1. Οὕτω γὰρ τὴν ὑμετέραν ἀσθένειαν ἑώρων καὶ τὴν αὐτῶν δύναμιν ἠπίσταντο, ὥστε πρότερον εἰδείη εἰδότας ἴσασι ᾔδεσαν  (παρ. του οἶδα, γ’ πληθ.)τὰ μέλλοντα ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ πραχθήσεσθαι.
2. Ἐγὼ μὲν γὰρ ἡγοῦμαι πᾶσιν εἶναι δῆλον ὅτι φεύγουσι μὲν οἱ περὶ αὐτῶν δεδιότες δείσαντες δεισόμενοι (μτχ. ενεστ. του δέδια) διώκουσι δὲ οἱ βουλόμενοί τι ποιῆσαι κακόν. .
3. Καὶ ὅτι ἀληθῆ ταῦτα λέγω, Φαλῖνος καὶ Διοκλῆς εἰδείη εἰδότας ἴσασι ᾔδεσαν (οριστ. ενεστ. του οἶδα, γ’ πληθ.).
4. Ηὔχετο δὲ πρὸς τοὺς θεούς ἁπλῶς τἀγαθὰ διδόναι, ὡς τοὺς θεοὺς κάλλιστα εἰδείη εἰδότας ἴσασι ᾔδεσαν ὁποῖα ἀγαθά ἐστι. (μτχ. ενεστ. του οἶδα).
5. Διογένης εἰς θέατρον εἴσεισι εἰσῄειεἰσίῃ (πρτ. του εἴσειμι, γ’ ενικ.) ἐναντίος τοῖς ἐξιούσαις ἐξιοῦσιν (μτχ. ενεστ. του ἔξειμι) ἐρωτηθεὶς δὲ διὰ τί, «τοῦτο,» φάναι φαίηνφησίἔφη (πρτ. του φημί, γ’ ενικ.) ἐν παντὶ τῷ βίῳ ἐπιτηδεύω ποιεῖν.
6. Μὴ παιδὶ μάχαιραν, ἡ παροιμία φάναι φαίηνφησίἔφη (οριστ. ενεστ. του φημί, γ’ ενικ.)· ἐγὼ δὲ φάναι φαίηνφησίἔφη ἄν (ευκτ. ενεστ. του φημί, α’ ενικ.), μὴ παιδὶ πλοῦτον μηδὲ ἀνδρὶ ἀπαιδεύτῳ δυναστείαν.
7. Οὐδὲ οἶδ’ ὅπως ἂν εἰδείη εἰδότας ἴσασι ᾔδεσαν (ευκτ. ενεστ. του οἶδα, γ’ ενικ.) τις ὂν (= ότι συμβαίνει) τὸ μὴ γενόμενον.
8. Λέγεται δ’ ἀγόμενος ὑπὸ γραὸς ἐκ τῆς οἰκίας, εἰς βόθρον ἐμπεσεῖν καὶ αὐτῷ ἀνοιμώξαντι φάναι φαίηνφησίἔφη τὴν γραῦν (απαρ. ενεστ. του φημί).