Τώρα μαγιά, τώρα δροσιά,
τώρα του καλοκαίρι,
τουρά κι ου ξένους βούλιτι
να πάει στα δικά του.
Νύχτα σιλών' του μαύρου του,
νύχτα του καλιγώνει,
βάζει τα πέταλα αργυρά
και τα καρφιά 'σημένια
και τα καλιγωστήρια του.
―Μάη μ' δρουσερέ, Μάη μ' καλουκιρινέ,
ποιος σε φύτεψε, μωρέ, και μπουμπούκιασες
και μπουμπούκιασες, μωρέ, και λουλούδιασες;
―Νιος με φύτεψε, μωρέ, και μπουμπούκιασα
και μπουμπούκιασα, μωρέ, και λουλούδιασα. |