Στους μύθους της Θράκης αποτυπώνονται στοιχεία της ιδιαίτερης γεωμορφολογίας της περιοχής, του κλίματος, η γειτνίαση με Μακεδόνες (δυτικά) και Τρώες (ανατολικά), τα ρευστά γεωγραφικά όρια, η ιστορία των θρακικών φυλών και των ιδεολογιών τους, η αντίληψη που είχαν άλλοι για τους Θράκες και τη Θράκη, π.χ. οι Αθηναίοι, οι προβολές σε αυτούς του μη επιθυμητού και του μη αποδεκτού, του απορριπτέου. Πιο συγκεκριμένα στους μύθους της Θράκης διαφαίνονται:

1. υπερβολικές αγριότητες (π.χ. Γίγαντες· Τηρέας, Φιλομήλα Ίτυς…· άλογα του Διομήδη), μέσα και από μύθους για την αγριότητα του καιρού (κατοικία του Βορέα)

2. η αιτιολόγηση γεωγραφικών και «εθνικών» ονομασιών (π.χ. Έβρος, Αίμος, Στρυμόνας…, Βίστονες, Κίκονες…)

3. στοιχεία της διονυσιακής λατρείας με την αποδοχή των μυστηρίων και την άγρια τιμωρία που επέρχεται ως αναπόφευκτη και αναγκαία συνέπεια από την απόρριψή τους (π.χ. Λυκούργος)

4. στοιχεία μουσικής, καθώς οικογένειες μουσικών κατάγονται από τη Θράκη

5. οι συμμαχίες με τους Τρώες που προκύπτουν από καταγωγικές σχέσεις και γάμους

6. η αντιπαλότητα με τους Μακεδόνες και η συρρίκνωση των ορίων τους δυτικά από την περιοχή του Ολύμπου στον Στρυμόνα ποταμό

7. οι σχέσεις με Κρήτη (Ευάνθης) και Αθήνα (Φιλομήλα, Πρόκνη, Ίτυς)