Εκτενέστερο βιογραφικό

Ο Λορέντζος Μαβίλης γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1860, όπου υπηρετούσε τότε ο δικαστικός πατέρας του Παύλος με καταγωγή από την Ισπανία. Η μητέρα του, που καταγόταν από την αρχοντική οικογένεια Δούσμανη, είχε περάσει μέρος της ζωής της κοντά στον αγροτικό πληθυσμό της Κέρκυρας και αγάπησε τη λαϊκή γλώσσα και τέχνη και την αγάπη αυτή μετέδωσε στον γιο της. Μεγάλη επίδραση στην προσωπικότητα του Μαβίλη άσκησε ο Ιάκωβος Πολυλάς, του οποίου υπήρξε φίλος και μαθητής. Μετά το γυμνάσιο έφυγε για την Αθήνα για πανεπιστημιακές σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή. Στην Αθήνα πραγματοποιήθηκε και η γνωριμία του με τον Χαρίλαο Τρικούπη, μέσω του Πολυλά. Το 1879 έφυγε για τη Γερμανία , όπου έμεινε για δεκατέσσερα χρόνια. Εκεί μελέτησε τους αρχαίους κλασικούς και έμαθε Ιταλικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Ισπανικά, καθώς επίσης Σανσκριτικά. Στη Γερμανία ο Μαβίλης ολοκλήρωσε τις σπουδές του και το 1890 πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα από το πανεπιστήμιο του Erlangen. Το 1893 επέστρεψε στην Κέρκυρα όπου εντάχτηκε στην Κερκυραϊκή Σχολή, συνδέθηκε δε ιδιαιτέρως με τον Κων/νο Θεοτόκη. Κατόπιν στρατεύτηκε και το 1896 έγινε μέλος της Εθνικής Εταιρείας. Το 1897 έφυγε μαζί με τον Κωνσταντίνο Θεοτόκη για την Κρήτη προς ενίσχυση του εκεί επαναστατικού κινήματος και κατέληξε στην Ήπειρο επικεφαλής σώματος ανταρτών. Στις εκλογές του 1910 απέκτησε βουλευτικό αξίωμα με το κόμμα των Φιλελευθέρων και από αυτή τη θέση αγωνίστηκε για την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. Σημειώνεται επίσης ο ερωτικός δεσμός του Λορέντζου Μαβίλη με την ποιήτρια Μυρτιώτισσα (Θεώνη Δρακοπούλου). Το 1912 σε ηλικία πενήντα τριών ετών πήρε μέρος στην εκστρατεία της Ηπείρου και σκοτώθηκε στη μάχη του Δρίσκου.

Στο έργο του Μαβίλη έντονη παρουσιάζεται η σολωμική επίδραση, κυρίως στη δημοτική γλώσσα του και στο κυρίαρχο πατριωτικό συναίσθημα. Επίδραση δέχτηκε επίσης από τις παραδόσεις του Φίχτε, τις οποίες παρακολούθησε στη Γερμανία, και από τη φιλοσοφία του Καντ. Από το πρωτότυπο έργο του γνωστότερα είναι τα σονέτα του, τα οποία χαρακτηρίζονται από πληρότητα μορφής, ενώ έγραψε και πολλές μεταφράσεις. Τα πιο γνωστά σονέτα του: Λήθη, Καλλιπάτειρα, Ελιά, Μούχρωμα.

Στην ποίηση του Μαβίλη συναντώνται τα ρεύματα του γερμανικού συμβολισμού με το επίσης γερμανικής προέλευσης σοσιαλιστικό πνεύμα του και τη μεγάλη αγάπη του για την πατρίδα.

 

Για τον θάνατο του Μαβίλη.

Ο Λ. Μελετόπουλος, του τάγματος των Γαριβαλδινών, διηγείται τον θάνατο του Μαβίλη:

Εις την μάχη του Δρίσκου ο Μαβίλη διετάχθη από τον κ. Ρώμαν να καταλάβει με τον λόχον του ένα ψήλωμα. Ο Μαβίλης τότε διέταξε «εμπρός». Εβάδιζε ολόρθος και με περπατησιά ήρεμη, όπως συνήθιζε, ενώ γύρω του έπεφταν βροχή σφαίρες και οι άνδρες του προχωρούσαν σκυφτοί, να προφυλαχθούν. Μόλις είχε προχωρήσει, και μια σφαίρα του τρυπά τα μάγουλα, σπάζοντάς του τα δόντια. Ο Μαβίλης εκλονίσθη και μερικοί άνδρες έτρεξαν να τον πιάσουν και να τον πάρουν σ’ ένα εκκλησιδάκι, πρόχειρον νοσοκομείον. Ενώ τον μετέφεραν, ο Μαβίλης ανασηκώθηκε και γύρισε να ιδεί αν οι στρατιώται είχαν πάρει το ψήλωμα. Δεύτερη σφαίρα τον βρίσκει στον λαιμό. Μόλις επρόφθασε να ειπεί: «Όλες τις δόξες τις περίμενα, όχι όμως και τη δόξα να πεθάνω για την πατρίδα μου». Εζήτησε μολύβι και χαρτί, μα δεν βρέθηκαν ―και ξεψύχησε. Τον απέθεσαν στο εκκλησιδάκι κι απομακρύνθηκαν, γιατί τούρκικες οβίδες έπεφταν γύρω στην εκκλησία, που την είδαν έπειτα να καίεται μαζί με τους νεκρούς και τους πληγωμένους που ευρίσκοντο μέσα.

 

Εργογραφία

 

Ι.Ποίηση

• Τα έργα του Λορέντζου Μαβίλη. Αλεξάνδρεια, εκδ. περ. Γράμματα, 1915 (επιμέλεια Ειρήνη Δεντρινού- Κων/νος Θεοτόκης).

• Τα Σονέτα·Με εισαγωγή και σχόλια του Γερασ.Σπαταλά . Αθήνα, Δικαίος, 1935 ( και έκδοση δεύτερη, συμπληρωμένη, Αθήνα, Δημητράκος, χ.χ.).

• Άπαντα (εισαγωγή, σχόλια και επιμέλεια Μιχ. Περάνθη). Αθήνα, Βιβλιοπωλείο Νίκα, 1960.

• Άπαντα (βιογραφικό, εισαγωγή, λεξιλόγιο από τον Π.Θ.Ηλιάδη). Αθήνα,1967.

• Τα ποιήματα. Αθήνα, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, 1990.

ΙΙ.Μεταφράσεις

• Νάλας και Νταμαγιάντη· Επεισόδιο του Μαχαμπχαράτα· Μεταφρασμένο από το Λορέντζο Μαβίλη και τον Κων/νο Θεοτόκη. Αλεξάνδρεια, τυπ. Κασιμάτη - Ιωνά, 1914 (και σύγχρονη, επιμελημένη, έκδοση, Αθήνα, τυπ.Κείμενα, 1983).

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ