1. Πορευθεὶς εἰς τὴν θάλασσαν βάλε ἄγκιστρον καὶ τὸν βιοὺςγνούς κατεβίω μετενέδυς ἀναβάντα ἀπόδυτε ἐνδῦναιἐρρύη ἑάλωἔγνω πρῶτον ἰχθὺν ἆρον... (μτχ. αορ. β’ του αναβαίνω).
2. Ἐτελεύτησε δὲ γηραιός, ἔτη βιοὺςγνούς κατεβίω μετενέδυς ἀναβάντα ἀπόδυτε ἐνδῦναιἐρρύη ἑάλωἔγνω ἐβδομήκοντα. (μτχ. αορ. β’ του ζῶ).
3. Τὸ μειράκιον ὡς βιοὺςγνούς κατεβίω μετενέδυς ἀναβάντα ἀπόδυτε ἐνδῦναιἐρρύη ἑάλωἔγνω , ῥίψας τὸ ἱμάτιον, φεύγων ᾤχετο, οὗτοι δὲ αὐτὸν ἐπεδίωκον. (οριστ. αορ. β’ του γιγνώσκω).
4. Οὐκ ἂν δυναίμην θῆλυν βιοὺςγνούς κατεβίω μετενέδυς ἀναβάντα ἀπόδυτε ἐνδῦναιἐρρύη ἑάλωἔγνω στολήν. (απαρ. αορ. β’ του ἐνδύομαι).
5. Ἀλλὰ νῦν, φεῦ τῶν κακῶν, ἀπώλετο πᾶν· βιοὺςγνούς κατεβίω μετενέδυς ἀναβάντα ἀπόδυτε ἐνδῦναιἐρρύη ἑάλωἔγνω γὰρ Κωνσταντινούπολις. (οριστ. αορ. β’ του ἁλίσκομαι).
6. Ὁ Ἁσωπὸς ποταμὸς βιοὺςγνούς κατεβίω μετενέδυς ἀναβάντα ἀπόδυτε ἐνδῦναιἐρρύη ἑάλωἔγνω μέγας καὶ οὐ ῥᾳδίως διαβατὸς ἦν. (οριστ. αόρ. β’ του ῥέω).
7. Σὺ δὲ καὶ τὴν Μακεδονικήν χλαμύδα καταβαλών κάνδυν, ὥς φασι, βιοὺςγνούς κατεβίω μετενέδυς ἀναβάντα ἀπόδυτε ἐνδῦναιἐρρύη ἑάλωἔγνω (οριστ. αορ. β’ του μετενδύομαι).
8. Πύρρων πρὸς τὰ ἐνενήκοντα ἔτη βιοὺςγνούς κατεβίω μετενέδυς ἀναβάντα ἀπόδυτε ἐνδῦναιἐρρύη ἑάλωἔγνω (οριστ. αόρ. β’ του καταβιῶ).
9. βιοὺςγνούς κατεβίω μετενέδυς ἀναβάντα ἀπόδυτε ἐνδῦναιἐρρύη ἑάλωἔγνω, ὦ αὗται. (προστ. αορ. β’ του ἀποδύομαι, β’ πληθ.).
10. ... Ἑταῖρος δὲ αὐτοῦ πυθόμενος τὴν αἰτίαν καὶ βιοὺςγνούς κατεβίω μετενέδυς ἀναβάντα ἀπόδυτε ἐνδῦναιἐρρύη ἑάλωἔγνω· δικαίως, ἔφη, μωροὶ καλούμεθα. (μτχ. αορ. β’ του γιγνώσκω).