Η ιστορία του Κάρναβου είναι γνωστή από τον Υγίνο που παραδίδει τα εξής: Ο Κάρναβος έγινε βασιλιάς Γετών, φύλου θρακικού στην περιοχή του Δούναβη,  κοντά στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, την εποχή που λεγόταν ότι δόθηκαν ως δωρεά της Δήμητρας στους ανθρώπους οι σπόροι του σιταριού και η γνώση πώς να τους καλλιεργούν. Η θεά ανέθεσε στον Ελευσίνιο Τριπτόλεμο, του οποίου υπήρξε η τροφός, να πάει σε όλους τους ανθρώπους και να διανείμει κόκκους, ώστε οι ίδιοι και οι απόγονοί τους να ξεφύγουν ευκολότερα από τον πρωτόγονο τρόπο της ζωής τους. Ανέβηκε σε ένα άρμα που το οδηγούσαν δράκοντες και λέγεται ότι ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε έναν τροχό, ώστε να μην καθυστερήσει στο ταξίδι του. Όταν έφτασε και στον βασιλιά των Γετών, εκείνος τον φιλοξένησε, αλλά ο Τριπτόλεμος έδειξε μια περίεργη συμπεριφορά, σαν να είχε καταληφθεί από μανία, και αντί για έναν καλό και αθώο επισκέπτη, έναν ευεργέτη που ήρθε για να δείξει στους ανθρώπους πώς να παρατείνουν τη ζωή τους, οι Γέτες είδαν μπροστά τους κάποιον που φερόταν σαν να ήταν ο σκληρότερος εχθρός τους και παραλίγο θα έχανε τη ζωή του. Διότι ο Κάρναβος έδωσε την εντολή να σκοτώσουν έναν από τους δράκους, οπότε ο Τριπτόλεμος, όταν αντιλήφθηκε την ενέδρα, δεν μπορούσε να ελπίζει ότι θα μπορούσε να σωθεί με το φτερωτό του άρμα. Όμως η Δήμητρα επανέφερε το άρμα στην ακεραιότητά του ζεύοντας έναν άλλον δράκο και τιμωρώντας βαρύτατα τον βασιλιά για την κακόβουλη απόπειρα εναντίον του Τριπτόλεμου. Ο Ηγησιάνακτας, λέει ο Υγίνος, παραδίδει ότι η Δήμητρα, για να θυμούνται οι άνθρωποι τον Κάρναβο, τον καταστέρισε δείχνοντάς τον να κρατά στα χέρια του έναν δράκο σαν να τον σκοτώνει. Έζησε τόσο οδυνηρά που ο θάνατος υπήρξε για τον βασιλιά ευπρόσδεκτο δώρο. (Υγίν., Αστρον. 2.14)