Λόγος Κύρου τοῦ πρεσβυτέρου πρὸς τοὺς στρατιώτας.

Κῦρος ὁ πρεσβύτερος στρατεύων ἐπὶ Λυδίαν τοὺς στρατιώτας ὧδε ἐθάρρυνεν· « Ἄνδρες φίλοι, γιγνώσκετε δήπου ὅτι ὑμᾶς καὶ καὶ , ἐπεὶ καὶ ὑμεῖς καὶ με. Ἐκ παίδων καὶ ὑμᾶς· γὰρ ὅτι ἐγκρατεῖς εἴητε. Πρὸς δὲ λογίζομαι ὅτι πάντα κίνδυνον ὑπομένειν καὶ πάντα τρόπον ηὑρίσκεσθε, ὥστε ἐργάται ἀγαθῶν ἔργων γενέσθαι. Ὁμοίως δὲ καὶ νῦν ὅτι τὰ πολεμικὰ ἀγαθοὶ ἄνδρες ἐστέ· τοὺς γὰρ πόνους ὑπομένετε, ἐν δὲ τοῖς κινδύνοις οὐκ , οὐδέποτε δ’ ὁ ὕπνος ὑμᾶς. Εὰν οὖν καὶ νῦν μὴ , βεβαίαν τὴν νίκην ἕξομεν. οὖν προθύμως ἐπὶ τοὺς πολεμίους· οὕτω ἂν αὐτούς. Εγὼ δ’ ἂν ὑμᾶς , ἀγαθὸς ἡγεμὼν ἔσομαι καὶ ἀμείψω ὑμᾶς. οὖν καὶ τοὺς πολεμίους· οὕτω ἂν τὴν πατρίδα». Ταῦτ’ εἰπὼν ἔθυσε τοῖς θεοῖς καὶ εὐθὺς ἐπὶ τὴν Λυδίαν ἦγε τὴν στρατιάν.