Φιλο-Log-in
Αντί προλόγου...
Η παρούσα ιστοσελίδα απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς (κατά κύριο λόγο σε φιλολόγους) και αποσκοπεί στην παρουσίαση κάποιων διαδικτυακών τόπων ή/και ψηφιακών "εργαλείων" που μπορούν να βοηθήσουν στη διδασκαλία μαθημάτων με τη χρήση Νέων Τεχνολογιών.
Για το λόγο αυτό έχουν επιλεγεί αποκλειστικά ιστότοποι και "εργαλεία" που ο επισκέπτης-χρήστης μπορεί να χρησιμοποιήσει δωρεάν είτε με προηγούμενη εγγραφή είτε χωρίς εγγραφή.
Αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι τα λογισμικά ανοικτού κώδικα (open source) δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα εμπορικά λογισμικά, εντούτοις η κοινότητα όσων τα επιλέγουν διαρκώς διευρύνεται και τα "εργαλεία" αυτά συνεχώς εξελίσσονται.
Δυο λόγια...Ας είναι, έπρεπε να φτάσω στο κατώφλι της αυτοκαταστροφής για να καταλάβω τουλάχιστο πως το σπουδαίο δεν είναι ν' αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει. Σ' αυτή τη δική μας ζωή, την αναφαίρετη και τη μοναδική (αφού κανένας άλλος δεν την έχει) που δίνει το χυμό στα έργα μας και τα κάνει όμοια μ' εμάς, πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε το θαύμα. Γ. Σεφέρης, Μέρες Α΄ (σελ. 72, Εκδόσεις Ίκαρος 1984) |
...κι άλλα λόγιαΤο μόνο πράγμα που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο. Κάτι λίγες αισθήσεις ή στιγμές· δυο τρεις νότες κυμάτων, την ώρα που το μαλλί το παίρνει ο αέρας με τα γλυκά ψιθυρίσματα μες στο σκοτάδι· ολίγες μέντες από δυο κοντά κοντά βαλμένες ανάσες· ένα τραγούδι βαρύθυμο, σαν βράχος μαύρος· και το δάκρυ, το δάκρυ της μιας φοράς, το για πάντοτε. Όλα όσα, μ’ άλλα λόγια, κάνουν την αληθινή του φωτογραφία, την καταδικασμένη να χαθεί και να μην επαναληφθεί ποτέ. Οδ. Ελύτης, Τα δημόσια και τα ιδιωτικά (σελ. 36, Εκδόσεις Ίκαρος 1997) |