Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας

Η φωτογραφία στο Hotel Metropole, στις Βρυξέλες. 23 άνδρες φυσικοί. Ούτε ένας ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ.

Εκτός από τον James Jeans όλοι οι άλλοι έχουν ΜΟΥΣΤΑΚΙ. Και μία φυσικός ΓΥΝΑΙΚΑ.

Καθιστοί από αριστερά προς τα δεξιά ο Γερμανός Hermann NERST, 47 ετών (1864 –1941) οργανωτής του Συνεδρίου, δίπλα του ο BRILLOUIN και τρίτος ο Ernest SOLVAY, Βέλγος, 73 ετών (1838-1922), ο οικοδεσπότης. Τέταρτος από αριστερά είναι ο Hendrik Antoon LORENTZ, Ολλανδός, 58 ετών (1853-1928) . Είναι πρόεδρος του Συνεδρίου και κάθεται τιμής ένεκεν στην κορυφή του τραπεζιού μαζί με τον οικοδεσπότη. Πέμπτος είναι ο WARBOURG και στη συνέχεια ο Γερμανός Wilhelm WIEN, 47 ετών (1864 – 1928), ο Γάλλος Jean Baptiste PERRIN, 41 ετών, (1870 – 1942) και η Marie Sklodowska CURIE, 44 ετών, Γαλλοπολωνέζα, (1867- 1934) που φαίνεται να αδιαφορεί και συζητά με τον Γάλλο Henri POINCARE μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του Συνεδρίου, τότε 57 ετών, ο οποίος έμελλε να ζήσει για λιγότερο

από ένα ακόμα χρόνο.

Ανάμεσα στους 15 όρθιους δεύτερος από αριστερά

ο Γερμανός Max PLANCK, 53 ετών, (1858 – 1947) δείχνει σχετικά συνεσταλμένος

Πέμπτος από δεξιά ο James JEANS Άγγλος 34 ετών ( 1877 – 1946 )

Τέταρτος από δεξιά ο Ernest RUTHERFORD Νεοζηλανδός 40 ετών ( 1871 – 1937 )

Τρίτος από δεξιά ο Heike KAMERLING ONNES Ολλανδός 53 ετών ( 1853 –1926 )

Δεύτερος από δεξιά ο Albert EINSTEIN, Γερμανοεβραίος, 32 ετών ( 1879- 1955 )

Πρώτος από δεξιά o Paul LANGEVIN Γόλλος 39 ετών ( 1872 – 1946 )

Ήταν η πρώτη μεγάλη συνάντηση κορυφής των Φυσικών. Οι νεώτεροι όρθιοι και οι της παλιάς φρουράς καθιστοί.

Στη φωτογραφία δεν ποζάρει βέβαια ο Werner Heisenberg. δεδομένου ότι τη στιγμή εκείνη δεν είναι παρά ένα παιδί 10 ετών. Το ίδιο ισχύει για τον Paul Dirac όπως και για τους ενδεκάχρονο Wolfgang Pauli. Δεν υπάρχει επίσης ο τότε 19χρονος Louis de Broglie, ο 24χρονος Erwin Schrödinger, και ο 26χρονος Niels Bohr.

Ο Ernest Solvay ήταν ένας Βέλγος χημικός που έγινε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της χώρας του χάρη στην ιδέα του να αξιοποιήσει μία ανακάλυψη του μέσα από τη χημική βιομηχανία. Το 1911 δέχθηκε να χρηματοδοτήσει το πρώτο μεγάλη συνάντηση Φυσικών στην οποίο δόθηκε το όνομά του. Το πρώτο αυτό Συνέδριο Solvay είχε απρόβλεπτα μεγάλη επιτυχία με συνέπεια να καθιερωθεί μία σειρά τέτοιων Συνεδρίων στις Βρυξέλες τα οποία συνεχίζονται μέχρι σήμερα

Το πρώτο Συνέδριο Solvay έγινε στο ξενοδοχείο Metropol των Βρυξελών από τις 31 Οκτωβρίου έως τις 3 Νοεμβρίου του 1911, με, προσδιορισμένο εκ των προτέρων, μοναδικό αντικείμενο, το « ΚΒΑΝΤΑ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ» Η προεδρία του Συνεδρίου προτάθηκε αρχικά στον Max Planck, ο οποίος την αρνήθηκε για να προταθεί στη συνέχεια στον Hendrik Antoon Lorentz, ο οποίος υποστηριζόταν από τον Ernest Solvay, τον πλούσιο Βέλγο που είχε πλουτίσει από την εφαρμογή της Χημείας και ήταν ο βασικός χρηματοδότης του Συνεδρίου που πήρε και το όνομά του. Ο Lorentz δέχτηκε την πρόταση με συνέπεια να είναι πρόεδρος σε όλα τα σχετικά Συνέδρια που οργανώθηκαν όσο εκείνος ήταν στη ζωή.

Εκτός από τον Planck, και τον Lorentz, ισχυρές προσωπικότητες του Πρώτου Συνεδρίου ήταν ο Einstein, η Marie Curie, o Ernest Rutherford και ο Henri Poincaré. Στον Einstein, οι οργανωτές του Συνεδρίου έκαναν την τιμή να αναθέσουν την ομιλία με την οποία θα έκλεινε το Συνέδριο. Μολονότι η λίστα των προσκεκλημένων έγερνε προς την πλευρά των θεωρητικών φυσικών ο Rutherford είχε μία έντονη παρουσία καθώς είχε ήδη κάνει τις πρώτες ανακοινώσεις για πυρηνικό άτομο αν και γνώριζε καλά ότι η αποδοχή θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολη αφού ο κοινός νους έλεγε ότι το πυρηνικό άτομο δεν μπορούσε παρά να είναι ΑΣΤΑΘΕΣ. O Poincaré ήταν ο «μεγάλος μαθηματικός» του Συνεδρίου στο οποίο κυριαρχούσαν οι θεωρητικοί φυσικοί. Οι σχετικές μάλιστα συζητήσεις που έγιναν στο Συνέδριο για τη φύση της ακτινοβολίας τον παρακίνησαν να επιχειρήσει να αποδείξει μαθηματικά ότι «στον νόμο της ακτινοβολίας του Planck ήταν αναγκαία η εισαγωγή των quanta». Το πέτυχε και μία από τις συνέπειες ήταν η μεταστροφή του Αγγλου James Jeans από αντίπαλο σε υποστηρικτή της κβαντικής θεωρίας. Βέβαια εκείνος που δύο χρόνια αργότερα συνεισέφερε περισσότερο στο να κυριαρχήσει η κβαντική θεώρηση ήταν ο Niels Bohr με την κάθε άλλο παρά κλασσική θεωρία του για τη δομή του ατόμου του υδρογόνου.

Σήμερα «ακούγεται» παράξενο αλλά είναι γεγονός ότι ο ίδιος ο «πατέρας» Planck ήταν ένας από τους τελευταίους που αγωνίστηκαν με πείσμα για την επιστροφή στην κλασική θεωρία. Αντιπαρατέθηκε στη ριζοσπαστική υπόθεση του Einstein, για τα κβάντα φωτός , το 1905, και επέμεινε στην άποψή του μέχρι και μετά το 1922 που έγινε η ανακάλυψη του φαινομένου Compton

1913. Δεύτερο Συνέδριο Solvay. Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ