Σκηνή προσορμίσεως ελληνικού πλοίου σε εχθρικό έδαφος. Εικονίζεται σε μικρό γεωμετρικό σκύφο.[Μουσείο Ελευσίνας].

Οι σχέσεις των Ελλήνων αποίκων με τους αυτόχθονες λαούς που βρήκαν στους νέους τόπους εγκατάστασής τους δεν υπήρξαν μονοσήμαντες.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι Έλληνες άποικοι μετέτρεψαν τους αυτόχθονες πληθυσμούς σε δούλους. Πάντως το φαινόμενο δεν πρέπει να ήταν γενικό, αν μάλιστα λάβουμε υπόψη μας ότι αναφορές στις πηγές καθώς και αποδείξεις για μεγάλους αριθμούς ιδιόκτητων δούλων στις αποικίες δεν υπάρχουν.

Άλλοτε πάλι, οι αυτόχθονες εκδίωξαν τους Έλληνες από τις περιοχές στις οποίες επιδίωκαν να εγκατασταθούν.

Πάντως, στις περισσότερες περιπτώσεις, διαμορφώθηκαν, από ένα σημείο και έπειτα, συνθήκες ισορροπημένης συνύπαρξης μεταξύ των αυτοχθόνων και των Ελλήνων αποίκων.

Μάλιστα, υπήρξαν και κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις κατά τις οποίες η πολύχρονη συνύπαρξη σε συνδυασμό με διάφορους άλλους παράγοντες οδήγησαν στην αφομοίωση Ελλήνων αποίκων και αυτοχθόνων. Το φαινόμενο αυτές παρουσιάστηκε στα νησιά Λιπάρι, στην Κάτω Ιταλία, όπου είχε δημιουργηθεί μια ελληνική αποικία αποτελούμενη από Ρόδιους και Κνίδιους. Καθώς οι Έλληνες άποικοι πιέζονταν από το ευρύτερο εχθρικό περιβάλλον και οι αυτόχθονες βρίσκονταν αντιμέτωποι με τις επιθετικές διαθέσεις των γειτονικών Ετρούσκων, οι δυο πλευρές αποφάσισαν να συνεργαστούν. Έτσι άρχισε μια διαδικασία στενότερων οικονομικών και πολιτιστικών επαφών που οδήγησε, σταδιακά, στην αφομοίωση.