1865: Η άνοδος των χωρών της αμερικανικής ηπείρου
Στην Αμερική, τόσο στη Βόρεια όσο και στη Νότια, τα εθνικά κράτη που προέκυψαν από τις πρώην αποικίες της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας φαίνονταν να είναι αντίγραφα των πρωτοτύπων τους στην Ευρώπη. Γενικά, ο Νέος Κόσμος φαινόταν να είναι προέκταση του κόσμου της γηραιάς ηπείρου, από την άποψη των θεσμών, των αρχών και των αξιών που εισήχθησαν για τη συγκρότηση των νέων χωρών. Ωστόσο, η ελευθερία, οι αντιπροσωπευτικοί και συνταγματικοί θεσμοί και η κοσμική εξουσία, στη βάση των οποίων οικοδομήθηκαν οι νέες πολιτείες, εφαρμόστηκαν σε νέο περιβάλλον και για τον λόγο αυτόν οι πολιτείες που προέκυψαν διαφοροποιήθηκαν από τις αντίστοιχες πρωτότυπές τους.
Στις ΗΠΑ το δημοκρατικό πολίτευμα στηρίχτηκε σε ένα Σύνταγμα κατά βάση συντηρητικό, το οποίο αναθεωρήθηκε πολλές φορές, χωρίς όμως να αλλοιωθεί η αρχική πρόβλεψη του διαχωρισμού των τριών κλάδων της εξουσίας και του μεταξύ τους ελέγχου. Μέσω των πολλαπλών ελέγχων και ισορροπιών, τόσο σε ομοσπονδιακό όσο και σε επαρχιακό επίπεδο, το Σύνταγμα της υπερατλαντικής χώρας εξασφάλισε στη φιλελεύθερη αμερικανική κοινωνία, εντυπωσιακή ευημερία, πρόοδο του πολιτισμού, των επιστημών και της τεχνολογίας, καθώς και αξιόλογη πολιτική ομαλότητα, κυρίως μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο (1861-1865).
Ο Εμφύλιος Πόλεμος στις ΗΠΑ δοκίμασε τους θεσμούς, τις αρχές και τις αξίες στις οποίες στηρίχτηκε η μεγάλη υπερατλαντική χώρα, καθώς και την ίδια την υπόστασή της. Ο πόλεμος προκλήθηκε από την άρνηση των νότιων πολιτειών της χώρας να καταργήσουν τη δουλεία και ιδίως από τη μετέπειτα απόσχισή τους από την ομοσπονδία και την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους. Οι Νότιοι ηττήθηκαν, κυρίως επειδή δε διέθεταν τη βιομηχανική και γενικώς την οικονομική ισχύ των Βορείων, αλλά και επειδή πολεμούσαν για μια υπόθεση, τη διατήρηση της δουλείας, η οποία είχε προ πολλού καταργηθεί στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Ο Εμφύλιος Πόλεμος αποτέλεσε την αφετηρία της ραγδαίας βιομηχανικής και οικονομικής ανάπτυξης στον αμερικανικό Βορρά.
Μετά τον πόλεμο η οικονομία των ΗΠΑ αναπτύχθηκε με ρυθμούς χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του κόσμου. Τρεις ήταν οι κυριότεροι λόγοι για την ανάπτυξη αυτή. Η χώρα διέθετε πλούτο πρώτων υλών, εντυπωσιακή αύξηση του πληθυσμού και ένα σταθερό δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο μάλιστα δεν παρακώλυε την επιχειρηματική δραστηριότητα και εν γένει την οικονομική ανάπτυξη.
Στις αρχές του 1870 οι ΗΠΑ διέθεταν το πιο εκτεταμένο σιδηροδρομικό δίκτυο και ένα εργοστασιακό σύστημα με τη μεγαλύτερη ιπποδύναμη στον κόσμο, ενώ τα εργοστάσια της χώρας παρήγαν τα περισσότερα ρολόγια, τουφέκια, ραπτομηχανές και άλλα είδη ευρείας χρήσης. Στον γεωργοκτηνοτροφικό τομέα η χώρα παρήγε τις μεγαλύτερες ποσότητες δημητριακών, βαμβακιού και κρέατος. Ποτέ πριν δεν είχαν συγκεντρωθεί σε μια χώρα τόσος πλούτος και τέτοιες παραγωγικές δυνατότητες, όπως στις ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ γιόρτασαν την εκατοστή επέτειο της ίδρυσης τους, το 1876, με μια μεγαλειώδη διεθνή έκθεση στη Φιλαδέλφεια, στην οποία προέβαλαν την επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο της χώρας. Εκεί παρουσιάστηκε από τον εφευρέτη, τον Γκράχαμ Μπελ, ένα νέο τεχνολογικό επίτευγμα, το τηλέφωνο, που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο όσο ίσως κανένα άλλο επίτευγμα. Εκεί πρωτοπαρουσιάστηκε επίσης η γραφομηχανή και το κονσερβοποιημένο συμπυκνωμένο γάλα.
Εκεί φανέρωσε η νέα χώρα τις προοπτικές και τα πεδία στα οποία έμελλε να αναπτυχθεί και να αναδειχθεί στα επόμενα πενήντα χρόνια σε μεγάλη παγκόσμια δύναμη. Με κινητήριες δυνάμεις έναν ισχυρό ατομισμό, πίστη στην ελευθερία και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου, αφοσίωση στις αρχές και τις αξίες, αποδοχή των νόμων της ελεύθερης και ακηδεμόνευτης αγοράς, οι πρώην Βρετανοί έποικοι και στη συνέχεια Αμερικανοί διαμόρφωσαν μια δυναμική και δημοκρατική πολιτεία.
Φυσικοί της εποχής
Kelvin (Thomson William) (1824-1907)
Ο William Thomson ήταν Σκωτσέζος Φυσικός που το 1892 απέκτησε τίτλο ευγενείας και ονομάστηκε "Βαρώνος Kelvin" από την ομώνυμη περιοχή. Ο Ουίλιαμ Τόμσον, ήταν ο πρώτος Βαρώνος Κέλβιν, μέλος του Τάγματος της Αξίας, Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Βασιλικού Βικτωριανού Τάγματος, Μέλος του Συμβουλίου Επικρατείας του Ηνωμένου Βασιλείου, Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας, Μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Εδιμβούργου.
Boltzmann Ludwig (1844-1906)
Το 1869, ο Boltzmann διορίσθηκε καθηγητής της Μαθηματικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς, ενώ εργάσθηκε αρκετούς μήνες στη Χαϊδελβέργη με τους Ρόμπερτ Μπούνσεν και Λέο Κένιγκσμπεργκερ. Το 1871 συνεργάσθηκε με τους Κίρχοφ και Χέλμχολτζ στο Βερολίνο.
Lorentz Hendrik (1853-1928)
Το 1892, με το βιβλίο του «Η θεωρία των ηλεκτρονίων», ο Lorentz εισάγει την αξιωματική δύναμη σε σωματίδιο με ηλεκτρικό φορτίο, κινούμενο σε ,μαγνητικό πεδίο. Για τη δύναμη αυτή, το έτος 1985 εισάγεται στην ελληνική βιβλιογραφία – σχολικό βιβλίο Φυσικής Β΄ τάξης Ενιαίου Πολυκλαδικού Λυκείου – ο όρος «δύναμη Lorentz» σε αντικατάσταση του -μέχρι τότε εν χρήσει όρου- «δύναμη Laplace» ο οποίος θα περιοριστεί για τη δύναμη σε ρευματοφόρο αγωγό. Ο νέος όρος δύναμη «δύναμη Lorentz» θα επικρατήσει μετά το 1990.
Tesla Nikola (1856-1943)
Τον Οκτώβρη του 1887 η πατέντα του με το όνομα Πολυφασικό Σύστημα Τέσλα κατοχυρώθηκε στην Αμερικάνικη Επιτροπή Ευρεσιτεχνιών. Το 1888 ο Τέσλα έδωσε μια διάλεξη με θέμα «Το Νέο Σύστημα Κινητήρων και Μετασχηματισμών Εναλλασσόμενου Ρεύματος», στο Αμερικάνικο Ινστιτούτο Ηλεκτρομηχανικής, η οποία έδωσε το έναυσμα στον βιομήχανο Τζώρζ Γουέστινχαουζ να συνεργαστεί μαζί του.
Thomson Joseph John (1856-1940)
Το 1876, ο Joseph Thomson πήγε στο Κολέγιο Τρίνιτι. Το 1880, έλαβε το πτυχίο του στα μαθηματικά και το 1883 το master. Το 1884 έγινε καθηγητής Φυσικής. Ένας από τους μαθητές του ήταν ο Έρνεστ Ράδερφορντ, ο οποίος ο οποίος αργότερα τον διαδέχθηκε. Το 1890 παντρεύτηκε την Ρόουζ Ελίζαμπεθ Πέιτζετ (Rose Elisabeth Paget), κόρη του Σερ Τζορτζ Έντουαρντ Πέιτζετ (Sir George Edward Paget, KCB), γιατρού και στη συνέχεια καθηγητή Φυσικής στο Κειμπριτζ. Απέκτησε μαζί της ένα γιο, τον Τζορτζ Τόμσον, και μια κόρη. Μία από τις μεγαλύτερες συμβολές του Τόμσον στην σύγχρονη επιστήμη ήταν στο ρόλο του ως ένας εξαιρετικά ταλαντούχος καθηγητής, καθώς επτά από τους μαθητές του και ο γιος του κέρδισαν βραβείο Νόμπελ στη Φυσική. Ο γιος του κέρδισε το βραβείο Νόμπελ το 1937 για την απόδειξη των κυματοειδών ιδιοτήτων των ηλεκτρονίων. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1906, «ως αναγνώριση για τη συμβολή του στις θεωρητικές και πειραματικές εργασίες επί της ηλεκτρικής αγωγιμότητας των αερίων».
Hertz Heinrich Rudolf (1857-1894)
Επιβεβαίωσε την ηλεκτρομαγνητική θεωρία του Τζέιμς Μάξγουελ και κατά τη διάρκεια πειραμάτων (1886-1889) παρήγαγε και μελέτησε ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Κατέδειξε ότι αυτά είναι μακρά, εγκάρσια κύματα που ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός και μπορούν να απεικονιστούν, να διαθλαστούν, και να πολωθούν όπως το φως. Επίσης, ανέπτυξε την Ηλεκτροδυναμική κινούμενων σωματιδίων. Η μονάδα της συχνότητας, το Hertz, ονομάστηκε έτσι προς τιμή του. Το 1886, ο Hertz ανάπτυξε την κεραία λήψης και τη διπολική κεραία εκπομπής, για την μετάδοση UHF ραδιοκυμάτων, που σήμερα χρησιμοποιούνται για τη μετάδοση τηλεοπτικών σημάτων. Το 1887, ο Hertz πειραματίστηκε με τα ραδιοκύματα στο εργαστήριό του.