Ι. Να μετατραπεί
η ενεργητική σύνταξη σε παθητική και να
δηλωθεί το ποιητικό αίτιο.
II. Να μετατραπεί η
σύνταξη της πρότασης σε απαρεμφατική· ως
ρήμα της εξάρτησης ενν.: (Sallustius) tradit...
III. Να σχηματιστούν
οι υπερθετικοί των επιθέτων: ingens, timidus, turpis.
IV. Να μεταφραστούν
στα λατινικά οι προτάσεις.
V.
ΛΕΞΙΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ Marco Tullio Cicerone: αφαιρ. ενικ, του
ουσ. Marcus -i, αρσ. β', Tullius -π (-ί), αρσ. β'. Προσοχή κλητ. Tulli, Cicero -onis, αρσ. γ '; Μάρκος Τύλλιος Κικέρωνας. Τα ουσ., ως κύρια
ονόματα, δε σχηματίζουν πληθ. αριθμό. Gaio Antonio: αφαιρ. ενικ. του
ουσ. Gaius -ii (-i). Προσοχή: κλητ. Gai, Antonius -h (-i). Προσοχή: κλητ. Antoni, αρσ. β': Γάιος Αντώνιος. consulibus: αφαιρ. πληθ. του ουσ. consul -ulis, αρσ. γ': ύπατος Lucius Sergius Catilina: ονομ. ενικ. του ουσ. Lucius -ii (-i), αρσ. β'. Προσοχή: κλητ. Luci, Sergius -ii (-i), αρσ. β'. Προσοχή: κλητ. Sergi, Catilina -ae, αρσ. α': Λεύκιος Σέργιος Κατιλινας. Τα ουσ., ως κύρια
ονόματα, δε σχημ. πληθ. αριθμό. lobilissimi: γεν. ενικ. γεν.
ουδ. υπερθετ. βαθμού του επιθ. nobilis -is -e / nobilior
-ior -ius / nobilissimus -a -um γ' κλ.: ευγενής,
αριστοκρατικός generis: γεν. ενικ. του
ουσ. genus -eris, ουδ. γ': γένος, καταγωγή vir: ονομ. ενικ. του
ουσ., viri, αρσ. β': άνδρας sed: αντιθετ. σύνδ.;
αλλά ingenii: γεν. ενικ. του
ουσ, ingenium -ii (-i), ουδ. β'; πνεύμα, χαρακτήρας pravissimi: γεν. ενικ. γεν.
ουδ. υπερθετ. βαθμού του επιθ. pravus -a -um / pravior -ior -ius / pravissimus -a -um β' κλ.:
διεστραμμένος. VΙ.
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ 1. Marco Tullio Cicerone et Gaio Antonio consulihus. Lucius Scrgius Catilina, nobilissimi generis vir sed ingenii pravissimi, contra rem publicam coniuravit: κύρια πρόταση
κρίσης coniuravit: ρήμ., Lucius Sergius Catilina:
υποκ., vir: παράθεση στο
Lucius Sergius Catilina, generis [sed] ingenii: γεν.
της ιδιότητας (σε γεν., γιατί δηλώνει μόνιμη
ιδιότητα), nobilissimi; επιθ.
προσδ. στο generis, pravissimi: επιθ.
προσδ. στο ingenii, contra rem publicam:
εμπρόθ. προσδ. που δηλώνει εχθρική ενέργεια
ή εχθρική διάθεση ή το εναντίον (adversus, in +
αιτιατ. και cum + αφαιρ.), Marco Tullio Cicerone et Gaio
Antonio consulibus:
ιδιόμορφη αφαιρ. απόλυτη, Marco Tullio Cicerone et Gaio
Antonio; «υποκ.», consulibus: κατηγορ.
προσδ. στο Marco Tullio Cicerone et Gaio Antonio, ως ουσ. που
δηλώνει αξίωμα. (Βλ. Σχολ. Γραμμ., σελ. 169,160, 2.
Πρόσεξε ιδιαίτερα τη σημείωση 1). 2. Eum clari quidam sed improbi viri consecuti erant: κύρια πρόταση
κρίσης consecuti erant: ρήμ., viri: υποκ.,
clari [sed] improbi: επιθ.
προσδ. στο viri, quidam: επιθ. προσδ.
στο clari [sed] improbiviri, eum: αντικ. στο consecuti erant. 3. Catilma a Cicerone ex urbe
expulsus est: κύρια πρόταση κρίσης expulsus est: ρήμ., Catilina: υποκ., a Cicerone: εμπρόθ.
προσδ. ποιητ. αιτίου (εμπρόθετα, γιατί
είναι έμψυχο), ex urbe: εμπρόθ.
προσδ. που δηλώνει την απομάκρυνση ή το
χωρισμό. 4. Socii eius deprehensi sunt: κύρια πρόταση
κρίσης deprehensi sunt: ρήμ., socii: υποκ., eius: γεν. κτητ. στο
socii. 5. et in carcere strangulati sunt: κύρια πρόταση
κρίσης strangulati sunt: ρήμ., socii (ενν.): υποκ., in carcere: εμπρόθ.
προσδ. που δηλώνει στάση σε τόπο. 6. Ab Antonio, altero consule,
Catilina ipse cum exercitu suo, proelio victus, interfectus est: κύρια πρόταση
κρίσης interfectus est: ρήμ., Catilina: υποκ., ipse: επιθ. προσδ. στο Catilina, cum exercitu: εμπρόθ. προσδ.
που δηλώνει κοινωνία, suo; επιθ. προοδ. στο exercitu, victus; χρον. μτχ.
συνημμένη στο Catilina (προτερόχρ.), proelio: αφαιρ. οργανική
(δίπλα στα ρήμ. vinco και supero), ab Antonio: εμπρόθ. προσδ.
του ποιητ. αιτίου (εμπρόθετα, γιατί είναι
έμψυχο), consule: παράθεση στο Antonio, altero: επιθ. προσδ. στο consule. 7. Gaius Sallustius tradit multos etiam milites Romanos in eadem cruentissima pugna occisos esse, multos autem graviter vulneratos esse: κύρια πρόταση
κρίσης tradit: ρήμa Gaius Sallustius: υποκ. occisos esse [autem] vulneratos
esse: αντικ. στο tradit, ειδ. απαρέμφ. milites: υποκ. απαρεμφ. occisos esse, ετεροπροσ., στο milites Romanos. multos: υποκ. απαρεμφ. vulneratos esse,
ετεροπροσωπία, in pugna: εμπρόθ.
προσδ. χρόνου, cruentissima: επιθ. προσδ. στο pugna, eadem: επιθ. προσδ. στο cruentissima
pugna, graviter: επιρρ.
προσδ. τρόπου. |
|