Παιδαγωγική εκδήλωση με θέμα: «Δε φοβάμαι στο σχολείο»

Ενδοσχολική βία θεωρείται η εσκεμμένη , απρόκλητη, συστηματική και επιθετική συμπεριφορά που έχει ως σκοπό να επιβάλει , να καταδυναστεύσει και να προκαλέσει σωματικό και ψυχικό πόνο σε συγκεκριμένους μαθητές από συμμαθητές τους , εντός αλλά και εκτός του σχολικού χώρου.Οι κυριότερες  μορφές βίας στο δημοτικό είναι οι εξής:Σωματική βία: Τα θύματα δέχονται φυσικούς τραυματισμούς ή διάφορες απειλές για τραυματισμό από τους θύτες.Λεκτική βία: οι θύτες χρησιμοποιούν υβριστικές εκφράσεις , προσβολές και απειλές.Ηλεκτρονική βία: έχουμε όταν τα θύματα δέχονται απειλητικό και υβριστικό υλικό μέσω μέσω τηλεφώνων, μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή από το διαδίκτυο.Ρατσιστικός εκφοβισμός: εξαιτίας της καταγωγής τους , της κοινωνικής τάξης , της διαφορετικότητας ,καθώς και της οικονομικής κατάστασης τα θύματα δέχονται ανούσια υβριστικά σχόλια.Ψυχολογική βία: σκοπός αυτής της βίας είναι η ηθική νοητική , καθώς και πνευματική ακεραιότητα. Στα πλαίσια της προσπάθειας που γίνεται στο Σχολείο μας για την πρόληψη του φαινομένου της σχολικής βίας, πραγματοποιήθηκε έρευνα με ανώνυμα ερωτηματολόγια, τα αποτελέσματα των οποίων αξιοποιήθηκαν  στην παιδαγωγική ημερίδα με θέμα: «Δε φοβάμαι στο σχολείο». Την εκδήλωση πλαισίωσε ο κος Δ. Βεργίδης, καθηγητής του πανεπιστημίου Πατρών, ο οποίος μίλησε για το φαινόμενο της βίας στα σχολεία. Παραβρέθηκαν: ο κος  Θ. Μπαρής, υπεύθυνος παιδαγωγικής καθοδήγησης και ο κος Ευ. Πασσάς, προϊστάμενος  πρωτοβάθμιας εκπ/σης ν. Αχαΐας.

Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού: «Αθλούμαι – ΧαράΖΩ το μέλλον»

Για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, γιορτάσαμε και φέτος στο σχολείο μας την Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού, αντικαθιστώντας τα μαθήματα με δράσεις και αθλητικές δραστηριότητες.  

Με το σύνθημα «Αθλούμαι – ΧαράΖΩ το μέλλον», η 4η Πανελλήνια Ημέρα Σχολικού Αθλητισμού έδωσε τη δυνατότητα στους μαθητές μας να συμμετέχουν σε οργανωμένες αθλητικές δράσεις και δραστηριότητες, καθώς επίσης και την ευκαιρία να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση, συνηθίζοντας σ’ έναν τρόπο ζωής και άσκησης που, ιδανικά, θα συνεχίσουν και στην ενήλικη ζωή τους.Την Δευτέρα λοιπόν, εντός του σχολικού ωραρίου, πραγματοποιήθηκαν αθλητικές δραστηριότητες, παιγνίδια, χοροί και δράσεις με την ενεργή συμμετοχή των μαθητών, τόσο στην οργάνωση όσο και στην εφαρμογή, που περιλαμβάνουν προβολές ταινιών και βίντεο, διαδραστικές συζητήσεις, ανάγνωση κειμένων, άρθρων, κ.ά.Επίσης, μας δόθηκε η δυνατότητα να καλέσουμε επίλεκτους και διακριθέντες αθλητές, για να συνομιλήσουν και να παίξουν με τους μαθητές. Το σχολείο μας τίμησαν με την παρουσία τους 4 αθλητές του ιστορικότερου συλλόγου basket της πόλης μας του Απόλλωνα Πάτρας οι οποίοι συνομίλησαν με τους μαθητές, έπαιξαν μαζί τους και έκαναν μιά μικρή επίδειξη των ικανοτήτων τους που άφησε τους μικρούς μαθητές μας άφωνους.

Εκπαιδευτική επίσκεψη στη Βουλή των Ελλήνων

Το σχολείο μας είχε την ευκαιρία στις 11/3/15 (ΣΤ΄τάξη) να επισκεφθεί το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων. Οι μαθητές ενημερώθηκαν για τον Κοινοβουλευτισμό, τη Δημοκρατία και την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Ξεναγήθηκαν στο κτίριο του Κοινοβουλίου και στην έκθεση. Ενημερώθηκαν για τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής και για τις βασικές αρχές και αξίες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η εκδρομή ολοκληρώθηκε με την επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης.

Ολυμπιακά αθλήματα.

Προϋποθέσεις για την ανάδειξη ενός ολυμπιακού αθλήματος.

images

Σύμφωνα με τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ), για να συμπεριληφθεί ένα άθλημα στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες πρέπει αυτό το άθλημα να διεξάγεται σε τουλάχιστον 75 χώρες και σε 4 ηπείρους από άντρες, ενώ σε τουλάχιστον 40 χώρες και σε 3 ηπείρους από γυναίκες. Αντίστοιχα για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, ένα άθλημα συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα αν διεξάγεται σε τουλάχιστον 25 χώρες και σε 3 ηπείρους τόσο από άνδρες, όσο και από γυναίκες.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=uy2svGkWusQ

Η ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες πρωτάρχισαν το 776 π.Χ. στην Ολυμπία της Ήλιδας, με τη συμμετοχή αθλητών απ’ όλο τον ελληνικό κόσμο της αρχαιότητας. Κατά τη διάρκεια των Αγώνων κηρυσσόταν εκεχειρία και οι πολεμικές επιχειρήσεις διακόπτονταν. Κατείχαν τόσο σημαντική θέση στη ζωή των Ελλήνων, ώστε το μεταξύ τους διάστημα, η Ολυμπιάδα, χρησιμοποιήθηκε ως βάση του χρονολογικού συστήματός τους. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες πέρασαν από διάφορες φάσεις ακμής και παρακμής, έως ότου καταργήθηκαν από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Θεοδόσιο τον Μέγα το 393 μ.Χ. ως ειδωλολατρικοί. 1503 χρόνια αργότερα αναβίωσαν, χάρις στις ενέργειες δύο ανθρώπων, του γάλλου βαρώνου Πιερ Ντε Κουμπερτέν (1836-1937) και του έλληνα λόγιου και επιχειρηματία Δημητρίου Βικέλα (1835-1908).

Το αρχαιολογικό ενδιαφέρον των Γάλλων αρχικά και των Γερμανών μετέπειτα για τους θησαυρούς της Αρχαίας Ολυμπίας, σε συνδυασμό με την ανάγκη των λαών για παγκόσμια άμιλλα και ει­ρήνη, αναθέρμαναν τον 19ο αιώνα την ιδέα της αναβίωσης των Ολυμπια­κών Αγώνων. Το 1834 και το 1836, σουηδοί φίλαθλοι, εμπνεόμενοι από την αρχαία Ελλάδα, οργάνωσαν Ολυμπιακούς Αγώνες στην πόλη Χέλσινμποργκ.

Τον Οκτώβριο του 1850 ο βρετανός χειρουργός Γουίλιαμ Μπρουκς διοργάνωσε τους ετήσιους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Γουένλοκ της κομητείας του Σροπσάιρ, με αγωνίσματα δρόμων, αρχαίο πένταθλο, ιππασία, κρίκετ κ.ά. Μεταξύ του Μπρουκς και της Ελλάδας υπήρξε στενός δεσμός, καθώς ο τότε βασιλιάς Γεώργιος Α’ έστειλε στον Μπρουκς ένα ασημένιο έπαθλο κι αυτός με τη σειρά του προσέφερε ειδικό έπαθλο σε έλληνα αθλητή που διακρίθηκε στο δρόμο, κατά την Α’ Ζάππεια Ολυμπιάδα του 1859.

Το 1833 ο ποιητής Παναγιώτης Σούτσος αναφέρεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες και δύο χρόνια αργότερα παροτρύνει τις ελληνικές κυβερνήσεις να αναβιώσουν τα αρχαία Ολύμπια. Το 1838 γίνεται η πρώτη προσπάθεια τέλεσης Ολυμπιακών Αγώνων από τον γειτονικό στην Ολυμπία Δήμο Λετρίνων (σημερινός Πύργος Ηλείας) από μία ομάδα φωτισμένων αρχαιολατρών.

Το 1859, ο Ηπειρώτης εθνικός ευεργέτης Ευαγγέλης Ζάππας αναλαμβάνει με δικές του δαπάνες την ανα­βίωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Στις 18 Οκτωβρίου, με την παρουσία της βασιλικής οικογένειας, γίνεται η έναρξη των Α’ Ολυμπίων. Ο διε­θνής Τύπος χαιρέτισε την πρωτοβουλία, αλλά οι ελληνικές εφη­μερίδες τη σχολίασαν αρνητικά, λόγω της απειρίας των διοργα­νωτών, αλλά και της απόφασής τους να μην διεξαχθούν οι Αγώ­νες στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η πλατεία Λουδοβίκου (σημερινή πλατεία Εθνικής Αντίστασης, γνωστότερη ως Πλατεία Κοτζιά) δεν μπόρεσε να καλύψει τις ανάγκες μιας τέτοιας διοργάνωσης. Παρά την αποτυχία των Αγώνων, η προσπάθεια δεν πήγε χαμένη. Διεξήχθησαν ακόμη τρεις Ζάππειες Ολυμπιάδες ή «Ολύμπια» (1870, 1875, 1889), που ενίσχυσαν σημαντικά το αίτημα για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η ιδέα για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων κέρδιζε ολοένα και περισσότε­ρο έδαφος στην Ευρώπη. Την 25η Νοεμβρίου 1892 ο 29χρονος τότε βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν, μιλώντας στη Σορβόννη κατά τη διάρκεια του συ­νεδρίου της Ένωσης Αθλητικών Σωματείων της Γαλλίας, πρότεινε την ανασύσταση του θεσμού, σε διεθνές επίπεδο, αλλά συνάντησε γενική αδιαφορία.

Ο Κουμπερτέν δεν απογοητεύτηκε. Δύο χρόνια αργότερα, τον Ιούνιο του 1894, έθεσε εκ νέου την πρότασή του στο Διεθνές Αθλητικό Συνέδριο, που διοργάνωσε ο ίδιος στη Σορβόννη. Την Ελλάδα εκ­προσώπησε ο λόγιος Δημήτρης Βικέλας, ο οποίος αποδέχτηκε τη σχετική πρόταση του ιδρυτή του Πανελλήνιου Γυ­μναστικού Συλλόγου, Ιωάννη Φωκιανού. Ο Βικέλας, σε συνεργασία με τον Κουμπερτέν, παρουσίασε στο συνέδριο υπόμνημα, με μοναδικό θέμα την αναβίωση των Αγώνων.

Στις 23 Ιουνίου 1894 οι σύνεδροι ψήφισαν ομόφωνα την ανασύσταση του αρχαίου θεσμού, εκφράζοντας την ευχή για τον εορτασμό στην Αθήνα των πρώτων Διεθνών Ολυμπιακών Αγώνων το 1896. Ο Βικέλας ορίστηκε πρόεδρος της νεοσυσταθείσας Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και ο Κουμπερτέν γραμματέας της.

Οι Ολυμπιακές πόλεις του 21ου αιώνα είναι:

  • Σίδνεϊ
  • Αθήνα
  • Πεκίνο
  • Λονδίνο
  • Ρίο ντε Τζανέιρο