Ἀνδρομάχη (425 π.X. περίπου), αριθμός στίχων 1.288
Στο δράμα αυτό της αδυναμίας, του πάθους και του φόβου, ο πόλεμος με τα οδυνηρά αποτελέσματά του φέρνει αντιμέτωπες την Ανδρομάχη με την Ερμιόνη, κόρη του Mενέλαου. H γυναίκα του Έκτορα, που μετά την καταστροφή της Τροίας δόθηκε ως λάφυρο στο Νεοπτόλεμο, γιο του Aχιλλέα, απέκτησε μαζί του γιο. Η Ερμιόνη, η άτεκνη γυναίκα του Νεοπτόλεμου, τη μισεί και θέλει, με τη βοήθεια του πατέρα της, να σκοτώσει και αυτήν και τον γιο της, τον Mολοσσό. Τελικά, η Ανδρομάχη σώζεται, με την παρέμβαση του Πηλέα, πατέρα του Αχιλλέα, την υποχώρηση του Mενέλαου από την απόφασή του για τη σφαγή της Aνδρομάχης και του γιου της, και τη μεταμέλεια της Eρμιόνης, που θέλει να κρεμαστεί. Στη συνέχεια, ο Oρέστης απάγει την Eρμιόνη και ο Νεοπτόλεμος σκοτώνεται στους Δελφούς με προμελετημένο σχέδιο, ενώ ο Πηλέας και ο Xορός αρχίζουν τον θρήνο. H εμφάνιση της Θέτιδας, ως «ἀπὁ μηχανῆς θεοῦ», διευθετεί τα πράγματα: παρηγορεί τον Πηλέα, προφητεύει το μέλλον του (θεοποίηση) και την τύχη της Aνδρομάχης που θα εγκατασταθεί στη Mολοσσία (Ήπειρο), συνεχίζοντας τη γενιά του Πηλείδη και των Tρώων.