Οι πρώτοι Ευρωπαίοι εξερευνητές που έφτασαν στη σημερινή Αυστραλία , διαπίστωσαν ότι οι ντόπιοι χρησιμοποιούσαν ένα μικρό σκάφος, κατασκευασμένο από φλοιό δένδρου, που είχε ενσωματωμένο, παράλληλα προς τη μια πλευρά του και σε απόσταση 1,50-1,80μ, ένα μακρόστενο κομμάτι ξύλου, το οποίο του εξασφάλιζε εντυπωσιακή ευστάθεια, ακόμη και σε φουρτουνιασμένη θάλασσα. Στα χέρια επιδέξιων ναυτικών, τα σκάφη αυτά μπορούσαν να ταξιδέψουν σε μεγάλες αποστάσεις και να αντιμετωπίσουν εξαιρετικά άσχημο καιρό. Μάλιστα, παρόμοια πλεούμενα χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα στη βόρεια Αυστραλία, και είναι αξιοθαύμαστο με πόση ασφάλεια πλέουν ακόμη και στις πιο ταραγμένες θάλασσες.

Σύμφωνα με την επικρατέστερη, σήμερα, άποψη, διάφοροι λαοί από τη νοτιοανατολική Ασία, που έφτασαν μέχρι τον δυτικό Ειρηνικό , κάπου ανάμεσα στο 6000 π.Χ. και το 800 μ.Χ., καλύπτοντας τεράστιες αποστάσεις με πλεούμενα σαν αυτά που περιγράψαμε παραπάνω, ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της Αυστραλίας , της Νέας Ζηλανδίας , της Πολυνησίας και της Χαβάης . Οι λαοί αυτοί, όταν αναπτύχθηκαν οικονομικά και πολιτιστικά, ταξίδεψαν στη νοτιοανατολική Ασία, φτάνοντας μέχρι τις Φιλιππίνες και διέδωσαν τον πολιτισμό τους. Έτσι, παρ’ ότι γνωρίζουμε ελάχιστα για τη ναυτική τέχνη της περιοχής, έχουμε πολλούς λόγους να πιστεύουμε ότι η Πολυνησία υπήρξε το λίκνο της ναυπηγικής και της ναυσιπλοΐας Οι λαοί αυτής της περιοχής ήταν οι πρώτοι θαλασσοπόροι μεγάλων αποστάσεων.

ΥΠΕΡΣΥΝΔΕΣΜΟΙ: Περισσότερα...

http://www.museum.upenn.edu/na

http://www.pbs.org/wgbh/nova/e

http://leahi.kcc.hawaii.edu/or