Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος πρώην Πένζας και Σαράνσκ κυρός Ιλαρίων. (1889-1973).
(Πατριαρχείο Ρωσίας).

Ο κατά κόσμον Νικόλαος Ιβάνοβιτς Προχόρωφ γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου 1889 στο χωριό Μιχαήλοβο της Κομητείας Σουμύ, του Κυβερνείου Χαρκόβου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας (σήμερα στην Ουκρανία). Με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου Κούρσκ και Ομπογιάνου Τύχωνος στις 28 Ιουνίου 1915 χειροτονήθηκε Διάκονος και στη συνέχεια Πρεσβύτερος από τον Επίσκοπο Μπελγορόδου Νικόδημο. Εντάχθηκε στον κλήρο της Επισκοπής Κούρσκ. Το 1928 προσέφερε υπηρεσίες στην Ουκρανία στην περιοχή του Σουμύ, όπου προήχθη σε Πρωθιερέα. Το 1938 συνελήφθη και φυλακίστηκε για πέντε χρόνια στο Κομσομόλσκ της Άπω Ανατολής. Το 1943 χήρεψε. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1945 εκάρη μοναχός στη Λαύρα των Σπηλαίων Κιέβου και στις 30 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους χειροτονήθηκε στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Βλαδιμήρου Κιέβου Επίσκοπος Σουμύ και Αχτύρκας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Κιέβου και Γαλικίας Ιωάννης, συμπαραστατούμενος από τον Αρχιεπίσκοπο Χαρκόβου και Μπουγκουδουχώβου Στέφανο και τον Επίσκοπο Βιννίτσης και Βρατσλάβας Βαρλαάμ. Στις 21 Δεκεμβρίου 1951 μετατέθηκε στην Επισκοπή Κυροβογκράδ και Νικολαγέβου και στις 17 Νοεμβρίου 1953 στην Επισκοπή Ουφάς και Στερλιταμακίου. Στις 25 Φεβρουαρίου 1957 προήχθη σε Αρχιεπίσκοπο. Στις 9 Δεκεμβρίου 1958 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Ιβανόβου και Κίνεσμα και στις 29 Μαΐου 1963 Αρχιεπίσκοπος Όμσκ και Τιούμεν. Στις 9 Οκτωβρίου 1963 για δεύτερη φορά μετατέθηκε στην Επισκοπή Ουφάς και Στερλιταμακίου. Στις 7 Οκτωβρίου 1967 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Ροστόβου και Νοβοτσερκάσκ και στις 16 Δεκεμβρίου 1969 Αρχιεπίσκοπος Πένζας και Σαράνσκ. Στις 25 Ιουνίου 1970 αποσύρθηκε από την ενεργό υπηρεσία. Εκοιμήθη στο Μπελοπόλιε του Νομού Σουμύ της Ουκρανίας στις 27 Ιανουαρίου 1973. Ενταφιάστηκε στο Σουμύ.