ἐλαχίστως δὲ ἔχοντος ἐπὶ τῷ πνεύματι αὐτοῦ

τοῦτον κατέλαβον ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἀναπνοῇ,

ὅν ἐλεήσας τῇ ἐμαυτοῦ χλαμύδι περιέστειλα.

Ἐπυθόμην δὲ παρ’ αὐτοῦ τι ἀκοῦσαι περὶ τῆς ἀπωλείας αὐτοῦ.

Ὁ δέ μοι εἶπεν· «παρακαταθήκην ἔχε τὴν ἐμὴν θυγατέρα Ῥωξάνην καὶ συμβιώσει σοί». [...]

ενώ ίσα που ανέπνεε

τον βρήκα στην τελευταία αναπνοή,

κι επειδή τον λυπήθηκα τον κάλυψα με τη χλαμύδα μου.

Ζήτησα να μάθω απ’ αυτόν κάτι για το θάνατό του.

Κι αυτός μου είπε· «Έχε ως παρακαταθήκη την κόρη μου Ρωξάνη και θα ζήσει μαζί σου» [...]