Φιλο-Log-in

Νικόλαος Ι. Κούκης

  • ΑΡΧΙΚΗ
  • ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ
    • ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
    • ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΝΕΑ
    • ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
  • ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ & Web2.0
    • ΕΡΓΑΛΕΙΑ Web2.0 & ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
    • E-Learning
  • ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ
    • ΦΙΛΟΛΟΓΟΙ & ΤΠΕ
    • ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ
    • ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
  • e-Εργαλεία
  • ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΜΕΝΟΥ ΕΠΙΛΟΓΩΝ

  • Αρχική
  • Ιστολόγιο
  • Twitter
  • Scoop.it!
  • LinkedIn
  • Ιστοσελίδα σε wordpress
  • Ψηφιακή Τάξη Επιμόρφωσης Β΄ Επιπέδου Φιλολόγων (Moodle)
  • Όροι χρήσης ιστότοπου

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

ΣΥΝΟΛΟ: 10158

Φιλο-Log-in

Αντί προλόγου...

      Η παρούσα ιστοσελίδα απευθύνεται σε εκπαιδευτικούς (κατά κύριο λόγο σε φιλολόγους) και αποσκοπεί στην παρουσίαση κάποιων διαδικτυακών τόπων ή/και ψηφιακών "εργαλείων" που μπορούν να βοηθήσουν στη διδασκαλία μαθημάτων με τη χρήση Νέων Τεχνολογιών.

      Για το λόγο αυτό έχουν επιλεγεί αποκλειστικά ιστότοποι και "εργαλεία" που ο επισκέπτης-χρήστης μπορεί να χρησιμοποιήσει δωρεάν είτε με προηγούμενη εγγραφή είτε χωρίς εγγραφή.

     Αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι τα λογισμικά ανοικτού κώδικα (open source) δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τα εμπορικά λογισμικά, εντούτοις η κοινότητα όσων τα επιλέγουν διαρκώς διευρύνεται και τα "εργαλεία" αυτά συνεχώς εξελίσσονται.

Δυο λόγια...

     Ας είναι, έπρεπε να φτάσω στο κατώφλι της αυτοκαταστροφής για να καταλάβω τουλάχιστο πως το σπουδαίο δεν είναι ν' αλλάξουμε τη ζωή μας, ονειροπολώντας μιαν άλλη πιο ενδιαφέρουσα, αλλά να κάνουμε να λαλήσει τούτη η ζωή, όπως μας δόθηκε, την καθημερινή, την ταπεινή την ανθρώπινη, όπου το καθετί που μπορούσε να γυρέψουμε πρέπει να υπάρχει. Σ' αυτή τη δική μας ζωή, την αναφαίρετη και τη μοναδική (αφού κανένας άλλος δεν την έχει) που δίνει το χυμό στα έργα μας και τα κάνει όμοια μ' εμάς, πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε το θαύμα.  

Γ. Σεφέρης, Μέρες Α΄ (σελ. 72, Εκδόσεις Ίκαρος 1984)

...κι άλλα λόγια

Το μόνο πράγμα που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο. Κάτι λίγες αισθήσεις ή στιγμέςž· δυο τρεις νότες κυμάτων, την ώρα που το μαλλί το παίρνει ο αέρας με τα γλυκά ψιθυρίσματα μες στο σκοτάδ鞷 ολίγες μέντες από δυο κοντά κοντά βαλμένες ανάσεςž· ένα τραγούδι βαρύθυμο, σαν βράχος μαύροςž· και το δάκρυ, το δάκρυ της μιας φοράς, το για πάντοτε. Όλα όσα, μ’ άλλα λόγια, κάνουν την αληθινή του φωτογραφία, την καταδικασμένη να χαθεί και να μην επαναληφθεί ποτέ.

Οδ. Ελύτης, Τα δημόσια και τα ιδιωτικά (σελ. 36, Εκδόσεις Ίκαρος 1997)

Copyright © 2011-2022

Σχεδίαση-Δημιουργία: Νικόλαος Ι. Κούκης

Twitter | Blog | Scoop.it