1701-1714: Πόλεμος Ισπανικής Διαδοχής
Το ζήτημα της Ισπανικής διαδοχής είχε τεθεί από πολύ νωρίς, καθώς ο Κάρολος Β΄ ήταν από πολύ νέος νοητικά και σωματικά ασθενής, γεγονός που καθιστούσε αδύνατη την τεκνοποίηση. Με δεδομένη την απουσία άμεσου διαδόχου, και χάρη στο σύστημα των βασιλικών συγγενειών, οι δύο επικρατέστερες οικογένειες της Ευρώπης, οι Βουρβόνοι της Γαλλίας και οι Αψβούργοι της Αυστρίας, αποκτούσαν πρόσβαση στον ισπανικό θρόνο. Όμως, η διαδοχή ολόκληρου του Βασιλείου της Ισπανίας σε μία από τις δύο οικογένειες, θα απειλούσε την ισορροπία δυνάμεων στον ευρωπαϊκό χάρτη. Έτσι, οι μεγάλες δυνάμεις, εξασθενημένες και από τον πόλεμο της Μεγάλης Συμμαχίας, προχώρησαν σε διαπραγματεύσεις:
- Η συνθήκη της Χάγης - 11 Οκτωβρίου 1698( Μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας)
- Η συνθήκη του Λονδίνου - 25 Μαρτίου 1700( Μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και των Ηνωμένων Επαρχιών)
Ο Πόλεμος της Ισπανικής Διαδοχής ήταν μείζων ευρωπαϊκή σύγκρουση που ξεκίνησε το 1701 με το θάνατο του τελευταίου Αψβούργου βασιλιά της Ισπανίας, του Καρόλου Β΄. Με εξαίρεση την Αυστρία, οι Ευρωπαίοι ηγεμόνες έδειχναν να αποδέχονται τον Φίλιππο ως τον νέο βασιλιά της Ισπανίας. Αν και η Αγγλία ενοχλήθηκε σε μεγάλο βαθμό από την μη τήρηση της συνθήκης του Λονδίνου από τον Λουδοβίκο, δεν ήταν σε θέση να διεξάγει μια πολεμική αναμέτρηση με την Γαλλία, εξαιτίας κυρίως της έλλειψης στήριξης στον Γουλιέλμο Γ΄ της Αγγλίας από την αγγλική και ολλανδική υψηλή κοινωνία. Ωστόσο, ο Λουδοβίκος δεν φάνηκε να αρκείται στην επιτυχημένη, για την Γαλλία, έκβαση του προβλήματος της ισπανικής διαδοχής και προχώρησε σε προκλητικές κινήσεις. Αναγνώρισε στον Φίλιππο το δικαίωμα στο στέμμα της Γαλλίας, παρά τις διαβεβαιώσεις που είχε δώσει για δύο ξεχωριστά στέμματα με την αποδοχή της διαθήκης του Καρόλου, κατέλαβε τις ισπανικές Κάτω Χώρες και απομόνωσε την Αγγλία και την Ολλανδία από το ισπανικό εμπόριο.
Στις 7 Σεπτεμβρίου 1701, η Αγγλία, η Αυστρία και οι Ηνωμένες Επαρχίες υπέγραψαν νέα συνθήκη στη Χάγη, με την οποία προχωρούσαν σε σύσταση συμμαχίας και συμφωνούσαν να αποδώσουν στην Αυστρία τις ισπανικές κτήσεις που υπήρχαν στην Ιταλία. Ο Λουδοβίκος, αφού αρνήθηκε να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις, ανταπάντησε αναγνωρίζοντας τον διεκδικητή του αγγλικού θρόνου και αντίπαλο του τότε Άγγλου μονάρχη Γουλιέλμου Γ΄, Τζέιμς Στιούαρτ, ως νόμιμου μονάρχη της Αγγλίας. Ο πόλεμος ήταν πλέον προ των πυλών.
Την άνοιξη του 1701, ήδη 30.000 Αυστριακοί είχαν συγκεντρωθεί στο Τιρόλο υπό την καθοδήγηση του Πρίγκηπα Ευγένιου της Σαβοΐας. Στις 9 Ιουλίου 1701, και χωρίς να έχει κηρυχθεί πόλεμος από καμία πλευρά, οι Αυστριακοί εισβάλλουν στοΔουκάτο του Μιλάνου και νικούν τους Γάλλους. Την 1η Σεπτεμβρίου αποκρούουν την αντεπίθεση του Δούκα του Βιλερουά, γεγονός που οδηγεί στον αποκλεισμό της Μάντοβα και στην κατάληψη της Μοντένα από τους Αυστριακούς. Οι Γάλλοι οχυρώθηκαν στην Κρεμόνα, όπου θα περίμεναν την επανέναρξη των εχθροπραξιών με το τέλος του χειμώνα. Αυτό δεν εμπόδισε τον Ευγένιο της Σαβοΐας να εξαπολύσει αιφνιδιαστική επίθεση τη νύχτα της 1ης Φεβρουαρίου 1702. Στη διάρκεια της μάχης, οι Αυστριακοί κατάφεραν να αιχμαλωτίσουν τον Δούκα του Βιλερουά, αναγκάστηκαν όμως να οπισθοχωρήσουν λόγω σημαντικών απωλειών. Έτσι, οι Αυτριακοί συνέχισαν την πολιορκία της Μάντοβα την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1702, ενώ στις 13 Μαΐου οι σύμμαχοι κήρυξαν και επίσημα τον πόλεμο στην Γαλλία και την Ισπανία. Στις γαλλικές δυνάμεις της Ιταλίας, τον αιχμαλωτισμένο Δούκα του Βιλερούα αντικατέστησε ο Δούκας του Βαντόμ, ο οποίος αναμετρήθηκε με τον Ευγένιο της Σαβοΐας στη Μάχη του Λουτσάρα, στις 15 Αυγούστου. Το αποτέλεσμα της μάχης ήταν να καθηλωθούν οι δύο στρατοί μέχρι τις 4 Νοεμβρίου, ημερομηνία κατά την οποία οι Γάλλοι αποστρατοπέδευσαν εξαιτίας του επερχόμενου χειμώνα.
Στο ολλανδο-γερμανικό μέτωπο, οι αγγλο-ολλανδικές δυνάμεις, υπό την καθοδήγηση του ανερχόμενου Άγγλου στρατηγού Δούκα του Μάρλμπορο, κατάφεραν να προκαλέσουν την οπισθοχώρηση των Γάλλων. Αποτέλεσμα της προέλασης του συμμαχικού στρατού ήταν η κατάληψη της Λιέγης τον Οκτώβριο του 1702. Ο πόλεμος είχε ήδη επεκταθεί και στις θάλασσες. Τον Ιούλιο του ίδιου έτους ο αγγλο-ολλανδικός στόλος, με επικεφαλής τον άγγλο ναύαρχο Τζωρτζ Ρουκ, έβαλε πλώρη προς το ισπανικό λιμάνι του Κάντιθ, το οποίο βρισκόταν σε στρατηγική θέση κοντά στα στενά του Γιβραλτάρ, με στόχο την κατάληψή του. Η πόλη πολιορκήθηκε από τις 23 Αυγούστου και για ένα μήνα περίπου. Κρίνοντας ότι η κατάληψη του Κάντιθ δεν ήταν εφικτή, ο στόλος απέπλευσε στις 29 Σεπτεμβρίου, λύνοντας την πολιορκία.
Στα τέλη του 1702, ο πόλεμος είχε ήδη επεκταθεί στο μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Ευρώπης και πολλά από τα έως τότε ουδέτερα βασίλεια έπαιρναν το μέρος της μίας ή της άλλης πλευράς. Έτσι, στις αρχές του 1703, η Βαυαρία συνυπέγραψε νέα συνθήκη συμμαχίας με τη Γαλλία, στην οποία οι δύο πλευρές συμφωνούσαν στο διαμελισμό των ισπανικών Κάτω-Χωρών. Την ίδια εποχή, στην Ουγγαρία, που βρισκόταν υπό Αυστριακή κατοχή ξεσπά εξέγερση υποβοηθούμενη από τους Γάλλους, με ηγέτη τον Φέρεντς Ρακότσι. Τέλος, στις 8 Νοεμβρίου, το Δουκάτο της Σαβοΐας τάσσεται με το μέρος των συμμάχων για να αποφύγει την προδιαγραφόμενη προσάρτηση από την Γαλλία.
Στα πεδία της μάχης, ο πόλεμος συνεχίστηκε στο βόρειο μέτωπο με την κατάληψη της Βόννης από τον αγγλο-ολλανδικό στρατό, στις 15 Μαΐου 1703. Ο επόμενος στόχος ήταν η κατάληψη της Αμβέρσας, αλλά ο αντιπερισπασμός που επιχείρησε ο Δούκας του Μάρλμπορο, διασπάζοντας την αγγλο-ολλανδική στρατιά σε 4 κατευθύνσεις, δεν ξεγέλασε τους Γάλλους. Οι Γάλλοι, με επικεφαλής τον Δούκα του Μπουφλέ, περικύκλωσαν στο Έκερεν το τμήμα του ολλανδικού στρατού που κατευθυνόταν προς την Αμβέρσα και σημείωσαν μια σημαντική νίκη που κατάφερε σημαντικό πλήγμα στις προσπάθειες των συμμάχων στο βόρειο μέτωπο.
Ο Δούκας του Μάρλμπορο, η στρατιά του οποίου βρισκόταν στο ολλανδικό μέτωπο, και παρά την αντίθεση των Ολλανδών που επιθυμούσαν την παραμονή του, ξεκίνησε την πορεία του νοτιοανατολικά, κατά μήκος του Ρήνου, ενώ ταυτόχρονα, η γαλλική στρατιά υπό τον Δούκα του Βιλλερουά, τον ακολουθούσε παράλληλα από απόσταση, φοβούμενη μια συμμαχική επίθεση στην γαλλική περιοχή του Μοζέλλα. Στις 7 Ιουνίου 1704, ο Δούκας του Μάρλμπορο, διέσχισε τον ποταμό Μάιν, καθιστώντας σαφές ότι κατευθύνεται προς τη Βαυαρία, και στις 22 Ιουνίου, η στρατιά του συνενώθηκε με αυτή του Λουδοβίκου της Βάδης. Οι Γάλλοι έπρεπε οπωσδήποτε να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους στην Βαυαρία και έτσι οι διαταγές που ήρθαν από τις Βερσαλλίες, στις 27 Ιουνίου, όριζαν ότι η Γαλλική στρατιά, με επικεφαλής τον Δούκα του Ταλλάρ και δύναμη 35 χιλιάδων ανδρών, θα άφηνε την Αλσατία για να κατευθυνθεί και αυτή προς την Βαυαρία.
Στις 4 Αυγούστου ο αγγλο-ολλανδικός στόλος, με επικεφαλής τον Άγγλο ναύαρχο Τζωρτζ Ρουκ, κατέλαβε το Γιβραλτάρ. Σε αντίδραση, ο Γαλλικός στόλος απέπλευσε από την Τουλόν και κατευθύνθηκε προς τα στενά. Οι δύο στόλοι συναντήθηκαν στις 24 Αυγούστουστα ανοικτά της Μάλαγας και από την ναυμαχία που ακολούθησε δεν προέκυψε νικητής, ενώ οι απώλειες και στις δύο πλευρές ήταν σημαντικές. Οι Γάλλοι υποστήριξαν ότι είχαν κερδίσει την ναυμαχία και απέσυραν το στόλο τους πίσω στην Τουλόν απ'όπου δεν απέπλευσαν ξανά μέχρι το τέλος του πολέμου εξαιτίας της συμμαχικής υπεροχής στη Μεσόγειο.
Φυσικοί της εποχής
Newton Isaac (1643-1727)
Σε μία τελευταία έκρηξη δημιουργικότητας, ο Newton διατύπωσε τον νόμο της βαρύτητας, προσπαθώντας να εξηγήσει τις ελλειπτικές τροχιές των πλανητών, μέσα σε 18 μήνες έγραψε την ιστορία του ηλιακού συστήματος μας, διατυπώνοντας τους τρείς νόμους του σε ένα έργο που το ονόμασε PHILOSOPHIAE NATURALIS PRINCIPIA MATHEMATICA την λεγόμενη principia. Στο πρώτο βιβλίο του περιλαμβάνει τους τρείς νόμους του, ενώ στο δεύτερο μια πραγματεία για την μηχανική των ρευστών. Το 1707 έγραψε το ARITHMETICAE UNIVERSALIS στο Λονδίνο.
Fahrenheit Daniel Gabriel (1686-1736)
Ο Fahrenheit δραστηριοποιήθηκε στη Χάγηστην κατασκευή οργάνων από γυαλί και τα χρόνια που ακολούθησαν έφτιαξε βαρόμετρα, βελτίωσε το υγρόμετρο για τις μετρήσεις της υγρασίας αλλά και θερμόμετρα. Έφτιαξε θερμόμετρα οινοπνεύματος και στη συνέχεια, το 1714 στα εικοσιοκτώ του χρόνια, στράφηκε σε θερμόμετρα με υδράργυρο, κατά την κατασκευή του πρώτου βαρομέτρου. Με τα υδραργυρικά θερμόμετρα διαπίστωσε καλύτερες μετρήσεις, επέμεινε σε αυτά και τα επέβαλε. Σε δικό του κείμενο του έτους 1724 βρίσκεται και η πρότασή του για μια θερμομετρική κλίμακα η οποία οικοδομήθηκε με βάση τρεις θερμοκρασίες. Η πρώτη, ήταν η πιο χαμηλή θερμοκρασία που μπορούσαν να δημιουργήσουν οι άνθρωποι την εποχή εκείνη στο εργαστήριο.