Άλλα βιογραφικά

Γεννήθηκε το 1932 στο χωριό Καράτουλα της Κυνουρίας του Ν. Αρκαδίας. Μεγάλωσε στη Σπάρτη, στο Γύθειο και στην Τρίπολη. Φοίτησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και παρακολούθησε μαθήματα κινηματογραφίας. Ζει στην Αθήνα. Έργα του: Η κάθοδος των εννέα (1963), Συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη (Μέρος πρώτο: Αμερική) (1972), Τρία ελληνικά μονόπρακτα (1978), Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο (1985), Στοιχεία για τη δεκαετία του '60 (1989), Φτερά μπεκάτσας (1992), Ορθοκωστά (1994), Συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη (βιβλίο δεύτερο: Βαλκανικοί-22) (2000). Έχει τιμηθεί με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος το 1990.

 

Πηγή: Σχολικό βιβλίο γ' λυκείου

 

Ο Θανάσης Βαλτινός γεννήθηκε στην Καράτουλα Κυνουρίας. Στα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου η οικογένειά του μετακινήθηκε σε διάφορες πόλεις και ο Βαλτινός φοίτησε στα γυμνάσια Σπάρτης, Γυθείου και Τρίπολης. Από το 1950 ζει στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Παντείου και σε σχολή κινηματογράφου. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας υπηρέτησε στα Λ.Ο.Κ.

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1958 με τη βράβευση του διηγήματός του Κατακαλόκαιρο σε διαγωνισμό του περιοδικού Ταχυδρόμος. Το 1963 δημοσίευσε στο περιοδικό Εποχές το αφήγημα Η κάθοδος των εννιά, έργο που κυκλοφόρησε και σε γερμανική μετάφραση το 1976. Ασχολήθηκε επίσης με τη θεατρική γραφή και μετάφραση - συνεργάτης του Θεάτρου Τέχνης του Καρόλου Κουν -, καθώς και με το κινηματογραφικό σενάριο. Συνεργάστηκε με διάφορα αθηναϊκά περιοδικά (Ταχυδρόμος, Εποχές, Η Συνέχεια, Η λέξη, Διαβάζω, Ausblicke, Αντί, Χάρτης) και εφημερίδες (Η Καθημερινή, Η Αυγή).

Κατά τη διάρκεια της απριλιανής δικτατορίας πήρε μέρος στην αντιστασιακή έκδοση 18 Κείμενα. Τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ Καννών για το Ταξίδι στα Κύθηρα σε σκηνοθεσία Θόδωρου Αγγελόπουλου το 1984. Έργα του μεταφράστηκαν σε ευρωπαϊκές και ασιατικές γλώσσες.

Ο Θανάσης Βαλτινός ανήκει στους έλληνες μεταπολεμικούς πεζογράφους. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του αντλεί τη θεματική του από πραγματικά γεγονότα της περιόδου της ελληνικής ιστορίας που ακολούθησε τη γερμανική κατοχή και κυρίως της εποχής του εμφυλίου. Γενικά ο Βαλτινός παρουσιάζει μια δημιουργική εμμονή στην τεχνική της λογοτεχνικής ανάπλασης μαρτυριών, εντασσόμενη στα πλαίσια του διπλού προβληματισμού του, τόσο γύρω από το πώς συλλαμβάνονται και αφομοιώνονται οι κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές από λαϊκά πρόσωπα, όσο και γύρω από τη γλωσσική μορφή της καταγραφής της σκέψης τους. Ο ίδιος παραμένει στο φόντο της δράσης χωρίς να παρεμβαίνει δίνοντας στον αναγνώστη ένα είδος τοιχογραφίας από ατομικά βιώματα και εμπειρίες.

 

Εργογραφία

 

Ι.Πεζογραφία

• Συναξάρι Αντρέα Κορδοπάτη. Αθήνα, Κέδρος, 1972.

• Η κάθοδος των εννιά. Αθήνα, Κέδρος, 1978.

• Τρία ελληνικά μονόπρακτα · Μυθιστόρημα. Αθήνα, Κέδρος, 1978.

• Εθισμός στη νικοτίνη (στον τόμο Τρία διηγήματα · Θανάσης Βαλτινός, Χριστόφορος Μηλιώνης, Δημήτρης Νόλλας). Αθήνα, Στιγμή, 1984.

• Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο. Αθήνα, Στιγμή, 1985.

• Στοιχεία για τη δεκαετία του ’60. Αθήνα, 1989.

• Φτερά μπεκάτσας. Αθήνα, Άγρα, 1992.

• Ορθοκωστά. Αθήνα, Άγρα, 1994.

II.Δοκίμια

• Τρία πορτρέτα. Αθήνα, Καστανιώτης, 1991.

 

Πηγή: Ε.ΚΕ.ΒΙ