Φεγγάρι, μάγια μου 'κανες και περπατώ στα ξένα,
είναι το σπίτι ορφανό, αβάσταχτο το δειλινό
και τα βουνά κλαμένα.
Στείλ', ουρανέ μου, ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή.
Στείλ', ουρανέ μου, ένα πουλί, ένα χελιδονάκι,
να πάει να χτίσει τη φωλιά στου κήπου την κορομηλιά,
δίπλα στο μπαλκονάκι.
Στείλ', ουρανέ μου, ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή,
να πάει στη μάνα υπομονή δεμένη στο μαντίλι
προικιά στην αδερφούλα μου και στη γειτονοπούλα μου
γλυκό φιλί στα χείλη.
Στείλ', ουρανέ μου, ένα πουλί να πάει στη μάνα υπομονή. |