ΜΑΘΗΜΑ
XXV (25o) I.
ΠΩΣ
ΕΝΑ ΣΥΚΟ ΣΤΑΘΗΚΕ ΑΦΟΡΜΗ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ Η
ΚΑΡΧΗΔΟΝΑ
Cato attulit quodam die in curiam ficum
praecocem ex Carthagine ostendensque patribus «Interrogo vos» inquit «quando
hanc ficum decerptam esse putetis ex arbore». Cum omnes recentem esse
dixissent, «Atqui ante tertium diem» inquit «scitōte decerptam
esse Carthagine. Tam
prope a muris habēmus hostem! Itaque cavēte periculum, tutamini
patriam. Opibus
urbis
nolite
confidere.
Fiduciam,
quae
nimia
vobis
est,
deponite.
Neminem
credideritis
patriae
consultūrum esse, nisi vos ipsi patriae consulueritis. Mementōte rem publicam in extremo discrimine quondam fuisse!” Statimque sumptum est Punicum bellum tertium,
quo
Carthago
deleta
est. II.
Μετάφραση
Κάποια
μέρα ο Κάτωνας έφερε στο βουλευτήριο ένα
πρώιμο σύκο από την Καρχηδόνα και
δείχνοντας το στους Συγκλητικούς «Σας
ρωτάω» είπε «πότε νομίζετε ότι κόπηκε αυτό
το σύκο από το δέντρο». Όταν όλοι είπαν ότι
ήταν φρέσκο, «κι όμως» είπε «να ξέρετε ότι
κόπηκε στην Καρχηδόνα πριν από τρεις μέρες.
Τόσο κοντά στα τείχη έχουμε τον εχθρό!
Επομένως να φυλάγεστε από τον κίνδυνο, να
προστατεύετε την πατρίδα. Μη στηρίζεστε
στις δυνάμεις της πόλης. Να αποβάλετε την
υπερβολική αυτοπεποίθηση σας. Μη πιστέψετε
πως θα φροντίσει κανείς για την πατρίδα, αν
δεν τη φροντίσετε εσείς οι ίδιοι Να θυμάστε
ότι η πολιτεία βρέθηκε κάποτε στον έσχατο
κίνδυνο!» Και αμέσως άρχισε ο τρίτος
Καρχηδονιακός πόλεμος, κατά τον οποίο
καταστράφηκε η Καρχηδόνα. III.
Συντακτικές
παρατηρήσεις
IV.
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΣΤΙΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
I.
Προστακτικές
του κειμένου
II.
Να συμπληρωθούν οι σωστοί τύποι
της
προστακτικής
ενεργητικού ενεστώτα III.
Γραμματική αναγνώριση.
IV.
Να δικαιολογηθεί ο
χρόνος της πρότασης του κειμένου
V.
Να αναγνωριστούν
συντακτικά οι τύποι
VI.
Μετάφραση
V.
ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΡΗΜΑΤΩΝ
ΤΟΥ
ΚΕΙΜΕΝΟΥ
Α'ΣΥΖΥΓΙΑ
Β'
ΣΥΖΥΓΙΑ
Γ΄
ΣΥΖΥΓΙΑ
et
49. Catón el Censor,
defensor de las viejas tradiciones romanas:
1. Marcus Parcius Cato, quanquam in Scipionis exercitu fuerat, tamen eum
non amabat. 2. Existimabat enim Scipionem, litteris et artibus et luxuriae nimis
studentem, maiorum mores contemnere. 3. Mulierum quoque luxuriam Cato
vituperabat. 4. Secundo bello punico, Oppius, tribunus plebis, de
mulierum luxuria legem tulerat. 5. Ea lex vetabat mulieres Romanas
plus quam semunciam auri habere, aut iuncto vehiculo per
Urbem ire. 6. Post autem bellum, iratae matresfamilias ad forum convenerunt: a
senatu legis abrogationem postulabant. 7. Cato acriter restitit, sed frustra. 8. Senatus enim legem tandem
sustulit. 9. Mulierum Romanarum laetitia magna fuit. 50. «Delenda est Carthago»:
1. Cato iam senex volebat Romanos Carthaginem delere. 2. Dicebat enim:
“Dum Carthago potens est, Roma salva esse non potest.” 3. Itaque, quoties de aliqua re
sententiam in senatu dixerat, semper addebat: “Delenda est
Carthago.” 4. Tandem in senatum ficum praecocem intulit. 5.
Postquam omnes senatores eius pulchritudinem laudaverunt, Cato ab eis
quaesivit: “Quando eam ficum ex arbore lectam esse putatis?”
6. Omnes responderunt ficum recentem esse. 7. “Aliquis, inquit, eam
abhinc tres dies Carthagine legit; tam propinquus est hostis!” 8.
Ea res senatores vehementer movit; Itaque Romani novum bellum Carthaginiensibus
intulerunt. adtulit
quodam die in curiam praecocem ex ea provincia ficum ostendensque patribus:
Interrogo vos, inquit, quando hanc pomum demptam putetis ex arbore. cum inter omnes
recentem esse constaret: Atqui tertium, inquit, ante diem scitote decerptam
Carthagine. tam prope a moeris habemus hostem! statimque sumptum est
Punicum tertium bellum, quo Carthago deleta est, quamquam Catone anno sequente
rapto. quid primum in eo miremur, curam ingeni an occasionem fortuitam,
celeritatemque cursus an vehementiam viri? |
|