ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΑΜΕ ΘΕΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΛΩΣΗΣ ΜΕΧΡΗ ΣΗΜΕΡΑ……
Το Βινταιο της παράστασης μπορείτε να το δείτε στον παρακάτω σύνδεσμο:
ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ 1ο ΜΕΡΟΣ
ΕΝΩ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ
ΤΟ ΚΕΜΕΝΟ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ:
ΣΚΗΝΙΚΟ : Στην σκηνή δημιουργούνται μικρά σκηνικά :Αγιά Σοφιά,
Κρυφό αχολειό, ένα βουνό ένας χώρος σπιτιού. Στο κέντρο της σκηνής στον τοίχο είναι απλωμένη η Ελληνική σημαία με κολλημένες φωτογραφίες των ηρώων της επανάστασης κυκλικά επάνω της
Οι πρωταγωνιστές βρίσκονται όλοι επάνω στην σκηνή
Ανάμεσά τους βρίσκονται επίσης και οι 3-4αφηγητές στα μαύρα ντυμένοι.
Μέρος πρώτο : Η ΣΚΛΑΒΙΆ
1Ος ΑΦΗΓΗΤΉΣ : Πριν πολλά πολλά χρόνια πάνε 6 αιώνες από τότε , άρχισε για την πατρίδα μας μια μεγάλη σκοτεινή περίοδος. Η χειρότερη της ιστορίας μας. Η Τουρκοκρατία .
Ένας λαός αλλόθρησκος ήρθε απ΄τα βάθη της Ασίας και κυριάρχησε σε όλα τα Βαλκάνια.,.
Τρίτη 29 Μαϊου 1453.Η Κωνσταντινούπολη , η πιο όμορφη Πόλη της εποχής εκείνης, η βασίλισσα των πόλεων , Τούρκεψε.
Πηραν την Πόλη πήραν τη, πήραν τη Σαλονίκη ! Πήραν την Αγιά Σοφιά, το μέγα μοναστήρι!.
Μαζί με την Κωνσταντινούπολη σκλαβώθηκε όλη η Βυζαντινή αυτοκρατορία . ¨Ολος ο Ελληνισμός.
(Πλησιάζει και ακουμπάει τις γυναίκες μπροστά στην Αγιά Σοφιά . Όλες μαζί γονατισμένες μπροστά στην εικόνα της εκκλησιάς προσεύχονται και μοιρολογούν) .
χτυπούν οι καμπάνες ,και οι γυναίκες τρέχουν πανικόβλητες με μοιρολόι στη σκηνή -παγώνουν ( φωνή αφηγητή πίσω από την σκηνή)
ΠΟΊΗΜΑ : ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
Σημαίνει ο θεός , σημαίνει η γης, σημαίνουν τα επουράνια,
Σημαίνει και η Αγιά Σοφιά , το μέγα μοναστήρι,
με τετρακόσια σήμαντρα κι εξηνταδυό καμπάνες,
κάθε καμπάνα και παπάς, κάθε παπάς και διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης,
Κι απ΄την πολλή τη ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες.
Να μπούνε στο χερουβικό και νάβγη ο βασιλέας
( οι γυναίκες κοιτάζονται μεταξύ τους αναστατώνονται τρέχουν δεξιά κι αριστερά ενώ ακούγοναι καμπάνες)
-Φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ΄αρχαγγέλου στόμα:
΄Πάψετε το χερουβικό κι ας χαμηλώσουν τα΄άγια.
Παπάδες πάρτε τα ιερά κι εσείς κεριά σβηστείτε ,
Γιατί είναι θέλημα θεού η Πόλη να τουρκέψει
Η Δέσποινα εταράχτηκε κι δάκρυσαν οι εικόνες
( οι γυναίκες σταματούν απότομα και πέφτουν μπροστά στην εικόνα της; Παναγιάς . Με λυγμό λένε όλες μαζί την τελευταία φράση του ποιήματος)
¨Σώπασε κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις.
πάλι με χρόνους με καιρούς , πάλι δικιά σας είναι¨
2ος αφηγητής: Μ΄αυτή την παρηγοριά και την ελπίδα ο Ελληνισμός κατάφερε να αντέξει τη τούρκικη σκλαβιά για 400 ολόκληρα χρόνια. ¨Αργειε να΄λθει εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά, γιατί τα ΄σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά¨
Ωσπου μες το σκοτάδι της σκλαβιάς άρχισε να φαίνεται λίγο φως.¨Ενα φως που ερχόταν από τα Ελληνόπουλα, που δεν μπορούσαν να αντέξουν τη σκλαβιά και έπαιρναν τα βουνά ,γίνονταν κλέφτες και αγωνίζονταν εναντίον των Τούρκων κατακτητών και των καταπιεστών.
(ο αφηγητής περπατάει και ακουμπάει την μάνα)
Μάνα: Βασίλη , κάτσε φρόνιμα, να γίνεις νοικοκύρης
Για να αποκτήσεις πρόβατα, ζευγάρια κι αγελάδες,
Χωριά και αμπελοχώραφα, κοπέλια να δουλεύουν
Βασίλης: Μάνα μου, εγώ δεν κάθομαι, να γίνω νοικοκύρης,
να κάμω αμπελοχώραφα , κοπέλια να δουλεύουν,
και νάμαι σκλάβος των τουρκών, κοπέλι στους γερόντους.
Φέρε μου τα΄αλαφρό σπαθί και το βαριό ντουφέκι
Να πεταχτώ σαν το πουλί , ψηλά στο κορφοβούνια,
Να πάρω δίπλα τα βουνά, να περπατήσω λόγκους,
να βρω λημέρια των κλεφτών, γιατάκια καπετάνιων,
Και να σουρήξω κλέφτικα , να σμίξω τους συντρόφους,
Που πολεμούν με την τουρκιά και με τους Αρβανίτες.
1ος Αφηγητής: Πουρνό φιλεί την μάνα του , πουρνό ξεπροβοδιέται
Βασίλης :Γειά σας, βουνά με τους γκρεμούς, λαγκάδια με τις πάχνες
2ος Αφηγητής: ΄Οσο θάρρος όμως και αν είχαν τα παλληκάρια η ζωή στα βουνά ήταν πολύ σκληρή. Δεν έλειψαν λοιπόν και αυτοί που φοβήθηκαν και λιποτάκτησαν. Παράτησαν τα άρματα και κρύφτηκαν από τη φωτιά . Συμβαίνουν και αυτά όταν η καρδιά είναι αδύναμη.¨Όμως για άλλους ο φόβος είναι προδοσία.
Και ντροπή.!
Φωνές :Ο¨Πήλιος πέταξε το όπλο¨ (μαγνητοφωνημένο)
Πήλιος: Μάνα, που είσαι κρυώνω.
Μάνα : Ποιος είσαι εσύ;
Πήλιος :Μάνα
Μάνα: Ποιος είσαι εσύ. που ήρθες στην πόρτα μου και τι γυρεύεις;
Πήλίος : (Πέφτει και της αγκαλιάζει τα πόδια) Κρύψε με, μάνα, κρύψε με
Μάνα : Μη μ΄αγγίζεις Μάνα σου δεν είμαι εγώ Κάνεις μεγάλο λάθος Ούτε θάσαι εσύ από το Σούλι.
Πήλιος: Μάνα λυπήσου με σε παρακαλώ Μην μου αρνιέσαι μάνα μου, το γάλα που σου ήπια.
Μάνα: Αν ήσουν παιδί μου εσύ, θα ήοσυν στη μάχη. Κι αν ήσουν Σουλιωτόπουλο Πήλιο Γούση θα έλεγαν και θα θαύμαζαν όλοι (φεύγει αποφασιστικά.
Πήλιος: Μάνα τι πέτρα που΄ναι η καρδιά σου ! Τι πέτρα!(φεύγει)
3ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: ?Ομως η λευτεριά δεν έρχεται με τους αγώνες των λίγων. Η λευτεριά είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων. Και το ξύπνημα του ραγιά μπορεί να γίνει μονάχα στα σχολειά Η μάθηση και η θρησκεία είναι όπλα επικίνδυνα. Αυτό το ήξεραν οι καταχτητές ¨Εκλεισαν τα σχολειά, καταδίωξαν τους δασκάλους , απαγόρευσαν τη κυκλοφορία ελληνικών βιβλίων. Δάσκαλοι γινήκανε οι παπάδες και οι καλόγεροι , σχολειά τα μοναστήρια και οι εκκλησιές. Ετσι και ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός όργωνε την σκλαβωμένη πατρίδα και έφτιαχνε σχολειά. Τα ¨Κρυφά σχολειά¨¨.
Πατροκοσμάς : Τα σχολειά χτίστε, εκεί μένει ο θεός της λευτεριάς Χτίστε σχολειά για το λαό, γράμματα σε όλους δώστε. Μονάχα με τη μόρφωση η λευτεριά θε να΄ ρθει.
ΠΑΠΑΣ: Καλώς τα παιδιά μου. Καλώς ήρθατε. Δεν πιστεύω να σας είδε κανένα τούρκικο μάτι!.
ΝΙΚΟΛΗΣ: Όχι καλόγερε. Ήρθαμε προσεχτικά κι από το μονοπάτι όπως μας είχες πει.
ΠΑΠΑΣ : Μπράβο παιδιά μου. Αλλά τι βλέπω; Ποιος λείπει;
ΜΑΡΙΑ: Πατέρα δεν τα μαθες τα μαντάτα; Μπήκαν οι Τούρκοι στο χωριό ψες και άρπαξαν πολλά παιδιά. Ανάμεσά τους ο Παντελής κι ο Ηλίας.
ΠΑΠΑΣ: Συμφορά μας! Κι άλλο χριστιανόπουλο; Τετρακόσια χρόνια τώρα, έχουν αφανίσει το Γένος μας οι άπιστοι!
ΠΑΠΑΣ: Δύστυχη πατρίδα! Ως πότε θα υποφέρουν τα τέκνα σου; Μα ελάτε. Ας τα αφήσουμε τώρα αυτά. Θα προσευχόμαστε συνέχεια για τα χριστιανόπουλα που έκλεψαν οι Τούρκοι. Ελάτε να κάνουμε την προσευχή μας και να αρχίσουμε το μάθημα.
( όλοι μαζί λένε την προσευχή )
ΠΑΠΑΣ: Καθίστε τώρα, ανοίξτε το συναξάρι, εκεί που είχαμε μείνει κι ας μου διαβάσει η Μαρία.
ΜΑΡΙΑ: ?.Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου πνεύμα αργίας, περιέργειας, φιλαρχίας και αργολογίας, μη μοι δως?? ;
ΠΑΠΑΣ: Τι συμβαίνει ; Ti έπαθες Βασίλη, γιατί είσαι δακρυσμένος;
ΒΑΣΙΛΗΣ: Δεν μπορώ άλλο να σκέφτομαι ότι η πατρίδα μου είναι σκλαβωμένη κι ότι δεν είμαστε ελεύθεροι. Πότε θα μεγαλώσω κι εγώ να πάρω το καριοφίλι να πολεμήσω την Τουρκιά;
ΜΑΡΙΑ: Δε μιλάς σωστά Βασίλη. Εδώ είμαστε για να μάθουμε γράμματα, να γράφουμε και να διαβάζουμε. Είσαι μικρός ακόμα για να πιάσεις ντουφέκι. Δε θα δείξεις μόνο έτσι ότι αγαπάς την πατρίδα . Χρειάζεται να ακούσεις όσα μας λέει ο παπάς.
ΠΑΠΑΣ: Μπράβο παιδιά μου. Και οι δύο μιλάτε σωστά.
Μόνο με τη βοήθεια του Θεού και με τη δικιά μας αγάπη για την πατρίδα θα λυτρωθούμε.
Πόσες φορές δεν σας έχω πει για το μεγάλο αγωνιστή του γένους, το Γέρο του Μοριά ΠΟΥ ΠΑΝΤΟΎ ΤΟ ΔΙΑΛΑΛΕΊ :
«Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την λευτεριά της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω»
( ο παπάς σηκώνεται συγκινημένος και αγκαλιάζει τα παιδιά )
4ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Φωνή μεγάλη ακούγεται τότε σ΄όλο τον κόσμο. Είναι ο Ρήγας ο Βελεστινλής που βροντοφωνάζει. Απ το Βελεστίνο και τη Ζαγορά μέχρι τη Κωνσταντινούπολη και τη Βιένη η φωνή του δονεί τις καρδιές των σκλάβων.
Ρήγας : «Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί για την Ελευθερία να ζώσουμε σπαθί»
Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά ,μονάχοι σα λιοντάρια στις ράχες στα βουνά. Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά, να φεύγουμε απ΄τον κόσμο για την πικρή σκλαβιά.
Να χάνουμε αδέρφια, Πατρίδα και γονείς, τους φίλους τα παιδιά μας και όλους τους συγγενείς.
Καλύτερα μιας ώρας, ελεύθερη ζωή ,παρά σαράντα χρόνια , σκλαβιά και φυλακή.
3ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Την απάντηση δίνει το Σούλι Οι Μποτσαραίοι , κι οι Τζαβελαίοι σέρνουν το χορό της Λευτεριάς στα κακοτράχαλα βουνά της Ηπείρου.\
ΣΟΥΛΙΩΤΙΣΑ: Τώρα να δείτε πόλεμο και κλέφτικα ντουφέκια. Πως πολεμάει η κλεφτουριά κι αυτοί οι Κακοσουλιώτες.
ΔΕΣΠΩ : Το Σούλι κι αν προσκύνησε κι αν τούρκεψε η Κιάφα, η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκανε , δεν κάνει
4ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ :Δαυλί στο χέρι άρπαξε κόρες και νύφες κράζει:
ΔΕΣΠΩ: Σκλάβες Τούρκων μη ζήσουμε κι όλες μαζί μου ελάτε.
3ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Και τα φυσέκια ανάψανε κι όλες φωτιά γενήκαν. Ακούστε σεις , λεύτεροι άνθρωποι τούτης της γης, τους εμπνευσμένους από τον ηρωικό χορό του Ζαλόγγου. στίχους ,του Διονύσιου Σολωμού .
-Τέτοιο πήδημα δεν το είδαν ούτε γάμοι, ούτε χαρές, και άλλες μέσα τους επήδαν αθωότερες ζωές.
-Τα φορέματα εσφυρίζαν και τα ξέπλεκα μαλλιά, κάθε γύρο που εγυρίζαν από πάνου έλειπε μια.
4ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κι ήρθεν η ώρα κι η στιγμή . οι λίγοι οι κλέφτες να γίνουν οι χιλιάδες επαναστάτες . Τρεις έμποροι ήταν οι πρωτεργάτες.: Ο Νικόλαος Σκουφάς, ο Εμμανουήλ Ξάνθος και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ, ήταν οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας, της μυστικής οργάνωσης που σκοπός της ήταν να προετοιμάσει όλους τους Ελληνες, για τη μεγάλη μέρα του ξεσηκωμού.
(Οι τρεις φιλικοί ορκίζονται), .
-Ορκιζόμαστε να συντρέξουμε τη λευτεριά της πατρίδας. .
-Ορκιζόμαστε ότι ανάμεσα σε μας και στους τυράννους της πατρίδας η φωτιά και το σίδερο θα είναι το μόνο μέσο της διαλλαγής.
-Ορκιζόμαστε σε σένα ιερη πατρίδα, ότι αφιερώνουμε τη ζωή μας σε σένα
3ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ : Και ένας λεβέντης παπάς , Παπαφλέσας το όνομά του:
ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ: Έχουμε υποχρέωση να αγωνιστούμε και να φανούμε αντάξιοι της ιστορίας μας. Να δειχτούμε αληθινοί Έλληνες. Μη φοβηθούμε το πλήθος των εχθρών. Είμαστε ολίγοι, αλλά είναι μεγάλος ο θεός που μας προστατεύει. Κι αν είμαστε ολίγοι απέναντι εις το πλήθος των Τούρκων, παρηγοριέμαστε μ` έναν τρόπο. Και τώρα και παλιά όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δε μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Κι οι ολίγοι πάντα αποφασίζουν να πεθάνουν για τη λευτεριά και την πατρίδα.
1ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Ξημέρωσε η 25Η Μαρτίου.1821. Στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας μια χούφτα παλληκάρια , ζήτησαν από τον επίσκοπο Παλαιών Πατρών Γερμανό , να τους ευλογήσει τα όπλα.
Ορκίζεται όλη η Ελλάδα!
- Ελευθερία ή θάνατος Τον τύραννο να διώξουμε ή να χαθούμε όλοι.
-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ! (Ολοι μαζί)
Αφηγητής: 25Η Μαρτίου . Και στο νου μας έρχονται ονόματα ξεχωριστών ανθρώπων που πρόσφεραν τον εαυτό τους , θυσία στον βωμό της Λευτεριάς.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Θρυλικός γέρος του Μοριά, ο Κωνσταντίνος Κανάρης, ο μεγάλος μπουρλοτιέρης, ο Μιαούλης, και η Μπουμπουλίνα με τα καράβια τους , ο Εμμανουήλ Παπάς ….. και τόσοι άλλοι…..
4ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Να στην Αλαμάνα ο Διάκος πως πολεμάει τον τύραννο, με το σπαθί σπασμένο.
Παίρνουνε τα λαφριά σπαθιά και τα βαριά ντουφέκια, στην Αλαμάνα φτάνουνε και πιάνουν τα ταμπούρια.
ΔΙΑΚΟΣ: Καρδιά , παιδιά μου Παιδιά μη φοβηθείτε, σταθείτε αντρείκια σαν Ελληνες και σαν Γραικοί σταθείτε.
2ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ:Εμεινε ο Διάκος μοναχός με 188 λεβέντες .Και ζωντανό τον πιάσανε και στον πασά Βρυώνη τον πάνε.
Ο αφηγητής αγγίζει τον Τούρκο.
-Ομέρ Βρυώνης Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου την πίστη σου να αλλάξεις. Να προσκυνήσεις το τζαμί την εκκλησιά να αφήσεις
- Διάκος Πάτε και σεις και η πίστη σας,μουρτάτες να χαθείτε.Εγώ Γραικός γεννήθηκα.Γραικός θε να πεθάνω.
_Ομερ Βρυώνης : Πάρτε τον , Σουβλίστε τον ζωντανό.
Διάκος : Σκυλιά κι αν με σουβλίσετε ,ένας Γραικός εχάθη,
(Τον σέρνουν 2 Τούρκοι έξω από την σκηνή)
Για δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει τώρα π΄ανθίζουν τα κλαδιά και βγάζει η γη χορτάρι.
1ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: 4ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ: 400 χρόνια στη σκλαβιά, οι Έλληνες έστρεφαν το βλέμμα προς τα παλάτια και τις αυλές των χριστιανικών κρατών της Ευρώπης και ιδιαίτερα της Ρωσίας. Μέσα τους πάντα φώλιαζε η κρυφή ελπίδα, πως θα τους βοηθήσουν, να ελευθερωθούν.
Δυστυχώς όμως, οι ελπίδες πάντα διαψεύδονταν και οι σκλάβοι πάντα έμεναν ανυπεράσπιστοι στα χέρια των κατακτητών.
Κάποιες χώρες που αυτοαποκαλούνταν προστάτες επαιζαν τα δικά τους παιχνίδια εξουσίας
(Μπαίνουν 4 παιδα στά Ευρωπαϊκά ντυμένοι σαν κατάσκοποι, με σκούρες καμπαρντίνες και καπέλα με κορδέλες που αναγράφεται η χώρα που εκπροσωπούν.)
¨ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: Ειμαστε τέσσερεις δυνάμεις Με καθήκοντα υψηλά
Η Ευρώπη να μην πάθει από των μικρών τα λαθη.
ΑΥΣΤΡΙΑ :Τα μάθατε τι γίνηκε κει κάτω στην Γραικία? Σηκώθηκαν οι Ελληνες , χτυπάνε την Τουρκία.
ΑΓΓΛΙΑ : Και στα παλιά παπούτσια τους γράφουν την συμμαχία.
ΓΑΛΛΙΑ: ( κοιτώντας καχύποπτα τη Ρωσία) Εμείς έχουμε τη γνώμη πως κάποιος εδώ κάτι σκαρώνει.
ΑΥΣΤΡΙΑ: (κοιτώντας καχύποπτα τη Ρωσία) Κάτι μου μυρίζει εμένα.
ΑΓΓΛΙΑ: Λες να τα χουν μιλημένα .Δεν σηκωνουμε προστάτες πίσω από τις δικές μας πλάτες.
ΡΩΣΙΑ: Για συγνώμη ρε ΑΓΓΛΙΑ, μει δες να δίνω προστασία?
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ : Πρέπει να αποφασίσω τι στάση να κρατήσω.
ΓΑΛΛΙΑ : Αν οι Αγγλοι επικρατήσουν και οι Γραικοί τους προτιμήσουν? Τι θα γίνει τον Μοριά θα μας τον φάνε και στην Αίγυπτο θα πάνε.
ΑΓΓΛΙΑ: Τι σκοπό έχουν οι Ρώσοι και έχουν σχέδια καταστρώσει στο υπόγειο? Να αρμενίζουνε μια μέρα στην Μεσόγειο?
ΡΩΣΙΑ: Τα καθάρματα οι Εγγλέζοι μυριστήκανε πετιμέζι και γλυκάνισο. Θέλουν τον Μοριά να φάνε δεν τους φτάνει που τα Εφτάνησα κρατάνε.
ΑΥΣΤΡΙΑ : Διατειρήστε στατους κβο?.άντε για να μην σας πω
ΑΓΓΛΙΑ : ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ
ΓΑΛΛΙΑ: ΜΗΧΑΝΟΡΑΦΙΑ
ΑΥΣΤΡΙΑ : ΡΑΔΙΟΥΡΓΙΑ
ΡΩΣΙΑ: ΠΑΝΟΥΡΓΙΑ
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ: ΙΕΡΆ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
1ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ; Με αγώνες και θυσίες που κράτησαν 7 ολόκληρα χρόνια , κατάφερε η Ελλάδα να ελευθερωθεί Τα χρόνια όμως που ακολούθησαν δεν ήταν όπως θα τα φανταζόταν κανείς.. Μπορεί οι Τούρκοι να μην ήταν πλέον η απειλή,
μα η ποθούμενη ελευθερία μάλλον δεν ήρθε ποτέ.
(Μπαίνει ένας νέος με ένταση στο βλέμμα και στις κινήσεις.
Από πίσω η μητέρα του)
Νέος: Μάνα, μην επιμένεις το αποφάσισα, θα φύγω, δεν με κρατάει τίποτα σ΄αυτή την χώρα.
Μάνα: Μην το λές αυτό παιδί μου, αυτή είναι η πατρίδα σου, σ΄αυτήν γεννήθηκες, μεγάλωσες, με τις αρχές και αξίες αυτού του τόπου ανατράφηκες. Πρέπει να είσαι περήφανος.
Νέος: Για ποιες αρχές κ΄αξίες μου μιλάς ότι κοιτάζω γύρω μου με πληγώνει, η ανεργία, η ανασφάλεια, η φαιδρότητα, ο υπερκαταναλωτισμός!!!! Το άγχος με τρελαίνει!!!!
Μάνα: Σήμερα 25η Μαρτίου μην λές τέτοια λόγια. Αναλογίσου πόσοι γενναίοι Ελληνες έχυσαν το αίμα τους θυσίασαν την ζωή τους για τα ιδανικά τους , εμπνευσμένοι και διψασμένοι για την ελευθερία αυτού του τόπου.
Νέος: Ποια ελευθερία μάνα; Βλέπεις κανέναν γύρω σου ελεύθερο; Σκλάβοι του υποτιθέμενου σύγχρονου πολιτισμού γίναμε όλοι.
Μάνα: Το χρέος προς την πατρίδα είναι ιερό καθήκον παιδί μου να σου θυμίσω τα λόγια του Μακρυγιάννη:
« αυτή την πατρίδα την έχουμε όλοι μαζί. Και πλούσιοι και φτωχοί και σοφοί και αμαθείς και πολιτικοί και στρατιωτικοί. Πρέπει το λοιπών όλοι μαζί να την φυλάμε»
Μάνα: Να μείνεις στην πατρίδα σου κοντά στην μάνα σου που σε γέννησε σε ανάθρεψε, να αγωνιστείς , να δημιουργίσεις.
Για την πατρίδα σου παιδί μου και όχι για ξένους τόπους και θυμίσου, « πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θ΄άναι.»
