Το πρώτο μεγάλο ταξίδι του Κολόμβου προς τη Δύση –όπου εκείνος πίστευε ότι βρισκόταν η Ανατολή– ξεκίνησε στις 3 Αυγούστου 1492, από το ισπανικό λιμάνι του Πάλος, στη νότια Ανδαλουσία. Ο στολίσκος περιελάμβανε τρία πλοία, τη ναυαρχίδα ‘Santa Maria’ (Σάντα Μαρία) με κυβερνήτη τον ίδιο τον Κολόμβο και τις καραβέλες ‘Pinta’ (Πίντα) και ‘Nina’ (Νίνια) με κυβερνήτες, αντίστοιχα, του αδελφούς Μαρτίν Αλόνθο Πινθόν και Βιθέντε Γιάνιες Πινθόν. Το πλήρωμα και των τριών σκαφών, συνολικά, δεν ξεπερνούσε τους 90 άνδρες. Η πληροφορία που θέλει τους περισσότερους ναυτικούς να ήταν κατάδικοι που για να πειστούν να συμμετάσχουν σ’ ένα τόσο επικίνδυνο εγχείρημα, πήραν αμνηστία από τον βασιλιά και άφεση αμαρτιών από τον Πάπα, δεν επιβεβαιώνεται από όλες τις σχετικές πηγές.

Αρχικά τα σκάφη κατευθύνθηκαν προς τα Κανάρια νησιά, όπου και παρέμειναν για 25 περίπου ημέρες (12 Αυγούστου - 6 Σεπτεμβρίου 1492). Από εκεί κινήθηκαν προς τα δυτικά και κατόπιν προς τα νοτιοδυτικά, πλέοντας σε θάλασσες αχαρτογράφητες, δίχως επαφή με στεριά. Αναφέρεται ότι ύστερα από πολλές ημέρες συνεχούς πλου τα πληρώματα άρχισαν να αποθαρρύνονται και παρουσιάστηκαν, μάλιστα, κρούσματα απειθαρχίας.

Στις 7 με 10 Αυγούστου 1492 υπήρξαν, πάντως, σαφείς ενδείξεις ότι τα πλοία προσέγγιζαν σε ξηρά καθώς εμφανίστηκαν πάνω από τα πλοία σμήνη από θαλασσοπούλια. Πράγματι, τη νύχτα της 12ης Οκτωβρίου 1492 ένας ναύτης της ‘Πίντα’ είδε στον ορίζοντα γη.

Τα ξημερώματα της 13ης Οκτωβρίου 1492, ο Κολόμβος αποβιβάστηκε στην ξηρά και ύψωσε την ισπανική σημαία. Το νησί στο οποίο βρισκόταν ονομαζόταν από τους ντόπιους ‘Γκουαναχάνι’ και περιλαμβανόταν στο σύμπλεγμα των νησιών ‘Μπαχάμας’. Ο Κολόμβος ονόμασε το νησί ‘Σαν Σαλβαδόρ’ (Άγιος Σωτήρας).

Αφού έμεινε λίγες ημέρες εκεί και ήλθε σε επαφή με τους ντόπιους, ο Κολόμβος κατηύθυνε τα πλοία του νότια και στις 28 Οκτωβρίου έφτασε στην Κούβα. Ακολούθησε εξερεύνηση της περιοχής, με κύριο ζητούμενο την εύρεση χρυσού, και γνωριμία με τους κατοίκους, που έδειξαν απέναντι στους επισκέπτες εξαιρετικά φιλικές διαθέσεις.

Εκείνες τις ημέρες εκδηλώθηκε σοβαρότατη διαφωνία, με θέμα τον όλο σχεδιασμό της επιχείρησης, ανάμεσα στον Κολόμβο και τον Μαρτίν Αλόνθο Πινθόν. Ο τελευταίος, επιμένοντας στις απόψεις του, απέσπασε το ‘Πίντα’ από τον στολίσκο και κινήθηκε ανεξάρτητα.

Κατόπιν, ο Κολόμβος έπλευσε προς την Αϊτή, αποβιβάστηκε στο νησί στις 6 Δεκεμβρίου 1492 και του έδωσε το όνομα ‘Ισπανιόλα’. Ακολούθησαν εξερευνητικές διεισδύσεις στην ενδοχώρα με σκοπό την ανεύρεση των περίφημων ‘χρυσοφόρων πηγών’. Τα Χριστούγεννα του 1492, ύστερα από μεγάλη τρικυμία, η ναυαρχίδα ‘Σάντα Μαρία’ προσάραξε και ήταν αδύνατον, πλέον, να ταξιδέψει. Τότε, ο Κολόμβος έδωσε εντολή να διαλυθεί το πλοίο και από τα υλικά του να κατασκευαστεί ένα οχυρό που το ονόμασε ‘Βίγια λα Ναβιδάδ’ (Πόλη των Χριστουγέννων). Εκεί εγκαταστάθηκαν 39 εθελοντές.

Στις 4 Ιανουαρίου 1493 ο Κολόμβος επιβιβάστηκε στο μοναδικό πλοίο που του είχε απομείνει, τη ‘Νίνια’, και ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής. Στη διάρκεια του ταξιδιού συναντήθηκε με το πλοίο του Μαρτίν Αλόνθο Πινθόν, αλλά το ξαναέχασε στη διάρκεια μιας σφοδρής θαλασσοταραχής. Τελικά, αφού πέρασε από τη Λισσαβόνα (αρχές Μαρτίου 1493), ο Κολόμβος έφτασε στις 15 Μαρτίου 1493 στο λιμάνι του Πάλος, απ’ όπου είχε ξεκινήσει. Στα τέλη Απριλίου έγινε δεκτός με τιμές στη Βαρκελώνη από τους βασιλείς της Ισπανίας, που έμειναν έκπληκτοι από τις διηγήσεις του ταξιδιού αλλά και από τα δείγματα πλούτου (χρυσός, πολύτιμοι λίθοι κτλ.) που είχε φέρει πίσω ο Κολόμβος.

ΠΗΓΕΣ: Περισσότερα...

• Η πρώτη άφιξη του Κολόμβου στην Αμερική
• Η θρησκευτική διάσταση των Ανακαλύψεων
• Ο Κολόμβος αποτιμά το πρώτο ταξίδι του στην Αμερική