6.3.3 Φωτοτρανζίστορ
Το φωτοτρανζίστορ είναι αντίστοιχο σε κατασκευή και λειτουργία με το τρανζίστορ επαφής. Έχει ένα «παράθυρο» που του δίνει την δυνατότητα να μπορεί να φωτίζεται η επαφή βάσης-συλλέκτη. Το φωτόρεύμα της διόδου συλλέκτη ενισχύεται και έτσι το φωτοτρανζίστορ έχει 100-500 φορές μεγαλύτερη φωτοευαισθησία από την φωτοδίοδο και ουσιαστικά αντιστοιχεί με μία φωτοδίοδο και ένα ενισχυτή ρεύματος.
Για τους παραπάνω λόγους, το φωτοτρανζίστορ μπορεί να λειτουργήσει με ή και χωρίς να υπάρχει πόλωση στην βάση. Στο σχήμα 6.3.5 δίδονται και οι δύο τρόποι σύνδεσης φωτοτρανζίστορ σε κύκλωμα, καθώς και το σύμβολο του.
Χωρίς φωτισμό υπάρχει ένα μικρό ρεύμα διαρροής από τον συλλέκτη στον εκπομπό (Icbo). Το ρεύμα συλλέκτη δίνεται στην εξίσωση 6.3.1, όταν υπάρχει πόλωση στην βάση και στην εξίσωση 6.3.2, όταν δεν υπάρχει.
Το lcbo είναι το ανάστροφο ρεύμα βάσεως συλλέκτη, και β είναι η ενίσχυση ρεύματος βάσης -συλλέκτη.
Με τον φωτισμό, το ανάστροφο ρεύμα lcbo αυξάνει χάρις το φωτόρευμα της διόδου συλλέκτη. Έστω ότι η αύξηση αυτή του ρεύματος είναι lP. Τότε το ρεύμα του συλλέκτη θα είναι :
για την περίπτωση χωρίς πόλωση της βάσης που είναι και η συνηθέστερη και οικονομικότερη.
Οι διάφοροι τύποι φωτοτρανζίστορ είναι ευαίσθητοι άλλοι στην ορατή ακτινοβολία, άλλοι στην υπέρυθρη και άλλοι στην υπεριώδη και στις ακτίνες Χ.
Στον παρακάτω πίνακα δίδονται ορισμένοι τύποι φωτοτρανζίστορ με τα χαρακτηριστικά τους.
Οι χαρακτηριστικές καμπύλες του φωτοτρανζίστορ ομοιάζουν με τις καμπύλες του τρανζίστορ επαφής και δίνουν το φωτόρευμα, Ip, συναρτήσει της τάσης συλλέκτη-εκπομπού με παράμετρο το φωτισμό σε Lux.
