| πρόταση |
είδος |
|
ἀνδρεῖον χρὴ εἶναι τὴν ψυχήν, ἵνα μὴ παρὰ τὰ δεινὰ ἐγκαταλίπῃ τὸν δῆμον |
|
| ἡ δὲ τῶν λόγων πειθὼ
κἂν μετρίως ῥηθῇ, δόξαν ἤνεγκε | |
| Ἐπειδὴ τοίνυν
ἐποιήσατο τὴν εἰρήνην ἡ πόλις, ἐνταῦθα πάλιν σκέψασθε |
|
| ταῦθ' οὕτω σεμνὰ ὑμεῖς
ὑπολαμβάνετ' εἶναι ὥστε τοὺς ταῦτα πράξαντας μάλιστ' ἐπαινεῖτε |
|
| ἀλλὰ διὰ τοῦτο καὶ
μᾶλλον ἐπαινεῖν ἔχω τὴν πόλιν, ὅτι τοιούτων ἀνταγωνιστῶν τυχοῦσα
τοσοῦτον αὐτῶν διήνεγκεν | |
| οὕτω δ’ ἀπείχοντο
σφόδρα τῶν τῆς πόλεως, ὥστε χαλεπώτερον ἦν ἐν ἐκείνοις τοῖς χρόνοις
εὑρεῖν τοὺς βουλομένους ἄρχειν | |
| οἶμαι δ’ ἐγὼ ταῦτα
γίγνεσθαι οὐχ ὅπως τοὺς αὐτοὺς χοροὺς κρίνωσιν οἱ πολῖται |
|
| ἐπειδὴ δὲ Κῦρος ἐκάλει,
λαβὼν ὑμᾶς ἐπορευόμην | |
| λαβὼν ὑμᾶς ἐπορευόμην,
ἵνα ὠφελοίην αὐτὸν | |
| δοκεῖ μοι κατακαῦσαι
τὰς ἁμάξας, ἵνα μὴ τὰ ζεύγη ἡμῶν στρατηγῇ | |