζοντας ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν μπορεί να είναι κατήχηση, κάτι που, εκτός από παράνομο, είναι και ατελέσφορο παιδαγωγικά.

Αντίθετη άποψη εξέφρασε ο Ευ. Πονηρός, σχολικός σύμβουλος Θεολόγων Πειραιά και μέλος της ΠΕΘ, κατηγορώντας το νέο πρόγραμμα ότι «νοθεύει το ορθόδοξο χριστιανικό περιεχόμενο των Θρησκευτικών που ισχύει στην Ελλάδα 193 χρόνια, με ετερόδοξα και ετερόθρησκα στοιχεία», είναι «παράνομο και αντισυνταγματικό» και θα στείλει τους θεολόγους στην ανεργία. «Το να διδάσκεις άλλες θρησκείες στα Θρησκευτικά, είναι σαν να διδάσκεις ξένες γλώσσες στο μάθημα των Νέων Ελληνικών», υποστήριξε. Την ίδια ρητορική ανέπτυξε μέλος της ΠΕΘ από το ακροατήριο, λέγοντας ότι «αφού θέλουμε να διδάσκουμε άλλες θρησκείες, ας κρεμάσουμε τον Ομέρ Βρυώνη πλάι στον Κολοκοτρώνη», δείχνοντας τα πορτρέτα των ηρώων του ?21 στην αίθουσα.

Τα πνεύματα οξύνθηκαν, οι νεότεροι ακροατές αποχωρούσαν, ενώ μια φωνή από το ακροατήριο φώναζε «Ο Θεός είναι ένας», σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τα πνεύματα. Ολα είχαν θέση στην κουβέντα: από το άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο στην παράγραφο 2 αναφέρει ως σκοπό της Παιδείας και την «καλλιέργεια της θρησκευτικής συνείδησης», κάτι που επιδέχεται διαφορετικές ερμηνείες, μέχρι το Μνημόνιο και τους μετανάστες. Σε μια χώρα, όπου ο διαχωρισμός Εκκλησίας και κράτους δεν έγινε ποτέ, το υπουργείο Παιδείας εξακολουθεί να λέγεται «και Θρησκευμάτων» και τα Θρησκευτικά διδάσκονται διπλάσιες ώρες από την Πληροφορική ή τη Βιολογία, τα ζητήματα της θρησκείας παραμένουν βαθιά πολιτικά.

?????????????????????.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

«Θρησκευτική αγωγή, όχι κατήχηση»

«Το νέο Πρόγραμμα Σπουδών αφορά τη θρησκευτική αγωγή και όχι την εκκλησιαστική κατήχηση», είναι η θέση του υπουργείου Παιδείας όπως την έχει διαβιβάσει εγγράφως στη Βουλή ο υφυπουργός Σ. Κεδίκογλου. «Αφετηρία και πρωταρχικό μέλημα του μαθήματος είναι η ορθόδοξη πίστη και ζωή, αλλά οφείλει και πρέπει να έχει ορίζοντα αναφοράς και διαλόγου και με τις άλλες χριστιανικές κατανοήσεις» τονίζει, επεξηγώντας ότι οι θρησκειολογικές αναφορές γίνονται μόνο όπου κρίνεται σκόπιμο και ποτέ δεν ξεπερνούν το 10% κάθε ενότητας.

???????????????????????????.

ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ

Διαβουλεύσεις σε γόνιμο κλίμα

Η Πανελλήνια Ενωση Θεολόγων πιέζει την Ιερά Σύνοδο να καταδικάσει τα νέα προγράμματα σπουδών για τα Θρησκευτικά. Ωστόσο, η Ιερά Σύνοδος δεν έχει πάρει επίσημη θέση για το θέμα.

 Τον Μάιο του 2012 συμμετείχε σε διαβούλευση με τους επιστημονικά υπεύθυνους του προγράμματος σε γόνιμο κλίμα, ενώ υπέρ των προγραμμάτων είχαν ταχθεί με εισηγήσεις τους ο μητροπολίτης Αλεξανδρούπολης Ανθιμος και ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος. «Τα μελετάμε διαρκώς, συνέχεια προκύπτουν νέα ζητήματα», μας απαντά ο πατήρ Τιμόθεος από το γραφείο Τύπου της Ι.Σ.

 ??????????????????????????

 ΕΝΩΣΗ ΑΘΕΩΝ

«Αρκεί μία ώρα Θρησκειολογία»

«Εξετάζοντας το Νέο Πρόγραμμα Θρησκευτικών, βρίσκουμε αβάσιμη την ανησυχία των θεολόγων και των εκκλησιαστικών παραγόντων. Διόλου δεν παρατηρούμε αποχριστιανισμό, αντίθετα το μάθημα παραμένει ομολογιακό, παρά την ανανέωση του περιεχομένου και τον εκσυγχρονισμό του τρόπου παρουσίασης» σημειώνει η Ενωση Αθεων, σε ανοιχτή επιστολή προς τον υπουργό Παιδείας, με αφορμή τις επιστολές της ΠΕΘ.

Η Ενωση Αθεων προτείνει την κατάργηση του ομολογιακού μαθήματος και την αντικατάστασή του από μία ώρα Θρησκειολογίας στην Γ΄ Γυμνασίου ή την Α΄ Λυκείου.

Εκπαιδευτική ημερίδα ΠΠΓΕΣΣ

Snap 2014-03-15 at 12.00.34

Πραγματοποιήθηκε η   ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ  με θέμα: «Διάλογος για το Μάθημα των Θρησκευτικών: Το παράδειγμα του Νέου Προγράμματος Σπουδών» που διοργάνωσε το Πρότυπο Πειραματικό  Γυμνάσιο Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης την Τετάρτη 12/03/2014 και ώρα 18:00 ? 21:00. Η προσέλευση του κοινού ξεπέρασε καθε προσδοκία καταγράφοντας έτσι την επικαιρότητα του θέματος.

Στην εκδήλωση επεύθυνε χαιρετισμό ο Πρόεδρος του ΔΣ του ΠΘΣ  » Καιρός ?» Ανδρέας Αργυρόπουλος, Σύμβουλος  Θεολόγων Δυτικής Μακεδονίας, καταδεικνύοντας έτσι το ενδιαφέρον του Συνδέσμου για το μέλλον της θρησκευτικής εκπαίδευσης.

Φοιτητές της Θεολογικής σχολής, στα πλαίσια της Διδακτικής του Αντικειμένου και συνάδελφοι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί εξέφρασαν  την αγωνία τους και τους προβληματισμούς τους για την πορεία της Θρησκευτικής Αγωγής στο Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο.

Πλήθος γονέων και μαθητές του σχολείου μας παρακολούθησαν με ενδιαφέρον τις εισηγήσεις των προσκαλεσμένων:

Το blogging και το ΜτΘ

Ομάδα Μαθητών / Γ. Καπετανάκης,   καθηγητής θεολόγος, ΠΠΓΕΣΣ

Τρία χρόνια εμπειρίας σ? ένα πιλοτικό σχολείο

Α. Αλεξανδρή , καθηγήτρια θεολόγος, 1ο Γυμν. Αχαρνών

Το μέλλον του  ΜτΘ. Κριτική στη θεωρία και πράξη των νέων Προγραμμάτων Σπουδών

Μ. Κουκουνάρας ? Λιάγκης, Λέκτορας Διδακτικής της  Θεολογικής Σχολής, ΕΚΠΑ

Κριτικές παρατηρήσεις και προτάσεις επί των νέων προγραμμάτων σπουδών στα θρησκευτικά

Ε. Πονηρός  Σχ. Σύμβουλος Θεολόγων Πειραιά

19:30 ? 19:45 Tο μάθημα των Θρησκευτικών με το νέο Πρόγραμμα Σπουδών

Βαλλιανάτος Ά. Σχ. Σύμβουλος Θεολόγων Β΄ Αθήνας

Ακολούθησε συζήτηση υπο το συντονισμό του κ. Ν.Λινάρδου και μετά την εποικοδομητική

παρέμβαση του κ. Σ. Γιαγκάζογλου, ΣύμβουλουΑ΄ στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής η

ημερίδα ολοκληρώθηκε.

Snap 2014-03-13 at 10.50.32

 

 

 

 

 

 

 

 

Το blogging και το ΜτΘ είναι το θέμα  της εισήγησής μας και οι μαθητές μας, μόλις μας έδειξαν λίγες από τις δυνατότητες και των δύο αυτών όρων αλλά και της διάχυσης αυτής της γνώσης μέσω προσωπικών blogs που θα λειτουργούν  ως αποθετήρια εργασιών όπως κατέδειξε η Δάφνη και τους ευχαριστώ όλους πολύ.

Οι δύο όροι της εισήγησής μου χρήζουν ανάλυσης, που θα γίνει λίγο παρακάτω, αλλά για να λειτουργήσουν υπάρχει μία και μόνη προϋπόθεση: το σύγχρονο, ανοικτό και δημοκρατικό σχολείο?

«Η Θεοτόκος, οι Απόστολοι, οι πρώτοι Χριστιανοί»

 [...] Μα πάνω και πρώτα από όλους τους ανθρώπους που άγιασαν, έχουμε ένα βοηθό και παρηγορητή: την Παναγία Θεοτόκο. Τη μητέρα του Θεού μας Ιησού. Η Δέσποινά μας είναι η μεσίτρια, η γέφυρα μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Σε όλες τις δυσκολίες μας, σ' αυτήν προστρέχουμε. Αυτήν παρακαλούμε και σ' αυτήν ελπίζουμε.

Οι εικόνες στις εκκλησίες μας ήταν, και είναι ακόμα και σήμερα, τα βιβλία των αγράμματων και η γλώσσα όλων των πιστών. Αφού, ιδίως στα παλιότερα χρόνια, ο κόσμος δεν ήξερε να διαβάζει, αλλά και τα βιβλία ήταν ακριβά, οι εικόνες έπρεπε να του δώσουν να καταλάβει όλη την ιστορία. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)

          2005, εκδ. Ι. Σιδέρη, Αθήνα, ISBN:960-08-0360-9

Picture

Νέα & Ανακοινώσεις

Αυτό είναι ένα προεπιλεγμένο πρότυπο ιστοσελίδας, το οποίο μπορείτε να τροποποιήσετε.

Εισάγετε όλες τις ανακοινώσεις και τα νέα του σχολείου σας, επιλέγοντας την κατάλληλη θεματική κατηγορία από το μενού αριστερά.

Τα μυαλά είναι σαν τα αλεξίπτωτα : για να λειτουργήσουν πρέπει να είναι ανοικτά.

Γ.Δ.ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ (Διδάκτωρ Θεολογίας, εκπαιδευτικός του ΠΓΕΣΣ)

περ. ΕΠΙΚΑΙΡΑ Τεύχος 358  30/9/2016
 

 

 

 

Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε μια αντιπαράθεση ομάδων και προσώπων, μια σύγκρουση ιδεών αλλά και φυσικών οντοτήτων με κέντρο το θέμα διαχείρισης των προσφύγων. Σύλλογοι γονέων, όπως του Ωραιόκαστρου και της Φιλιππιάδας, υιοθετούν εθνικιστικές θέσεις που κινούνται στις παρυφές ακροδεξιάς απόχρωσης κομματικών τοποθετήσεων. Στο πλευρό τους και τοπικοί άρχοντες, πολιτικοί και θρησκευτικοί, αλλά   και «αγανακτισμένοι πολίτες» που καίνε hotspot στο όνομα της εθνικής μας ταυτότητας.

 

Από την άλλη πλευρά πιο ψύχραιμες φωνές επικαλούνται το φιλάνθρωπο και φιλάδελφο χαρακτήρα του Χριστιανισμού, κύριο συστατικό της εθνικής μας ταυτότητας, για τη φιλοξενία των εμπερίστατων συνανθρώπων μας. Και φυσικά θα ταχθούμε με αυτές, όπως του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιου, βασιζόμενοι όχι μόνο στη ρήση του Αποστόλου Παύλου στην επιστολή του προς Κολοσσαείς (3,11) : «Εδώ δεν υπάρχει πια Έλληνας και Ιουδαίος, περιτμημένος και απερίτμητος, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος ή ελεύθερος, αλλά τα πάντα και μέσα σε όλους τα αναπληρώνει ο Χριστός.» αλλά και ενθυμούμενοι τη στάση της Συρίας προς τους χριστιανούς πρόσφυγες το 1922 καθώς και αναγνωρίζοντας τις συνέπειες από τη συμμετοχή μας με στρατεύματα στο μακρινό Αφγανιστάν στηρίζοντας τις Νατοϊκές επιλογές.

 

Ο κος Ιγνάτιος επεσήμανε ότι «χάσαμε την «κοινότητα». Είναι αυτό που έχει χάσει και η Εκκλησία πολλές φορές. Εκκλησία είναι η πρόσκληση γύρω από ένα τραπέζι να φάμε μαζί. Είναι ο Χριστός στην Αγία Τράπεζα. Παίρνω ένα ψίχουλο και μία σταγόνα, όχι για να ζήσω αλλά για να είμαι με τον Θεό. Η Εκκλησία ήταν αγάπη γύρω από μία τράπεζα, που γινόταν αγάπη σε ένα τραπέζι. Δεν γίνεται όταν κοινωνώ από ένα ποτήρι, να μην έχεις να φας εσύ και εγώ να τρώω. Στην κοινωνία γίνομαι ένα με τον συνάνθρωπό μου, που κοινωνούμε μαζί. Δεν γίνεται να είσαι ξένος και να παραμένεις ξένος για μένα. Στις μικρές εκκλησιαστικές κοινότητες, η μικρή ενορία, που συγκροτείται από τους ανθρώπους που έχουν συνείδηση, αναπληρώνει το κενό της κοινωνίας μας. Αν έχουμε χάσει την κοινωνία μεταξύ μας, ο ατομισμός κυριαρχεί και η μοναξιά οδηγεί στην κατάθλιψη».

 

Από την άλλη πλευρά ο κ. Άνθιμος δηλώνει: «Είμαι αντίθετος στη φιλοξενία των διαφόρων μεταναστών. Μέσα στην πόλη της Θεσσαλονίκης, για πλείστους όσους λόγους, εγώ προσωπικά σαν επίσκοπος και εκπρόσωπος τη τοπικής εκκλησίας που έχει ιστορία 2.000 χρόνων, δεν θα ήθελα να εγκατασταθούν, διότι δεν ξέρουμε τι ακριβώς στη συνέχεια θα επακολουθήσει». Εκτός από τη ξενοφοβία ο Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης εκφράζει και έντονα αντιχριστιανικά θέσεις αφού αντιπαλεύει το παραπάνω Παύλειο εδάφιο αλλά και αρνείται την πίστη «θα χτίσω την εκκλησία μου και οι πύλες του Άδη δε θα μπορέσουν να την κατανικήσουν» (Ματθ 16,18) στερώντας μας από την ευχαριστιακή και εσχατολογική θετικότητα.

 

Ο Έλληνας σήμερα ζει μεταξύ κλειστότητας του παρελθόντος και ανοικτότητας του παρόντος και πιθανόν του μέλλοντος. Εγκλωβισμένος σε παλιές τακτικές ενός κλειστού πολιτισμικού περιβάλλοντος όπως ήταν οι αγροτικές κοινότητες του περασμένου αιώνα όπου ξένος ήταν ακόμη και ο κάτοικος του διπλανού χωριού, τρέχει ασθμαίνοντας να προλάβει τις κοινωνικές εξελίξεις που πραγματοποιούνται στο παγκόσμιο γίγνεσθαι όπου μέσω του διαδικτύου, πλησίον έχει γίνει κάθε κάτοικος του πλανήτη μας.

 

Και καθώς λέει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος (22,37-40), υποστηρίζοντας την αναγκαιότητα της συνύπαρξης: «Κι ο Ιησούς του αποκρίθηκε: Θ' αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη την καρδιά σου και με όλη την ψυχή σου και με όλη τη διάνοιά σου. Αυτή είναι η πρώτη και μεγαλύτερη εντολή. Και δεύτερη, όμοια μ' αυτή, είναι: Θ' αγαπήσεις τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. Σ' αυτές τις δύο εντολές στηρίζονται όλος ο νόμος και οι προφήτες».

 

Στο ερώτημα πως θα επιτύχουμε τη μετάβαση στην ανοικτότητα και θα καταστήσουμε την κοινωνία μας μέτοχη στα πλανητικά πολιτισμικά δρώμενα, η απάντηση είναι μία : γνώση. Η γνώση και η εργαλειακή της χρήση, η σοφία, προσφέρεται σήμερα στα δημόσια σχολεία κι όχι στην τηλεόραση ή στο internet. Το παρεχόμενο αγαθό της εκπαίδευσης οφείλει να βασίζεται και παράλληλα να αναπτύσσει την κριτική και δημιουργική σκέψη των μαθητών και μαθητριών ώστε να επεξεργάζονται το πλήθος των πληροφοριών που μπορούν να φτάνουν ως αυτούς. Και μιας και ένα από τα στοιχεία διαμόρφωσης της πολιτισμικής και εθνοτικής ταυτότητας είναι η θρησκεία, το μάθημα των θρησκευτικών θα έπρεπε να έχει κύριο ρόλο στην ανάπτυξη του συναισθηματικού και λογικού κόσμου των παιδιών μας.

 

Ένα σύγχρονο σχολείο που ανταποκρίνεται στις παιδαγωγικές απαιτήσεις της κοινωνίας δεν μπορεί να εγκλωβίζεται σε μονολιθικές τάσεις και κατηχητικές πρακτικές, συγχέοντας τους ρόλους της εκκλησίας και του κράτους. Η παρεχόμενη Θρησκειακή Αγωγή στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, οφείλει να απευθύνεται σε όλους τους μαθητές και να μη διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό αλλά να προάγει την ενότητα και την ομόνοια των πολιτών βασιζόμενη στην αρχή της ανεκτικότητας και το σεβασμό της ετερότητας κάτι που θα επιτυγχάνεται με τη διαθρησκειακή προσέγγιση των επιμέρους ζητημάτων και αξιών.

 

Το Μάθημα των Θρησκευτικών που περιγράφουμε και παράγεται με τα Νέα Προγράμματα Σπουδών, προάγει την ενότητα και όχι το διαχωρισμό. Μέσα από το θρησκειακό εγγραμματισμό καθιστούμε τη Θρησκειακή Αγωγή αναγκαία προϋπόθεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας που καταδεικνύει το σύγχρονο δημοκρατικό σχολείο όχι ως παράγοντα αναπαραγωγής ανισοτήτων και διαφορών, αλλά ως ανοικτό εργαστήριο αξιών όπως η ειρήνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο σεβασμός του περιβάλλοντος με κύριο στόχο τη συνύπαρξη.

 

Η θεολογία, αντί να λειτουργεί ως οπισθέλκουσα δύναμη και αδράνεια, καλείται σήμερα να προσδιορίσει και νοηματοδοτήσει θεολογικά τις δυο επικρατούσες έννοιες: την παγκοσμιοποίηση και τη μετα-νεωτερικότητα και να καταδείξει σύγχρονους τρόπους πορείας προς τη θρησκειακή γνώση. Ο συγκερασμός της παγκοσμιότητας και των τοπικών ιδιαιτεροτήτων (glocal) είναι επιβεβλημένος και η θρησκευτική γνώση και άρα και αγωγή πρέπει να εστιάσει σε αυτή την προοπτική.

 

Το Μάθημα των Θρησκευτικών στην ελληνική δημόσια εκπαίδευση, βασισμένο στη διαθεματικότητα και διεπιστημονικότητα και εργαλειακά χρησιμοποιώντας το Μοντέλο Διαδικασίας μόνο θετικά μπορεί να λειτουργήσει στην κοινωνικοποίηση των μαθητών και να πρωτοπορήσει στη διαμόρφωση της ταυτότητας των νέων και τελικά της ταυτότητας των νέων κοινωνιών βγάζοντάς μας από τη θρησκειακή αλλά και πολιτισμική απομόνωση.

Εγγραφές μαθητών

Αυτό είναι ένα προεπιλεγμένο πρότυπο ιστοσελίδας, το οποίο μπορείτε να τροποποιήσετε.

0ι εγγραφές των μαθητών για το σχολικό έτος 2013-2014 πραγματοποιούνται από ..... έως ..... 2013.

Τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την εγγραφή των νέων μαθητών είναι τα εξής:

  1. ................................................................................................
  2. ................................................................................................
  3. ................................................................................................

...στο Academia.edu

 

 

 

...στον ΟΣΔΕΛ

 

 

Ο ΟΣΔΕΛ εκσυγχρονίζει και αναβαθμίζει τη βάση βιβλιογραφικών δεδομένων οσδέλnet

Με­τά από 6 χρό­νια αδιά­λει­πτης λει­τουρ­γί­ας της βι­βλιο­γρα­φι­κής βά­σης οσ­δέ­λnet, ο Ορ­γα­νι­σμός Συλ­λο­γι­κής Δια­χεί­ρι­σης Έρ­γων του Λό­γου (ΟΣ­ΔΕΛ), αντι­λαμ­βα­νό­με­νος την ανά­γκη εκ­συγ­χρο­νι­σμού, προ­χώ­ρη­σε στην ανα­βάθ­μι­σή της. Στό­χος εί­ναι η νέα οσ­δέ­λnet να κα­λύ­ψει, κα­θώς δια­νύ­ου­με μά­λι­στα και την ψη­φια­κή επο­χή, τις αυ­ξα­νό­με­νες ανά­γκες των χρη­στών, αλ­λά και της αγο­ράς του βι­βλί­ου εν γέ­νει (εκ­δό­τες, δη­μιουρ­γοί, βι­βλιο­πώ­λες, σπου­δα­στές, ακα­δη­μαϊ­κοί, ερευ­νη­τές, ανα­γνώ­στες).

H ανα­βαθ­μι­σμέ­νη οσ­δέ­λnet εί­ναι ήδη σε λει­τουρ­γία στη διεύ­θυν­σηosdelnet.grκαι σας προ­τρέ­που­με να πε­ρι­η­γη­θεί­τε και να συμ­βά­λε­τε με τα σχό­λια και τις πα­ρα­τη­ρή­σεις σας στη βελ­τι­στο­ποί­η­ση της λει­τουρ­γί­ας της. Εν­δει­κτι­κά, με­ρι­κά από τα νέα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά της εί­ναι:

  • Δυ­να­τό­τη­τα απλής και σύν­θε­της ανα­ζή­τη­σης, με προ­τά­σεις σχε­τι­κών απο­τε­λε­σμά­των από τις εγ­γρα­φές στην οσ­δέ­λnet
  • Δυ­να­τό­τη­τα πε­ριο­ρι­σμού ή εμπλου­τι­σμού των απο­τε­λε­σμά­των της ανα­ζή­τη­σης με χρή­ση φίλ­τρων
  • Δυ­να­τό­τη­τα προ­βο­λής των απο­τε­λε­σμά­των σε τρεις μορ­φές (απλή, εξώ­φυλ­λα, πί­να­κας)
  • Πλή­ρης καρ­τέ­λα εκ­δό­τη, που πε­ρι­λαμ­βά­νει λο­γό­τυ­πο, ιστο­ρι­κό, πλή­θος και κα­τη­γο­ριο­ποί­η­ση των κα­τα­χω­ρι­σμέ­νων εγ­γρα­φών, σε γρα­φι­στι­κή απει­κό­νι­ση
  • Δυ­να­τό­τη­τα στον επαγ­γελ­μα­τία ή στον ιδιώ­τη χρή­στη να δη­μιουρ­γή­σει τον ατο­μι­κό του λο­γα­ρια­σμό, που του επι­τρέ­πει να σχε­διά­σει απε­ριό­ρι­στες λί­στες με βι­βλία της επι­λο­γής του

Έχο­ντας ολο­κλη­ρώ­σει, με­τά από οκτώ μή­νες, τις ερ­γα­σί­ες για την ανα­βάθ­μι­ση της βά­σης σε επί­πε­δο λει­τουρ­γι­κό, προ­χω­ρού­με στο επό­με­νο βή­μα, που εί­ναι ο εμπλου­τι­σμός και η επι­και­ρο­ποί­η­ση των δε­δο­μέ­νων. Κα­τά το στά­διο αυ­τό, η συμ­βο­λή εκ­δο­τών και δη­μιουρ­γών θα εί­ναι κα­θο­ρι­στι­κής ση­μα­σί­ας. Για πε­ραι­τέ­ρω πλη­ρο­φο­ρί­ες οι χρή­στες μπο­ρούν να επι­κοι­νω­νούν με το Τμή­μα οσ­δέ­λnet τη­λε­φω­νι­κά στο 210 3849118 ή ηλε­κτρο­νι­κά στη διεύ­θυν­ση osdelnet@​osdel.​gr.

Επι­πλέ­ον, πα­ρέ­χε­ται στους εκ­δό­τες η δυ­να­τό­τη­τα υπο­στή­ρι­ξης του ηλε­κτρο­νι­κού τους βι­βλιο­πω­λεί­ου από την οσ­δέ­λnet, κα­θώς η βά­ση έχει σχε­δια­στεί ώστε να μπο­ρεί να συν­δε­θεί και να υπο­στη­ρί­ξει τη λει­τουρ­γία των e-shops, προ­σφέ­ρο­ντας τα δε­δο­μέ­να σε διά­φο­ρες μορ­φές (json, xml, csv).

Η οσ­δέ­λnet εί­ναι η δι­κή σας βι­βλιο­γρα­φι­κή βά­ση. Για τον λό­γο αυ­τό επι­διώ­κου­με τη συ­νε­χή επα­φή µε τους χρή­στες και συ­νερ­γά­τες µας, ώστε να αντι­με­τω­πί­ζε­ται έγκαι­ρα κά­θε δυ­σλει­τουρ­γία. Πα­ρα­μέ­νου­με πά­ντα ανοι­χτοί στη διε­ρεύ­νη­ση προ­τά­σε­ων, που θα συμ­βά­λουν στην εύ­ρυθ­μη λει­τουρ­γία και πε­ραι­τέ­ρω ανά­πτυ­ξη της οσ­δέ­λnet.

(Οκτώ­βριος 2020)

 

Ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Έργων του Λόγου (ΟΣΔΕΛ) είναι μη κερδοσκοπικός αστικός συνεταιρισμός που λειτουργεί με άδεια του Υπουργείου Πολιτισμού (σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 2121/1993, όπως ισχύει σήμερα, για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας), ανήκει στα μέλη του, συγγραφείς και εκδότες και διοικείται από αυτά.

Σκοπό έχει τη συλλογική διαχείριση και προστασία των πνευματικών και συγγενικών προς τα πνευματικά δικαιωμάτων των δημιουργών έργων του λόγου, καθώς και των δικαιοδόχων τους, όπως επίσης και των εκδοτών έργων του λόγου και των δικαιοδόχων τους. Τα δικαιώματα αυτά είναι δικαιώματα που για νομικούς ή πρακτικούς λόγους δεν μπορούν να τα διαχειριστούν ατομικά οι δικαιούχοι δημιουργοί και εκδότες.

Τα κυριότερα από τα δικαιώματα αυτά είναι:

α) Το δικαίωμα της εύλογης αμοιβής, το οποίο διασφαλίζει, βάσει νόμου, την αποζημίωση των δικαιούχων (δημιουργών και εκδοτών) για τις αναπαραγωγές που πραγματοποιούνται στα έργα τους από ιδιώτες για προσωπική χρήση.

Συγκεκριμένα, η εύλογη αμοιβή υπολογίζεται σε ποσοστό που καθορίζει ο νόμος επί της αξίας των τεχνικών μέσων και του χαρτιού κατάλληλου για φωτοτυπία, μέσων δηλαδή που χρησιμοποιούνται από ιδιώτες (είτε στο σπίτι τους είτε στο χώρο εργασίας τους) για να αναπαράγουν έργα λόγου (μέσω της φωτοτύπησης, αντιγραφής, εκτύπωσης, ή ψηφιακής αναπαραγωγής) και εισπράττεται από τους εισαγωγείς των τεχνικών μέσων (φωτοτυπικών μηχανημάτων, εκτυπωτών, Η/Υ, κινητών τηλεφώνων και ταμπλετών) και χαρτιού.

β) Το δικαίωμα αναπαραγωγής και ψηφιακής χρήσης αποσπασμάτων βιβλίων, εφημερίδων ή περιοδικών από εκπαιδευτικούς οργανισμούς, εταιρείες αποδελτίωσης και επιχειρήσεις το οποίο διασφαλίζει τη νόμιμη πρόσβαση και χρήση των έργων των δικαιούχων (δημιουργών και εκδοτών) καθώς και την αποζημίωση τους για τη χρήση αυτή.

γ) Το δικαιώμα της εύλογης αμοιβής από τον δημόσιο δανεισμό βιβλίων, το οποίο διασφαλίζει, όπως προβλέπει ο πρόσφατος νόμος 4481/2017, την αποζημίωση των δικαιούχων (δημιουργών και εκδοτών) για τη δημόσια δωρεάν χρήση των έργων τους στις βιβλιοθήκες.

 

Ο ΟΣΔΕΛ εκπροσωπεί περισσότερους από 7.500 δημιουργούς

  • συγγραφείς λογοτεχνικών, επιστημονικών, εκπαιδευτικών και άλλων έργων,
  • μεταφραστές,
  • δημοσιογράφους,
  • αρθρογράφους επιστημονικών περιοδικών.

Εάν ανήκετε σε μια από τις παραπάνω κατηγορίες ή είστε κληρονόμος/κηδεμόνας δημιουργού και επιθυμείτε να αναθέσετε τη διαχείριση των πνευματικών δικαιωμάτων σας στον ΟΣΔΕΛ, θα πρέπει να συνάψετε σύμβαση ανάθεσης με τον Οργανισμό.

Για τη σύναψη και υπογραφή σύμβασης με τον ΟΣΔΕΛ, επικοινωνήστε με το Τμήμα Συμβασιούχων στην ηλεκτρονική διεύθυνση Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Religious education in Greece: Greece's ruling leftists soften their secularism

The Economist

http://www.economist.com/blogs/erasmus/2015/10/religious-education-greece

Erasmus

Religion and public policy

 

ALL over Greece, from the Ionian islands to the border villages of Thrace, youngsters aged between five and 17 are settling down to a year of schooling whose content is carefully mandated by the ministry of education. And for the great majority of them, religion, and Orthodox Christianity in particular, will be an important part of the diet. At elementary schools, for example, the ministry wants pupils to be taught to "understand the world as a wonderful creation of God, which humans can enjoy and feel grateful for"; at secondary schools, depending on their age, kids may find themselves studying the Old or the New Testament, the Orthodox Christian calendar, "other Christian confessions" - ie, the Protestant or Catholic faiths - or other world religions, or bioethical questions. This weekend marks the expiry of the annual deadline for applications for a waiver from religion courses; and in practice, only a small minority will cut the classes.

But the terms of the opt-out, and the nature of state-mandated religious instruction, have been contested recently. Greece's radical leftist prime minister, Alexis Tsipras (pictured), is a declared atheist; his long-term aim is to unravel the close relationship between the Greek state and the Orthodox church, whose role as the country's prevailing religion is enshrined by many articles in the constitution. On re-election last month, he named as education minister a secularist politician, Nikos Filis, who had protested over the warm official reception given earlier this year to a casket of saintly relics which were loaned to Greece by the Catholic church in Venice. Soon after the new cabinet's formation, the deputy education minister declared that the procedure for opting out of religion classes would be made much simpler. People braced themselves for a good old-fashioned clash between state and ecclesiastical authority.

But only days later, the spirit of confrontation was exorcised. Mr Filis had an emollient meeting with the archbishop of Athens, Ieronymos, at which he promised the prelate that no unilateral actions would be taken. Greek journalists were told in briefings that the government appreciated the church's humanitarian work to relieve poverty, and it hoped for amicable state-church cooperation over the use of church property for public benefit. They were also assured that the nature of religious education had altered already, and would change more, towards general religious knowledge and away from devotional instruction. But the change would happen in liaison with the church. This weekend, Mr Filis made a new demonstration of friendship with the church by attending the enthronement of a bishop.

What lies behind all this? First, it's not surprising that a government minister wanted to simplify the opt-out. In what seemed like a sop to devout voters, dodging religion courses was actually made harder by a regulation introduced in January during the final days of Greece's previous government (a centre-right/centre-left coalition). That regulation stipulates that the parents of the child (or the youngster him/herself, in the final year) must make a formal declaration to the school; this must specify that the pupil is "not an Orthodox Christian" and therefore seeks exemption on grounds of conscience. The school is encouraged to make sure that this claim is well-founded. This procedure sets the bar very high, given the lingering sense, among many Hellenes, that to declare that you are not Orthodox, at least nominally, is almost like saying you are not Greek.

What really happens in Greek schools depends a lot on human factors. At elementary schools, teachers are supposed to mingle religious instruction with everything else; this comes naturally to some pedagogues and not to others. At secondary school, there are dedicated religion teachers, who usually have (Orthodox) theology degrees; they have a choice between using very old-fashioned text-books, or some user-friendly electronic material which pupils seem to like. But older teachers can't or won't use the internet.

George Kapetanakis, who teaches in an Athens high school, is a moderniser who likes pupils to make their own videos, for example about the way different religions pray and the buildings they use. Contrary to what you'd expect, he finds that migrant children (including Albanian Muslims who are very numerous) don't usually opt out; the ones who consistently do are Jehovah's Witnesses, who are viewed with great suspicion by the Orthodox church. But before the new regulation was introduced, up to a third of the pupils in certain Athens schools were opting out, not out of any strong objection of conscience but to get more time for other activities. Anna Tirikanidou, who has taught religion for 15 years in the more conservative environment of northern Greece, says that in the schools she knows, very few pupils, apart from Jehovah's Witnesses, opt out. She has seen Muslim pupils participate enthusiastically, for example in class discussions about the fasting rules for different religions.

Perhaps none of that should be a surprise. Even (or perhaps especially) in countries where the state tries to regulate and fine-tune everything, practices on the ground tend to evolve at their own pace as social reality changes. And one of the realities facing any prime minister of Greece, regardless of ideology, is that head-on confrontation with the church comes at a high political price. Too high a price, apparently, for Mr Tsipras, who has plenty of other things to worry about: not just an ongoing economic crisis, but rumbling geopolitical tension in the region, a state of affairs which has often prompted the Greeks to rally round their religion.

Μαθητικό Φεστιβάλ Ψηφιακής Δημιουργίας

Αυτό είναι ένα προεπιλεγμένο πρότυπο ιστοσελίδας, το οποίο μπορείτε να τροποποιήσετε.

digifest 3 logo
Tο Μαθητικό Φεστιβάλ Ψηφιακής Δημιουργίας είναι μια εκπαιδευτική εκδήλωση η οποία δίνει τη δυνατότητα στους μαθητές να δημιουργήσουν και να παρουσιάσουν ψηφιακά έργα που αναπτύσσουν στο σχολείο τους.

Υποκατηγορίες

Εκπαιδευτικές εργασίες

Εκπαιδευτικό υλικό