Πριν την εμφάνιση των Ευρωπαίων, στα τέλη του 15ου αι., στην αμερικανική ήπειρο κατοικούσαν περίπου 40-50 εκατομμύρια άνθρωποι. Ζούσαν σε διάφορα επίπεδα ανάπτυξης, αν και πουθενά δεν είχαν σημειωθεί οι τεχνικές και επιστημονικές πρόοδοι που είχαν συντελεστεί στην Ευρώπη. Οι πολιτισμοί των λαών της Αμερικής, από τους οποίους σημαντικότεροι ήταν αυτοί των Μάγιας, των Αζτέκων και των Ίνκας, ονομάστηκαν αργότερα, από τους Ευρωπαίους, προκολομβιανοί πολιτισμοί. Οι Ευρωπαίοι αγνοούσαν την ύπαρξη αυτών των λαών, αν και είναι γνωστό ότι γύρω στα 1000 μ.Χ. οι Βίκινγκς είχαν φτάσει στα παράλια της βόρειας Αμερικής. Το γεγονός, όμως, ότι δεν είχαν κανένα ισχυρό κίνητρο να ξαναπάνε στην περιοχή που είχαν ανακαλύψει, τους έκανε να μην επαναλάβουν αυτό το ταξίδι. Οι συνθήκες για την ανακάλυψη της Αμερικής δημιουργήθηκαν όταν, πενήντα, περίπου, χρόνια μετά τις πρώτες απόπειρες των Πορτογάλων να φτάσουν στην Ανατολή, διατυπώθηκε μια εντελώς ριζοσπαστική ιδέα σχετικά με τον τρόπο που θα μπορούσε να γίνει αυτό το ταξίδι. Ο Χριστόφορος Κολόμβος , ένας ναυτικός από τη Γένοβα της Ιταλίας, παρουσίασε ένα πρωτότυπο σχέδιο υποστηρίζοντας ότι θα μπορούσε να φτάσει κανείς στην Ανατολή, όχι πλέοντας ανατολικά, όπως έκαναν μέχρι τότε οι Πορτογάλοι, αλλά ταξιδεύοντας δυτικά. Όταν ο Κολόμβος βρέθηκε, μετά από ένα ναυάγιο, στη Λισσαβόνα, την πρωτεύουσα της Πορτογαλίας, συναντήθηκε με τον Πορτογάλο βασιλιά και ζήτησε την οικονομική του ενίσχυση για να υλοποιήσει το σχέδιό του. Δεν κατάφερε, όμως, να τον πείσει. Δεν εγκατέλειψε, ωστόσο, την προσπάθεια. Πολλά χρόνια αργότερα, μόλις το 1492, ο Κολόμβος κατόρθωσε να πείσει τους βασιλείς της Ισπανίας, Φερδινάνδο και Ισαβέλλα , να του διαθέσουν τρία πλοία. Το πρώτο ταξίδι του Κολόμβου (1492-1493) στέφθηκε από επιτυχία αφού πλέοντας δυτικά κατόρθωσε να φτάσει σε στεριά. Ο ίδιος πίστευε ότι είχε ανακαλύψει τις ανατολικές ακτές της Ασίας. Το ίδιο πίστευαν και οι Πορτογάλοι και για να διατηρήσουν τον έλεγχο του δρόμου προς τις Ινδίες έσπευσαν να υπογράψουν με τους Ισπανούς τη συνθήκη της Τορδεσίγιας (1494), η οποία χώριζε τον κόσμο έξω από την Ευρώπη σε δύο τομείς ελέγχου, έναν πορτογαλικό και έναν ισπανικό. Λίγο καιρό αργότερα, το 1497, ο Τζοβάνι Καμπότο (ή Τζον Κάμποτ), ένας Ιταλός που ενεργούσε για λογαριασμό της Αγγλίας, έφτασε στα παράλια της βόρειας Αμερικής. Μετά την πρώτη επιτυχία, οι Ισπανοί βασιλείς χρηματοδότησαν άλλα τρία ταξίδια του Κολόμβου προς το Νέο Κόσμο. Το δεύτερο έγινε στα 1493-1496, το τρίτο στα 1498-1500 και το τελευταίο στα 1502-1504. Λίγο καιρό μετά το τέλος του τελευταίου ταξιδιού του, η βασίλισσα της Ισπανίας , που ήταν και ο κύριος υποστηρικτής του, πέθανε και ο Κολόμβος έχασε τη βασιλική στήριξη. Λίγο αργότερα πέθανε και ο ίδιος (1506) πιστεύοντας μέχρι το τέλος ότι τα ταξίδια του τον είχαν οδηγήσει στην ανατολική Ασία. Το 1507, τρία χρόνια μετά το τελευταίο ταξίδι του Κολόμβου και ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, ένας ναυτικός από τη Φλωρεντία, ο Αμέρικο Βεσπούτσι , υποστήριξε ότι οι περιοχές στις οποίες είχε φτάσει ο Κολόμβος δεν ήταν η ανατολική Ασία, αλλά μια νέα ήπειρος, εντελώς άγνωστη μέχρι τότε. Η εκτίμηση του Βεσπούτσι επιβεβαιώθηκε από τον Ισπανό εξερευνητή Βάσκο ντε Μπαλμπόα ο οποίος αφού διέσχισε τον ισθμό του Παναμά αντίκρισε πρώτος τον Ειρηνικό ωκεανό. Το ότι τα εδάφη που ανακάλυψε ο Κολόμβος αποτελούσαν μια νέα ήπειρο αποδείχθηκε, αναμφισβήτητα, με τον περίπλου της Γης από τον Μαγγελάνο (1519-1522). Έτσι, η νέα ήπειρος ονομάστηκε ‘Αμερική’ προς τιμή του Ιταλού θαλασσοπόρου Αμέρικο Βεσπούτσι. Αμέσως μετά την ανακάλυψη της Αμερικής, άρχισε η κατάκτησή της. Πρωταγωνιστές ήταν οι κονκισταδόρες, οι οποίοι εξολόθρευσαν, με τη δύναμη των όπλων τους, όλους τους προκολομβιανούς πολιτισμούς. Η κατάκτηση ακολουθήθηκε από την αποικιακή οργάνωση της Αμερικής, που βασίστηκε στη συστηματική άσκηση βίας σε βάρος των ιθαγενών και στη μεταφορά μαύρων σκλάβων από την Αφρική. Έτσι, δημιουργήθηκε η αποικιακή αυτοκρατορία της Ισπανίας στην Αμερική. ΠΗΓΕΣ: Περισσότερα...
|
Η αποστολή του Βεσπούτσι συγκρούεται, το 1501, με μια ινδιάνικη φυλή (Εγκυκλοπαίδεια Grand Larousse). Προσωπογραφία του Αμέρικο Βεσπούτσι (Φλωρεντία, Πινακοθήκη Πίττι). Τα ταξίδια του Αμέρικο Βεσπούτσι (Εγκυκλοπαίδεια Δομή). Ο Τζιοβάνι Καμπότο (Λονδίνο, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο). Βάσκο Νούνιεθ ντε Μπαλμπόα (Ουάσινγκτον, Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου). |