Α. Κείμενο:
Η λύση του γόρδιου δεσμού
Ἀλέξανδρος δὲ ὡς ἐς Γόρδιον παρῆλθε, πόθος
λαμβάνει αὐτὸν τὴν ἅμαξαν ἰδεῖν τὴν Γορδίου καὶ τοῦ ζυγοῦ τῆς ἁμάξης τὸν δεσμόν.
Πρὸς δὲ δὴ ἄλλοις καὶ τόδε περὶ τῆς ἁμάξης ἐμυθεύετο, ὅστις λύσειε τοῦ ζυγοῦ τῆς
ἁμάξης τὸν δεσμόν, τοῦτον χρῆναι ἄρξαι τῆς Ἀσίας. Ἦν δὲ ὁ δεσμὸς ἐκ φλοιοῦ
κρανίας καὶ τούτου οὔτε τέλος οὔτε ἀρχὴ ἐφαίνετο. Ἀλέξανδρος δὲ ὡς ἀπόρως μέν
εἶχεν ἐξευρεῖν λύσιν τοῦ δεσμοῦ, ἄλυτον δὲ περιιδεῖν οὐκ ἤθελε, μὴ τινα καὶ
τοῦτο εἰς τοὺς πολλοὺς κίνησιν ἐργάσηται, παίσας τῷ ξίφει διέκοψε τὸν δεσμὸν καὶ
λελύσθαι ἔφη. Ἀπηλλάγη δ' οὖν ἀπὸ τῆς ἁμάξης αὐτὸς τε καὶ οἱ ἀμφ' αὐτὸν ὡς τοῦ
λογίου τοῦ ἐπὶ τῇ λύσει τοῦ δεσμοῦ ξυμβεβηκότος. Καὶ γὰρ καὶ τῆς νυκτὸς ἐκείνης
βρονταὶ τε καὶ σέλας ἐξ οὐρανοῦ ἐπεσήμηναν∙ καὶ ἐπὶ τούτοις ἔθυε τῇ ὑστεραίᾳ
Ἀλέξανδρος τοῖς φήνασι θεοῖς τὰ τε σημεῖα καὶ τοῦ δεσμοῦ τὴν λύσιν.
Β.
Ερωτήσεις
Α 1.
Τι έλεγε ο μύθος για αυτόν που θα λύσει τον γόρδιο δεσμό;
Α 2.
Γιατί ο Αλέξανδρος έκοψε με το σπαθί του τον δεσμό;
Β 1. Να
συμπληρώσετε τα κενά των προτάσεων με μια από τις ακόλουθες λέξεις:
ζύγι, συζυγίες, ζεύξη, διάζευξη, πατροπαράδοτη, πατρικό, πατριός, ομοπάτριο.
1. Τα ρήματα στα νέα ελληνικά χωρίζονται σε δύο
. 2. Η Ρίου-Αντιρρίου έγινε με μεγάλη επιτυχία.
3. Την Καθαρά Δευτέρα το ΚΑΠΗ θα προσφέρει δωρεάν την φασολάδα. 4. Θα επιστρέψω σύντομα στο μου σπίτι. |
Β 2. Να
γράψετε δίπλα σε κάθε ουσιαστικό τι δηλώνει (α. όργανο ή μέσο, β. τόπο)
λουτήρας |
|
ύπαιθρο | |
χύτρα | |
σπουδαστήριο | |
Γ 1. Να γράψετε στα κενά τον κατάλληλο τύπο των ουσιαστικών
Πολλοὺς ὑμῶν οἶμαι θαυμάζειν ἥντινά ποτε
(ἡ γνώμη, αιτ. εν.) ἔχων περὶ
(ἡ σωτηρία, γεν, εν.) τὴν
(ἡ πρόσοδος, αιτ. εν.) ἐποιησάμην, ὥσπερ τῆς
πόλεως ἐν
(ὁ κίνδυνος, δοτ. πληθ.) οὔσης. |
Γ 2. Να γράψετε στα κενά τον κατάλληλο τύπο των αντωνυμιών
Τὰ καλὰ παρ’
, (ἐγώ, δοτ. πλ.) Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ πρὸς (σύ, αιτ. εν.) Ὁταν μὲν νομοθετῶμεν,
τοῦθ’ (ἐγώ, αιτ. πλ.) σκοπεῖν Τὸν προδότην
(οὗτος, αιτ. εν.) ἔκριναν οἱ δικασταί. Τῇ
ἡμέρᾳ (αὕτη, δοτ. εν.) ἡ νίκη οὐ τοῦ πλήθους.
Ἐν τῷ σταδίῳ (τοῦτο, δοτ. εν.) ἀγών γίγνεται. |
Γ. 3. Να μεταφέρετε τα ρήματα στον ζητούμενο χρόνο, διατηρώντας το ίδιο πρόσωπο και αριθμό.
Ὁ ἁλιεύς ἁλιεύει
(μέλλοντας) (αόριστος) Τὰς σπονδὰς λύομεν
(παρατατικός) (παρακείμενος) Σὺ θύεις
(αόριστος) (υπερσυντέλικος) |