Ο Μηριόνης ήταν δισέγγονος του Μίνωα, εγγονός του Δευκαλίωνα, γιος του νόθου Μόλου και μιας εταίρας. [Εικ.
1] Αναφέρεται στον κατάλογο των μνηστήρων της Ελένης και ως εκ τούτου συμμετέχει στον Τρωικό πόλεμο, πιστός
σύντροφος
του Ιδομενέα και γενναίος πολεμιστής. Σκότωσε πολλούς (Φέρεκλος, Αδάμας, Αθάμας, Ακάμας, Αρπαλίων, Λαόγονος, Ιπποτίων), τραυμάτισε άλλους (Δηίφοβος…), απέφυγε δεινούς πολεμιστές (Αινείας…), μετείχε στις μάχες γύρω από το σώμα του νεκρού
Πατρόκλου, επόπτευε στη συγκέντρωση ξύλων για το κάψιμο του πτώματος του ήρωα, πήρε μέρος στους ταφικούς αγώνες προς τιμή του, όπου αγωνίσθηκε σε τρία αθλήματα, αρματοδρομία, ακόντιο, τόξο, και πρώτευσε, όπως ήταν αναμενόμενο, στην
τοξοβολία, καθώς η Κρήτη ήταν η χώρα δεινών τοξοτών . [Εικ.
2,
3,
4,
5,
6,
7,
8,
9,
10,
11]
Για τη γενναιότητά του παρομοιάζεται με τον θεό του πολέμου Άρη, ενώ τα επίθετα ἣρως, δουρικλυτός (=ξακουστός στο δόρυ), δαΐφρων (=συνετός), πεπνυμένος (=σώφρων), περιγράφουν τις ικανότητες και την προσωπικότητά του. Η, έστω, σκωπτική προσφώνηση του Αινεία ως ορχηστή (=χορευτής) περιγράφει στην ουσία την ταχύτητα με την οποία κινείται και χάρη στην οποία αποφεύγει χτυπήματα.
Μετά την άλωση της Τροίας, Μηριόνης και Ιδομενέας επέστρεψαν στην Κρήτη, όπου μετά τον θάνατό τους τιμήθηκαν από τους κατοίκους ως ήρωες, έδειχναν μάλιστα τον κοινό τους
τάφο. Στους πίνακες των βασιλέων της Κρήτης ο Μηριόνης φέρεται 17ος στη σειρά.
Σύμφωνα με μια μεταγενέστερη παράδοση, ο Μηριόνης ταξίδεψε μετά και στη Σικελία, όπου τον υποδέχθηκαν οι εκεί Κρητικοί άποικοι στην Ηράκλεια Μινώα [Εικ.
12] και στο
Εγγύιο. Στο Εγγύιο αναφέρεται και λατρεία του ήρωα σε σωζόμενο ιερό όπου αποκαλύφθηκε κράνος με την επιγραφή «ΜΗΡΙΟΝΟΥ». Στον Μηριόνη αποδόθηκε και η ίδρυση της πόλεως Κρήσσα στην Παφλαγονία (Στέφ. Βυζ.).
Σχετικά λήμματα
ΑΡΗΣ, ΕΛΕΝΗ, ΜΙΝΩΑΣ, ΠΑΤΡΟΚΛΟΣ